سوره نور با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره نور با ترجمه فارسی و انگلیسی در این صفحه از سایت تهران لوح قرار داده شده است . سوره مبارک نور دارای 64 آیه مقدس است .شما عزیزان می توانید قرآن کریم را با ترجمه بیش از 30 زبان زنده دنیا ببینید و همچنین قاری مشهور مورد نظر را برای قرائت سوره مورد نظر انتخاب نمایید. برای مراجعه به صفحه قرآن کریم در سایت ترهان لوح کلیک کنید.

سوره نور -سورة النور SURA 24. Nur, or Light

﴿ سورة النور – سورة ٢٤ –   تعداد آیات ٦٤ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا وَأَنْزَلْنَا فِیهَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿١﴾

 الزَّانِیَةُ وَالزَّانِی فَاجْلِدُوا کُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ وَلا تَأْخُذْکُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِی دِینِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَلْیَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٢﴾

 الزَّانِی لا یَنْکِحُ إلا زَانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَالزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُهَا إِلا زَانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَحُرِّمَ ذَلِکَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ ﴿٣﴾ 

وَالَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَلا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٤﴾ 

إِلا الَّذِینَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٥﴾ 

وَالَّذِینَ یَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلا أَنْفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٦﴾

 وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَیْهِ إِنْ کَانَ مِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿٧﴾

 وَیَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿٨﴾ 

وَالْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَیْهَا إِنْ کَانَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٩﴾

 وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَکِیمٌ ﴿١٠﴾

 إِنَّ الَّذِینَ جَاءُوا بِالإفْکِ عُصْبَةٌ مِنْکُمْ لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الإثْمِ وَالَّذِی تَوَلَّى کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١١﴾ 

لَوْلا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْرًا وَقَالُوا هَذَا إِفْکٌ مُبِینٌ ﴿١٢﴾ 

لَوْلا جَاءُوا عَلَیْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَإِذْ لَمْ یَأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَئِکَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْکَاذِبُونَ ﴿١٣﴾

 وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ لَمَسَّکُمْ فِی مَا أَفَضْتُمْ فِیهِ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١٤﴾ 

إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکُمْ مَا لَیْسَ لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَیِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمٌ ﴿١٥﴾ 

وَلَوْلا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مَا یَکُونُ لَنَا أَنْ نَتَکَلَّمَ بِهَذَا سُبْحَانَکَ هَذَا بُهْتَانٌ عَظِیمٌ ﴿١٦﴾ 

یَعِظُکُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿١٧﴾ 

وَیُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الآیَاتِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿١٨﴾ 

إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ ﴿١٩﴾ 

وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿٢٠﴾

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ وَمَنْ یَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَکَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَکِنَّ اللَّهَ یُزَکِّی مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٢١﴾

 وَلا یَأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنْکُمْ وَالسَّعَةِ أَنْ یُؤْتُوا أُولِی الْقُرْبَى وَالْمَسَاکِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلْیَعْفُوا وَلْیَصْفَحُوا أَلا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٢٢﴾ 

إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿٢٣﴾

 یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٤﴾

 یَوْمَئِذٍ یُوَفِّیهِمُ اللَّهُ دِینَهُمُ الْحَقَّ وَیَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ ﴿٢٥﴾

 الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَالْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ وَالطَّیِّبَاتُ لِلطَّیِّبِینَ وَالطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّبَاتِ أُولَئِکَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا یَقُولُونَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ ﴿٢٦﴾

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ بُیُوتِکُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿٢٧﴾ 

فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِیهَا أَحَدًا فَلا تَدْخُلُوهَا حَتَّى یُؤْذَنَ لَکُمْ وَإِنْ قِیلَ لَکُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا هُوَ أَزْکَى لَکُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ ﴿٢٨﴾ 

لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ مَسْکُونَةٍ فِیهَا مَتَاعٌ لَکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَکْتُمُونَ ﴿٢٩﴾ 

قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِکَ أَزْکَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ ﴿٣٠﴾ 

وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُیُوبِهِنَّ وَلا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الإرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٣١﴾ 

وَأَنْکِحُوا الأیَامَى مِنْکُمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَإِمَائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿٣٢﴾

 وَلْیَسْتَعْفِفِ الَّذِینَ لا یَجِدُونَ نِکَاحًا حَتَّى یُغْنِیَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَالَّذِینَ یَبْتَغُونَ الْکِتَابَ مِمَّا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ فَکَاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِیهِمْ خَیْرًا وَآتُوهُمْ مِنْ مَالِ اللَّهِ الَّذِی آتَاکُمْ وَلا تُکْرِهُوا فَتَیَاتِکُمْ عَلَى الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَمَنْ یُکْرِهُّنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِکْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٣٣﴾ 

وَلَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَیْکُمْ آیَاتٍ مُبَیِّنَاتٍ وَمَثَلا مِنَ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِینَ ﴿٣٤﴾ 

اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ لا شَرْقِیَّةٍ وَلا غَرْبِیَّةٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَى نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَضْرِبُ اللَّهُ الأمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٣٥﴾ 

فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ ﴿٣٦﴾ 

رِجَالٌ لا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلاةِ وَإِیتَاءِ الزَّکَاةِ یَخَافُونَ یَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالأبْصَارُ ﴿٣٧﴾ 

لِیَجْزِیَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَیَزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿٣٨﴾ 

وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ کَسَرَابٍ بِقِیعَةٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّى إِذَا جَاءَهُ لَمْ یَجِدْهُ شَیْئًا وَوَجَدَ اللَّهَ عِنْدَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ وَاللَّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿٣٩﴾ 

أَوْ کَظُلُمَاتٍ فِی بَحْرٍ لُجِّیٍّ یَغْشَاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ یَدَهُ لَمْ یَکَدْ یَرَاهَا وَمَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ ﴿٤٠﴾ 

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَالطَّیْرُ صَافَّاتٍ کُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَتَسْبِیحَهُ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿٤١﴾

 وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ ﴿٤٢﴾ 

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُزْجِی سَحَابًا ثُمَّ یُؤَلِّفُ بَیْنَهُ ثُمَّ یَجْعَلُهُ رُکَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَیُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِیهَا مِنْ بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشَاءُ یَکَادُ سَنَا بَرْقِهِ یَذْهَبُ بِالأبْصَارِ ﴿٤٣﴾ 

یُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لأولِی الأبْصَارِ ﴿٤٤﴾ 

وَاللَّهُ خَلَقَ کُلَّ دَابَّةٍ مِنْ مَاءٍ فَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَى بَطْنِهِ وَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَى رِجْلَیْنِ وَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَى أَرْبَعٍ یَخْلُقُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٤٥﴾

 لَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ مُبَیِّنَاتٍ وَاللَّهُ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٤٦﴾

 وَیَقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالرَّسُولِ وَأَطَعْنَا ثُمَّ یَتَوَلَّى فَرِیقٌ مِنْهُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ وَمَا أُولَئِکَ بِالْمُؤْمِنِینَ ﴿٤٧﴾

 وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ إِذَا فَرِیقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿٤٨﴾

 وَإِنْ یَکُنْ لَهُمُ الْحَقُّ یَأْتُوا إِلَیْهِ مُذْعِنِینَ ﴿٤٩﴾ 

أَفِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ یَخَافُونَ أَنْ یَحِیفَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَرَسُولُهُ بَلْ أُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٥٠﴾ 

إِنَّمَا کَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِینَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ أَنْ یَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٥١﴾ 

وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیَخْشَ اللَّهَ وَیَتَّقْهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿٥٢﴾

 وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَیَخْرُجُنَّ قُلْ لا تُقْسِمُوا طَاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿٥٣﴾

 قُلْ أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیْهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَیْکُمْ مَا حُمِّلْتُمْ وَإِنْ تُطِیعُوهُ تَهْتَدُوا وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلا الْبَلاغُ الْمُبِینُ ﴿٥٤﴾ 

وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الأرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَى لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا وَمَنْ کَفَرَ بَعْدَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٥٥﴾ 

وَأَقِیمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٥٦﴾ 

لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا مُعْجِزِینَ فِی الأرْضِ وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ وَلَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٥٧﴾

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِیَسْتَأْذِنْکُمُ الَّذِینَ مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ وَالَّذِینَ لَمْ یَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْکُمْ ثَلاثَ مَرَّاتٍ مِنْ قَبْلِ صَلاةِ الْفَجْرِ وَحِینَ تَضَعُونَ ثِیَابَکُمْ مِنَ الظَّهِیرَةِ وَمِنْ بَعْدِ صَلاةِ الْعِشَاءِ ثَلاثُ عَوْرَاتٍ لَکُمْ لَیْسَ عَلَیْکُمْ وَلا عَلَیْهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَیْکُمْ بَعْضُکُمْ عَلَى بَعْضٍ کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الآیَاتِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿٥٨﴾

 وَإِذَا بَلَغَ الأطْفَالُ مِنْکُمُ الْحُلُمَ فَلْیَسْتَأْذِنُوا کَمَا اسْتَأْذَنَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿٥٩﴾ 

وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللاتِی لا یَرْجُونَ نِکَاحًا فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُنَاحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیَابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِینَةٍ وَأَنْ یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَهُنَّ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٦٠﴾ 

لَیْسَ عَلَى الأعْمَى حَرَجٌ وَلا عَلَى الأعْرَجِ حَرَجٌ وَلا عَلَى الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَلا عَلَى أَنْفُسِکُمْ أَنْ تَأْکُلُوا مِنْ بُیُوتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ آبَائِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أُمَّهَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ إِخْوَانِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخَوَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَعْمَامِکُمْ أَوْ بُیُوتِ عَمَّاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخْوَالِکُمْ أَوْ بُیُوتِ خَالاتِکُمْ أَوْ مَا مَلَکْتُمْ مَفَاتِحَهُ أَوْ صَدِیقِکُمْ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَأْکُلُوا جَمِیعًا أَوْ أَشْتَاتًا فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُیُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنْفُسِکُمْ تَحِیَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَکَةً طَیِّبَةً کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٦١﴾ 

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا کَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ یَذْهَبُوا حَتَّى یَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَأْذِنُونَکَ أُولَئِکَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوکَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٦٢﴾ 

لا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعَاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضًا قَدْ یَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِینَ یَتَسَلَّلُونَ مِنْکُمْ لِوَاذًا فَلْیَحْذَرِ الَّذِینَ یُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِیبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ یُصِیبَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٦٣﴾

