سوره حج با ترجمه فارسی و انگلیسی
سوره حج با ترجمه فارسی و انگلیسی
سپتامبر 8, 2019
سوره نور با ترجمه فارسی و انگلیسی
سوره نور با ترجمه فارسی و انگلیسی
سپتامبر 11, 2019
سوره مومنون با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره مومنون با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره مومنون با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره مومنون با ترجمه فارسی و انگلیسی در این صفحه از سایت تهرانلوح قرار داده شده است. سوره مومنون دارای 118 آیه مبارک می باشد و سوره 23 ام قرآن کریم می باشد. شما می توانید تمامی سوره های قرآن را ببینید و یا دانلود نمایید برای مشاهده قرآن کلیک نمایید.

سوره مومنون -سورة المؤمنون SURA 23. Muminun, or The Believers

الجزء ١٨

﴿ سورة المؤمنون – سورة ٢٣ –   تعداد آیات ١١٨ 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١﴾ 

الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خَاشِعُونَ ﴿٢﴾ 

وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ ﴿٣﴾ 

وَالَّذِینَ هُمْ لِلزَّکَاةِ فَاعِلُونَ ﴿٤﴾ وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿٥﴾ 

إِلا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿٦﴾ 

فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿٧﴾

 وَالَّذِینَ هُمْ لأمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿٨﴾ 

وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿٩﴾ 

أُولَئِکَ هُمُ الْوَارِثُونَ ﴿١٠﴾ 

الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿١١﴾ 

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإنْسَانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِینٍ ﴿١٢﴾ 

ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِی قَرَارٍ مَکِینٍ ﴿١٣﴾

 ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ ﴿١٤﴾

 ثُمَّ إِنَّکُمْ بَعْدَ ذَلِکَ لَمَیِّتُونَ ﴿١٥﴾ 

ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ تُبْعَثُونَ ﴿١٦﴾ 

وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَمَا کُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِینَ ﴿١٧﴾ 

وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْکَنَّاهُ فِی الأرْضِ وَإِنَّا عَلَى ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ ﴿١٨﴾

 فَأَنْشَأْنَا لَکُمْ بِهِ جَنَّاتٍ مِنْ نَخِیلٍ وَأَعْنَابٍ لَکُمْ فِیهَا فَوَاکِهُ کَثِیرَةٌ وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿١٩﴾

 وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَیْنَاءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِلآکِلِینَ ﴿٢٠﴾

 وَإِنَّ لَکُمْ فِی الأنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِیکُمْ مِمَّا فِی بُطُونِهَا وَلَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ کَثِیرَةٌ وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿٢١﴾ 

وَعَلَیْهَا وَعَلَى الْفُلْکِ تُحْمَلُونَ ﴿٢٢﴾

 وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَکُمْ مِنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ أَفَلا تَتَّقُونَ ﴿٢٣﴾ 

فَقَالَ الْمَلأ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ مَا هَذَا إِلا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُرِیدُ أَنْ یَتَفَضَّلَ عَلَیْکُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لأنْزَلَ مَلائِکَةً مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِی آبَائِنَا الأوَّلِینَ ﴿٢٤﴾ 

إِنْ هُوَ إِلا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّى حِینٍ ﴿٢٥﴾

 قَالَ رَبِّ انْصُرْنِی بِمَا کَذَّبُونِ ﴿٢٦﴾ 

فَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنَا وَوَحْیِنَا فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُکْ فِیهَا مِنْ کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَأَهْلَکَ إِلا مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَلا تُخَاطِبْنِی فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ ﴿٢٧﴾ 

فَإِذَا اسْتَوَیْتَ أَنْتَ وَمَنْ مَعَکَ عَلَى الْفُلْکِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٢٨﴾ 

وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِی مُنْزَلا مُبَارَکًا وَأَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِینَ ﴿٢٩﴾ 

إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ وَإِنْ کُنَّا لَمُبْتَلِینَ ﴿٣٠﴾ 

ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِینَ ﴿٣١﴾ 

فَأَرْسَلْنَا فِیهِمْ رَسُولا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَکُمْ مِنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ أَفَلا تَتَّقُونَ ﴿٣٢﴾

 وَقَالَ الْمَلأ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِلِقَاءِ الآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا مَا هَذَا إِلا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یَأْکُلُ مِمَّا تَأْکُلُونَ مِنْهُ وَیَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ ﴿٣٣﴾ 

وَلَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَرًا مِثْلَکُمْ إِنَّکُمْ إِذًا لَخَاسِرُونَ ﴿٣٤﴾ 

أَیَعِدُکُمْ أَنَّکُمْ إِذَا مِتُّمْ وَکُنْتُمْ تُرَابًا وَعِظَامًا أَنَّکُمْ مُخْرَجُونَ ﴿٣٥﴾

 هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ ﴿٣٦﴾ 

إِنْ هِیَ إِلا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَنَحْیَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِینَ ﴿٣٧﴾ 

إِنْ هُوَ إِلا رَجُلٌ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِینَ ﴿٣٨﴾ 

قَالَ رَبِّ انْصُرْنِی بِمَا کَذَّبُونِ ﴿٣٩﴾

 قَالَ عَمَّا قَلِیلٍ لَیُصْبِحُنَّ نَادِمِینَ ﴿٤٠﴾

 فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً فَبُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٤١﴾ 

ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُونًا آخَرِینَ ﴿٤٢﴾ مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا یَسْتَأْخِرُونَ ﴿٤٣﴾

 ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَا کُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا کَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ فَبُعْدًا لِقَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٤٤﴾

 ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَى وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿٤٥﴾

 إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَکْبَرُوا وَکَانُوا قَوْمًا عَالِینَ ﴿٤٦﴾ 

فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَیْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ ﴿٤٧﴾

 فَکَذَّبُوهُمَا فَکَانُوا مِنَ الْمُهْلَکِینَ ﴿٤٨﴾

 وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ ﴿٤٩﴾ 

وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَأُمَّهُ آیَةً وَآوَیْنَاهُمَا إِلَى رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِینٍ ﴿٥٠﴾ 

یَا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ ﴿٥١﴾

 وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاتَّقُونِ ﴿٥٢﴾ فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ زُبُرًا کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ ﴿٥٣﴾

 فَذَرْهُمْ فِی غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِینٍ ﴿٥٤﴾

 أَیَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِینَ ﴿٥٥﴾ 

نُسَارِعُ لَهُمْ فِی الْخَیْرَاتِ بَل لا یَشْعُرُونَ ﴿٥٦﴾ 

إِنَّ الَّذِینَ هُمْ مِنْ خَشْیَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿٥٧﴾

 وَالَّذِینَ هُمْ بِآیَاتِ رَبِّهِمْ یُؤْمِنُونَ ﴿٥٨﴾ 

وَالَّذِینَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لا یُشْرِکُونَ ﴿٥٩﴾ 

وَالَّذِینَ یُؤْتُونَ مَا آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ ﴿٦٠﴾ 

أُولَئِکَ یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ ﴿٦١﴾ 

وَلا نُکَلِّفُ نَفْسًا إِلا وُسْعَهَا وَلَدَیْنَا کِتَابٌ یَنْطِقُ بِالْحَقِّ وَهُمْ لا یُظْلَمُونَ ﴿٦٢﴾

 بَلْ قُلُوبُهُمْ فِی غَمْرَةٍ مِنْ هَذَا وَلَهُمْ أَعْمَالٌ مِنْ دُونِ ذَلِکَ هُمْ لَهَا عَامِلُونَ ﴿٦٣﴾

 حَتَّى إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِیهِمْ بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ یَجْأَرُونَ ﴿٦٤﴾

 لا تَجْأَرُوا الْیَوْمَ إِنَّکُمْ مِنَّا لا تُنْصَرُونَ ﴿٦٥﴾ 

قَدْ کَانَتْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَکُنْتُمْ عَلَى أَعْقَابِکُمْ تَنْکِصُونَ ﴿٦٦﴾

 مُسْتَکْبِرِینَ بِهِ سَامِرًا تَهْجُرُونَ ﴿٦٧﴾

 أَفَلَمْ یَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءَهُمْ مَا لَمْ یَأْتِ آبَاءَهُمُ الأوَّلِینَ ﴿٦٨﴾

 أَمْ لَمْ یَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنْکِرُونَ ﴿٦٩﴾

 أَمْ یَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ بَلْ جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ وَأَکْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ کَارِهُونَ ﴿٧٠﴾ 

وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأرْضُ وَمَنْ فِیهِنَّ بَلْ أَتَیْنَاهُمْ بِذِکْرِهِمْ فَهُمْ عَنْ ذِکْرِهِمْ مُعْرِضُونَ ﴿٧١﴾

 أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجًا فَخَرَاجُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿٧٢﴾

 وَإِنَّکَ لَتَدْعُوهُمْ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٧٣﴾

 وَإِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاکِبُونَ ﴿٧٤﴾ 

وَلَوْ رَحِمْنَاهُمْ وَکَشَفْنَا مَا بِهِمْ مِنْ ضُرٍّ لَلَجُّوا فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ ﴿٧٥﴾ 

وَلَقَدْ أَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَکَانُوا لِرَبِّهِمْ وَمَا یَتَضَرَّعُونَ ﴿٧٦﴾ 

حَتَّى إِذَا فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِیدٍ إِذَا هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ ﴿٧٧﴾ 

وَهُوَ الَّذِی أَنْشَأَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالأبْصَارَ وَالأفْئِدَةَ قَلِیلا مَا تَشْکُرُونَ ﴿٧٨﴾

 وَهُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الأرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٧٩﴾

 وَهُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ وَلَهُ اخْتِلافُ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ أَفَلا تَعْقِلُونَ ﴿٨٠﴾

 بَلْ قَالُوا مِثْلَ مَا قَالَ الأوَّلُونَ ﴿٨١﴾

 قَالُوا أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿٨٢﴾ 

لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا هَذَا مِنْ قَبْلُ إِنْ هَذَا إِلا أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ ﴿٨٣﴾

 قُلْ لِمَنِ الأرْضُ وَمَنْ فِیهَا إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٨٤﴾ 

سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلا تَذَکَّرُونَ ﴿٨٥﴾ 

قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ ﴿٨٦﴾

 سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلا تَتَّقُونَ ﴿٨٧﴾

 قُلْ مَنْ بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ یُجِیرُ وَلا یُجَارُ عَلَیْهِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٨٨﴾

 سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنَّى تُسْحَرُونَ ﴿٨٩﴾ 

بَلْ أَتَیْنَاهُمْ بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿٩٠﴾ 

مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَمَا کَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ إِذًا لَذَهَبَ کُلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلا بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿٩١﴾

 عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٩٢﴾

 قُلْ رَبِّ إِمَّا تُرِیَنِّی مَا یُوعَدُونَ ﴿٩٣﴾ 

رَبِّ فَلا تَجْعَلْنِی فِی الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٩٤﴾ 

وَإِنَّا عَلَى أَنْ نُرِیَکَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ ﴿٩٥﴾ 

ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَصِفُونَ ﴿٩٦﴾

 وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ ﴿٩٧﴾ 

وَأَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَنْ یَحْضُرُونِ ﴿٩٨﴾ 

حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ ﴿٩٩﴾

 لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ کَلا إِنَّهَا کَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿١٠٠﴾ 

فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ فَلا أَنْسَابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَلا یَتَسَاءَلُونَ ﴿١٠١﴾ 

فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿١٠٢﴾ 

وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَئِکَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِی جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿١٠٣﴾

 تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِیهَا کَالِحُونَ ﴿١٠٤﴾ 

أَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَکُنْتُمْ بِهَا تُکَذِّبُونَ ﴿١٠٥﴾ 

قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَیْنَا شِقْوَتُنَا وَکُنَّا قَوْمًا ضَالِّینَ ﴿١٠٦﴾ 

رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ ﴿١٠٧﴾

 قَالَ اخْسَئُوا فِیهَا وَلا تُکَلِّمُونِ ﴿١٠٨﴾ 

إِنَّهُ کَانَ فَرِیقٌ مِنْ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ ﴿١٠٩﴾ 

فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا حَتَّى أَنْسَوْکُمْ ذِکْرِی وَکُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَکُونَ ﴿١١٠﴾ 

إِنِّی جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿١١١﴾ 

قَالَ کَمْ لَبِثْتُمْ فِی الأرْضِ عَدَدَ سِنِینَ ﴿١١٢﴾ 

قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّینَ ﴿١١٣﴾ 

قَالَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلا قَلِیلا لَوْ أَنَّکُمْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١١٤﴾

 أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لا تُرْجَعُونَ ﴿١١٥﴾ 

فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ لا إِلَهَ إِلا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمِ ﴿١١٦﴾

 وَمَنْ یَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ ﴿١١٧﴾

 وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ ﴿١١٨﴾


 

ترجمه فارسی سورة المؤمنون

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

مؤمنان رستگار شدند; (1)

آنها که در نمازشان خشوع دارند; (2)

و آنها که از لغو و بیهودگی روی‏گردانند; (3)

و آنها که زکات را انجام می‏دهند; (4)

و آنها که دامان خود را (از آلوده‏شدن به بی‏عفتی) حفظ می‏کنند; (5)

تنها آمیزش جنسی با همسران و کنیزانشان دارند، که در بهره‏گیری از آنان ملامت نمی‏شوند; (6)

و کسانی که غیر از این طریق را طلب کنند، تجاوزگرند! (7)

و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‏کنند; (8)

و آنها که بر نمازهایشان مواظبت می‏نمایند; (9)

(آری،) آنها وارثانند! (10)

(وارثانی) که بهشت برین را ارث می‏برند، و جاودانه در آن خواهند ماند! (11)

و ما انسان را از عصاره‏ای از گل آفریدیم; (12)

سپس او را نطفه‏ای در قرارگاه مطمئن ( رحم) قرار دادیم; (13)

سپس نطفه را بصورت علقه ( خون بسته)، و علقه را بصورت مضغه ( چیزی شبیه گوشت جویده شده)، و مضغه را بصورت استخوانهایی درآوردیم; و بر استخوانها گوشت پوشاندیم; سپس آن را آفرینش تازه‏ای دادیم; پس بزرگ است خدایی که بهترین آفرینندگان است! (14)

سپس شما بعد از آن می‏میرید; (15)

سپس در روز قیامت برانگیخته می‏شوید! (16)

ما بر بالای سر شما هفت راه ( طبقات هفتگانه آسمان) قرار دادیم; و ما (هرگز) از خلق (خود) غافل نبوده‏ایم! (17)

و از آسمان، آبی به اندازه معین نازل کردیم; و آن را در زمین (در جایگاه مخصوصی) ساکن نمودیم; و ما بر از بین بردن آن کاملا قادریم! (18)

سپس بوسیله آن باغهایی از درختان نخل و انگور برای شما ایجاد کردیم; باغهایی که در آن میوه‏های بسیار است; و از آن میخورید! (19)

و (نیز) درختی را که از طور سینا می‏روید ( درخت زیتون)، و از آن روغن و «نان خورش‏» برای خورندگان فراهم می‏گردد (آفریدیم)! (20)

و برای شما در چهارپایان عبرتی است; از آنچه در درون آنهاست ( از شیر) شما را سیراب می‏کنیم; و برای شما در آنها منافع بسیاری است; و از گوشت آنها می‏خورید; (21)

و بر آنها و بر کشتیها سوار می‏شوید! (22)

و ما نوح را بسوی قومش فرستادیم; او به آنها گفت: «ای قوم من! خداوند یکتا را بپرستید، که جز او معبودی برای شما نیست! آیا (از پرستش بتها) پرهیز نمی‏کنید؟! (23)

جمعیت اشرافی (و مغرور) از قوم نوح که کافر بودند گفتند: «این مرد جز بشری همچون شما نیست، که می‏خواهد بر شما برتری جوید! اگر خدا می‏خواست (پیامبری بفرستد) فرشتگانی نازل می‏کرد; ما چنین چیزی را هرگز در نیاکان خود نشنیده‏ایم! (24)

