سوره یس با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره یس با ترجمه فارسی و انگلیسی در این صفحه از سایت فرهنگی و هنری تهران لوح. سوره یاسین به قلب قرآن معروف است که دارای 83 آیه مبارک می باشد. شما عزیزان می توانید تمامی سوره های قرآن را با انتخاب قاری مورنظر ببینید و دانلود نمایید. برای این کار باید به صفحه قرآن کریم در سایت تهران لوح مراجعه نمایید.

سوره یس – SURA 36. Ya-Sin سورة یس

﴿ سورة یس – سورة ٣٦ –   تعداد آیات ٨٣ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یس ﴿١﴾ 

وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ ﴿٢﴾ 

إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿٣﴾ 

عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٤﴾ 

تَنْزِیلَ الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ ﴿٥﴾ 

لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ ﴿٦﴾ 

لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَکْثَرِهِمْ فَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٧﴾ 

إِنَّا جَعَلْنَا فِی أَعْنَاقِهِمْ أَغْلالا فَهِیَ إِلَى الأذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ ﴿٨﴾ 

وَجَعَلْنَا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ ﴿٩﴾ 

وَسَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا یُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾ 

إِنَّمَا تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَخَشِیَ الرَّحْمَنَ بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ کَرِیمٍ ﴿١١﴾ 

إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی الْمَوْتَى وَنَکْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَکُلَّ شَیْءٍ أحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ ﴿١٢﴾ 

وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلا أَصْحَابَ الْقَرْیَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿١٣﴾ 

إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَکَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَیْکُمْ مُرْسَلُونَ ﴿١٤﴾ 

قَالُوا مَا أَنْتُمْ إِلا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَمَا أَنْزَلَ الرَّحْمَنُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلا تَکْذِبُونَ ﴿١٥﴾ 

قَالُوا رَبُّنَا یَعْلَمُ إِنَّا إِلَیْکُمْ لَمُرْسَلُونَ ﴿١٦﴾ 

وَمَا عَلَیْنَا إِلا الْبَلاغُ الْمُبِینُ ﴿١٧﴾ 

قَالُوا إِنَّا تَطَیَّرْنَا بِکُمْ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّکُمْ وَلَیَمَسَّنَّکُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٨﴾ 

قَالُوا طَائِرُکُمْ مَعَکُمْ أَئِنْ ذُکِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ ﴿١٩﴾ 

وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِینَةِ رَجُلٌ یَسْعَى قَالَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِینَ ﴿٢٠﴾ 

اتَّبِعُوا مَنْ لا یَسْأَلُکُمْ أَجْرًا وَهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿٢١﴾ 

وَمَا لِیَ لا أَعْبُدُ الَّذِی فَطَرَنِی وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٢﴾ 

أَأَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ آلِهَةً إِنْ یُرِدْنِ الرَّحْمَنُ بِضُرٍّ لا تُغْنِ عَنِّی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا وَلا یُنْقِذُونِ ﴿٢٣﴾ 

إِنِّی إِذًا لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٢٤﴾

 إِنِّی آمَنْتُ بِرَبِّکُمْ فَاسْمَعُونِ ﴿٢٥﴾ 

قِیلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ یَا لَیْتَ قَوْمِی یَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾

 بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُکْرَمِینَ ﴿٢٧﴾

الجزء ٢٣

وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا کُنَّا مُنْزِلِینَ ﴿٢٨﴾

 إِنْ کَانَتْ إِلا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ 

یَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ 

أَلَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَیْهِمْ لا یَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ 

وَإِنْ کُلٌّ لَمَّا جَمِیعٌ لَدَیْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾ 

وَآیَةٌ لَهُمُ الأرْضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ ﴿٣٣﴾ 

وَجَعَلْنَا فِیهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخِیلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِیهَا مِنَ الْعُیُونِ ﴿٣٤﴾ 

لِیَأْکُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ أَفَلا یَشْکُرُونَ ﴿٣٥﴾ 

سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الأزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الأرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لا یَعْلَمُونَ ﴿٣٦﴾ 

