سوره نحل با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره نحل با ترجمه فارسی و انگلیسی را می توانید در این صفحه از سایت تهران لوح قرار داده شده است. شما قاریان محترم می توانید قرآن را با ترجمه با بیش از 15 زبان زنده دنیا مشاهده کنی. برای مراجعه به این صفحه کلیک کنید.

سوره نحل -سورة النحل SURA 16. Nahl, or The Bee

﴿ سورة النحل – سورة ١٦ – تعداد آیات ١٢٨ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿١﴾ 

یُنَزِّلُ الْمَلائِکَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا أَنَا فَاتَّقُونِ ﴿٢﴾ 

خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بِالْحَقِّ تَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٣﴾ 

خَلَقَ الإنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ﴿٤﴾ 

وَالأنْعَامَ خَلَقَهَا لَکُمْ فِیهَا دِفْءٌ وَمَنَافِعُ وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿٥﴾

 وَلَکُمْ فِیهَا جَمَالٌ حِینَ تُرِیحُونَ وَحِینَ تَسْرَحُونَ ﴿٦﴾ 

وَتَحْمِلُ أَثْقَالَکُمْ إِلَى بَلَدٍ لَمْ تَکُونُوا بَالِغِیهِ إِلا بِشِقِّ الأنْفُسِ إِنَّ رَبَّکُمْ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿٧﴾ 

وَالْخَیْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِیرَ لِتَرْکَبُوهَا وَزِینَةً وَیَخْلُقُ مَا لا تَعْلَمُونَ ﴿٨﴾ 

وَعَلَى اللَّهِ قَصْدُ السَّبِیلِ وَمِنْهَا جَائِرٌ وَلَوْ شَاءَ لَهَدَاکُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٩﴾ 

هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لَکُمْ مِنْهُ شَرَابٌ وَمِنْهُ شَجَرٌ فِیهِ تُسِیمُونَ ﴿١٠﴾ 

یُنْبِتُ لَکُمْ بِهِ الزَّرْعَ وَالزَّیْتُونَ وَالنَّخِیلَ وَالأعْنَابَ وَمِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ﴿١١﴾ 

وَسَخَّرَ لَکُمُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿١٢﴾ 

وَمَا ذَرَأَ لَکُمْ فِی الأرْضِ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِقَوْمٍ یَذَّکَّرُونَ ﴿١٣﴾ 

وَهُوَ الَّذِی سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْکُلُوا مِنْهُ لَحْمًا طَرِیًّا وَتَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْکَ مَوَاخِرَ فِیهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿١٤﴾ 

وَأَلْقَى فِی الأرْضِ رَوَاسِیَ أَنْ تَمِیدَ بِکُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلا لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٥﴾ 

وَعَلامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ ﴿١٦﴾ 

أَفَمَنْ یَخْلُقُ کَمَنْ لا یَخْلُقُ أَفَلا تَذَکَّرُونَ ﴿١٧﴾

 وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوهَا إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١٨﴾ 

وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ ﴿١٩﴾ 

وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لا یَخْلُقُونَ شَیْئًا وَهُمْ یُخْلَقُونَ ﴿٢٠﴾

 أَمْوَاتٌ غَیْرُ أَحْیَاءٍ وَمَا یَشْعُرُونَ أَیَّانَ یُبْعَثُونَ ﴿٢١﴾ 

إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَالَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ قُلُوبُهُمْ مُنْکِرَةٌ وَهُمْ مُسْتَکْبِرُونَ ﴿٢٢﴾

 لا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْتَکْبِرِینَ ﴿٢٣

﴾ وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّکُمْ قَالُوا أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ ﴿٢٤﴾ 

لِیَحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ کَامِلَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِینَ یُضِلُّونَهُمْ بِغَیْرِ عِلْمٍ أَلا سَاءَ مَا یَزِرُونَ ﴿٢٥﴾

قَدْ مَکَرَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللَّهُ بُنْیَانَهُمْ مِنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَیْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لا یَشْعُرُونَ ﴿٢٦﴾ 

ثُمَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یُخْزِیهِمْ وَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکَائِیَ الَّذِینَ کُنْتُمْ تُشَاقُّونَ فِیهِمْ قَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْیَ الْیَوْمَ وَالسُّوءَ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿٢٧﴾ 

الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِکَةُ ظَالِمِی أَنْفُسِهِمْ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا کُنَّا نَعْمَلُ مِنْ سُوءٍ بَلَى إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٢٨﴾ 

فَادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ ﴿٢٩﴾

 وَقِیلَ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّکُمْ قَالُوا خَیْرًا لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ وَلَدَارُ الآخِرَةِ خَیْرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِینَ ﴿٣٠﴾

 جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ لَهُمْ فِیهَا مَا یَشَاءُونَ کَذَلِکَ یَجْزِی اللَّهُ الْمُتَّقِینَ ﴿٣١﴾

الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِکَةُ طَیِّبِینَ یَقُولُونَ سَلامٌ عَلَیْکُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ﴿٣٢﴾ 

هَلْ یَنْظُرُونَ إِلا أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ أَمْرُ رَبِّکَ کَذَلِکَ فَعَلَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَکِنْ کَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿٣٣﴾ 

فَأَصَابَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٤﴾ 

وَقَالَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا عَبَدْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَیْءٍ نَحْنُ وَلا آبَاؤُنَا وَلا حَرَّمْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَیْءٍ کَذَلِکَ فَعَلَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلا الْبَلاغُ الْمُبِینُ ﴿٣٥﴾

 وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلالَةُ فَسِیرُوا فِی الأرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ ﴿٣٦﴾ 

إِنْ تَحْرِصْ عَلَى هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی مَنْ یُضِلُّ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِینَ ﴿٣٧﴾ 

وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لا یَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ یَمُوتُ بَلَى وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ ﴿٣٨﴾ 

لِیُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی یَخْتَلِفُونَ فِیهِ وَلِیَعْلَمَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّهُمْ کَانُوا کَاذِبِینَ ﴿٣٩﴾

 إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَیْءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿٤٠﴾ 

وَالَّذِینَ هَاجَرُوا فِی اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَلأجْرُ الآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿٤١﴾ 

الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ﴿٤٢﴾

 وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ إِلا رِجَالا نُوحِی إِلَیْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ﴿٤٣﴾ 

بِالْبَیِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَأَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ﴿٤٤﴾ 

أَفَأَمِنَ الَّذِینَ مَکَرُوا السَّیِّئَاتِ أَنْ یَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الأرْضَ أَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لا یَشْعُرُونَ ﴿٤٥﴾

 أَوْ یَأْخُذَهُمْ فِی تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِینَ ﴿٤٦﴾ أَوْ یَأْخُذَهُمْ عَلَى تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّکُمْ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿٤٧﴾

 أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى مَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ یَتَفَیَّأُ ظِلالُهُ عَنِ الْیَمِینِ وَالشَّمَائِلِ سُجَّدًا لِلَّهِ وَهُمْ دَاخِرُونَ ﴿٤٨﴾ 

وَلِلَّهِ یَسْجُدُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ مِنْ دَابَّةٍ وَالْمَلائِکَةُ وَهُمْ لا یَسْتَکْبِرُونَ ﴿٤٩﴾