او فقط مردی است که به نوعی جنون مبتلاست! پس مدتی درباره او صبر کنید (تا مرگش فرا رسد، یا از این بیماری رهایی یابد!)» (25)

(نوح) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیبهای آنان یاری کن!» (26)

ما به نوح وحی کردیم که: «کشتی را در حضور ما، و مطابق وحی ما بساز. و هنگامی که فرمان ما (برای غرق آنان) فرا رسد، و آب از تنور بجوشد (که نشانه فرا رسیدن طوفان است)، از هر یک از انواع حیوانات یک جفت در کشتی سوار کن; و همچنین خانواده‏ات را، مگر آنانی که قبلا وعده هلاکشان داده شده ( همسر و فرزند کافرت); و دیگر درباره ستمگران با من سخن مگو، که آنان همگی هلاک خواهند شد. (27)

و هنگامی که تو و همه کسانی که با تو هستند بر کشتی سوار شدید، بگو: «ستایش برای خدایی است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشید!» (28)

و بگو: «پروردگارا! ما را در منزلگاهی پربرکت فرود آر، و تو بهترین فرودآورندگانی!» (29)

(آری،) در این ماجرا (برای صاحبان عقل و اندیشه) آیات و نشانه‏هایی است; و ما مسلما همگان را آزمایش می‏کنیم! (30)

سپس جمعیت دیگری را بعد از آنها به وجود آوردیم. (31)

و در میان آنان رسولی از خودشان فرستادیم که: «خدا را بپرستید; جز او معبودی برای شما نیست; آیا (با این همه، از شرک و بت پرستی) پرهیز نمی‏کنید؟!» (32)

ولی اشرافیان (خودخواه) از قوم او که کافر بودند، و دیدار آخرت را تکذیب می‏کردند، و در زندگی دنیا به آنان ناز و نعمت داده بودیم، گفتند: «این بشری است مثل شما; از آنچه می‏خورید می‏خورد; و از آنچه می‏نوشید می‏نوشد! (پس چگونه می‏تواند پیامبر باشد؟!) (33)

و اگر از بشری همانند خودتان اطاعت کنید، مسلما زیانکارید. (34)

آیا او به شما وعده می‏دهد هنگامی که مردید و خاک و استخوانهایی (پوسیده) شدید، بار دیگر (از قبرها) بیرون آورده می‏شوید؟! (35)

هیهات، هیهات از این وعده‏هایی که به شما داده می‏شود! (36)

مسلما غیر از این زندگی دنیای ما، چیزی در کار نیست; پیوسته گروهی از ما می‏میریم، و نسل دیگری جای ما را می‏گیرد; و ما هرگز برانگیخته نخواهیم شد! (37)

او فقط مردی دروغگوست که بر خداافترا بسته; و ما هرگز به او ایمان نخواهیم آورد!» (38)

(پیامبرشان) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیبهای آنان یاری کن!» (39)

خداوند) فرمود: «بزودی از کار خود پشیمان خواهند شد! (اما زمانی که دیگر سودی به حالشان ندارد.)» (40)

سرانجام صیحه آسمانی آنها را بحق فرو گرفت; و ما آنها را همچون خاشاکی بر سیلاب قرار دادیم; دور باد قوم ستمگر (از رحمت خدا)! (41)

سپس اقوام دیگری را پس از آنها پدید آوردیم. (42)

هیچ ابمتی بر اجل و سر رسید حتمی خود پیشی نمی‏گیرد، و از آن تاخیر نیز نمی‏کند. (43)

سپس رسولان خود را یکی پس از دیگری فرستادیم; هر زمان رسولی برای (هدایت) قومی می‏آمد، او را تکذیب می‏کردند; ولی ما این امتهای سرکش را یکی پس از دیگری هلاک نمودیم، و آنها را احادیثی قرار دادیم (چنان محو شدند که تنها نام و گفتگویی از آنان باقی ماند.) دور باد (از رحمت خدا) قومی که ایمان نمی‏آورند! (44)

سپس موسی و برادرش هارون را با آیات خود و دلیلی روشن فرستادیم… (45)

بسوی فرعون و اطرافیان اشرافی او; اما آنها تکبر کردند، و آنها مردمی برتری‏جوی بودند. (46)

آنها گفتند: «آیا ما به دو انسان همانند خودمان ایمان بیاوریم، در حالی که قوم آنها بردگان ما هستند؟!» (47)

(آری،) آنها این دو را تکذیب کردند; و سرانجام همگی هلاک شدند. (48)

و ما به موسی کتاب (آسمانی) دادیم; شاید آنان ( بنی اسرائیل) هدایت شوند. (49)

و ما فرزند مریم ( عیسی) و مادرش را آیت و نشانه‏ای قرار دادیم; و آنها را در سرزمین مرتفعی که دارای امنیت و آب جاری بود جای دادیم. (50)

ای پیامبران! از غذاهای پاکیزه بخورید، و عمل صالح انجام دهید، که من به آنچه انجام می‏دهید آگاهم. (51)

و این امت شما امت واحدی است; و من پروردگار شما هستم; پس، از مخالفت فرمان من بپرهیزید! (52)

اما آنها کارهای خود را در میان خویش به پراکندگی کشاندند، و هر گروهی به راهی رفتند; (و عجب اینکه) هر گروه به آنچه نزد خود دارند خوشحالند! (53)

آنها را در جهل و غفلتشان بگذار تا زمانی (که مرگشان فرا رسد یا گرفتار عذاب الهی شوند). (54)

