30فروردین روز پاسدار و ولادت امام حسین(ع)

«پاسداران، فرزندان راستین این امت و جوشیده از متن انقلابند.

صادق ترین چهره های حزب الله اند.

پاسدار، اهل نماز و راز و نیاز است.

زندگی اش ساده، برخوردش فروتنانه و اخلاقش اسلامی است.

پاسدار، ایثارگری است بی توقع و رزمنده ای است بی چشم داشت.

پاسداری یک شغل نیست، یک تعهد است و پاسدار، یک شاغل نیست، یک عاشق است. یک حقوق بگیر نیست، یک حق بگیر است.

پاسدار، در غم و شادی مردم شریک است. در بیرون از خانه، پناه و یار مردم است و در خانه، معلمِ زن و فرزند.

پاسداران، قصه گوی سال های حماسه و ایثارند.

شاهدان ِ صحنه های زیبای خداباوری و عشق که با جوهری از خون، با قلمی از گلوله و بر صفحه ای از دشت و بیابان جبهه های نبرد، سروده و نگاشته شده است».

«نهاد مقدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، به حق از بزرگ ترین سنگرهای دفاع از ارزش های الهی نظام ما بوده و خواهد بود».

«ای کاش من هم یک پاسدار بودم».

«اگر سپاه نبود، کشور هم نبود».

«من از سپاه راضی هستم و به هیچ وجه نظرم از شما برنمی گردد».

«درود بر پاسداران اسلام که با خون خود و مشت های گره کرده خویش، انقلاب اسلامی را به ثمر رساندند».

«من سپاه پاسداران را بسیار عزیز و گرامی می دارم. چشم من به شماست. شما هیچ سابقه ای جز سابقه اسلامی ندارید».

«ای پاسدارهای عزیز و ای سربازهای اسلام! در هر جا هستید، از خودتان هم پاسداری کنید، تا به پیروزی بر نفس خودتان و پیروزی بر همه شیاطین نایل شوید».

«روز مبارک سوم شعبان المعظم، روز پاسدار است و روز تحقق پاسداری از اسلام، از حقیقت، از مکتب الهی؛ روز تولد بزرگ پاسداری که با خون خود و فرزندان و اصحابش مکتب را زنده کرد».

اگر میلاد تو را روز پاسدار می شناسیم، از آن روست که در فجر ولادت تو، انفجاری از عشق و ایمان و ایثار پدید می آید و سوره فجر در قرآن نیز سوره حسین شناخته می شود و از این راه، ریشه نهال اسلام، جان می گیرد.

مگر نه اینکه در میلاد تو، شهادت به دنیا می آید و شهادت، حیات جاودانه و پربار اسلام را طراوت می بخشد و بقای آن را تضمین می کند.

سوم شعبان، میلاد حسین(ع) است و روز پاسدار.

حسین بن علی، آموزگار شهادت است و الگوی ایثار.

چه تناسب عجیب و زیبایی! حسین(ع)، سرور شهیدان و سالار پاسداران.

حسین، خود، پاسدار بزرگی است که در راه حفظ و نگهبانی دست آوردهای انقلاب الهی جدّش، حضرت محمد(ص)، عاشقانه از جان و مال و فرزند و زندگی و همه چیز گذشت و زیباترین حماسه را آفرید و ماندگارترین نغمه آزادی خواهی و شرف دوستی و حق طلبی را سرود.

روز پاسدار، روز حسین است، روز قاسم و علی اکبر است، روز عباس و حبیب و مسلم و روز همه انسان هایی که قلبشان به عشق حق می تپد و درد دین دارند. روز پاسدار، روز تجدید پیمان حسینیان با عهد خون و میثاق شهادت و پیمان ایمان است.

روز سوم شعبان، روز میلاد شهادت است؛ روز طلوع حسین است و پاسداران همه حسینی اند و ولادت حسین، روز پاسدار است».

«کدام آزاده، شاگرد مکتب حریت تو نیست؟ کدام فداکاری و حماسه، رنگ عاشورایی تو را ندارد؟ و بر کدام راه به عزت و کرامت منتهی می شود، تابلویی از پیام های ماندگار تو دیده نمی شود؟»

من پاسدارم؛ چون می خواهم بوی تو را بگیرم، می خواهم رنگین کمان آسمان دلم فقط یک رنگ داشته باشد، نسیم آزادگی ات مرا دربرگیرد و در امواج حماسه تو غرق شوم. می خواهم لطافت شبنم را داشته باشم و استواری کوه. بر دشت و کویر، باران باشم، اما در برابر توفان ناجوانمردی هیچ گاه سر خم نکنم.

«ای حسین! ای پاسدار دین! ای حامی شرف! تو میلادی در شهادت و شهادتی در میلاد بودی. تو میلاد شهادت بودی. تو، شهید زنده و حاضر در همه جای زمین و همیشه زمان بودی و هستی.

آزادگان تاریخ، همه وام دار روح خدایی تو هستند که شهامت و مقاومت را با لحظه لحظه عمرت و قطره قطره خونت تفسیر کردی.

ای حسین! … ای سالار قافله عشق! ای پاسدار حرمتِ انسان!».