 أَلا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ قَدْ یَعْلَمُ مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ وَیَوْمَ یُرْجَعُونَ إِلَیْهِ فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٦٤﴾

---

ترجمه فارسی سورة النور

 

به نام خداوند بخشنده و بخشایشگر

(این) سوره‏ای است که آن را فرو فرستادیم، و (عمل به آن را) واجب نمودیم، و در آن آیات روشنی نازل کردیم، شاید شما متذکر شوید! (1)

هر یک از زن و مرد زناکار را صد تازیانه بزنید; و نباید رافت (و محبت کاذب) نسبت به آن دو شما را از اجرای حکم الهی مانع شود، اگر به خدا و روز جزا ایمان دارید! و باید گروهی از مؤمنان مجازاتشان را مشاهده کنند! (2)

مرد زناکار جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج نمی‏کند; و زن زناکار را، جز مرد زناکار یا مشرک، به ازدواج خود درنمی‏آورد; و این کار بر مؤمنان حرام شده است! (3)

و کسانی که آنان پاکدامن را متهم می‏کنند، سپس چهار شاهد (بر مدعای خود) نمی‏آورند ، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادتشان را هرگز نپذیرید; و آنها همان فاسقانند! (4)

مگر کسانی که بعد از آن توبه کنند و جبران نمایند (که خداوند آنها را می‏بخشد) زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است. (5)

و کسانی که همسران خود را (به عمل منافی عفت) متهم می‏کنند، و گواهانی جز خودشان ندارند، هر یک از آنها باید چهار مرتبه به نام خدا شهادت دهد که از راستگویان است; (6)

و در پنجمین بار بگوید که لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگویان باشد. (7)

آن زن نیز می‏تواند کیفر (زنا) را از خود دور کند، به این طریق که چهار بار خدا را به شهادت طلبد که آن مرد (در این نسبتی که به او می‏دهد) از دروغگویان است. (8)

و بار پنجم بگوید که غضب خدا بر او باد اگر آن مرد از راستگویان باشد. (9)

و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نبود و اینکه او توبه‏پذیر و حکیم است (بسیاری از شما گرفتار مجازات سخت الهی می‏شدید)! (10)

مسلما کسانی که آن تهمت عظیم را عنوان کردند گروهی (متشکل و توطئه‏گر) از شما بودند; اما گمان نکنید این ماجرا برای شما بد است، بلکه خیر شما در آن است; آنها هر کدام سهم خود را از این گناهی که مرتکب شدند دارند; و از آنان کسی که بخش مهم آن را بر عهده داشت عذاب عظیمی برای اوست! (11)

چرا هنگامی که این (تهمت) را شنیدید، مردان و زنان با ایمان نسبت به خود (و کسی که همچون خود آنها بود) گمان خیر نبردند و نگفتند این دروغی بزرگ و آشکار است؟! (12)

چرا چهار شاهد برای آن نیاوردند؟! اکنون که این گواهان را نیاوردند، آنان در پیشگاه خدا دروغگویانند! (13)

و اگر فضل و رحمت الهی در دنیا و آخرت شامل شما نمی‏شد، بخاطر این گناهی که کردید عذاب سختی به شما می‏رسید! (14)

به خاطر بیاورید زمانی را که این شایعه را از زبان یکدیگر می‏گرفتید، و با دهان خود سخنی می‏گفتید که به آن یقین نداشتید; و آن را کوچک می‏پنداشتید در حالی که نزد خدا بزرگ است! (15)

چرا هنگامی که آن را شنیدید نگفتید: «ما حق نداریم که به این سخن تکلم کنیم; خداوندا منزهی تو، این بهتان بزرگی است‏»؟! (16)

خداوند شما را اندرز می‏دهد که هرگز چنین کاری را تکرار نکنید اگر ایمان دارید! (17)

و خداوند آیات را برای شما بیان می‏کند، و خدا دانا و حکیم است. (18)

کسانی که دوست دارند زشتیها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است; و خداوند می‏داند و شما نمی‏دانید! (19)

و اگر فضل و رحمت الهی شامل حال شما نبود و اینکه خدا مهربان و رحیم است (مجازات سختی دامانتان را می‏گرفت)! (20)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! از گامهای شیطان پیروی نکنید! هر کس پیرو شیطان شود (گمراهش می‏سازد، زیرا) او به فحشا و منکر فرمان می‏دهد! و اگر فضل و رحمت الهی بر شمانبود، هرگز احدی از شما پاک نمی‏شد; ولی خداوند هر که را بخواهد تزکیه می‏کند، و خدا شنوا و داناست! (21)

آنها که از میان شما دارای برتری (مالی) و وسعت زندگی هستند نباید سوگند یاد کنند که از انفاق نسبت به نزدیکان و مستمندان و مهاجران در راه خدا دریغ نمایند; آنها باید عفو کنند و چشم بپوشند; آیا دوست نمی‏دارید خداوند شما را ببخشد؟! و خداوند آمرزنده و مهربان است! (22)

کسانی که زنان پاکدامن و بی‏خبر (از هرگونه آلودگی) و مؤمن را متهم می‏سازند، در دنیا و آخرت از رحمت الهی بدورند و عذاب بزرگی برای آنهاست. (23)