 یَخَافُونَ رَبَّهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ ﴿٥٠﴾

 وَقَالَ اللَّهُ لا تَتَّخِذُوا إِلَهَیْنِ اثْنَیْنِ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ ﴿٥١﴾ 

وَلَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَلَهُ الدِّینُ وَاصِبًا أَفَغَیْرَ اللَّهِ تَتَّقُونَ ﴿٥٢﴾ 

وَمَا بِکُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ثُمَّ إِذَا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فَإِلَیْهِ تَجْأَرُونَ ﴿٥٣﴾ 

ثُمَّ إِذَا کَشَفَ الضُّرَّ عَنْکُمْ إِذَا فَرِیقٌ مِنْکُمْ بِرَبِّهِمْ یُشْرِکُونَ ﴿٥٤﴾ 

لِیَکْفُرُوا بِمَا آتَیْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٥٥﴾ 

وَیَجْعَلُونَ لِمَا لا یَعْلَمُونَ نَصِیبًا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللَّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا کُنْتُمْ تَفْتَرُونَ ﴿٥٦﴾

 وَیَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ وَلَهُمْ مَا یَشْتَهُونَ ﴿٥٧﴾

وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالأنْثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ کَظِیمٌ ﴿٥٨﴾

 یَتَوَارَى مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَیُمْسِکُهُ عَلَى هُونٍ أَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرَابِ أَلا سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ ﴿٥٩﴾

لِلَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الأعْلَى وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٦٠﴾

 وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَکَ عَلَیْهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لا یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلا یَسْتَقْدِمُونَ ﴿٦١﴾

 وَیَجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا یَکْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْکَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَى لا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ ﴿٦٢﴾ 

تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِکَ فَزَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِیُّهُمُ الْیَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ﴿٦٣﴾

 وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ إِلا لِتُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی اخْتَلَفُوا فِیهِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿٦٤﴾

 وَاللَّهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْیَا بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِقَوْمٍ یَسْمَعُونَ ﴿٦٥﴾

 وَإِنَّ لَکُمْ فِی الأنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِیکُمْ مِمَّا فِی بُطُونِهِ مِنْ بَیْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَبَنًا خَالِصًا سَائِغًا لِلشَّارِبِینَ ﴿٦٦﴾ 

وَمِنْ ثَمَرَاتِ النَّخِیلِ وَالأعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَکَرًا وَرِزْقًا حَسَنًا إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿٦٧﴾ 

وَأَوْحَى رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ ﴿٦٨﴾

 ثُمَّ کُلِی مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلا یَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿٦٩﴾ 

وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ ثُمَّ یَتَوَفَّاکُمْ وَمِنْکُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْ لا یَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ قَدِیرٌ ﴿٧٠﴾ 

وَاللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَکُمْ عَلَى بَعْضٍ فِی الرِّزْقِ فَمَا الَّذِینَ فُضِّلُوا بِرَادِّی رِزْقِهِمْ عَلَى مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَهُمْ فِیهِ سَوَاءٌ أَفَبِنِعْمَةِ اللَّهِ یَجْحَدُونَ ﴿٧١﴾ 

وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا وَجَعَلَ لَکُمْ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ بَنِینَ وَحَفَدَةً وَرَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ أَفَبِالْبَاطِلِ یُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ هُمْ یَکْفُرُونَ ﴿٧٢﴾

وَیَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لا یَمْلِکُ لَهُمْ رِزْقًا مِنَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ شَیْئًا وَلا یَسْتَطِیعُونَ ﴿٧٣﴾ 

فَلا تَضْرِبُوا لِلَّهِ الأمْثَالَ إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ ﴿٧٤﴾ 

ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلا عَبْدًا مَمْلُوکًا لا یَقْدِرُ عَلَى شَیْءٍ وَمَنْ رَزَقْنَاهُ مِنَّا رِزْقًا حَسَنًا فَهُوَ یُنْفِقُ مِنْهُ سِرًّا وَجَهْرًا هَلْ یَسْتَوُونَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٧٥﴾

 وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلا رَجُلَیْنِ أَحَدُهُمَا أَبْکَمُ لا یَقْدِرُ عَلَى شَیْءٍ وَهُوَ کَلٌّ عَلَى مَوْلاهُ أَیْنَمَا یُوَجِّهْهُ لا یَأْتِ بِخَیْرٍ هَلْ یَسْتَوِی هُوَ وَمَنْ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَهُوَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٧٦﴾ 

وَلِلَّهِ غَیْبُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا أَمْرُ السَّاعَةِ إِلا کَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٧٧﴾

وَاللَّهُ أَخْرَجَکُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ لا تَعْلَمُونَ شَیْئًا وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالأبْصَارَ وَالأفْئِدَةَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿٧٨﴾ 

أَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ مُسَخَّرَاتٍ فِی جَوِّ السَّمَاءِ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلا اللَّهُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿٧٩﴾ 

وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمْ مِنْ بُیُوتِکُمْ سَکَنًا وَجَعَلَ لَکُمْ مِنْ جُلُودِ الأنْعَامِ بُیُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا یَوْمَ ظَعْنِکُمْ وَیَوْمَ إِقَامَتِکُمْ وَمِنْ أَصْوَافِهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَمَتَاعًا إِلَى حِینٍ ﴿٨٠﴾ 

وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمْ مِمَّا خَلَقَ ظِلالا وَجَعَلَ لَکُمْ مِنَ الْجِبَالِ أَکْنَانًا وَجَعَلَ لَکُمْ سَرَابِیلَ تَقِیکُمُ الْحَرَّ وَسَرَابِیلَ تَقِیکُمْ بَأْسَکُمْ کَذَلِکَ یُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْلِمُونَ ﴿٨١﴾

 فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیْکَ الْبَلاغُ الْمُبِینُ ﴿٨٢﴾ 

یَعْرِفُونَ نِعْمَةَ اللَّهِ ثُمَّ یُنْکِرُونَهَا وَأَکْثَرُهُمُ الْکَافِرُونَ ﴿٨٣﴾

 وَیَوْمَ نَبْعَثُ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ شَهِیدًا ثُمَّ لا یُؤْذَنُ لِلَّذِینَ کَفَرُوا وَلا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ ﴿٨٤﴾ 

وَإِذَا رَأَى الَّذِینَ ظَلَمُوا الْعَذَابَ فَلا یُخَفَّفُ عَنْهُمْ وَلا هُمْ یُنْظَرُونَ ﴿٨٥﴾

 وَإِذَا رَأَى الَّذِینَ أَشْرَکُوا شُرَکَاءَهُمْ قَالُوا رَبَّنَا هَؤُلاءِ شُرَکَاؤُنَا الَّذِینَ کُنَّا نَدْعُوا مِنْ دُونِکَ فَأَلْقَوْا إِلَیْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّکُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿٨٦﴾

 وَأَلْقَوْا إِلَى اللَّهِ یَوْمَئِذٍ السَّلَمَ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿٨٧﴾

 الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا کَانُوا یُفْسِدُونَ ﴿٨٨﴾

 وَیَوْمَ نَبْعَثُ فِی کُلِّ أُمَّةٍ شَهِیدًا عَلَیْهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَجِئْنَا بِکَ شَهِیدًا عَلَى هَؤُلاءِ وَنَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ تِبْیَانًا لِکُلِّ شَیْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِینَ ﴿٨٩﴾

 إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإحْسَانِ وَإِیتَاءِ ذِی الْقُرْبَى وَیَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَالْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿٩٠﴾ 

وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذَا عَاهَدْتُمْ وَلا تَنْقُضُوا الأیْمَانَ بَعْدَ تَوْکِیدِهَا وَقَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَیْکُمْ کَفِیلا إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ﴿٩١﴾

 وَلا تَکُونُوا کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکَاثًا تَتَّخِذُونَ أَیْمَانَکُمْ دَخَلا بَیْنَکُمْ أَنْ تَکُونَ أُمَّةٌ هِیَ أَرْبَى مِنْ أُمَّةٍ إِنَّمَا یَبْلُوکُمُ اللَّهُ بِهِ وَلَیُبَیِّنَنَّ لَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَا کُنْتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿٩٢﴾

 وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَکِنْ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَلَتُسْأَلُنَّ عَمَّا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٩٣﴾ 

وَلا تَتَّخِذُوا أَیْمَانَکُمْ دَخَلا بَیْنَکُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِهَا وَتَذُوقُوا السُّوءَ بِمَا صَدَدْتُمْ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَلَکُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿٩٤﴾ 

وَلا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِیلا إِنَّمَا عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٩٥﴾ 

مَا عِنْدَکُمْ یَنْفَدُ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٩٦﴾ 

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٩٧﴾ 

فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ ﴿٩٨﴾

 إِنَّهُ لَیْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ ﴿٩٩﴾

إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِینَ هُمْ بِهِ مُشْرِکُونَ ﴿١٠٠﴾ 

وَإِذَا بَدَّلْنَا آیَةً مَکَانَ آیَةٍ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُنَزِّلُ قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مُفْتَرٍ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿١٠١﴾ 

قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّکَ بِالْحَقِّ لِیُثَبِّتَ الَّذِینَ آمَنُوا وَهُدًى وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِینَ ﴿١٠٢﴾ 

وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّمَا یُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِی یُلْحِدُونَ إِلَیْهِ أَعْجَمِیٌّ وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِیٌّ مُبِینٌ﴿١٠٣﴾ 

إِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ لا یَهْدِیهِمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٠٤﴾ 

إِنَّمَا یَفْتَرِی الْکَذِبَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَأُولَئِکَ هُمُ الْکَاذِبُونَ ﴿١٠٥﴾ 

مَنْ کَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلا مَنْ أُکْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالإیمَانِ وَلَکِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١٠٦﴾ 

ذَلِکَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا عَلَى الآخِرَةِ وَأَنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ ﴿١٠٧﴾

 أُولَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ وَأُولَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ ﴿١٠٨﴾

 لا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الآخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿١٠٩﴾

 ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ هَاجَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا فُتِنُوا ثُمَّ جَاهَدُوا وَصَبَرُوا إِنَّ رَبَّکَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١١٠﴾ 

یَوْمَ تَأْتِی کُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَنْ نَفْسِهَا وَتُوَفَّى کُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُمْ لا یُظْلَمُونَ ﴿١١١﴾

 وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلا قَرْیَةً کَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً یَأْتِیهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ کُلِّ مَکَانٍ فَکَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا کَانُوا یَصْنَعُونَ ﴿١١٢﴾

 وَلَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ وَهُمْ ظَالِمُونَ ﴿١١٣﴾

فَکُلُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ حَلالا طَیِّبًا وَاشْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿١١٤﴾

 إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِیرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلا عَادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١١٥﴾ 

وَلا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُکُمُ الْکَذِبَ هَذَا حَلالٌ وَهَذَا حَرَامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ إِنَّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ لا یُفْلِحُونَ ﴿١١٦﴾

مَتَاعٌ قَلِیلٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١١٧﴾ 

وَعَلَى الَّذِینَ هَادُوا حَرَّمْنَا مَا قَصَصْنَا عَلَیْکَ مِنْ قَبْلُ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَکِنْ کَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿١١٨﴾ 

ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ وَأَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّکَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١١٩﴾

 إِنَّ إِبْرَاهِیمَ کَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ حَنِیفًا وَلَمْ یَکُ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ﴿١٢٠﴾

شَاکِرًا لأنْعُمِهِ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿١٢١﴾ 

وَآتَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَإِنَّهُ فِی الآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ ﴿١٢٢﴾

 ثُمَّ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا وَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ﴿١٢٣﴾

 إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ وَإِنَّ رَبَّکَ لَیَحْکُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿١٢٤﴾ 

ادْعُ إِلَى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿١٢٥﴾

 وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ وَلَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِلصَّابِرِینَ ﴿١٢٦﴾ 

وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُکَ إِلا بِاللَّهِ وَلا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِمَّا یَمْکُرُونَ ﴿١٢٧﴾

 إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَالَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ ﴿١٢٨﴾

---

 

ترجمه فارسی سورة النحل

 

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

فرمان خدا (برای مجازات مشرکان و مجرمان،) فرا رسیده است; برای آن عجله نکنید! منزه و برتر است خداوند از آنچه همتای او قرارمی‏دهند! (1)

فرشتگان را با روح (الهی) بفرمانش بر هر کس از بندگانش بخواهد نازل می‏کند; (و به آنها دستور می‏دهد) که مردم را انذار کنید; (و بگویید:) معبودی جز من نیست; از (مخالفت دستور) من، بپرهیزید! (2)

آسمانها و زمین را بحق آفرید; او برتر است از اینکه همتایی برای او قرار می‏دهند! (3)

انسان را از نطفه بی‏ارزشی آفرید; و سرانجام (او موجودی فصیح، و) مدافع آشکار از خویشتن گردید! (4)

و چهارپایان را آفرید; در حالی که در آنها، برای شما وسیله پوشش، و منافع دیگری است; و از گوشت آنها می‏خورید! (5)

و در آنها برای شما زینت و شکوه است به هنگامی که آنها را به استراحتگاهشان بازمی‏گردانید، و هنگامی که (صبحگاهان) به صحرا می‏فرستید! (6)

آنها بارهای سنگین شما را به شهری حمل می‏کنند که جز با مشقت زیاد، به آن نمی‏رسیدید; پروردگارتان رؤوف و رحیم است (که این وسایل حیات را در اختیارتان قرار داده)! (7)

همچنین اسبها و استرهاو الاغها را آفرید; تا بر آنها سوار شوید و زینت شما باشد، و چیزهایی می‏آفریند که نمی‏دانید. (8)

و بر خداست که راه راست را (به بندگان) نشان دهد; اما بعضی از راه‏ها بیراهه است! و اگر خدا بخواهد، همه شما را (به اجبار) هدایت می‏کند (;ولی اجبار سودی ندارد). (9)

او کسی است که از آسمان، آبی فرستاد، که نوشیدن شما از آن است; و (همچنین) گیاهان و درختانی که حیوانات خود را در آن به چرا می‏برید، نیز از آن است. (10)

خداوند با آن (آب باران)، برای شما زراعت و زیتون و نخل و انگور، و از همه میوه‏ها می‏رویاند; مسلما در این، نشانه روشنی برای اندیشمندان است. (11)

او شب و روز و خورشید و ماه را مسخر شما ساخت; و ستارگان نیز به فرمان او مسخر شمایند; در این، نشانه‏هایی است (از عظمت خدا،) برای گروهی که عقل خود را به کار می‏گیرند! (12)

