سوره سبا با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره سبا با ترجمه فارسی و انگلیسی در این صفحه از سایت تهران لوح قرار گرفته است. شما قاریان و عزیزان می توانید تمامی قرآن کریم را در صفحه مربوط به قرآن کریم ببینید و با انتخاب زبان و قاری مورد نظرتان ، سوره را دانلود و مشاهده نمایید.

SURA 34. Saba, or the City of Saba -سوره سبا – سورة سبأ

﴿ سورة سبأ – سورة ٣٤-   تعداد آیات ٥٤ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِی الآخِرَةِ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ ﴿١﴾

 یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الأرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ ﴿٢﴾

 وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لا تَأْتِینَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَرَبِّی لَتَأْتِیَنَّکُمْ عَالِمِ الْغَیْبِ لا یَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلا فِی الأرْضِ وَلا أَصْغَرُ مِنْ ذَلِکَ وَلا أَکْبَرُ إِلا فِی کِتَابٍ مُبِینٍ ﴿٣﴾

 لِیَجْزِیَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ ﴿٤﴾ 

وَالَّذِینَ سَعَوْا فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ ﴿٥﴾ 

وَیَرَى الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَیَهْدِی إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿٦﴾ 

وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ نَدُلُّکُمْ عَلَى رَجُلٍ یُنَبِّئُکُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّکُمْ لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿٧﴾ 

أَفْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا أَمْ بِهِ جِنَّةٌ بَلِ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ فِی الْعَذَابِ وَالضَّلالِ الْبَعِیدِ ﴿٨﴾

 أَفَلَمْ یَرَوْا إِلَى مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالأرْضِ إِنْ نَشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الأرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَیْهِمْ کِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِکُلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ ﴿٩﴾

 وَلَقَدْ آتَیْنَا دَاوُدَ مِنَّا فَضْلا یَا جِبَالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَالطَّیْرَ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ ﴿١٠﴾

 أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَقَدِّرْ فِی السَّرْدِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿١١﴾ 

وَلِسُلَیْمَانَ الرِّیحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ وَأَسَلْنَا لَهُ عَیْنَ الْقِطْرِ وَمِنَ الْجِنِّ مَنْ یَعْمَلُ بَیْنَ یَدَیْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَمَنْ یَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِیرِ ﴿١٢﴾ 

یَعْمَلُونَ لَهُ مَا یَشَاءُ مِنْ مَحَارِیبَ وَتَمَاثِیلَ وَجِفَانٍ کَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَاسِیَاتٍ اعْمَلُوا آلَ دَاوُدَ شُکْرًا وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ ﴿١٣﴾ 

فَلَمَّا قَضَیْنَا عَلَیْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلا دَابَّةُ الأرْضِ تَأْکُلُ مِنْسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَیَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ الْغَیْبَ مَا لَبِثُوا فِی الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿١٤﴾

 لَقَدْ کَانَ لِسَبَإٍ فِی مَسْکَنِهِمْ آیَةٌ جَنَّتَانِ عَنْ یَمِینٍ وَشِمَالٍ کُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّکُمْ وَاشْکُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَیِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ ﴿١٥﴾ 

فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ سَیْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُمْ بِجَنَّتَیْهِمْ جَنَّتَیْنِ ذَوَاتَیْ أُکُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَیْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِیلٍ ﴿١٦﴾

 ذَلِکَ جَزَیْنَاهُمْ بِمَا کَفَرُوا وَهَلْ نُجَازِی إِلا الْکَفُورَ ﴿١٧﴾ 

وَجَعَلْنَا بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ الْقُرَى الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَقَدَّرْنَا فِیهَا السَّیْرَ سِیرُوا فِیهَا لَیَالِیَ وَأَیَّامًا آمِنِینَ ﴿١٨﴾ 

فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَیْنَ أَسْفَارِنَا وَظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ وَمَزَّقْنَاهُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ ﴿١٩﴾

 وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلا فَرِیقًا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٢٠﴾ 

وَمَا کَانَ لَهُ عَلَیْهِمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلا لِنَعْلَمَ مَنْ یُؤْمِنُ بِالآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِی شَکٍّ وَرَبُّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ حَفِیظٌ ﴿٢١﴾

 قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ لا یَمْلِکُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلا فِی الأرْضِ وَمَا لَهُمْ فِیهِمَا مِنْ شِرْکٍ وَمَا لَهُ مِنْهُمْ مِنْ ظَهِیرٍ ﴿٢٢﴾

 وَلا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُ إِلا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّکُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ ﴿٢٣﴾

 قُلْ مَنْ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ قُلِ اللَّهُ وَإِنَّا أَوْ إِیَّاکُمْ لَعَلَى هُدًى أَوْ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٢٤﴾

 قُلْ لا تُسْأَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنَا وَلا نُسْأَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢٥﴾

 قُلْ یَجْمَعُ بَیْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ یَفْتَحُ بَیْنَنَا بِالْحَقِّ وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِیمُ ﴿٢٦﴾

 قُلْ أَرُونِیَ الَّذِینَ أَلْحَقْتُمْ بِهِ شُرَکَاءَ کَلا بَلْ هُوَ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٢٧﴾

 وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلا کَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ ﴿٢٨﴾

 وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢٩﴾ 

قُلْ لَکُمْ مِیعَادُ یَوْمٍ لا تَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ سَاعَةً وَلا تَسْتَقْدِمُونَ ﴿٣٠﴾

 وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَنْ نُؤْمِنَ بِهَذَا الْقُرْآنِ وَلا بِالَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَلَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ یَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ الْقَوْلَ یَقُولُ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا لَوْلا أَنْتُمْ لَکُنَّا مُؤْمِنِینَ ﴿٣١﴾

 قَالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا لِلَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاکُمْ عَنِ الْهُدَى بَعْدَ إِذْ جَاءَکُمْ بَلْ کُنْتُمْ مُجْرِمِینَ ﴿٣٢﴾ 

وَقَالَ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا بَلْ مَکْرُ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَنْ نَکْفُرَ بِاللَّهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَنْدَادًا وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الأغْلالَ فِی أَعْنَاقِ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ یُجْزَوْنَ إِلا مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٣٣﴾ 

وَمَا أَرْسَلْنَا فِی قَرْیَةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿٣٤﴾

 وَقَالُوا نَحْنُ أَکْثَرُ أَمْوَالا وَأَوْلادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿٣٥﴾

 قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ ﴿٣٦﴾ 

وَمَا أَمْوَالُکُمْ وَلا أَوْلادُکُمْ بِالَّتِی تُقَرِّبُکُمْ عِنْدَنَا زُلْفَى إِلا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَئِکَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِی الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ ﴿٣٧﴾

 وَالَّذِینَ یَسْعَوْنَ فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَئِکَ فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ ﴿٣٨﴾

 قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَیَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ وَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿٣٩﴾

 وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ جَمِیعًا ثُمَّ یَقُولُ لِلْمَلائِکَةِ أَهَؤُلاءِ إِیَّاکُمْ کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿٤٠﴾

 قَالُوا سُبْحَانَکَ أَنْتَ وَلِیُّنَا مِنْ دُونِهِمْ بَلْ کَانُوا یَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَکْثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ ﴿٤١﴾

 فَالْیَوْمَ لا یَمْلِکُ بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ نَفْعًا وَلا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِی کُنْتُمْ بِهَا تُکَذِّبُونَ ﴿٤٢﴾

 وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلا رَجُلٌ یُرِیدُ أَنْ یَصُدَّکُمْ عَمَّا کَانَ یَعْبُدُ آبَاؤُکُمْ وَقَالُوا مَا هَذَا إِلا إِفْکٌ مُفْتَرًى وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَذَا إِلا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿٤٣﴾ 

وَمَا آتَیْنَاهُمْ مِنْ کُتُبٍ یَدْرُسُونَهَا وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَیْهِمْ قَبْلَکَ مِنْ نَذِیرٍ ﴿٤٤﴾

 وَکَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَیْنَاهُمْ فَکَذَّبُوا رُسُلِی فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿٤٥﴾

 قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا مَا بِصَاحِبِکُمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلا نَذِیرٌ لَکُمْ بَیْنَ یَدَیْ عَذَابٍ شَدِیدٍ ﴿٤٦﴾ 