وَآیَةٌ لَهُمُ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ ﴿٣٧﴾ 

وَالشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿٣٨﴾ 

وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ ﴿٣٩﴾ 

لا الشَّمْسُ یَنْبَغِی لَهَا أَنْ تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَلا اللَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَکُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ ﴿٤٠﴾ 

وَآیَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّیَّتَهُمْ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿٤١﴾ 

وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا یَرْکَبُونَ ﴿٤٢﴾ 

وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلا صَرِیخَ لَهُمْ وَلا هُمْ یُنْقَذُونَ ﴿٤٣﴾ 

إِلا رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَى حِینٍ ﴿٤٤﴾ 

وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَیْنَ أَیْدِیکُمْ وَمَا خَلْفَکُمْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٤٥﴾ 

وَمَا تَأْتِیهِمْ مِنْ آیَةٍ مِنْ آیَاتِ رَبِّهِمْ إِلا کَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ ﴿٤٦﴾ 

وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ یَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلا فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٤٧﴾ 

وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٤٨﴾ 

مَا یَنْظُرُونَ إِلا صَیْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ یَخِصِّمُونَ ﴿٤٩﴾ 

فَلا یَسْتَطِیعُونَ تَوْصِیَةً وَلا إِلَى أَهْلِهِمْ یَرْجِعُونَ ﴿٥٠﴾ 

وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الأجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ یَنْسِلُونَ ﴿٥١﴾ 

قَالُوا یَا وَیْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ ﴿٥٢﴾ 

إِنْ کَانَتْ إِلا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِیعٌ لَدَیْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٥٣﴾ 

فَالْیَوْمَ لا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا وَلا تُجْزَوْنَ إِلا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٥٤﴾ 

إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْیَوْمَ فِی شُغُلٍ فَاکِهُونَ ﴿٥٥﴾ 

هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلالٍ عَلَى الأرَائِکِ مُتَّکِئُونَ ﴿٥٦﴾ 

لَهُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَلَهُمْ مَا یَدَّعُونَ ﴿٥٧﴾ 

سَلامٌ قَوْلا مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ ﴿٥٨﴾ 

وَامْتَازُوا الْیَوْمَ أَیُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٥٩﴾ 

أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿٦٠﴾ 

وَأَنِ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿٦١﴾ 

وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْکُمْ جِبِلا کَثِیرًا أَفَلَمْ تَکُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿٦٢﴾ 

هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿٦٣﴾ 

اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ ﴿٦٤﴾ 

الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُکَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿٦٥﴾ 

وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى یُبْصِرُونَ ﴿٦٦﴾ 

وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَکَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِیًّا وَلا یَرْجِعُونَ ﴿٦٧﴾ 

وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَفَلا یَعْقِلُونَ ﴿٦٨﴾ 

وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنْبَغِی لَهُ إِنْ هُوَ إِلا ذِکْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِینٌ ﴿٦٩﴾ 

لِیُنْذِرَ مَنْ کَانَ حَیًّا وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿٧٠﴾ 

أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِکُونَ ﴿٧١﴾ 

وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَکُوبُهُمْ وَمِنْهَا یَأْکُلُونَ ﴿٧٢﴾ 

وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلا یَشْکُرُونَ ﴿٧٣﴾ 

وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ یُنْصَرُونَ ﴿٧٤﴾ 

لا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ ﴿٧٥﴾ 

فَلا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿٧٦﴾ 

أَوَلَمْ یَرَ الإنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ ﴿٧٧﴾ 

وَضَرَبَ لَنَا مَثَلا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿٧٨﴾ 

قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿٧٩﴾ 

الَّذِی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الأخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿٨٠﴾ 

أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلاقُ الْعَلِیمُ ﴿٨١﴾

إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿٨٢﴾ 

فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٣﴾

 

---

 

ترجمه فارسی سورة یس

 

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

یس. (1)

سوگند به قرآن حکیم. (2)

که تو قطعا از رسولان (خداوند) هستی، (3)

بر راهی راست (قرار داری); (4)

این قرآنی است که از سوی خداوند عزیز و رحیم نازل شده است (5)

تا قومی را بیم دهی که پدرانشان انذار نشدند، از این رو آنان غافلند! (6)