(علاوه بر این،) مخلوقاتی را که در زمین به رنگهای گوناگون آفریده نیز مسخر (فرمان شما) ساخت; در این، نشانه روشنی است برای گروهی که متذکر می‏شوند! (13)

او کسی است که دریا را مسخر (شما) ساخت تا از آن، گوشت تازه بخورید; و زیوری برای پوشیدن (مانند مروارید) از آن استخراج کنید; و کشتیها را می‏بینی که سینه دریا را می‏شکافند تا شما (به تجارت پردازید و) از فضل خدا بهره گیرید; شاید شکر نعمتهای او را بجا آورید! (14)

و در زمین، کوه‏های ثابت و محکمی افکند تا لرزش آن را نسبت به شما بگیرد; و نهرها و راه‏هایی ایجاد کرد، تا هدایت شوید. (15)

و (نیز) علاماتی قرار داد; و (شب هنگام) به وسیله ستارگان هدایت می‏شوند. (16)

آیا کسی که (این گونه مخلوقات را) می‏آفریند، همچون کسی است که نمی‏آفریند؟! آیا متذکر نمی‏شوید؟! (17)

و اگر نعمتهای خدا را بشمارید، هرگز نمی‏توانید آنها را احصا کنید; خداوند بخشنده و مهربان است! (18)

خداوند آنچه را پنهان می‏دارید و آنچه را آشکار می‏سازید، می‏داند. (19)

معبودهایی را که غیر از خدا می‏خوانند، چیزی را خلق نمی‏کنند; بلکه خودشان هم مخلوقند! (20)

آنها مردگانی هستند که هرگز استعداد حیات ندارند; و نمی‏دانند (عبادت‏کنندگانشان) در چه زمانی محشور می‏شوند! (21)

معبود شما خداوند یگانه است; اما کسانی که به آخرت ایمان نمی‏آورند، دلهایشان (حق را) انکار می‏کند و مستکبرند. (22)

قطعا خداوند از آنچه پنهان می‏دارند و آنچه آشکار می‏سازند با خبر است; او مستکبران را دوست نمی‏دارد! (23)

و هنگامی که به آنها گفته شود: «پروردگار شما چه نازل کرده است؟» می‏گویند: «اینها (وحی الهی نیست;) همان افسانه‏های دروغین پیشینیان است!» (24)

آنها باید روز قیامت، (هم) بار گناهان خود را بطور کامل بر دوش کشند; و هم سهمی از گناهان کسانی که بخاطر جهل، گمراهشان می‏سازند! بدانید آنها بار سنگین بدی بر دوش می‏کشند! (25)

کسانی که قبل از ایشان بودند (نیز) از این توطئه‏ها داشتند; ولی خداوند به سراغ شالوده (زندگی) آنها رفت; و آن را از اساس ویران کرد; و سقف از بالا بر سرشان فرو ریخت; و عذاب (الهی) از آن جایی که نمی‏دانستند به سراغشان آمد! (26)

سپس روز قیامت خدا آنها را رسوا می‏سازد; و می‏گوید: «شریکانی که شما برای من ساختید، و بخاطر آنها با دیگران دشمنی می‏کردید، کجا هستید؟!» (در این هنگام،) کسانی که به آنها علم داده شده می‏گویند: «رسوایی و بدبختی، امروز بر کافران است!» (27)

همانها که فرشتگان (مرگ) روحشان را می‏گیرند در حالی که به خود ظلم کرده بودند! در این موقع آنها تسلیم می‏شوند (و بدروغ می‏گویند:) ما کار بدی انجام نمی‏دادیم! آری، خداوند به آنچه انجام می‏دادید عالم است! (28)

(به آنها گفته می‏شود:) اکنون از درهای جهنم وارد شوید در حالی که جاودانه در آن خواهید بود! چه جای بدی است جایگاه مستکبران! (29)

(ولی هنگامی که) به پرهیزگاران گفته می‏شد: «پروردگار شما چه چیز نازل کرده است؟» می‏گفتند: «خیر (و سعادت)» (آری،) برای کسانی که نیکی کردند، در این دنیا نیکی است; و سرای آخرت از آن هم بهتر است; و چه خوب است سرای پرهیزگاران! (30)

باغهایی از بهشت جاویدان است که همگی وارد آن می‏شوند; نهرها از زیر درختانش می‏گذرد; هر چه بخواهند در آنجا هست; خداوند پرهیزگاران را چنین پاداش می‏دهد! (31)

همانها که فرشتگان (مرگ) روحشان را می‏گیرند در حالی که پاک و پاکیزه‏اند; به آنها می‏گویند: «سلام بر شما! وارد بهشت شوید به خاطر اعمالی که انجام می‏دادید!» (32)

آیا آنها انتظاری جز این دارند که فرشتگان (قبض ارواح) به سراغشان بیایند، یا فرمان پروردگارت (برای مجازاتشان) فرا رسد (آنگاه توبه کنند؟! ولی توبه آنها در آن زمان بی اثر است! آری،) کسانی که پیش از ایشان بودند نیز چنین کردند! خداوند به آنها ستم نکرد; ولی آنان به خویشتن ستم می‏نمودند! (33)

و سرانجام بدیهای اعمالشان به آنها رسید; و آنچه را (از وعده‏های عذاب) استهزا می‏کردند، بر آنان وارد شد. (34)

مشرکان گفتند: «اگر خدا می‏خواست، نه ما و نه پدران ما، غیر او را پرستش نمی‏کردیم; و چیزی را بدون اجازه او حرام نمی‏ساختیم!» (آری،) کسانی که پیش از ایشان بودند نیز همین کارها را انجام دادند; ولی آیا پیامبران وظیفه‏ای جز ابلاغ آشکار دارند؟! (35)

ما در هر امتی رسولی برانگیختیم که: «خدای یکتا را بپرستید; و از طاغوت اجتناب کنید!» خداوند گروهی را هدایت کرد; و گروهی ضلالت و گمراهی دامانشان را گرفت; پس در روی زمین بگردید و ببینید عاقبت تکذیب‏کنندگان چگونه بود! (36)

هر قدر بر هدایت آنها حریص باشی، (سودی ندارد; چرا) که خداوند کسی را که گمراه ساخت، هدایت نمی‏کند; و آنها یاورانی نخواهند داشت! (37)

آنها سوگندهای شدید به خدا یاد کردند که: «هرگز خداوند کسی را که می‏میرد، برنمی‏انگیزد! س‏ذللّه آری، این وعده قطعی خداست (که همه مردگان را برای جزا بازمی‏گرداند); ولی بیشتر مردم نمی‏دانند! (38)

هدف این است که آنچه را در آن اختلاف داشتند، برای آنها روشن سازد; و کسانی که منکر شدند، بدانند دروغ می‏گفتند! (39)

(رستاخیز مردگان برای ما مشکل نیست; زیرا) وقتی چیزی را اراده می‏کنیم، فقط به آن می‏گوییم: «موجود باش!» بلافاصله موجود می‏شود. (40)

آنها که پس از ستم دیدن در راه خدا، هجرت کردند، در این دنیا جایگاه (و مقام) خوبی به آنها می‏دهیم; و پاداش آخرت، از آن هم بزرگتر است اگر می‏دانستند! (41)

آنها کسانی هستند که صبر و استقامت پیشه کردند، و تنها بر پروردگارشان توکل می‏کنند. (42)