قُلْ مَا سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ إِنْ أَجْرِیَ إِلا عَلَى اللَّهِ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿٤٧﴾

 قُلْ إِنَّ رَبِّی یَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلامُ الْغُیُوبِ ﴿٤٨﴾

 قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا یُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا یُعِیدُ ﴿٤٩﴾

 قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَى نَفْسِی وَإِنِ اهْتَدَیْتُ فَبِمَا یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ ﴿٥٠﴾

 وَلَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ ﴿٥١﴾

 وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّى لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿٥٢﴾

 وَقَدْ کَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ وَیَقْذِفُونَ بِالْغَیْبِ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿٥٣﴾

 وَحِیلَ بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ مَا یَشْتَهُونَ کَمَا فُعِلَ بِأَشْیَاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا فِی شَکٍّ مُرِیبٍ ﴿٥٤﴾

---

 

ترجمه فارسی سورة سبا

 

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حمد (و ستایش) مخصوص خداوندی است که تمام آنچه در آسمانها و زمین است از آن اوست; و (نیز) حمد (و سپاس) برای اوست در سرای آخرت; و او حکیم و آگاه است. (1)

آنچه در زمین فرومی‏رود و آنچه را از آن برمی‏آید می‏داند، و (همچنین) آنچه از آسمان نازل می‏شود و آنچه بر آن بالا می‏رود; و او مهربان و آمرزنده است. (2)

کافران گفتند: «قیامت هرگز به سراغ ما نخواهد آمد!» بگو: «آری به پروردگارم سوگند که به سراغ شما خواهد آمد، خداوندی که از غیب آگاه است و به اندازه سنگینی ذره‏ای در آسمانها و زمین از علم او دور نخواهد ماند، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر، مگر اینکه در کتابی آشکار ثبت است!» (3)

تا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‏اند پاداش دهد; برای آنان مغفرت و روزی پرارزشی است! (4)

و کسانی که سعی در (تکذیب) آیات ما داشتند و گمان کردند می‏توانند از حوزه قدرت ما بگریزند، عذابی بد و دردناک خواهند داشت! (5)

کسانی که به ایشان علم داده شده، آنچه را از سوی پروردگارت بر تو نازل شده حق می دانند و به راه خداوند عزیز و حمید هدایت می‏کند. (6)

« و کافران گفتند: «آیا مردی را به شما نشان دهیم که به شما خبر می‏دهد هنگامی که (مردید و) سخت از هم متلاشی شدید، (بار دیگر) آفرینش تازه‏ای خواهید یافت؟! (7)

آیا او بر خدا دروغ بسته یا به نوعی جنون گرفتار است؟!» (چنین نیست)، بلکه کسانی که به آخرت ایمان نمی‏آورند، در عذاب و گمراهی دوری هستند (و نشانه گمراهی آنها همین انکار شدید است). (8)

آیا به آنچه پیش رو و پشت سر آنان از آسمان و زمین قرار دارد نگاه نکردند (تا به قدرت خدا بر همه چیز واقف شوند)؟! اگر ما بخواهیم آنها را (با یک زمین‏لرزه) در زمین فرومی‏بریم، یا قطعه‏هایی از سنگهای آسمانی را بر آنها فرومی‏ریزیم; در این نشانه‏ای است (بر قدرت خدا) برای هر بنده توبه‏کار! (9)

و ما به داوود از سوی خود فضیلتی بزرگ بخشیدیم; (ما به کوه‏ها و پرندگان گفتیم:) ای کوه‏ها و ای پرندگان! با او هم‏آواز شوید و همراه او تسبیح خدا گویید! و آهن را برای او نرم کردیم. (10)

(و به او گفتیم:) زره‏های کامل و فراخ بساز، و حلقه‏ها را به اندازه و متناسب کن! و عمل صالح بجا آورید که من به آنچه انجام میدهید بینا هستم! (11)

و برای سلیمان باد را مسخر ساختیم که مسیر یک ماه را; و چشمه مس (مذاب) را برای او روان ساختیم; و گروهی از جن پیش روی او به اذن پروردگارش کار می‏کردند; و هر کدام از آنها که از فرمان ما سرپیچی می‏کرد، او را عذاب آتش سوزان می‏چشانیم! (12)