در آن روز زبانها و دستها و پاهایشان بر ضد آنها به اعمالی که مرتکب می‏شدند گواهی می‏دهد! (24)

آن روز، خداوند جزای واقعی آنان را بی‏کم و کاست می‏دهد; و می‏دانند که خداوند حق آشکار است! (25)

زنان ناپاک از آن مردان ناپاکند، و مردان ناپاک نیز به زنان ناپاک تعلق دارند; و زنان پاک از آن مردان پاک، و مردان پاک از آن زنان پاکند! اینان از نسبتهای ناروایی که (ناپاکان) به آنان می‏دهند مبرا هستند; و برای آنان آمرزش (الهی) و روزی پرارزشی است! (26)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! در خانه‏هایی غیر از خانه خود وارد نشوید تا اجازه بگیرید و بر اهل آن خانه سلام کنید; این برای شما بهتر است; شاید متذکر شوید! (27)

و اگر کسی را در آن نیافتید، وارد نشوید تا به شما اجازه داده شود; و اگر گفته شد: «بازگردید! س‏ذللّه بازگردید; این برای شما پاکیزه‏تر است; و خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است! (28)

(ولی) گناهی بر شما نیست که وارد خانه‏های غیر مسکونی بشوید که در آن متاعی متعلق به شما وجود دارد; و خدا آنچه را آشکار می‏کنید و آنچه را پنهان می‏دارید، می‏داند! (29)

به مؤمنان بگو چشمهای خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگیرند، و عفاف خود را حفظ کنند; این برای آنان پاکیزه‏تر است; خداوند از آنچه انجام می‏دهید آگاه است! (30)

و به آنان با ایمان بگو چشمهای خود را (از نگاه هوس‏آلود) فروگیرند، و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را -جز آن مقدار که نمایان است- آشکار ننمایند و (اطراف) روسری‏های خود را بر سینه خود افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود)، و زینت خود را آشکار نسازند مگر برای شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان هم‏کیششان، یا بردگانشان (کنیزانشان)، یا افراد سفیه که تمایلی به زن ندارند، یا کودکانی که از امور جنسی مربوط به زنان آگاه نیستند; و هنگام راه رفتن پاهای خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود (و صدای خلخال که برپا دارند به گوش رسد). و همگی بسوی خدا بازگردید ای مؤمنان، تا رستگار شوید! (31)

مردان و زنان بی‏همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را; اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‏نیاز می‏سازد; خداوند گشایش‏دهنده و آگاه است! (32)

و کسانی که امکانی برای ازدواج نمی‏یابند، باید پاکدامنی پیشه کنند تا خداوند از فضل خود آنان را بی‏نیاز گرداند! و آن بردگانتان که خواستار مکاتبه (قرار داد مخصوص برای آزاد شدن) هستند، با آنان قرار داد ببندید اگر رشد و صلاح در آنان احساس می‏کنید (که بعد از آزادی، توانایی زندگی مستقل را دارند); و چیزی از مال خدا را که به شما داده است به آنان بدهید! و کنیزان خود را برای دستیابی متاع ناپایدار زندگی دنیا مجبور به خود فروشی نکنید اگر خودشان می‏خواهند پاک بمانند! و هر کس آنهارا (بر این کار) اجبار کند، (سپس پشیمان گردد، ) خداوند بعد از این اجبار آنها غفور و رحیم است! (توبه کنید و بازگردید، تا خدا شما را ببخشد! ) (33)

ما بر شما آیاتی فرستادیم که حقایق بسیاری را تبیین می‏کند، و اخباری از کسانی که پیش از شما بودند، و موعظه و اندرزی برای پرهیزگاران! (34)

خداوند نور آسمانها و زمین است; مثل نور خداوند همانند چراغدانی است که در آن چراغی (پر فروغ) باشد، آن چراغ در حبابی قرار گیرد، حبابی شفاف و درخشنده همچون یک ستاره فروزان، این چراغ با روغنی افروخته می‏شود که از درخت پربرکت زیتونی گرفته شده که نه شرقی است و نه غربی; (روغنش آنچنان صاف و خالص است که) نزدیک است بدون تماس با آتش شعله‏ور شود; نوری است بر فراز نوری; و خدا هر کس را بخواهد به نور خود هدایت می‏کند، و خداوند به هر چیزی داناست. (35)

(این چراغ پرفروغ) در خانه‏هایی قرار دارد که خداوند اذن فرموده دیوارهای آن را بالا برند (تا از دستبرد شیاطین و هوسبازان در امان باشد); خانه‏هایی که نام خدا در آنها برده می‏شود، و صبح و شام در آنها تسبیح او می‏گویند… (36)

مردانی که نه تجارت و نه معامله‏ای آنان را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و ادای زکات غافل نمی‏کند; آنها از روزی می‏ترسند که در آن، دلها و چشمها زیر و رو می‏شود. (37)

(آنها به سراغ این کارها می‏روند) تا خداوند آنان را به بهترین اعمالی که انجام داده‏اند پاداش دهد، و از فضل خود بر پاداششان بیفزاید; و خداوند به هر کس بخواهد بی حساب روزی می‏دهد (و از مواهب بی‏انتهای خویش بهره‏مند می‏سازد). (38)