و پیش از تو، جز مردانی که به آنها وحی می‏کردیم، نفرستادیم! اگر نمی‏دانید، از آگاهان بپرسید (تا تعجب نکنید از اینکه پیامبر اسلام از میان همین مردان برانگیخته شده است)! (43)

(از آنها بپرسید که) از دلایل روشن و کتب (پیامبران پیشین آگاهند!) و ما این ذکر ( قرآن) را بر تو نازل کردیم، تا آنچه به سوی مردم نازل شده است برای آنها روشن سازی; و شاید اندیشه کنند! (44)

آیا توطئه‏گران از این ایمن گشتند که ممکن است خدا آنها را در زمین فروبرد، و یا مجازات (الهی)، از آن جا که انتظارش را ندارند، به سراغشان آید؟!… (45)

یا به هنگامی (که برای کسب مال و ثروت افزونتر) در رفت و آمدند، دامانشان را بگیرد در حالی که قادر به فرار نیستند؟!… (46)

یا بطور تدریجی، با هشدارهای خوف‏انگیز آنان را گرفتار سازد؟! چرا که پروردگار شما، رؤوف و رحیم است. (47)

آیا آنها مخلوقات خدا را ندیدند که سایه‏هایشان از راست و چپ حرکت دارند، و با خضوع برای خدا سجده می‏کنند؟! (48)

(نه تنها سایه‏ها، بلکه) تمام آنچه در آسمانها و زمین از جنبندگان وجود دارد، و همچنین فرشتگان، برای خدا سجده می‏کنند و تکبر نمی‏ورزند. (49)

آنها (تنها) از (مخالفت) پروردگارشان، که حاکم بر آنهاست، می‏ترسند; و آنچه را ماموریت دارند انجام می‏دهند. (50)

خداوند فرمان داده: «دو معبود (برای خود) انتخاب نکنید; معبود (شما) همان خدای یگانه است; تنها از (کیفر) من بترسید!» (51)

آنچه در آسمانها و زمین است، از آن اوست; و دین خالص (نیز) همواره از آن او می‏باشد; آیا از غیر او می‏ترسید؟! (52)

آنچه از نعمتها دارید، همه از سوی خداست! و هنگامی که ناراحتی به شما رسد، فقط او را می‏خوانید! (53)

(اما) هنگامی که ناراحتی و رنج را از شما برطرف می‏سازد، ناگاه گروهی از شما برای پروردگارشان همتا قائل می‏شوند. (54)

(بگذار) تا نعمتهایی را که به آنها داده‏ایم کفران کنند! (اکنون) چند روزی (از متاع دنیا) بهره گیرید، اما بزودی خواهید دانست (سرانجام کارتان به کجا خواهد کشید)! (55)

آنان برای بتهایی که هیچ گونه سود و زیانی از آنها سراغ ندارند، سهمی از آنچه به آنان روزی داده‏ایم قرارمی‏دهند; به خدا سوگند، (در دادگاه قیامت،) از این افتراها که می‏بندید، بازپرسی خواهید شد! (56)

آنها (در پندار خود،) برای خداوند دختران قرارمی‏دهند; -منزه است (از اینکه فرزندی داشته باشد)- ولی برای خودشان، آنچه را میل دارند قائل می‏شوند… (57)

در حالی که هرگاه به یکی از آنها بشارت دهند دختر نصیب تو شده، صورتش (از فراب ناراحتی) سیاه می‏شود; و به شدت خشمگین می‏گردد;… (58)

بخاطر بشارت بدی که به او داده شده، از قوم و قبیله خود متواری می‏گردد; (و نمی‏داند) آیا او را با قبول ننگ نگهدارد، یا در خاک پنهانش کند؟! چه بد حکم می‏کنند! (59)

برای آنها که به سرای آخرت ایمان ندارند، صفات زشت است; و برای خدا، صفات عالی است; و او قدرتمند و حکیم است. (60)

و اگر خداوند مردم را بخاطر ظلمشان مجازات می‏کرد، جنبنده‏ای را بر پشت زمین باقی نمی‏گذارد; ولی آنها را تا زمان معینی به تاخیر می‏اندازد. و هنگامی که اجلشان فرا رسد، نه ساعتی تاخیر می‏کنند، و نه ساعتی پیشی می‏گیرند. (61)

آنها برای خدا چیزهایی قرارمی‏دهند که خودشان از آن کراهت دارند ( فرزندان دختر); با این حال زبانشان به دروغ می‏گوید سرانجام نیکی دارند! از این رو برای آنان آتش است; و آنها از پیشگامان (دوزخ)اند. (62)

به خدا سوگند، به سوی امتهای پیش از تو پیامبرانی فرستادیم; اما شیطان اعمالشان را در نظرشان آراست; و امروز او ولی و سرپرستشان است; و مجازات دردناکی برای آنهاست! (63)

ما قرآن را بر تو نازل نکردیم مگر برای اینکه آنچه را در آن اختلاف دارند، برای آنها روشن کنی; و (این قرآن) مایه هدایت و رحمت است برای قومی که ایمان می‏آورند! (64)

خداوند از آسمان، آبی فرستاد; و زمین را، پس از آنکه مرده بود، حیات بخشید! در این، نشانه روشنی است برای جمعیتی که گوش شنوا دارند! (65)

و در وجود چهارپایان، برای شما (درسهای) عبرتی است: از درون شکم آنها، از میان غذاهای هضم‏شده و خون، شیر خالص و گوارا به شما می‏نوشانیم! (66)

و از میوه‏های درختان نخل و انگور، مسکرات (ناپاک) و روزی خوب و پاکیزه می‏گیرید; در این، نشانه روشنی است برای جمعیتی که اندیشه می‏کنند! (67)

و پروردگار تو به زنبور عسل «وحی‏» (و الهام غریزی) نمود که: «از کوه‏ها و درختان و داربستهایی که مردم می‏سازند، خانه‏هایی برگزین! (68)

سپس از تمام ثمرات (و شیره گلها) بخور و راه‏هایی را که پروردگارت برای تو تعیین کرده است، براحتی بپیما! «از درون شکم آنها، نوشیدنی با رنگهای مختلف خارج می‏شود که در آن، شفا برای مردم است; به یقین در این امر، نشانه روشنی است برای جمعیتی که می‏اندیشند. (69)

خداوند شما را آفرید; سپس شما را می‏میراند; بعضی از شما به نامطلوب‏ترین سنین بالای عمر می‏رسند، تا بعد از علم و آگاهی، چیزی ندانند (و همه چیز را فراموش کنند); خداوند دانا و تواناست! (70)

خداوند بعضی از شما را بر بعضی دیگر از نظر روزی برتری داد (چرا که استعدادها و تلاشهایتان متفاوت است)! اما آنها که برتری داده شده‏اند، حاضر نیستند از روزی خود به بردگانشان بدهند و همگی در آن مساوی گردند; آیا آنان نعمت خدا را انکار می‏نمایند (که شکر او را ادا نمی‏کنند)؟! (71)

خداوند برای شما از جنس خودتان همسرانی قرار داد; و از همسرانتان برای شما فرزندان و نوه‏هایی به وجود آورد; و از پاکیزه‏ها به شما روزی داد; آیا به باطل ایمان می‏آورند، و نعمت خدا را انکار می‏کنند؟! (72)