آنها هر چه سلیمان می‏خواست برایش درست می‏کردند: معبدها، تمثالها، ظروف بزرگ غذا همانند حوضها، و دیگهای ثابت (که از بزرگی قابل حمل و نقل نبود; و به آنان گفتیم:) ای آل داوود! شکر (این همه نعمت را) بجا آورید; ولی عده کمی از بندگان من شکرگزارند! (13)

(با این همه جلال و شکوه سلیمان) هنگامی که مرگ را بر او مقرر داشتیم، کسی آنها را از مرگ وی آگاه نساخت مگر جنبنده زمین ( موریانه) که عصای او را می‏خورد (تا شکست و پیکر سلیمان فرو افتاد); هنگامی که بر زمین افتاد جنیان فهمیدند که اگر از غیب آگاه بودند در عذاب خوارکننده باقی نمی‏ماندند! (14)

برای قوم «سبا» در محل سکونتشان نشانه‏ای (از قدرت الهی) بود: دو باغ (بزرگ و گسترده) از راست و چپ (رودخانه عظیم با میوه‏های فراوان; و به آنها گفتیم:) از روزی پروردگارتان بخورید و شکر او را بجا آورید; شهری است پاک و پاکیزه، و پروردگاری آمرزنده (و مهربان)! (15)

اما آنها (از خدا) روی‏گردان شدند، و ما سیل ویرانگر را بر آنان فرستادیم، و دو باغ (پربرکت) شان را به دو باغ (بی‏ارزش) با میوه‏های تلخ و درختان شوره گز و اندکی درخت سدر مبدل ساختیم! (16)

این کیفر را بخاطر کفرانشان به آنها دادیم; و آیا جز کفران کننده را کیفر می‏دهیم؟! (17)

و میان آنها و شهرهایی که برکت داده بودیم، آبادیهای آشکاری قرار دادیم; و سفر در میان آنها را بطور متناسب (با فاصله نزدیک) مقرر داشتیم; (و به آنان گفتیم:) شبها و روزها در این آبادیها با ایمنی (کامل) سفر کنید! (18)

ولی (این ناسپاس مردم) گفتند: «پروردگارا! میان سفرهای ما دوری بیفکن‏» (تا بینوایان نتوانند دوش به دوش اغنیا سفر کنند! و به این طریق) آنها به خویشتن ستم کردند! و ما آنان را داستانهایی (برای عبرت دیگران) قرار دادیم و جمعیتشان را متلاشی ساختیم; در این ماجرا، نشانه‏های عبرتی برای هر صابر شکرگزار است. (19)

(آری) بیقین، ابلیس گمان خود را درباره آنها محقق یافت که همگی از او پیروی کردند جز گروه اندکی از مؤمنان! (20)

او سلطه بر آنان نداشت جز برای اینکه مؤمنان به آخرت را از آنها که در شک هستند باز شناسیم; و پروردگار تو، نگاهبان همه چیز است! (21)

بگو: «کسانی را که غیر از خدا (معبود خود) می‏پندارید بخوانید! (آنها هرگز گرهی از کار شما نمی‏گشایند، چرا که) آنها به اندازه ذره‏ای در آسمانها و زمین مالک نیستند، و نه در (خلقت و مالکیت) آنها شریکند، و نه یاور او (در آفرینش) بودند. (22)

هیچ شفاعتی نزد او، جز برای کسانی که اذن داده، سودی ندارد! (در آن روز همه در اضطرابند) تا زمانی که اضطراب از دلهای آنان زایل گردد (و فرمان از ناحیه او صادر شود; در این هنگام مجرمان به شفیعان) می‏گویند: «پروردگارتان چه دستوری داده؟» می‏گویند: «حق را (بیان کرد و اجازه شفاعت درباره مستحقان داد); و اوست بلندمقام و بزرگ‏مرتبه!» (23)

بگو: «چه کسی شما را از آسمانها و زمین روزی می‏دهد؟» بگو: «الله! و ما یا شما بر (طریق) هدایت یا در ضلالت آشکاری هستیم!» (24)

بگو: «شما از گناهی که ما کرده‏ایم سؤال نخواهید شد، (همان گونه که) ما در برابر اعمال شما مسؤول نیستیم!» (25)