کسانی که کافر شدند، اعمالشان همچون سرابی است در یک کویر که انسان تشنه از دور آن را آب می‏پندارد; اما هنگامی که به سراغ آن می‏آید چیزی نمی‏یابد، و خدا را نزد آن می‏یابد که حساب او را بطور کامل می‏دهد; و خداوند سریع الحساب است! (39)

یا همچون ظلماتی در یک دریای عمیق و پهناور که موج آن را پوشانده، و بر فراز آن موج دیگری، و بر فراز آن ابری تاریک است; ظلمتهایی است یکی بر فراز دیگری، آن گونه که هر گاه دست خود را خارج کند ممکن نیست آن را ببیند! و کسی که خدا نوری برای او قرار نداده، نوری برای او نیست! (40)

آیا ندیدی تمام آنان که در آسمانها و زمینند برای خدا تسبیح می‏کنند، و همچنین پرندگان به هنگامی که بر فراز آسمان بال گسترده‏اند؟! هر یک از آنها نماز و تسبیح خود را می‏داند; و خداوند به آنچه انجام میدهند داناست! (41)

و از برای خداست حکومت و مالکیت آسمانها و زمین; و بازگشت (تمامی موجودات) بسوی اوست! (42)

آیا ندیدی که خداوند ابرهایی را به آرامی می‏راند، سپس میان آنها پیوند می‏دهد، و بعد آن را متراکم می‏سازد؟! در این حال، دانه‏های باران را می‏بینی که از لابه‏لای آن خارج می‏شود; و از آسمان -از کوه‏هایی که در آن است (ابرهایی که همچون کوه‏ها انباشته شده‏اند)- دانه‏های تگرگ نازل می‏کند، و هر کس را بخواهد بوسیله آن زیان می‏رساند، و از هر کس بخواهد این زیان را برطرف می‏کند; نزدیک است درخشندگی برق آن (ابرها) چشمها را ببرد! (43)

خداوند شب و روز را دگرگون می‏سازد; در این عبرتی است برای صاحبان بصیرت! (44)

و خداوند هر جنبنده‏ای را از آبی آفرید; گروهی از آنها بر شکم خود راه می‏روند، و گروهی بر دو پای خود، و گروهی بر چهار پا راه می‏روند; خداوند هر چه را بخواهد می‏آفریند، زیرا خدا بر همه چیز تواناست! (45)

ما آیات روشنگری نازل کردیم; و خدا هر که را بخواهد به صراط مستقیم هدایت می‏کند! (46)

آنها می‏گویند: «به خدا و پیامبر ایمان داریم و اطاعت می‏کنیم!» ولی بعد از این ادعا، گروهی از آنان رویگردان می‏شوند; آنها (در حقیقت) مؤمن نیستند! (47)

و هنگامی که از آنان دعوت شود که بسوی خدا و پیامبرش بیایند تا در میانشان داوری کند، ناگهان گروهی از آنان رویگردان می‏شوند! (48)

ولی اگر حق داشته باشند (و داوری به نفع آنان شود) با سرعت و تسلیم بسوی او می‏آیند! (49)

آیا در دلهای آنان بیماری است، یا شک و تردید دارند، یا می‏ترسند خدا و رسولش بر آنان ستم کنند؟! نه، بلکه آنها خودشان ستمگرند! (50)

سخن مؤمنان، هنگامی که بسوی خدا و رسولش دعوت شوند تا میان آنان داوری کند، تنها این است که می‏گویند: «شنیدیم و اطاعت کردیم!» و اینها همان رستگاران واقعی هستند. (51)

و هر کس خدا و پیامبرش را اطاعت کند، و از خدا بترسد و از مخالفت فرمانش بپرهیزد، چنین کسانی همان پیروزمندان واقعی هستند! (52)

آنها با نهایت تاکید سوگند یاد کردند که اگر به آنان فرمان دهی، (از خانه و اموال خود) بیرون می‏روند (و جان را در طبق اخلاص گذارده تقدیم می‏کنند); بگو: «سوگند یاد نکنید; شما طاعت خالصانه نشان دهید که خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است!» (53)

بگو: «خدا را اطاعت کنید، و از پیامبرش فرمان برید! و اگر سرپیچی نمایید، پیامبر مسؤول اعمال خویش است و شما مسؤول اعمال خود! اما اگر از او اطاعت کنید، هدایت خواهید شد; و بر پیامبر چیزی جز رساندن آشکار نیست!» (54)

خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‏اند وعده می‏دهد که قطعا آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین را بخشید; و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‏دار خواهد ساخت; و ترسشان را به امنیت و آرامش مبدل می‏کند، آنچنان که تنها مرا می پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت. و کسانی که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند. (55)

و نماز را برپا دارید، و زکات را بدهید، و رسول (خدا) را اطاعت کنید تا مشمول رحمت (او) شوید. (56)

گمان مبر کافران می‏توانند از چنگال مجازات الهی در زمین فرار کنند! جایگاه آنان آتش است، و چه بد جایگاهی است! (57)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! بردگان شما، و همچنین کودکانتان که به حد بلوغ نرسیده‏اند، در سه وقت باید از شما اجازه بگیرند: پیش از نماز صبح، و نیمروز هنگامی که لباسهای (معمولی) خود را بیرون می‏آورید، و بعد از نماز عشا; این سه وقت خصوصی برای شماست; اما بعد از این سه وقت، گناهی بر شما و بر آنان نیست (که بدون اذن وارد شوند) و بر گرد یکدیگر بگردید (و با صفا و صمیمیت به یکدیگر خدمت نمایید). این گونه خداوند آیات را برای شما بیان می‏کند، و خداوند دانا و حکیم است! (58)