آنها غیر از خدا، موجوداتی را می‏پرستند که هیچ رزقی را برای آنان از آسمانها و زمین در اختیار ندارند; و توان این کار را نیز ندارند. (73)

پس، برای خدا امثال (و شبیه‏ها) قائل نشوید! خدا می‏داند، و شما نمی‏دانید. (74)

خداوند مثالی زده: برده مملوکی را که قادر بر هیچ چیز نیست; و انسان (با ایمانی) را که از جانب خود، رزقی نیکو به او بخشیده‏ایم، و او پنهان و آشکار از آنچه خدا به او داده، انفاق می‏کند; آیا این دو نفر یکسانند؟! شکر مخصوص خداست، ولی اکثر آنها نمی‏دانند! (75)

خداوند مثالی (دیگر) زده است: دو نفر را، که یکی از آن دو، گنگ مادرزاد است; و قادر بر هیچ کاری نیست; و سربار صاحبش می‏باشد; او را در پی هر کاری بفرستد، خوب انجام نمی‏دهد; آیا چنین انسانی، با کسی که امر به عدل و داد می‏کند، و بر راهی راست قرار دارد، برابر است؟! (76)

غیب آسمانها و زمین، مخصوص خداست (و او همه را می‏داند); و امر قیامت(بقدری نزدیک و آسان است) درست همانند چشم برهم زدن، و یا از آن هم نزدیکتر; چرا که خدا بر هر چیزی تواناست! (77)

و خداوند شما را از شکم مادرانتان خارج نمود در حالی که هیچ چیز نمی‏دانستید; و برای شما، گوش و چشم و عقل قرار داد، تا شکر نعمت او را بجا آورید! (78)

آیا آنها به پرندگانی که بر فراز آسمانها نگه‏داشته شده، نظر نیفکندند؟ هیچ کس جز خدا آنها را نگاه نمی‏دارد; در این امر، نشانه‏هایی (از عظمت و قدرت خدا) است برای کسانی که ایمان می‏آورند! (79)

و خدا برای شما از خانه‏هایتان محل سکونت (و آرامش) قرار داد; و از پوست چهارپایان نیز برای شما خانه‏هایی قرار داد که روز کوچ کردن و روز اقامتتان، به آسانی می‏توانید آنها را جا به جا کنید; و از پشم و کرک و موی آنها، برای شما اثاث و متاع (و وسایل مختلف زندگی) تا زمان معینی قرار داد. (80)

و (نیز) خداوند از آنچه آفریده است سایه‏هایی برای شما قرار داده; و از کوه‏ها پناهگاه‏هایی; و برای شما پیراهنهایی آفریده، که شما را از گرما (و سرما) حفظ می‏کند; و پیراهنهایی که به هنگام جنگ، حافظ شماست; این گونه نعمتهایش را بر شما کامل می‏کند، شاید تسلیم فرمان او شوید! (81)

(با این همه،) اگر روی برتابند، (نگران مباش;) تو فقط وظیفه ابلاغ آشکار داری. (82)

آنها نعمت خدا را می‏شناسند; سپس آن را انکار می‏کنند; و اکثرشان کافرند! (83)

(به خاطر بیاورید) روزی را که از هر امتی گواهی بر آنان برمی‏انگیزیم; سپس به آنان که کفر ورزیدند، اجازه (سخن گفتن) داده نمی‏شود; (بلکه دست و پا و گوش و چشم، حتی پوست تن آنها گواهی می‏دهند!) و (نیز) اجازه عذرخواهی و تقاضای عفو به آنان نمی‏دهند! (84)

و هنگامی که ظالمان عذاب را ببینند، نه به آنها تخفیف داده می‏شود، و نه مهلت! (85)

و هنگامی که مشرکان معبودهایی را که همتای خدا قرار دادند می‏بینند، می‏گویند: «پروردگارا! اینها همتایانی هستند که ما به جای تو، آنها را می‏خواندیم! «در این هنگام، معبودان به آنها می‏گویند: «شما دروغگو هستید! (شما هوای نفس خود را پرستش می‏کردید!)» (86)

و در آن روز، همگی (ناگزیر) در پیشگاه خدا تسلیم می‏شوند; و تمام آنچه را (نسبت به خدا) دروغ می‏بستند، گم و نابود می‏شود! (87)

کسانی که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، بخاطر فسادی که می‏کردند، عذابی بر عذابشان می‏افزاییم! (88)

(به یاد آورید) روزی را که از هر امتی، گواهی از خودشان بر آنها برمی‏انگیزیم; و تو را گواه بر آنان قرارمی‏دهیم! و ما این کتاب را بر تو نازل کردیم که بیانگر همه چیز، و مایه هدایت و رحمت و بشارت برای مسلمانان است! (89)

خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان می‏دهد; و از فحشا و منکر و ستم، نهی می‏کند; خداوند به شما اندرز می‏دهد، شاید متذکر شوید! (90)

و هنگامی که با خدا عهد بستید، به عهد او وفا کنید! و سوگندها را بعد از محکم ساختن نشکنید، در حالی که خدا را کفیل و ضامن بر (سوگند) خود قرار داده‏اید، به یقین خداوند از آنچه انجام می‏دهید، آگاه است! (91)

همانند آن زن (سبک مغز) نباشید که پشمهای تابیده خود را، پس از استحکام،وامی‏تابید! در حالی که (سوگند و پیمان) خود را وسیله خیانت و فساد قرار می‏دهید; بخاطر اینکه گروهی، جمعیتشان از گروه دیگر بیشتر است (و کثرت دشمن را بهانه‏ای برای شکستن بیعت با پیامبر می‏شمرید)! خدا فقط شما را با این وسیله آزمایش می‏کند; و به یقین روز قیامت، آنچه را در آن اختلاف داشتید، برای شما روشن می‏سازد! (92)

و اگر خدا می‏خواست، همه شما را امت واحدی قرارمی‏داد; (و همه را به اجبار وادار به ایمان می‏کرد; اما ایمان اجباری فایده‏ای ندارد!) ولی خدا هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) گمراه، و هر کس را بخواهد (و لایق بداند) هدایت می‏کند! (به گروهی توفیق هدایت داده، و از گروهی سلب می‏کند!) و یقینا شما از آنچه انجام می‏دادید، بازپرسی خواهید شد! (93)

سوگندهایتان را وسیله تقلب و خیانت در میان خود قرار ندهید، مبادا گامی بعد از ثابت‏گشتن (بر ایمان) متزلزل شود; و به خاطر بازداشتن (مردم) از راه خدا، آثار سوء آن را بچشید! و برای شما، عذاب عظیمی خواهد بود! (94)

و (هرگز) پیمان الهی را با بهای کمی مبادله نکنید (و هر بهایی در برابر آن ناچیز است!) آنچه نزد خداست، برای شما بهتر است اگر می‏دانستید. (95)

آنچه نزد شماست فانی می‏شود; اما آنچه نزد خداست باقی است; و به کسانی که صبر و استقامت پیشه کنند، مطابق بهترین اعمالی که انجام می‏دادند پاداش خواهیم داد. (96)

هر کس کار شایسته‏ای انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی که مؤمن است، او را به حیاتی پاک زنده می‏داریم; و پاداش آنها را به بهترین اعمالی که انجام می‏دادند، خواهیم داد. (97)

هنگامی که قرآن می‏خوانی، از شر شیطان مطرود، به خدا پناه بر! (98)

چرا که او، بر کسانی که ایمان دارند و بر پروردگارشان توکل می‏کنند، تسلطی ندارد. (99)