فرمان (الهی) درباره بیشتر آنها تحقق یافته، به همین جهت ایمان نمی‏آورند! (7)

ما در گردنهای آنان غلهایی قرار دادیم که تا چانه‏ها ادامه دارد و سرهای آنان را به بالا نگاه داشته است! (8)

و در پیش روی آنان سدی قرار دادیم، و در پشت سرشان سدی; و چشمانشان را پوشانده‏ایم، لذا نمی‏بینند! (9)

برای آنان یکسان است: چه انذارشان کنی یا نکنی، ایمان نمی‏آورند! (10)

تو فقط کسی را انذار می‏کنی که از این یادآوری (الهی) پیروی کند و از خداوند رحمان در نهان بترسد; چنین کسی را به آمرزش و پاداشی پرارزش بشارت ده! (11)

به یقین ما مردگان را زنده می‏کنیم و آنچه را از پیش فرستاده‏اند و تمام آثار آنها را می نویسیم; و همه چیز را در کتاب آشکار کننده‏ای برشمرده‏ایم! (12)

و برای آنها، اصحاب قریه (انطاکیه) را مثال بزن هنگامی که فرستادگان خدا به سوی آنان آمدند; (13)

هنگامی که دو نفر از رسولان را بسوی آنها فرستادیم، اما آنان رسولان (ما) را تکذیب کردند; پس برای تقویت آن دو، شخص سومی فرستادیم، آنها همگی گفتند: «ما فرستادگان (خدا) به سوی شما هستیم!» (14)

اما آنان (در جواب) گفتند: «شما جز بشری همانند ما نیستید، و خداوند رحمان چیزی نازل نکرده، شما فقط دروغ می‏گویید!» (15)

(رسولان ما) گفتند: «پروردگار ما آگاه است که ما قطعا فرستادگان (او) به سوی شما هستیم، (16)

و بر عهده ما چیزی جز ابلاغ آشکار نیست!» (17)

آنان گفتند: «ما شما را به فال بد گرفته‏ایم (و وجود شما را شوم می‏دانیم)، و اگر (از این سخنان) دست برندارید شما را سنگسار خواهیم کرد و شکنجه دردناکی از ما به شما خواهد رسید! (18)

(رسولان) گفتند: «شومی شما از خودتان است اگر درست بیندیشید، بلکه شما گروهی اسرافکارید!» (19)

و مردی (با ایمان) از دورترین نقطه شهر با شتاب فرا رسید، گفت: «ای قوم من! از فرستادگان (خدا) پیروی کنید! (20)

از کسانی پیروی کنید که از شما مزدی نمی‏خواهند و خود هدایت یافته‏اند! (21)

من چرا کسی را پرستش نکنم که مرا آفریده، و همگی به سوی او بازگشت داده می‏شوید؟! (22)

آیا غیر از او معبودانی را انتخاب کنم که اگر خداوند رحمان بخواهد زیانی به من برساند، شفاعت آنها کمترین فایده‏ای برای من ندارد و مرا (از مجازات او) نجات نخواهند داد! (23)

اگر چنین کنم، من در گمراهی آشکاری خواهم بود! (24)

(به همین دلیل) من به پروردگارتان ایمان آوردم; پس به سخنان من گوش فرا دهید!» (25)

(سرانجام او را شهید کردند و) به او گفته شد: «وارد بهشت شو!» گفت: «ای کاش قوم من می‏دانستند… (26)

که پروردگارم مرا آمرزیده و از گرامی‏داشتگان قرار داده است!» (27)

و ما بعد از او بر قومش هیچ لشکری از آسمان نفرستادیم، و هرگز سنت ما بر این نبود; (28)

(بلکه) فقط یک صیحه آسمانی بود، ناگهان همگی خاموش شدند! (29)

افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبری برای هدایت آنان نیامد مگر اینکه او را استهزا می‏کردند! (30)

آیا ندیدند چقدر از اقوام پیش از آنان را (بخاطر گناهانشان) هلاک کردیم، آنها هرگز به سوی ایشان بازنمی‏گردند (و زنده نمی‏شوند)! (31)

و همه آنان (روز قیامت) نزد ما احضار می‏شوند! (32)

زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آن را زنده کردیم و دانه‏های (غذایی) از آن خارج ساختیم که از آن می‏خورند; (33)

و در آن باغهایی از نخلها و انگورها قرار دادیم و چشمه‏هایی از آن جاری ساختیم، (34)

تا از میوه آن بخورند در حالی که دست آنان هیچ دخالتی در ساختن آن نداشته است! آیا شکر خدا را بجا نمی‏آورند؟! (35)

منزه است کسی که تمام زوجها را آفرید، از آنچه زمین می‏رویاند، و از خودشان، و از آنچه نمی‏دانند! (36)

شب (نیز) برای آنها نشانه‏ای است (از عظمت خدا); ما روز را از آن برمی‏گیریم، ناگهان تاریکی آنان را فرا می‏گیرد! (37)

و خورشید (نیز برای آنها آیتی است) که پیوسته بسوی قرارگاهش در حرکت است; این تقدیر خداوند قادر و داناست. (38)

و برای ماه منزلگاه‏هایی قرار دادیم، (و هنگامی که این منازل را طی کرد) سرانجام بصورت س‏خ‏للّهشاخه کهنه قوسی شکل و زرد رنگ خرما» در می‏آید. (39)

نه خورشید را سزاست که به ماه رسد، و نه شب بر روز پیشی می‏گیرد; و هر کدام در مسیر خود شناورند. (40)

نشانه‏ای (دیگر از عظمت پروردگار) برای آنان است که ما فرزندانشان را در کشتیهایی پر (از وسایل و بارها) حمل کردیم. (41)

و برای آنها مرکبهای دیگری همانند آن آفریدیم. (42)

و اگر بخواهیم آنها را غرق می‏کنیم بطوری که نه فریادرسی داشته باشند و نه نجات داده شوند! (43)

مگر اینکه رحمت ما شامل حال آنان شود، و تا زمان معینی از این زندگی بهره گیرند! (44)

و هرگاه به آنها گفته شود: «از آنچه پیش رو و پشت سر شماست ( از عذابهای الهی) بترسید تا مشمول رحمت الهی شوید!» (اعتنا نمی‏کنند). (45)

و هیچ آیه‏ای از آیات پروردگارشان برای آنها نمی‏آید مگر اینکه از آن روی‏گردان می شوند. (46)

و هنگامی که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزی کرده انفاق کنید!»، کافران به مؤمنان می‏گویند: «آیا ما کسی را اطعام کنیم که اگر خدا می‏خواست او را اطعام می‏کرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهی آشکارید»! (47)

آنها می‏گویند: «اگر راست می‏گویید، این وعده (قیامت) کی خواهد بود؟! (48)

(اما)جز این انتظار نمی‏کشند که یک صیحه عظیم (آسمانی) آنها را فراگیرد، در حالی که مشغول جدال (در امور دنیا) هستند. (49)

(چنان غافلگیر می‏شوند که حتی) نمی‏توانند وصیتی کنند یا به سوی خانواده خود بازگردند! (50)

(بار دیگر) در «صور» دمیده می‏شود، ناگهان آنها از قبرها، شتابان به سوی (دادگاه) پروردگارشان می‏روند! (51)

می‏گویند: «ای وای بر ما! چه کسی ما را از خوابگاهمان برانگیخت؟! (آری) این همان است که خداوند رحمان وعده داده، و فرستادگان (او) راست گفتند!» (52)

صیحه واحدی بیش نیست، (فریادی عظیم برمی‏خیزد) ناگهان همگی نزد ما احضار می‏شوند! (53)

(و به آنها گفته می‏شود:) امروز به هیچ کس ذره‏ای ستم نمی‏شود، و جز آنچه را عمل می‏کردید جزا داده نمی‏شوید! (54)

بهشتیان، امروز به نعمتهای خدا مشغول و مسرورند. (55)

آنها و همسرانشان در سایه‏های (قصرها و درختان بهشتی) بر تختها تکیه زده‏اند. (56)

برای آنها در بهشت میوه بسیار لذت‏بخشی است، و هر چه بخواهند در اختیار آنان خواهد بود! (57)