و هنگامی که اطفال شما به سن بلوغ رسند باید اجازه بگیرند، همان گونه که اشخاصی که پیش از آنان بودند اجازه می‏گرفتند; اینچنین خداوند آیاتش را برای شما بیان می‏کند، و خدا دانا و حکیم است! (59)

و زنان از کارافتاده‏ای که امید به ازدواج ندارند، گناهی بر آنان نیست که لباسهای (رویین) خود را بر زمین بگذارند، بشرط اینکه در برابر مردم خودآرایی نکنند; و اگر خود را بپوشانند برای آنان بهتر است; و خداوند شنوا و داناست. (60)

بر نابینا و افراد لنگ و بیمار گناهی نیست (که با شما هم غذا شوند)، و بر شما نیز گناهی نیست که از خانه‏های خودتان (خانه‏های فرزندان یا همسرانتان که خانه خود شما محسوب می‏شود بدون اجازه خاصی) غذا بخورید; و همچنین خانه‏های پدرانتان، یا خانه‏های مادرانتان، یا خانه‏های برادرانتان،یا خانه‏های خواهرانتان، یا خانه‏های عموهایتان، یا خانه‏های عمه‏هایتان، یا خانه‏های داییهایتان، یا خانه‏های خاله‏هایتان، یا خانه‏ای که کلیدش در اختیار شماست، یا خانه‏های دوستانتان، بر شما گناهی نیست که بطور دسته‏جمعی یا جداگانه غذا بخورید; و هنگامی که داخل خانه‏ای شدید، بر خویشتن سلام کنید، سلام و تحیتی از سوی خداوند، سلامی پربرکت و پاکیزه! این گونه خداوند آیات را برای شما روشن می‏کند، باشد که بیندیشید! (61)

مؤمنان واقعی کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‏اند و هنگامی که در کار مهمی با او باشند، بی‏اجازه او جایی نمی‏روند; کسانی که از تو اجازه می‏گیرند، براستی به خدا و پیامبرش ایمان آورده‏اند! در این صورت، هر گاه برای بعضی کارهای مهم خود از تو اجازه بخواهند، به هر یک از آنان که می‏خواهی (و صلاح می‏بینی) اجازه ده، و برایشان از خدا آمرزش بخواه که خداوند آمرزنده و مهربان است! (62)

صدا کردن پیامبر را در میان خود، مانند صدا کردن یکدیگر قرار ندهی; خداوند کسانی از شما را که پشت سر دیگران پنهان می‏شوند، و یکی پس از دیگری فرار می‏کنند می‏داند! پس آنان که فرمان او را مخالفت می‏کنند، باید بترسند از اینکه فتنه‏ای دامنشان را بگیرد، یا عذابی دردناک به آنها برسد! (63)

آگاه باشید که برای خداست آنچه در آسمانها و زمین است; او می‏داند آنچه را که شما بر آن هستید، و (می‏داند) روزی را که بسوی او بازمی‏گردند; و (در آن روز) آنها را از اعمالی که انجام دادند آگاه می‏سازد; و خداوند به هر چیزی داناست! (64)

 

---

ترجمه انگلیسی سوره نور

SURA 24. Nur, or Light

1. A Sura which We have sent down and which We have ordained in it have We sent

down Clear Signs, in order that ye may receive admonition.

2. The woman and the man guilty of adultery or fornication,- flog each of them

with a hundred stripes: Let not compassion move you in their case, in a matter

prescribed by Allah, if ye believe in Allah and the Last Day: and let a party of

the Believers witness their punishment.

3. Let no man guilty of adultery or fornication marry and but a woman similarly

guilty, or an Unbeliever: nor let any but such a man or an Unbeliever marry such

a woman: to the Believers such a thing is forbidden.

4. And those who launch a charge against chaste women, and produce not four

witnesses [to support their allegations],- flog them with eighty stripes; and

reject their evidence ever after: for such men are wicked transgressors;-

5. Unless they repent thereafter and mend [their conduct]; for Allah is Oft-

Forgiving, Most Merciful.

6. And for those who launch a charge against their spouses, and have [in

support] no evidence but their own,- their solitary evidence [can be received]

if they bear witness four times [with an oath] by Allah that they are solemnly

telling the truth;

7. And the fifth [oath] [should be] that they solemnly invoke the curse of Allah

on themselves if they tell a lie.

8. But it would avert the punishment from the wife, if she bears witness four

times [with an oath] By Allah, that [her husband] is telling a lie;

9. And the fifth [oath] should be that she solemnly invokes the wrath of Allah

on herself if [her accuser] is telling the truth.

10. If it were not for Allah’s grace and mercy on you, and that Allah is Oft-

Returning, full of Wisdom,- [Ye would be ruined indeed].

11. Those who brought forward the lie are a body among yourselves: think it not

to be an evil to you; On the contrary it is good for you: to every man among

them [will come the punishment] of the sin that he earned, and to him who took

on himself the lead among them, will be a penalty grievous.

12. Why did not the believers – men and women – when ye heard of the affair,-

put the best construction on it in their own minds and say, “This [charge] is an

obvious lie”?

13. Why did they not bring four witnesses to prove it? When they have not

brought the witnesses, such men, in the sight of Allah, [stand forth] themselves

as liars!