تسلط او تنها بر کسانی است که او را به سرپرستی خود برگزیده‏اند، و آنها که نسبت به او ( خدا) شرک می‏ورزند (و فرمان شیطان را به جای فرمان خدا، گردن می‏نهند) (100)

و هنگامی که آیه‏ای را به آیه دیگر مبدل کنیم ( حکمی را نسخ نماییم) -و خدا بهتر می‏داند چه حکمی را نازل کند- آنها می‏گویند: «تو افترا می‏بندی!» اما بیشترشان (حقیقت را) نمی‏دانند! (101)

بگو، روح القدس آن را از جانب پروردگارت بحق نازل کرده، تا افراد باایمان را ثابت‏قدم گرداند; و هدایت و بشارتی است برای عموم مسلمانان! (102)

ما می‏دانیم که آنها می‏گویند: «این آیات را انسانی به او تعلیم می‏دهد!» در حالی که زبان کسی که اینها را به او نسبت می‏دهند عجمی است; ولی این (قرآن)، زبان عربی آشکار است! (103)

به یقین، کسانی که به آیات الهی ایمان نمی‏آورند، خدا آنها را هدایت نمی‏کند; و برای آنان عذاب دردناکی است. (104)

تنها کسانی دروغ می‏بندند که به آیات خدا ایمان ندارند; (آری،) دروغگویان واقعی آنها هستند! (105)

کسانی که بعد از ایمان کافر شوند -بجز آنها که تحت فشار واقع شده‏اند در حالی که قلبشان آرام و با ایمان است- آری، آنها که سینه خود را برای پذیرش کفر گشوده‏اند، غضب خدا بر آنهاست; و عذاب عظیمی در انتظارشان! (106)

این به خاطر آن است که زندگی دنیا (و پست را) بر آخرت ترجیح دادند; و خداوند افراد بی‏ایمان (لجوج) را هدایت نمی‏کند. (107)

آنها کسانی هستند که (بر اثر فزونی گناه،) خدا بر قلب و گوش و چشمانشان مهر نهاده; (به همین دلیل نمی‏فهمند،) و غافلان واقعی همانها هستند! (108)

و ناچار آنها در آخرت زیانکارند. (109)

اما پروردگار تو نسبت به کسانی که بعد از فریب‏خوردن، (به ایمان بازگشتند و) هجرت کردند; سپس جهاد کردند و در راه خدا استقامت نمودند; پروردگارت، بعد از انجام این کارها، بخشنده و مهربان است (و آنها را مشمول رحمت خود می‏سازد). (110)

(به یاد آورید) روزی را که هر کس (در فکر خویشتن است; و تنها) به دفاع از خود برمی‏خیزد; و نتیجه اعمال هر کسی، بی‏کم و کاست، به او داده می‏شود; و به آنها ظلم نخواهد شد! (111)

خداوند (برای آنان که کفران نعمت می‏کنند،) مثلی زده است: منطقه آبادی که امن و آرام و مطمئن بود; و همواره روزیش از هر جا می‏رسید; اما به نعمتهای خدا ناسپاسی کردند; و خداوند به خاطر اعمالی که انجام می‏دادند، لباس گرسنگی و ترس را بر اندامشان پوشانید! (112)

پیامبری از خودشان به سراغ آنها آمد، او را تکذیب کردند; از این رو عذاب الهی آنها را فراگرفت در حالی که ظالم بودند! (113)

پس، از آنچه خدا روزیتان کرده است، حلال و پاکیزه بخورید; و شکر نعمت خدا را بجا آورید اگر او را می‏پرستید! (114)

خداوند، تنها مردار، خون، گوشت خوک و آنچه را با نام غیر خدا سر بریده‏اند، بر شما حرام کرده است; اما کسانی که ناچار شوند، در حالی که تجاوز و تعدی از حد ننمایند، (خدا آنها را می‏بخشد; چرا که) خدا بخشنده و مهربان است. (115)

به خاطر دروغی که بر زبانتان جاری می‏شود (و چیزی را مجاز و چیزی را ممنوع می‏کنید،) نگویید: «این حلال است و آن حرام‏»، تا بر خدا افترا ببندید به یقین کسانی که به خدا دروغ می‏بندند، رستگار نخواهند شد! (116)

بهره کمی است (که در این دنیا نصیبشان می‏شود); و عذاب دردناکی در انتظار آنان است! (117)

چیزهایی را که پیش از این برای تو شرح دادیم، بر یهود حرام کردیم; ما به آنها ستم نکردیم، اما آنها به خودشان ظلم و ستم می‏کردند! (118)

اما پروردگارت نسبت به آنها که از روی جهالت، بدی کرده‏اند، سپس توبه کرده و در مقام جبران برآمده‏اند، پروردگارت بعد از آن آمرزنده و مهربان است. (119)

ابراهیم (به تنهایی) امتی بود مطیع فرمان خدا; خالی از هر گونه انحراف; و از مشرکان نبود; (120)

شکرگزار نعمتهای پروردگار بود; خدا او را برگزید; و به راهی راست هدایت نمود! (121)

ما در دنیا به او (همت) نیکویی دادیم; و در آخرت از نیکان است! (122)

سپس به تو وحی فرستادیم که از آیین ابراهیم -که ایمانی خالص داشت و از مشرکان نبود- پیروی کن! (123)

(تحریمهای) روز شنبه (برای یهود) فقط بعنوان یک مجازات بود، که در آن هم اختلاف کردند; و پروردگارت روز قیامت، در آنچه اختلاف داشتند، میان آنها داوری می‏کند! (124)

با حکمت و اندرز نیکو، به راه پروردگارت دعوت نما! و با آنها به روشی که نیکوتر است، استدلال و مناظره کن! پروردگارت، از هر کسی بهتر می‏داند چه کسی از راه او گمراه شده است; و او به هدایت‏یافتگان داناتر است. (125)

و هر گاه خواستید مجازات کنید، تنها بمقداری که به شما تعدی شده کیفر دهید! و اگر شکیبایی کنید، این کار برای شکیبایان بهتر است. (126)

صبر کن، و صبر تو فقط برای خدا و به توفیق خدا باشد! و بخاطر (کارهای) آنها، اندوهگین و دلسرد مشو! و از توطئه‏های آنها، در تنگنا قرار مگیر! (127)

خداوند با کسانی است که تقوا پیشه کرده‏اند، و کسانی که نیکوکارند. (128)

 

---

ترجمه انگلیسی سوره نحل

SURA 16. Nahl, or The Bee

1. [Inevitable] cometh [to pass] the Command of Allah: seek ye not then to

hasten it: Glory to Him, and far is He above having the partners they ascribe

unto Him!

2. He doth send down His angels with inspiration of His Command, to such of His

servants as He pleaseth, [saying]: “Warn [Man] that there is no god but I: so do

your duty unto Me.”

3. He has created the heavens and the earth for just ends: Far is He above

having the partners they ascribe to Him!

4. He has created man from a sperm-drop; and behold this same [man] becomes an

open disputer!

5. And cattle He has created for you [men]: from them ye derive warmth, and

numerous benefits, and of their [meat] ye eat.

6. And ye have a sense of pride and beauty in them as ye drive them home in the

evening, and as ye lead them forth to pasture in the morning.