آنها گمان می‏کنند اموال و فرزندانی که بعنوان کمک به آنان می‏دهیم… (55)

برای این است که درهای خیرات را با شتاب به روی آنها بگشاییم!! (چنین نیست) بلکه آنها نمی‏فهمند (که این وسیله امتحانشان است). (56)

مسلما کسانی که از خوف پروردگارشان بیمناکند، (57)

و آنان که به آیات پروردگارشان ایمان می‏آورند، (58)

و آنها که به پروردگارشان شرک نمی‏ورزند، (59)

و آنها که نهایت کوشش را در انجام طاعات به خرج می‏دهند و با این حال، دلهایشان هراسناک است از اینکه سرانجام بسوی پروردگارشان بازمی‏گردند، (60)

(آری) چنین کسانی در خیرات سرعت می‏کنند و از دیگران پیشی می‏گیرند (و مشمول عنایات ما هستند). (61)

و ما هیچ کس را جز به اندازه تواناییش تکلیف نمی‏کنیم; و نزد ما کتابی است که (تمام اعمال بندگان را ثبت کرده و) بحق سخن می‏گوید; و به آنان هیچ ستمی نمی‏شود. (62)

ولی دلهای آنها از این نامه اعمال (و روز حساب و آیات قرآن) در بی‏خبری فرورفته; و اعمال (زشت) دیگری جز این دارند که پیوسته آن را انجام می‏دهند… (63)

تا زمانی که متنعمان مغرور آنها را در چنگال عذاب گرفتار سازیم; در این هنگام، ناله‏های دردناک و استغاثه‏آمیز سرمی‏دهند! (64)

(اما به آنها گفته می‏شود:) امروز فریاد نکنید، زیرا از سوی ما یاری نخواهید شد! (65)

(آیا فراموش کرده‏اید که) در گذشته آیات من پیوسته بر شما خوانده می‏شد; اما شما اعراض کرده به عقب بازمی‏گشتید؟! (66)

در حالی که در برابر او (پیامبر) استکبار می‏کردید، و شبها در جلسات خود به بدگویی می‏پرداختید؟! (67)

آیا آنها در این گفتار نیندیشیدند، یا اینکه چیزی برای آنان آمده که برای نیاکانشان نیامده است؟! (68)

یا اینکه پیامبرشان را نشناختند (و از سوابق او آگاه نیستند)، از این رو او را انکار می‏کنند؟! (69)

یا می‏گویند او دیوانه است؟! ولی او حق را برای آنان آورده; اما بیشترشان از حق کراهت دارند (و گریزانند). (70)

و اگر حق از هوسهای آنها پیروی کند، آسمانها و زمین و همه کسانی که در آنها هستند تباه می‏شوند! ولی ما قرآنی به آنها دادیم که مایه یادآوری (و عزت و شرف) برای آنهاست، اما آنان از (آنچه مایه) یادآوریشان (است) رویگردانند! (71)

یا اینکه تو از آنها مزد و هزینه‏ای (در برابر دعوتت) می‏خواهی؟ با اینکه مزد پروردگارت بهتر، و او بهترین روزی دهندگان است! (72)

بطور قطع و یقین، تو آنان را به راه راست دعوت می‏کنی. (73)

اما کسانی که به آخرت ایمان ندارند از این راه منحرفند! (74)

و اگر به آنان رحم کنید و گرفتاریها و مشکلاتشان را برطرف سازیم، (نه تنها بیدار نمی‏شوند، بلکه) در طغیانشان لجاجت می‏ورزند و (در این وادی) سرگردان می‏مانند! (75)

ما آنها را به عذاب و بلا گرفتار ساختیم (تا بیدار شوند)، اما آنان نه در برابر پروردگارشان تواضع کردند، و نه به درگاهش تضرع می‏کنند! (76)

(این وضع همچنان ادامه می‏یابد) تا زمانی که دری از عذاب شدید به روی آنان بگشاییم، (و چنان گرفتار می‏شوند که) ناگهان بکلی مایوس گردند. (77)

و او کسی است که برای شما گوش و چشم و قلب (عقل) ایجاد کرد; اما کمتر شکر او را بجا می‏آورید. (78)

و او کسی است که شما را در زمین آفرید; و به سوی او محشور می‏شوید! (79)

و او کسی است که زنده می‏کند و می‏میراند; و رفت و آمد شب و روز از آن اوست; آیا اندیشه نمی‏کنید؟! (80)

(نه،) بلکه آنان نیز مثل آنچه پیشینیان گفته بودند گفتند. (81)

آنها گفتند: «آیا هنگامی که مردیم و خاک و استخوانهایی (پوسیده) شدیم، آیا بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟! (82)

این وعده به ما و پدرانمان از قبل داده شده; این فقط افسانه‏های پیشینیان است!» (83)

بگو: «زمین و کسانی که در آن هستند از آن کیست، اگر شما می‏دانید؟!» (84)

بزودی (در پاسخ تو) می‏گویند: «همه از آن خداست!» بگو: «آیا متذکر نمی‏شوید؟!» (85)

بگو: «چه کسی پروردگار آسمانهای هفتگانه، و پروردگار عرش عظیم است؟» (86)

بزودی خواهند گفت: «همه اینها از آن خداست!» بگو: «آیا تقوا پیشه نمی‏کنید (و از خدا نمی‏ترسید و دست از شرک برنمی‏دارید)؟!» (87)

بگو: «اگر می‏دانید، چه کسی حکومت همه موجودات را در دست دارد، و به بی پناهان پناه می‏دهد، و نیاز به پناه‏دادن ندارد؟!» (88)