بگو: «پروردگار ما همه ما را جمع می‏کند، سپس در میان ما بحق داوری می‏نماید (و صفوف مجرمان رااز نیکوکاران جدا می‏سازد)، و اوست داور (و جداکننده) آگاه!» (26)

بگو: «کسانی را که بعنوان شریک به او ملحق ساخته‏اید به من نشان دهید! هرگز چنین نیست! (او شریک و شبیهی ندارد)، بلکه او خداوند عزیز و حکیم است! (27)

و ما تو را جز برای همه مردم نفرستادیم تا (آنها را به پاداشهای الهی) بشارت دهی و (از عذاب او) بترسانی; ولی بیشتر مردم نمی‏دانند! (28)

می‏گویند: «اگر راست می‏گویید، این وعده (رستاخیز) کی خواهد بود؟!» (29)

بگو: «وعده شما روزی خواهد بود که نه ساعتی از آن تاخیر می‏کنید و نه (بر آن) پیشی خواهید گرفت!» (30)

کافران گفتند: «ما هرگز به این قرآن و کتابهای دیگری که پیش از آن بوده ایمان نخواهیم آورد!; س‏ذللّه اگر ببینی هنگامی که این ستمگران در پیشگاه پروردگارشان (برای حساب و جزا) نگه داشته شده‏اند در حالی که هر کدام گناه خود را به گردن دیگری می‏اندازد (از وضع آنها تعجب می‏کنی)! مستضعفان به مستکبران می‏گویند: «اگر شما نبودید ما مؤمن بودیم!» (31)

(اما) مستکبران به مستضعفان پاسخ می‏دهند: «آیا ما شما را از هدایت بازداشتیم بعد از آنکه به سراغ شما آمد (و آن را بخوبی دریافتید)؟! بلکه شما خود مجرم بودید!» (32)

و مستضعفان به مستکبران می‏گویند: «وسوسه‏های فریبکارانه شما در شب و روز (مایه گمراهی ما شد)، هنگامی که به ما دستور می‏دادید که به خداوند کافر شویم و همتایانی برای او قرار دهیم!» و آنان هنگامی که عذاب (الهی) را می‏بینند پشیمانی خود را پنهان می‏کنند (تا بیشتر رسوا نشوند)! و ما غل و زنجیرها در گردن کافران می نهیم; آیا جز آنچه عمل می‏کردند به آنها جزا داده می‏شود؟! (33)

و ما در هیچ شهر و دیاری پیامبری بیم‏دهنده نفرستادیم مگر اینکه مترفین آنها (که مست ناز و نعمت بودند) گفتند: «ما به آنچه فرستاده شده‏اید کافریم!» (34)

و گفتند: «اموال و اولاد ما (از همه) بیشتر است (و این نشانه علاقه خدا به ماست!); و ما هرگز مجازات نخواهیم شد!» (35)

بگو: «پروردگار من روزی را برای هر کس بخواهد وسیع یا تنگ می‏کند، (این ربطی به قرب در درگاه او ندارد); ولی بیشتر مردم نمی‏دانند! (36)

اموال و فرزندانتان هرگز شما را نزد ما مقرب نمی‏سازد، جز کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالحی انجام دهند که برای آنان پاداش مضاعف در برابر کارهایی است که انجام داده‏اند; و آنها در غرفه‏های (بهشتی)در (نهایت) امنیت خواهند بود! (37)

و کسانی که برای انکار و ابطال آیات ما تلاش می‏کنند و می‏پندارند از چنگ قدرت ما فرار خواهند کرد، در عذاب (الهی) احضار می‏شوند! (38)

بگو: «پروردگارم روزی را برای هر کس بخواهد وسعت می‏بخشد، و برای هر کس بخواهد تنگ (و محدود) می‏سازد; و هر چیزی را (در راه او) انفاق کنید، عوض آن را می‏دهد (و جای آن را پر می‏کند); و او بهترین روزی‏دهندگان است!» (39)

(به خاطر بیاور) روزی را که خداوند همه آنان را بر می‏انگیزد، سپس به فرشتگان می‏گوید: س‏خ‏للّهآیا اینها شما را پرستش می‏کردند؟!» (40)

آنها می‏گویند: «منزهی (از اینکه همتایی داشته باشی)! تنها تو ولی مائی، نه آنها; (آنها ما را پرستش نمی‏کردند) بلکه جن را پرستش می‏نمودند; و اکثرشان به آنها ایمان داشتند!» (41)