بر آنها سلام (و درود الهی) است; این سخنی است از سوی پروردگاری مهربان! (58)

(و به آنها می‏گویند:) جدا شوید امروز ای گنهکاران! (59)

آیا با شما عهد نکردم ای فرزندان آدم که شیطان را نپرستید، که او برای شما دشمن آشکاری است؟! (60)

و اینکه مرا بپرستید که راه مستقیم این است؟! (61)

او گروه زیادی از شما را گمراه کرد، آیا اندیشه نکردید؟! (62)

این همان دوزخی است که به شما وعده داده می‏شد! (63)

امروز وارد آن شوید و به خاطر کفری که داشتید به آتش آن بسوزید! (64)

امروز بر دهانشان مهر می‏نهیم، و دستهایشان با ما سخن می‏گویند و پاهایشان کارهایی را که انجام می‏دادند شهادت می‏دهند! (65)

و اگر بخواهیم چشمانشان را محو کنیم; سپس برای عبور از راه، می‏خواهند بر یکدیگر پیشی بگیرند، اما چگونه می‏توانند ببینند؟! (66)

و اگر بخواهیم آنها را در جای خود مسخ می‏کنیم (و به مجسمه‏هایی بی‏روح مبدل می‏سازیم) تا نتوانند راه خود را ادامه دهند یا به عقب برگردند! (67)

هر کس را طول عمر دهیم، در آفرینش واژگونه‏اش می‏کنیم (و به ناتوانی کودکی باز می‏گردانیم) ; آیا اندیشه نمی‏کنند؟! (68)

ما هرگز شعر به او ( پیامبر) نیاموختیم، و شایسته او نیست (شاعر باشد); این (کتاب آسمانی) فقط ذکر و قرآن مبین است! (69)

تا افرادی را که زنده‏اند بیم دهد (و بر کافران اتمام حجت شود) و فرمان عذاب بر آنان مسلم گردد! (70)

آیا ندیدند که‏از آنچه با قدرت خود به عمل آورده‏ایم چهارپایانی برای آنان آفریدیم که آنان مالک آن هستند؟! (71)

و آنها را رام ایشان ساختیم، هم مرکب آنان از آن است و هم از آن تغذیه می‏کنند; (72)

و برای آنان بهره‏های دیگری در آن (حیوانات) است و نوشیدنیهائی گوارا; آیا با این حال شکرگزاری نمی‏کنند؟! (73)

آنان غیر از خدا معبودانی برای خویش برگزیدند به این امید که یاری شوند! (74)

ولی آنها قادر به یاری ایشان نیستند، و این (عبادت‏کنندگان در قیامت) لشکری برای آنها خواهند بود که در آتش دوزخ احضار می‏شوند! (75)

پس سخنانشان تو را غمگین نسازد، ما آنچه را پنهان می‏دارند و آنچه را آشکار می‏کنند می‏دانیم! (76)

آیا انسان نمی‏داند که ما او را از نطفه‏ای بی‏ارزش آفریدیم؟! و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد که) به مخاصمه آشکار (با ما) برخاست! (77)

و برای ما مثالی زد و آفرینش خود را فراموش کرد و گفت: «چه کسی این استخوانها را زنده می‏کند در حالی که پوسیده است؟!» (78)

بگو: «همان کسی آن را زنده می‏کند که نخستین بار آن را آفرید; و او به هر مخلوقی داناست! (79)

همان کسی که برای شما از درخت سبز، آتش آفرید و شما بوسیله آن، آتش می‏افروزید!» (80)

آیا کسی که آسمانها و زمین را آفرید، نمی‏تواند همانند آنان ( انسانهای خاک شده) را بیافریند؟ ! آری (می‏تواند)، و او آفریدگار داناست! (81)

فرمان او چنین است که هرگاه چیزی را اراده کند، تنها به آن می‏گوید: «موجود باش!»، آن نیز بی‏درنگ موجود می‏شود! (82)

پس منزه است خداوندی که مالکیت و حاکمیت همه چیز در دست اوست; و شما را به سوی او بازمی‏گردانند! (83)

---

 ترجمه انگلیسی سوره یس

SURA 36. Ya-Sin

1. Ya Sin.

2. By the Qur’an, full of Wisdom,-

3. Thou art indeed one of the messengers,

4. On a Straight Way.

5. It is a Revelation sent down by [Him], the Exalted in Might, Most Merciful.

6. In order that thou mayest admonish a people, whose fathers had received no

admonition, and who therefore remain heedless [of the Signs of Allah].