14. Were it not for the grace and mercy of Allah on you, in this world and the

Hereafter, a grievous penalty would have seized you in that ye rushed glibly

into this affair.

15. Behold, ye received it on your tongues, and said out of your mouths things

of which ye had no knowledge; and ye thought it to be a light matter, while it

was most serious in the sight of Allah.16. And why did ye not, when ye heard it, say? – “It is not right of us to speak

of this: Glory to Allah! this is a most serious slander!”

17. Allah doth admonish you, that ye may never repeat such [conduct], if ye are

[true] Believers.

18. And Allah makes the Signs plain to you: for Allah is full of knowledge and

wisdom.

19. Those who love [to see] scandal published broadcast among the Believers,

will have a grievous Penalty in this life and in the Hereafter: Allah knows, and

ye know not.

20. Were it not for the grace and mercy of Allah on you, and that Allah is full

of kindness and mercy, [ye would be ruined indeed].

21. O ye who believe! follow not Satan’s footsteps: if any will follow the

footsteps of Satan, he will [but] command what is shameful and wrong: and were

it not for the grace and mercy of Allah on you, not one of you would ever have

been pure: but Allah doth purify whom He pleases: and Allah is One Who hears and

knows [all things].

22. Let not those among you who are endued with grace and amplitude of means

resolve by oath against helping their kinsmen, those in want, and those who have

left their homes in Allah’s cause: let them forgive and overlook, do you not

wish that Allah should forgive you? For Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.

23. Those who slander chaste women, indiscreet but believing, are cursed in this

life and in the Hereafter: for them is a grievous Penalty,-

24. On the Day when their tongues, their hands, and their feet will bear witness

against them as to their actions.

25. On that Day Allah will pay them back [all] their just dues, and they will

realise that Allah is the [very] Truth, that makes all things manifest.

26. Women impure are for men impure, and men impure for women impure and women

of purity are for men of purity, and men of purity are for women of purity:

these are not affected by what people say: for them there is forgiveness, and a

provision honourable.

27. O ye who believe! enter not houses other than your own, until ye have asked

permission and saluted those in them: that is best for you, in order that ye may

heed [what is seemly].

28. If ye find no one in the house, enter not until permission is given to you:

if ye are asked to go back, go back: that makes for greater purity for

yourselves: and Allah knows well all that ye do.

29. It is no fault on your part to enter houses not used for living in, which

serve some [other] use for you: And Allah has knowledge of what ye reveal and

what ye conceal.

30. Say to the believing men that they should lower their gaze and guard their

modesty: that will make for greater purity for them: And Allah is well

acquainted with all that they do.

31. And say to the believing women that they should lower their gaze and guard

their modesty; that they should not display their beauty and ornaments except

what [must ordinarily] appear thereof; that they should draw their veils over

their bosoms and not display their beauty except to their husbands, their

fathers, their husband’s fathers, their sons, their husbands’ sons, their

brothers or their brothers’ sons, or their sisters’ sons, or their women, or the

slaves whom their right hands possess, or male servants free of physical needs,

or small children who have no sense of the shame of sex; and that they should

not strike their feet in order to draw attention to their hidden ornaments. And

O ye Believers! turn ye all together towards Allah, that ye may attain Bliss.

32. Marry those among you who are single, or the virtuous ones among yourselves,

male or female: if they are in poverty, Allah will give them means out of His

grace: for Allah encompasseth all, and he knoweth all things.

33. Let those who find not the wherewithal for marriage keep themselves chaste,

until Allah gives them means out of His grace. And if any of your slaves ask for

a deed in writing [to enable them to earn their freedom for a certain sum], give

them such a deed if ye know any good in them: yea, give them something

yourselves out of the means which Allah has given to you. But force not your

maids to prostitution when they desire chastity, in order that ye may make a

gain in the goods of this life. But if anyone compels them, yet, after such

compulsion, is Allah, Oft-Forgiving, Most Merciful [to them],

34. We have already sent down to you verses making things clear, an illustration

from [the story of] people who passed away before you, and an admonition for

those who fear [Allah].

35. Allah is the Light of the heavens and the earth. The Parable of His Light is

as if there were a Niche and within it a Lamp: the Lamp enclosed in Glass: the

glass as it were a brilliant star: Lit from a blessed Tree, an Olive, neither of

the east nor of the west, whose oil is well-nigh luminous, though fire scarce

touched it: Light upon Light! Allah doth guide whom He will to His Light: Allah

doth set forth Parables for men: and Allah doth know all things.

36. [Lit is such a Light] in houses, which Allah hath permitted to be raised to

honour; for the celebration, in them, of His name: In them is He glorified in

the mornings and in the evenings, [again and again],-

37. By men whom neither traffic nor merchandise can divert from the Remembrance

of Allah, nor from regular Prayer, nor from the practice of regular Charity:

Their [only] fear is for the Day when hearts and eyes will be transformed [in a

world wholly new],-

38. That Allah may reward them according to the best of their deeds, and add

even more for them out of His Grace: for Allah doth provide for those whom He

will, without measure.

39. But the Unbelievers,- their deeds are like a mirage in sandy deserts, which

the man parched with thirst mistakes for water; until when he comes up to it, he

finds it to be nothing: But he finds Allah [ever] with him, and Allah will pay

him his account: and Allah is swift in taking account.