(آری) امروز هیچ یک از شما نسبت به دیگری مالک سود و زیانی نیست! و به ظالمان می‏گوییم: «بچشید عذاب آتشی را که تکذیب می‏کردید!» (42)

و هنگامی که آیات روشنگر ما بر آنان خوانده می‏شود، می‏گویند: «او فقط مردی است که می‏خواهد شما را از آنچه پدرانتان می‏پرستیدند بازدارد!» و می‏گویند: «این جز دروغ بزرگی که (به خدا)بسته شده چیز دیگری نیست!» و کافران هنگامی که حق به سراغشان آمد گفتند: س‏خ‏للّهاین، جز افسونی آشکار نیست!» (43)

ما (قبلا) چیزی از کتابهای آسمانی را به آنان نداده‏ایم که آن را بخوانند (و به اتکای آن سخنان تو را تکذیب کنند)، و پیش از تو هیچ بیم‏دهنده ( پیامبری ) برای آنان نفرستادیم! (44)

کسانی که پیش از آنان بودند (نیز آیات الهی را) تکذیب کردند، در حالی که اینها به یک دهم آنچه به آنان دادیم نمی‏رسند! (آری) آنها رسولان مرا تکذیب کردند; پس ببین مجازات من (نسبت به آنها) چگونه بود! (45)

بگو: «شما را تنها به یک چیز اندرز می‏دهم، و آن اینکه: دو نفر دو نفر یا یک نفر یک نفر برای خدا قیام کنید، سپس بیندیشید این دوست و همنشین شما ( محمد) هیچ گونه جنونی ندارد; او فقط بیم‏دهنده شما در برابر عذاب شدید (الهی) است!» (46)

بگو: «هر اجر و پاداشی از شما خواسته‏ام برای خود شماست; اجر من تنها بر خداوند است، و او بر همه چیز گواه است!» (47)

بگو: «پروردگار من حق را (بر دل پیامبران خود) می‏افکند، که او دانای غیبها (و اسرار نهان) است.» (48)

بگو: «حق آمد! و باطل (کاری از آن ساخته نیست و) نمی‏تواند آغازگر چیزی باشد و نه تجدیدکننده آن!» (49)

بگو: «اگر من گمراه شوم، از ناحیه خود گمراه می‏شوم; و اگر هدایت یابم، به وسیله آنچه پروردگارم به من وحی می‏کند هدایت می‏یابم; او شنوای نزدیک است !» (50)

اگر ببینی هنگامی که فریادشان بلند می‏شود اما نمی‏توانند (از عذاب الهی) بگریزند، و آنها را از جای نزدیکی (که حتی انتظارش را ندارند) می‏گیرند (از درماندگی آنها تعجب خواهی کرد)! (51)

و (در آن حال) می‏گویند: «به حق ایمان آوردیم!»، ولی چگونه می‏توانند از فاصله دور به آن دسترسی پیدا کنند! (52)

آنها پیش از این (که در نهایت آزادی بودند) به آن کافر شدند و دورا دور، و غائبانه (و بدون آگاهی). نسبت‏های ناروا می‏دادند. (53)

(سرانجام) میان آنها و خواسته ‏هایشان جدایی افکنده شد، همان گونه که با پیروان (و هم‏ مسلکان) آنها از قبل عمل شد، چرا که آنها در شک و تردید بودند! (54)

---

 ترجمه انگلیسی سوره سبا

SURA 34. Saba, or the City of Saba

1. Praise be to Allah, to Whom belong all things in the heavens and on earth: to

Him be Praise in the Hereafter: and He is Full of Wisdom, acquainted with all

things.

2. He knows all that goes into the earth, and all that comes out thereof; all

that comes down from the sky and all that ascends thereto and He is the Most

Merciful, the Oft-Forgiving.

3. The Unbelievers say, “Never to us will come the Hour”: Say, “Nay! but most

surely, by my Lord, it will come upon you;- by Him Who knows the unseen,- from

Whom is not hidden the least little atom in the heavens or on earth: Nor is

there anything less than that, or greater, but is in the Record Perspicuous:

4. That He may reward those who believe and work deeds of righteousness: for

such is Forgiveness and a Sustenance Most Generous.”