7. The Word is proved true against the greater part of them: for they do not

believe.

8. We have put yokes round their necks right up to their chins, so that their

heads are forced up [and they cannot see].

9. And We have put a bar in front of them and a bar behind them, and further, We

have covered them up; so that they cannot see.

10. The same is it to them whether thou admonish them or thou do not admonish

them: they will not believe.

11. Thou canst but admonish such a one as follows the Message and fears the

[Lord] Most Gracious, unseen: give such a one, therefore, good tidings, of

Forgiveness and a Reward most generous.

12. Verily We shall give life to the dead, and We record that which they send

before and that which they leave behind, and of all things have We taken account

in a clear Book [of evidence].

13. Set forth to them, by way of a parable, the [story of] the Companions of the

City. Behold!, there came messengers to it.

14. When We [first] sent to them two messengers, they rejected them: But We

strengthened them with a third: they said, “Truly, we have been sent on a

mission to you.”

15. The [people] said: “Ye are only men like ourselves; and [Allah] Most

Gracious sends no sort of revelation: ye do nothing but lie.”

16. They said: “Our Lord doth know that we have been sent on a mission to you:

17. “And our duty is only to proclaim the clear Message.”

18. The [people] said: “for us, we augur an evil omen from you: if ye desist

not, we will certainly stone you. And a grievous punishment indeed will be

inflicted on you by us.”

19. They said: “Your evil omens are with yourselves: [deem ye this an evil

omen]. If ye are admonished? Nay, but ye are a people transgressing all bounds!”

20. Then there came running, from the farthest part of the City, a man, saying,

“O my people! Obey the messengers:

21. “Obey those who ask no reward of you [for themselves], and who have

themselves received Guidance.

22. “It would not be reasonable in me if I did not serve Him Who created me, and

to Whom ye shall [all] be brought back.

23. “Shall I take [other] gods besides Him? If [Allah] Most Gracious should

intend some adversity for me, of no use whatever will be their intercession for

me, nor can they deliver me.

24. “I would indeed, if I were to do so, be in manifest Error.

25. “For me, I have faith in the Lord of you [all]: listen, then, to me!”

26. It was said: “Enter thou the Garden.” He said: “Ah me! Would that my People

knew [what I know]!-

27. “For that my Lord has granted me Forgiveness and has enrolled me among those

held in honour!”

28. And We sent not down against his People, after him, any hosts from heaven,

nor was it needful for Us so to do.

29. It was no more than a single mighty Blast, and behold! they were [like

ashes] quenched and silent.

30. Ah! Alas for [My] Servants! There comes not a messenger to them but they

mock him!

31. See they not how many generations before them we destroyed? Not to them will

they return:

32. But each one of them all – will be brought before Us [for judgment].

33. A Sign for them is the earth that is dead: We do give it life, and produce

grain therefrom, of which ye do eat.

34. And We produce therein orchard with date-palms and vines, and We cause

springs to gush forth therein:

35. That they may enjoy the fruits of this [artistry]: It was not their hands

that made this: will they not then give thanks?

36. Glory to Allah, Who created in pairs all things that the earth produces, as

well as their own [human] kind and [other] things of which they have no

knowledge.

37. And a Sign for them is the Night: We withdraw therefrom the Day, and behold

they are plunged in darkness;

38. And the sun runs his course for a period determined for him: that is the

decree of [Him], the Exalted in Might, the All-Knowing.

39. And the Moon,- We have measured for her mansions [to traverse] till she

returns like the old [and withered] lower part of a date-stalk.

40. It is not permitted to the Sun to catch up the Moon, nor can the Night

outstrip the Day: Each [just] swims along in [its own] orbit [according to Law].

341. And a Sign for them is that We bore their race [through the Flood] in the

loaded Ark;

42. And We have created for them similar [vessels] on which they ride.

43. If it were Our Will, We could drown them: then would there be no helper [to

hear their cry], nor could they be delivered,

44. Except by way of Mercy from Us, and by way of [world] convenience [to serve

them] for a time.