خواهند گفت: «(همه اینها) از آن خداست‏» بگو: «با این حال چگونه می‏گویید سحر شده‏اید (و این سخنان سحر و افسون است)؟!» (89)

نه، (واقع این است که) ما حق را برای آنها آوردیم; و آنان دروغ می‏گویند! (90)

خدا هرگز فرزندی برای خود انتخاب نکرده; و معبود دیگری با او نیست; که اگر چنین می‏شد، هر یک از خدایان مخلوقات خود را تدبیر و اداره می‏کردند و بعضی بر بعضی دیگر برتری می‏جستند (و جهان هستی به تباهی کشیده می‏شد); منزه است خدا از آنچه آنان توصیف می‏کنند! (91)

او دانای نهان و آشکار است; پس برتر است از آنچه برای او همتا قرار می‏دهند! (92)

بگو: «پروردگار من! اگر عذابهایی را که به آنان وعده داده می‏شود به من نشان دهی (و در زندگیم آن را ببینم)… (93)

پروردگار من! مرا (در این عذابها) با گروه ستمگران قرار مده!» (94)

و ما تواناییم که آنچه را به آنها وعده می‏دهیم به تو نشان دهیم! (95)

بدی را به بهترین راه و روش دفع کن (و پاسخ بدی را به نیکی ده)! ما به آنچه توصیف می‏کنند آگاهتریم! (96)

و بگو: «پروردگارا! از وسوسه‏های شیاطین به تو پناه می‏برم! (97)

و از اینکه آنان نزد من حاضر شوند (نیز) -ای پروردگار من- به تو پناه می‏برم!» (98)

(آنها همچنان به راه غلط خود ادامه می‏دهند) تا زمانی که مرگ یکی از آنان فرارسد، می‏گوید: «پروردگار من! مرا بازگردانید! (99)

شاید در آنچه ترک کردم (و کوتاهی نمودم) عمل صالحی انجام دهم!» (ولی به او می‏گویند:) چنین نیست! این سخنی است که او به زبان می‏گوید (و اگر بازگردد، کارش همچون گذشته است)! و پشت سر آنان برزخی است تا روزی که برانگیخته شوند! (100)

هنگامی که در «صور» دمیده شود، هیچ یک از پیوندهای خویشاوندی میان آنها در آن روز نخواهد بود; و از یکدیگر تقاضای کمک نمی‏کنند (چون کاری از کسی ساخته نیست)! (101)

و کسانی که وزنه اعمالشان سنگین است، همان رستگارانند! (102)

و آنان که وزنه اعمالشان سبک باشد، کسانی هستند که سرمایه وجود خود را از دست داده، در جهنم جاودانه خواهند ماند! (103)

شعله‏های سوزان آتش همچون شمشیر به صورتهایشان نواخته می‏شود; و در دوزخ چهره‏ای عبوس دارند. (104)

(به آنها گفته می‏شود:) آیا آیات من بر شما خوانده نمی‏شد، پس آن را تکذیب می‏کردید؟! (105)

می‏گویند: «پروردگارا! بدبختی ما بر ما چیره شد، و ما قوم گمراهی بودیم! (106)

پروردگارا! ما را از این (دوزخ) بیرون آر، اگر بار دیگر تکرار کردیم قطعا ستمگریم (و مستحق عذاب)!» (107)

(خداوند) می‏گوید: «دور شوید در دوزخ، و با من سخن مگویید! (108)

(فراموش کرده‏اید) گروهی از بندگانم می‏گفتند: پروردگارا! ما ایمان آوردیم; ما را ببخش و بر ما رحم کن; و تو بهترین رحم کنندگانی! (109)

اما شما آنها را به باد مسخره گرفتید تا شما را از یاد من غافل کردند; و شما به آنان می‏خندیدید! (110)

ولی من امروز آنها را بخاطر صبر و استقامتشان پاداش دادم; آنها پیروز و رستگارند!» (111)

(خداوند) می‏گوید: «چند سال در روی زمین توقف کردید؟» (112)

(در پاسخ) می‏گویند: «تنها به اندازه یک روز، یا قسمتی از یک روز! از آنها که می‏توانند بشمارند بپرس!» (113)

می‏گوید: «(آری،) شما مقدار کمی توقف نمودید اگر می‏دانستید!» (114)

آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده‏ایم، و بسوی ما باز نمی‏گردید؟ (115)

پس برتر است خداوندی که فرمانروای حق است (از اینکه شما را بی‏هدف آفریده باشد)! معبودی جز او نیست; و او پروردگار عرش کریم است! (116)

و هر کس معبود دیگری را با خدا بخواند -و مسلما هیچ دلیلی بر آن نخواهد داشت- حساب او نزد پروردگارش خواهد بود; یقینا کافران رستگار نخواهند شد! (117)

و بگو: «پروردگارا! مرا ببخش و رحمت کن; و تو بهترین رحم کنندگانی! (118)


 سوره مومنون با ترجمه انگلیسی

SURA 23. Muminun, or The Believers

1. The believers must [eventually] win through,-

2. Those who humble themselves in their prayers;

3. Who avoid vain talk;

4. Who are active in deeds of charity;

5. Who abstain from sex,

6. Except with those joined to them in the marriage bond, or [the captives] whom

their right hands possess,- for [in their case] they are free from blame,

7. But those whose desires exceed those limits are transgressors;-

8. Those who faithfully observe their trusts and their covenants;

9. And who [strictly] guard their prayers;-

10. These will be the heirs,

11. Who will inherit Paradise: they will dwell therein [for ever].

12. Man We did create from a quintessence [of clay];

13. Then We placed him as [a drop of] sperm in a place of rest, firmly fixed;

14. Then We made the sperm into a clot of congealed blood; then of that clot We

made a [foetus] lump; then we made out of that lump bones and clothed the bones

with flesh; then we developed out of it another creature. So blessed be Allah,

the best to create!