5. But those who strive against Our Signs, to frustrate them,- for such will be

a Penalty,- a Punishment most humiliating.

6. And those to whom knowledge has come see that the [Revelation] sent down to

thee from thy Lord – that is the Truth, and that it guides to the Path of the

Exalted [in might], Worthy of all praise.

7. The Unbelievers say [in ridicule]: “Shall we point out to you a man that will

tell you, when ye are all scattered to pieces in disintegration, that ye shall

[then be raised] in a New Creation?

8. “Has he invented a falsehood against Allah, or has a spirit [seized] him?”-

Nay, it is those who believe not in the Hereafter, that are in [real] Penalty,

and in farthest error.

9. See they not what is before them and behind them, of the sky and the earth?

If We wished, We could cause the earth to swallow them up, or cause a piece of

the sky to fall upon them. Verily in this is a Sign for every devotee that turns

to Allah [in repentance].

10. We bestowed Grace aforetime on David from ourselves: “O ye Mountains! Sing

ye back the Praises of Allah with him! and ye birds [also]! And We made the iron

soft for him;-

11. [Commanding], “Make thou coast of mail, balancing well the rings of chain

armour, and work ye righteousness; for be sure I see [clearly] all that ye do.”

12. And to Solomon [We made] the Wind [obedient]: Its early morning [stride] was

a month’s [journey], and its evening [stride] was a month’s [journey]; and We

made a Font of molten brass to flow for him; and there were Jinns that worked in

front of him, by the leave of his Lord, and if any of them turned aside from our

command, We made him taste of the Penalty of the Blazing Fire.

13. They worked for him as he desired, [making] arches, images, basins as large

as reservoirs, and [cooking] cauldrons fixed [in their places]: “Work ye, sons

of David, with thanks! but few of My servants are grateful!”

14. Then, when We decreed [Solomon’s] death, nothing showed them his death

except a little worm of the earth, which kept [slowly] gnawing away at his

staff: so when he fell down, the Jinns saw plainly that if they had known the

unseen, they would not have tarried in the humiliating Penalty [of their Task].

15. There was, for Saba, aforetime, a Sign in their home-land – two Gardens to

the right and to the left. “Eat of the Sustenance [provided] by your Lord, and

be grateful to Him: a territory fair and happy, and a Lord Oft-Forgiving!

16. But they turned away [from Allah], and We sent against them the Flood

[released] from the dams, and We converted their two garden [rows] into

“gardens” producing bitter fruit, and tamarisks, and some few [stunted] Lotetrees.

17. That was the Requital We gave them because they ungratefully rejected Faith:

and never do We give [such] requital except to such as are ungrateful rejecters.

18. Between them and the Cities on which We had poured our blessings, We had

placed Cities in prominent positions, and between them We had appointed stages

of journey in due proportion: “Travel therein, secure, by night and by day.”

19. But they said: “Our Lord! Place longer distances between our journeystages”:

but they wronged themselves [therein]. At length We made them as a tale

[that is told], and We dispersed them all in scattered fragments. Verily in this

are Signs for every [soul that is] patiently constant and grateful.

20. And on them did Satan prove true his idea, and they followed him, all but a

party that believed.

21. But he had no authority over them,- except that We might test the man who

believes in the Hereafter from him who is in doubt concerning it: and thy Lord

doth watch over all things.

22. Say: “Call upon other [gods] whom ye fancy, besides Allah: They have no

power,- not the weight of an atom,- in the heavens or on earth: No [sort of]

share have they therein, nor is any of them a helper to Allah.

23. “No intercession can avail in His Presence, except for those for whom He has

granted permission. So far [is this the case] that, when terror is removed from

their hearts [at the Day of Judgment, then] will they say, ‘what is it that your

Lord commanded?’ they will say, ‘That which is true and just; and He is the Most

High Most Great’.”

24. Say: “Who gives you sustenance, from the heavens and the earth?” Say: “It is

Allah; and certain it is that either we or ye are on right guidance or in

manifest error!”

25. Say: “Ye shall not be questioned as to our sins, nor shall we be questioned

as to what ye do.”

26. Say: “Our Lord will gather us together and will in the end decide the matter

between us [and you] in truth and justice: and He is the one to decide, the One

Who knows all.”