40. Or [the Unbelievers’ state] is like the depths of darkness in a vast deep

ocean, overwhelmed with billow topped by billow, topped by [dark] clouds: depths

of darkness, one above another: if a man stretches out his hands, he can hardly

see it! for any to whom Allah giveth not light, there is no light!

41. Seest thou not that it is Allah Whose praises all beings in the heavens and

on earth do celebrate, and the birds [of the air] with wings outspread? Each one

knows its own [mode of] prayer and praise. And Allah knows well all that they

do.

42. Yea, to Allah belongs the dominion of the heavens and the earth; and to

Allah is the final goal [of all].

43. Seest thou not that Allah makes the clouds move gently, then joins them

together, then makes them into a heap? – then wilt thou see rain issue forth

from their midst. And He sends down from the sky mountain masses [of clouds]

wherein is hail: He strikes therewith whom He pleases and He turns it away from

whom He pleases, the vivid flash of His lightning well-nigh blinds the sight.

44. It is Allah Who alternates the Night and the Day: verily in these things is

an instructive example for those who have vision!

45. And Allah has created every animal from water: of them there are some that

creep on their bellies; some that walk on two legs; and some that walk on four.

Allah creates what He wills for verily Allah has power over all things.

46. We have indeed sent down signs that make things manifest: and Allah guides

whom He wills to a way that is straight.

47. They say, “We believe in Allah and in the messenger, and we obey”: but even

after that, some of them turn away: they are not [really] Believers.

48. When they are summoned to Allah and His messenger, in order that He may

judge between them, behold some of them decline [to come].

49. But if the right is on their side, they come to him with all submission.

50. Is it that there is a disease in their hearts? or do they doubt, or are they

in fear, that Allah and His Messenger will deal unjustly with them? Nay, it is

they themselves who do wrong.

51. The answer of the Believers, when summoned to Allah and His Messenger, in

order that He may judge between them, is no other than this: they say, “We hear

and we obey”: it is such as these that will attain felicity.

52. It is such as obey Allah and His Messenger, and fear Allah and do right,

that will win [in the end],

53. They swear their strongest oaths by Allah that, if only thou wouldst command

them, they would leave [their homes]. Say: “Swear ye not; Obedience is [more]

reasonable; verily, Allah is well acquainted with all that ye do.”

54. Say: “Obey Allah, and obey the Messenger: but if ye turn away, he is only

responsible for the duty placed on him and ye for that placed on you. If ye obey

him, ye shall be on right guidance. The Messenger’s duty is only to preach the

clear [Message].

55. Allah has promised, to those among you who believe and work righteous deeds,

that He will, of a surety, grant them in the land, inheritance [of power], as He

granted it to those before them; that He will establish in authority their

religion – the one which He has chosen for them; and that He will change [their

state], after the fear in which they [lived], to one of security and peace:

‘They will worship Me [alone] and not associate aught with Me. ‘If any do reject

Faith after this, they are rebellious and wicked.

56. So establish regular Prayer and give regular Charity; and obey the

Messenger; that ye may receive mercy.

57. Never think thou that the Unbelievers are going to frustrate [Allah’s Plan]

on earth: their abode is the Fire,- and it is indeed an evil refuge!

58. O ye who believe! let those whom your right hands possess, and the

[children] among you who have not come of age ask your permission [before they

come to your presence], on three occasions: before morning prayer; the while ye

doff your clothes for the noonday heat; and after the late-night prayer: these

are your three times of undress: outside those times it is not wrong for you or

for them to move about attending to each other: Thus does Allah make clear the

Signs to you: for Allah is full of knowledge and wisdom.

59. But when the children among you come of age, let them [also] ask for

permission, as do those senior to them [in age]: Thus does Allah make clear His

Signs to you: for Allah is full of knowledge and wisdom.

60. Such elderly women as are past the prospect of marriage,- there is no blame

on them if they lay aside their [outer] garments, provided they make not a

wanton display of their beauty: but it is best for them to be modest: and Allah

is One Who sees and knows all things.

61. It is no fault in the blind nor in one born lame, nor in one afflicted with

illness, nor in yourselves, that ye should eat in your own houses, or those of

your fathers, or your mothers, or your brothers, or your sisters, or your

father’s brothers or your father’s sisters, or your mother’s brothers, or your

mother’s sisters, or in houses of which the keys are in your possession, or in

the house of a sincere friend of yours: there is no blame on you, whether ye eat

in company or separately. But if ye enter houses, salute each other – a greeting

of blessing and purity as from Allah. Thus does Allah make clear the signs to

you: that ye may understand.

62. Only those are believers, who believe in Allah and His Messenger: when they

are with him on a matter requiring collective action, they do not depart until

they have asked for his leave; those who ask for thy leave are those who believe

in Allah and His Messenger; so when they ask for thy leave, for some business of

theirs, give leave to those of them whom thou wilt, and ask Allah for their

forgiveness: for Allah is Oft- Forgiving, Most Merciful.

63. Deem not the summons of the Messenger among yourselves like the summons of

one of you to another: Allah doth know those of you who slip away under shelter

of some excuse: then let those beware who withstand the Messenger’s order, lest

some trial befall them, or a grievous penalty be inflicted on them.

64. Be quite sure that to Allah doth belong whatever is in the heavens and on

earth. Well doth He know what ye are intent upon: and one day they will be

brought back to Him, and He will tell them the truth of what they did: for Allah

doth know all things.

---