15. After that, at length ye will die

16. Again, on the Day of Judgment, will ye be raised up.

17. And We have made, above you, seven tracts; and We are never unmindful of

[our] Creation.

18. And We send down water from the sky according to [due] measure, and We cause

it to soak in the soil; and We certainly are able to drain it off [with ease].

19. With it We grow for you gardens of date-palms and vines: in them have ye

abundant fruits: and of them ye eat [and have enjoyment],-

20. Also a tree springing out of Mount Sinai, which produces oil, and relish for

those who use it for food.

21. And in cattle [too] ye have an instructive example: from within their bodies

We produce [milk] for you to drink; there are, in them, [besides], numerous

[other] benefits for you; and of their [meat] ye eat;

22. An on them, as well as in slips, ye side.

23. [Further, We sent a long line of prophets for your instruction]. We sent

Noah to his people: He said, “O my people! worship Allah! Ye have no other god

but Him. Will ye not fear [Him]?”

24. The chiefs of the Unbelievers among his people said: “He is no more than a

man like yourselves: his wish is to assert his superiority over you: if Allah

had wished [to send messengers], He could have sent down angels; never did we

hear such a thing [as he says], among our ancestors of old.”

25. [And some said]: “He is only a man possessed: wait [and have patience] with

him for a time.”

26. [Noah] said: “O my Lord! help me: for that they accuse me of falsehood!”

27. So We inspired him [with this message]: “Construct the Ark within Our sight

and under Our guidance: then when comes Our Command, and the fountains of the

earth gush forth, take thou on board pairs of every species, male and female,

and thy family- except those of them against whom the Word has already gone

forth: And address Me not in favour of the wrong-doers; for they shall be

drowned [in the Flood].

28. And when thou hast embarked on the Ark – thou and those with thee,- say:

“Praise be to Allah, Who has saved us from the people who do wrong.”

29. And say: “O my Lord! enable me to disembark with thy blessing: for Thou art

the Best to enable [us] to disembark.”

30. Verily in this there are Signs [for men to understand]; [thus] do We try

[men].

31. Then We raised after them another generation.

32. And We sent to them a messenger from among themselves, [saying], “Worship

Allah! ye have no other god but Him. Will ye not fear [Him]?”

33. And the chiefs of his people, who disbelieved and denied the Meeting in the

Hereafter, and on whom We had bestowed the good things of this life, said: “He

is no more than a man like yourselves: he eats of that of which ye eat, and

drinks of what ye drink.

34. “If ye obey a man like yourselves, behold, it is certain ye will be lost.

35. “Does he promise that when ye die and become dust and bones, ye shall be

brought forth [again]?

36. “Far, very far is that which ye are promised!

37. “There is nothing but our life in this world! We shall die and we live! But

we shall never be raised up again!

38. “He is only a man who invents a lie against Allah, but we are not the ones

to believe in him!”

39. [The prophet] said: “O my Lord! help me: for that they accuse me of

falsehood.”

40. [Allah] said: “In but a little while, they are sure to be sorry!”

41. Then the Blast overtook them with justice, and We made them as rubbish of

dead leaves [floating on the stream of Time]! So away with the people who do

wrong!

42. Then We raised after them other generations.

43. No people can hasten their term, nor can they delay [it].

44. Then sent We our messengers in succession: every time there came to a people

their messenger, they accused him of falsehood: so We made them follow each

other [in punishment]: We made them as a tale [that is told]: So away with a

people that will not believe!

45. Then We sent Moses and his brother Aaron, with Our Signs and authority

manifest,

46. To Pharaoh and his Chiefs: But these behaved insolently: they were an

arrogant people.47. They said: “Shall we believe in two men like ourselves? And their people are

subject to us!”

48. So they accused them of falsehood, and they became of those who were

destroyed.

49. And We gave Moses the Book, in order that they might receive guidance.

50. And We made the son of Mary and his mother as a Sign: We gave them both

shelter on high ground, affording rest and security and furnished with springs.

51. O ye messengers! enjoy [all] things good and pure, and work righteousness:

for I am well-acquainted with [all] that ye do.

52. And verily this Brotherhood of yours is a single Brotherhood, and I am your

Lord and Cherisher: therefore fear Me [and no other].

53. But people have cut off their affair [of unity], between them, into sects:

each party rejoices in that which is with itself.

54. But leave them in their confused ignorance for a time.

55. Do they think that because We have granted them abundance of wealth and

sons,

56. We would hasten them on in every good? Nay, they do not understand.

57. Verily those who live in awe for fear of their Lord;

58. Those who believe in the Signs of their Lord;

59. Those who join not [in worship] partners with their Lord;

60. And those who dispense their charity with their hearts full of fear, because

they will return to their Lord;-

61. It is these who hasten in every good work, and these who are foremost in

them.

62. On no soul do We place a burden greater than it can bear: before Us is a

record which clearly shows the truth: they will never be wronged.

63. But their hearts are in confused ignorance of this; and there are, besides

that, deeds of theirs, which they will [continue] to do,-

64. Until, when We seize in Punishment those of them who received the good

things of this world, behold, they will groan in supplication!