27. Say: “Show me those whom ye have joined with Him as partners: by no means

[can ye]. Nay, He is Allah, the Exalted in Power, the Wise.”

28. We have not sent thee but as a universal [Messenger] to men, giving them

glad tidings, and warning them [against sin], but most men understand not.

29. They say: “When will this promise [come to pass] if ye are telling the

truth?”

30. Say: “The appointment to you is for a Day, which ye cannot put back for an

hour nor put forward.”

31. The Unbelievers say: “We shall neither believe in this scripture nor in

[any] that [came] before it.” Couldst thou but see when the wrong-doers will be

made to stand before their Lord, throwing back the word [of blame] on one

another! Those who had been despised will say to the arrogant ones: “Had it not

been for you, we should certainly have been believers!”

32. The arrogant ones will say to those who had been despised: “Was it we who

kept you back from Guidance after it reached you? Nay, rather, it was ye who

transgressed.

33. Those who had been despised will say to the arrogant ones: “Nay! it was a

plot [of yours] by day and by night: Behold! Ye [constantly] ordered us to be

ungrateful to Allah and to attribute equals to Him!” They will declare [their]

repentance when they see the Penalty: We shall put yokes on the necks of the

Unbelievers: It would only be a requital for their [ill] Deeds.

34. Never did We send a warner to a population, but the wealthy ones among them

said: “We believe not in the [Message] with which ye have been sent.”

35. They said: “We have more in wealth and in sons, and we cannot be punished.”

36. Say: “Verily my Lord enlarges and restricts the Provision to whom He

pleases, but most men understand not.”

37. It is not your wealth nor your sons, that will bring you nearer to Us in

degree: but only those who believe and work righteousness – these are the ones

for whom there is a multiplied Reward for their deeds, while secure they

[reside] in the dwellings on high!

38. Those who strive against Our Signs, to frustrate them, will be given over

39. Say: “Verily my Lord enlarges and restricts the Sustenance to such of his

servants as He pleases: and nothing do ye spend in the least [in His cause] but

He replaces it: for He is the Best of those who grant Sustenance.

40. One Day He will gather them all together, and say to the angels, “Was it you

that these men used to worship?”

341. They will say, “Glory to Thee! our [tie] is with Thee – as Protector – not

with them. Nay, but they worshipped the Jinns: most of them believed in them.”

42. So on that Day no power shall they have over each other, for profit or harm:

and We shall say to the wrong-doers, “Taste ye the Penalty of the Fire,- the

which ye were wont to deny!”

43. When Our Clear Signs are rehearsed to them, they say, “This is only a man

who wishes to hinder you from the [worship] which your fathers practised.” And

they say, “This is only a falsehood invented!” and the Unbelievers say of the

Truth when it comes to them, “This is nothing but evident magic!”

44. But We had not given them Books which they could study, nor sent messengers

to them before thee as Warners.

45. And their predecessors rejected [the Truth]; these have not received a tenth

of what We had granted to those: yet when they rejected My messengers, how

[terrible] was My rejection [of them]!

46. Say: “I do admonish you on one point: that ye do stand up before Allah,- [It

may be] in pairs, or [it may be] singly,- and reflect [within yourselves]: your

Companion is not possessed: he is no less than a warner to you, in face of a

terrible Penalty.”

47. Say: “No reward do I ask of you: it is [all] in your interest: my reward is

only due from Allah: And He is witness to all things.”

48. Say: “Verily my Lord doth cast the [mantle of] Truth [over His servants],-

He that has full knowledge of [all] that is hidden.”

49. Say: “The Truth has arrived, and Falsehood neither creates anything new, nor

restores anything.”

50. Say: “If I am astray, I only stray to the loss of my own soul: but if I

receive guidance, it is because of the inspiration of my Lord to me: it is He

Who hears all things, and is [ever] near.”

51. If thou couldst but see when they will quake with terror; but then there

will be no escape [for them], and they will be seized from a position [quite]

near.

52. And they will say, “We do believe [now] in the [Truth]”; but how could they

receive [Faith] from a position [so far off,-

53. Seeing that they did reject Faith [entirely] before, and that they

[continually] cast [slanders] on the unseen from a position far off?

54. And between them and their desires, is placed a barrier, as was done in the

past with their partisans: for they were indeed in suspicious [disquieting]

doubt.

---