45. When they are told, “Fear ye that which is before you and that which will be

after you, in order that ye may receive Mercy,” [they turn back].

46. Not a Sign comes to them from among the Signs of their Lord, but they turn

away therefrom.

47. And when they are told, “Spend ye of [the bounties] with which Allah has

provided you,” the Unbelievers say to those who believe: “Shall we then feed

those whom, if Allah had so willed, He would have fed, [Himself]?- Ye are in

nothing but manifest error.”

48. Further, they say, “When will this promise [come to pass], if what ye say is

true?”

49. They will not [have to] wait for aught but a single Blast: it will seize

them while they are yet disputing among themselves!

50. No [chance] will they then have, by will, to dispose [of their affairs], nor

to return to their own people!

51. The trumpet shall be sounded, when behold! from the sepulchres [men] will

rush forth to their Lord!

52. They will say: “Ah! Woe unto us! Who hath raised us up from our beds of

repose?”… [A voice will say:] “This is what [Allah] Most Gracious had

promised. And true was the word of the messengers!”

53. It will be no more than a single Blast, when lo! they will all be brought up

before Us!

54. Then, on that Day, not a soul will be wronged in the least, and ye shall but

be repaid the meeds of your past Deeds.

55. Verily the Companions of the Garden shall that Day have joy in all that they

do;

56. They and their associates will be in groves of [cool] shade, reclining on

Thrones [of dignity];

57. [Every] fruit [enjoyment] will be there for them; they shall have whatever

they call for;

58. “Peace!” – a word [of salutation] from a Lord Most Merciful!

59. “And O ye in sin! Get ye apart this Day!

60. “Did I not enjoin on you, O ye Children of Adam, that ye should not worship

Satan; for that he was to you an enemy avowed?-

61. “And that ye should worship Me, [for that] this was the Straight Way?

62. “But he did lead astray a great multitude of you. Did ye not, then,

understand?

63. “This is the Hell of which ye were [repeatedly] warned!

64. “Embrace ye the [fire] this Day, for that ye [persistently] rejected

[Truth].”

65. That Day shall We set a seal on their mouths. But their hands will speak to

us, and their feet bear witness, to all that they did.

66. If it had been our Will, We could surely have blotted out their eyes; then

should they have run about groping for the Path, but how could they have seen?

67. And if it had been Our Will, We could have transformed them [to remain] in

their places; then should they have been unable to move about, nor could they

have returned [after error].

68. If We grant long life to any, We cause him to be reversed in nature: Will

they not then understand?

69. We have not instructed the [Prophet] in Poetry, nor is it meet for him: this

is no less than a Message and a Qur’an making things clear:

70. That it may give admonition to any [who are] alive, and that the charge may

be proved against those who reject [Truth].

71. See they not that it is We Who have created for them – among the things

which Our hands have fashioned – cattle, which are under their dominion?-

72. And that We have subjected them to their [use]? of them some do carry them

and some they eat:

73. And they have [other] profits from them [besides], and they get [milk] to

drink. Will they not then be grateful?

74. Yet they take [for worship] gods other than Allah, [hoping] that they might

be helped!

75. They have not the power to help them: but they will be brought up [before

Our Judgment-seat] as a troop [to be condemned].

76. Let not their speech, then, grieve thee. Verily We know what they hide as

well as what they disclose.

77. Doth not man see that it is We Who created him from sperm? yet behold! he

[stands forth] as an open adversary!

78. And he makes comparisons for Us, and forgets his own [origin and] Creation:

He says, “Who can give life to [dry] bones and decomposed ones [at that]?”

79. Say, “He will give them life Who created them for the first time! for He is

Well-versed in every kind of creation!-

80. “The same Who produces for you fire out of the green tree, when behold! ye

kindle therewith [your own fires]!

81. “Is not He Who created the heavens and the earth able to create the like

thereof?” – Yea, indeed! for He is the Creator Supreme, of skill and knowledge

[infinite]!

82. Verily, when He intends a thing, His Command is, “be”, and it is!

83. So glory to Him in Whose hands is the dominion of all things: and to Him

will ye be all brought back.

 

---