65. [It will be said]: “Groan not in supplication this day: for ye shall

certainly not be helped by Us.

66. “My Signs used to be rehearsed to you, but ye used to turn back on your

heels-

67. “In arrogance: talking nonsense about the [Qur’an], like one telling fables

by night.”

68. Do they not ponder over the Word [of Allah], or has anything [new] come to

them that did not come to their fathers of old?

69. Or do they not recognise their Messenger, that they deny him?

70. Or do they say, “He is possessed”? Nay, he has brought them the Truth, but

most of them hate the Truth.

71. If the Truth had been in accord with their desires, truly the heavens and

the earth, and all beings therein would have been in confusion and corruption!

Nay, We have sent them their admonition, but they turn away from their

admonition.

72. Or is it that thou askest them for some recompense? But the recompense of

thy Lord is best: He is the Best of those who give sustenance.

73. But verily thou callest them to the Straight Way;

74. And verily those who believe not in the Hereafter are deviating from that

Way.

75. If We had mercy on them and removed the distress which is on them, they

would obstinately persist in their transgression, wandering in distraction to

and fro.

76. We inflicted Punishment on them, but they humbled not themselves to their

Lord, nor do they submissively entreat [Him]!-

77. Until We open on them a gate leading to a severe Punishment: then Lo! they

will be plunged in despair therein!

78. It is He Who has created for you [the faculties of] hearing, sight, feeling

and understanding: little thanks it is ye give!

79. And He has multiplied you through the earth, and to Him shall ye be gathered

back.

80. It is He Who gives life and death, and to Him [is due] the alternation of

Night and Day: will ye not then understand?

81. On the contrary they say things similar to what the ancients said.

82. They say: “What! when we die and become dust and bones, could we really be

raised up again?

83. “Such things have been promised to us and to our fathers before! they are

nothing but tales of the ancients!”

84. Say: “To whom belong the earth and all beings therein? [say] if ye know!”

85. They will say, “To Allah!” say: “Yet will ye not receive admonition?”

86. Say: “Who is the Lord of the seven heavens, and the Lord of the Throne [of

Glory] Supreme?”

87. They will say, “[They belong] to Allah.” Say: “Will ye not then be filled

with awe?”

88. Say: “Who is it in whose hands is the governance of all things,- who

protects [all], but is not protected [of any]? [say] if ye know.”

89. They will say, “[It belongs] to Allah.” Say: “Then how are ye deluded?”

90. We have sent them the Truth: but they indeed practise falsehood!

91. No son did Allah beget, nor is there any god along with Him: [if there were

many gods], behold, each god would have taken away what he had created, and some

would have lorded it over others! Glory to Allah! [He is free] from the [sort

of] things they attribute to Him!

92. He knows what is hidden and what is open: too high is He for the partners

they attribute to Him!

93. Say: “O my Lord! if Thou wilt show me [in my lifetime] that which they are

warned against,-

94. “Then, O my Lord! put me not amongst the people who do wrong!”95. And We are certainly able to show thee [in fulfilment] that against which

they are warned.

96. Repel evil with that which is best: We are well acquainted with the things

they say.

97. And say “O my Lord! I seek refuge with Thee from the suggestions of the Evil

Ones.

98. “And I seek refuge with Thee O my Lord! lest they should come near me.”

99. [In Falsehood will they be] Until, when death comes to one of them, he says:

“O my Lord! send me back [to life],-

100. “In order that I may work righteousness in the things I neglected.” – “By

no means! It is but a word he says.”- Before them is a Partition till the Day

they are raised up.

101. Then when the Trumpet is blown, there will be no more relationships between

them that Day, nor will one ask after another!

102. Then those whose balance [of good deeds] is heavy,- they will attain

salvation:

103. But those whose balance is light, will be those who have lost their souls,

in Hell will they abide.

104. The Fire will burn their faces, and they will therein grin, with their lips

displaced.

105. “Were not My Signs rehearsed to you, and ye did but treat them as

falsehood?”

106. They will say: “our Lord! Our misfortune overwhelmed us, and we became a

people astray!

107. “Our Lord! bring us out of this: if ever we return [to Evil], then shall we

be wrong-doers indeed!”

108. He will say: “Be ye driven into it [with ignominy]! And speak ye not to Me!

109. “A part of My servants there was, who used to pray ‘our Lord! we believe;

then do Thou forgive us, and have mercy upon us: For Thou art the Best of those

who show mercy!”

110. “But ye treated them with ridicule, so much so that [ridicule of] them made

you forget My Message while ye were laughing at them!

111. “I have rewarded them this Day for their patience and constancy: they are

indeed the ones that have achieved Bliss…”

112. He will say: “What number of years did ye stay on earth?”

113. They will say: “We stayed a day or part of a day: but ask those who keep

account.”

114. He will say: “Ye stayed not but a little,- if ye had only known!

115. “Did ye then think that We had created you in jest, and that ye would not

be brought back to Us [for account]?”

116. Therefore exalted be Allah, the King, the Reality: there is no god but He,

the Lord of the Throne of Honour!

117. If anyone invokes, besides Allah, Any other god, he has no authority

therefor; and his reckoning will be only with his Lord! and verily the

Unbelievers will fail to win through!

118. So say: “O my Lord! grant Thou forgiveness and mercy for Thou art the Best

of those who show mercy!”



Warning: Trying to access array offset on value of type null in /home2/ifapasar/tehranloh1.ir/wp-content/themes/betheme-2196/includes/content-single.php on line 286
مدیریت انفورماتیک تهران لوح

دیدگاه ها بسته شده است