7. And they carry your heavy loads to lands that ye could not [otherwise] reach

except with souls distressed: for your Lord is indeed Most Kind, Most Merciful,

8. And [He has created] horses, mules, and donkeys, for you to ride and use for

show; and He has created [other] things of which ye have no knowledge.

9. And unto Allah leads straight the Way, but there are ways that turn aside: if

Allah had willed, He could have guided all of you.

10. It is He who sends down rain from the sky: from it ye drink, and out of it

[grows] the vegetation on which ye feed your cattle.

11. With it He produces for you corn, olives, date-palms, grapes and every kind

of fruit: verily in this is a sign for those who give thought.

12. He has made subject to you the Night and the Day; the sun and the moon; and

the stars are in subjection by His Command: verily in this are Signs for men who

are wise.

13. And the things on this earth which He has multiplied in varying colours [and

qualities]: verily in this is a sign for men who celebrate the praises of Allah

[in gratitude].

14. It is He Who has made the sea subject, that ye may eat thereof flesh that is

fresh and tender, and that ye may extract therefrom ornaments to wear; and thou

seest the ships therein that plough the waves, that ye may seek [thus] of the

bounty of Allah and that ye may be grateful.

15. And He has set up on the earth mountains standing firm, lest it should shake

with you; and rivers and roads; that ye may guide yourselves;

16. And marks and sign-posts; and by the stars [men] guide themselves.

17. Is then He Who creates like one that creates not? Will ye not receive

admonition?

18. If ye would count up the favours of Allah, never would ye be able to number

them: for Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.

19. And Allah doth know what ye conceal, and what ye reveal.

20. Those whom they invoke besides Allah create nothing and are themselves

created.

21. [They are things] dead, lifeless: nor do they know when they will be raised

up.

22. Your Allah is one Allah: as to those who believe not in the Hereafter, their

hearts refuse to know, and they are arrogant.

23. Undoubtedly Allah doth know what they conceal, and what they reveal: verily

He loveth not the arrogant.

24. When it is said to them, “What is it that your Lord has revealed?” they say,

“Tales of the ancients!”

25. Let them bear, on the Day of Judgment, their own burdens in full, and also

[something] of the burdens of those without knowledge, whom they misled. Alas,

how grievous the burdens they will bear!

26. Those before them did also plot [against Allah’s Way]: but Allah took their

structures from their foundations, and the roof fell down on them from above;

and the Wrath seized them from directions they did not perceive.

27. Then, on the Day of Judgment, He will cover them with shame, and say: “Where

are My ‘partners’ concerning whom ye used to dispute [with the godly]?” Those

endued with knowledge will say: “This Day, indeed, are the Unbelievers covered

with shame and misery,-

28. “[Namely] those whose lives the angels take in a state of wrong-doing to

their own souls.” Then would they offer submission [with the pretence], “We did

no evil [knowingly].” [The angels will reply], “Nay, but verily Allah knoweth

all that ye did;

29. “So enter the gates of Hell, to dwell therein. Thus evil indeed is the abode

of the arrogant.”

30. To the righteous [when] it is said, “What is it that your Lord has

revealed?” they say, “All that is good.” To those who do good, there is good in

this world, and the Home of the Hereafter is even better and excellent indeed is

the Home of the righteous,-

31. Gardens of Eternity which they will enter: beneath them flow [pleasant]

rivers: they will have therein all that they wish: thus doth Allah reward the

righteous,-

32. [Namely] those whose lives the angels take in a state of purity, saying [to

them], “Peace be on you; enter ye the Garden, because of [the good] which ye did

[in the world].”

33. Do the [ungodly] wait until the angels come to them, or there comes the

Command of thy Lord [for their doom]? So did those who went before them. But

Allah wronged them not: nay, they wronged their own souls.34. But the evil results of their deeds overtook them, and that very [Wrath] at

which they had scoffed hemmed them in.

35. The worshippers of false gods say: “If Allah had so willed, we should not

have worshipped aught but Him – neither we nor our fathers,- nor should we have

prescribed prohibitions other than His.” So did those who went before them. But

what is the mission of messengers but to preach the Clear Message?

36. For We assuredly sent amongst every People a messenger, [with the Command],

“Serve Allah, and eschew Evil”: of the People were some whom Allah guided, and

some on whom error became inevitably [established]. So travel through the earth,

and see what was the end of those who denied [the Truth].

37. If thou art anxious for their guidance, yet Allah guideth not such as He

leaves to stray, and there is none to help them.

38. They swear their strongest oaths by Allah, that Allah will not raise up

those who die: Nay, but it is a promise [binding] on Him in truth: but most

among mankind realise it not.

39. [They must be raised up], in order that He may manifest to them the truth of

that wherein they differ, and that the rejecters of Truth may realise that they

had indeed [surrendered to] Falsehood.

40. For to anything which We have willed, We but say the word, “Be”, and it is.

41. To those who leave their homes in the cause of Allah, after suffering

oppression,- We will assuredly give a goodly home in this world; but truly the

reward of the Hereafter will be greater. If they only realised [this]!

42. [They are] those who persevere in patience, and put their trust on their

Lord.

43. And before thee also the messengers We sent were but men, to whom We granted

inspiration: if ye realise this not, ask of those who possess the Message.

44. [We sent them] with Clear Signs and Books of dark prophecies; and We have

sent down unto thee [also] the Message; that thou mayest explain clearly to men

what is sent for them, and that they may give thought.

45. Do then those who devise evil [plots] feel secure that Allah will not cause

the earth to swallow them up, or that the Wrath will not seize them from

directions they little perceive?-

46. Or that He may not call them to account in the midst of their goings to and

fro, without a chance of their frustrating Him?-

47. Or that He may not call them to account by a process of slow wastage – for

thy Lord is indeed full of kindness and mercy.

48. Do they not look at Allah’s creation, [even] among [inanimate] things,- How

their [very] shadows turn round, from the right and the left, prostrating

themselves to Allah, and that in the humblest manner?

49. And to Allah doth obeisance all that is in the heavens and on earth, whether

moving [living] creatures or the angels: for none are arrogant [before their

Lord].

50. They all revere their Lord, high above them, and they do all that they are

commanded.

51. Allah has said: “Take not [for worship] two gods: for He is just One Allah:

then fear Me [and Me alone].”

52. To Him belongs whatever is in the heavens and on earth, and to Him is duty

due always: then will ye fear other than Allah?

53. And ye have no good thing but is from Allah: and moreover, when ye are

touched by distress, unto Him ye cry with groans;

54. Yet, when He removes the distress from you, behold! some of you turn to

other gods to join with their Lord-

55. [As if] to show their ingratitude for the favours we have bestowed on them!

then enjoy [your brief day]: but soon will ye know [your folly]!

56. And they [even] assign, to things they do not know, a portion out of that

which We have bestowed for their sustenance! By Allah, ye shall certainly be

called to account for your false inventions.

57. And they assign daughters for Allah! – Glory be to Him! – and for themselves

[sons,- the issue] they desire!

58. When news is brought to one of them, of [the birth of] a female [child], his

face darkens, and he is filled with inward grief!

59. With shame does he hide himself from his people, because of the bad news he

has had! Shall he retain it on [sufferance and] contempt, or bury it in the

dust? Ah! what an evil [choice] they decide on?

60. To those who believe not in the Hereafter, applies the similitude of evil:

to Allah applies the highest similitude: for He is the Exalted in Power, full of

Wisdom.

61. If Allah were to punish men for their wrong-doing, He would not leave, on

the [earth], a single living creature: but He gives them respite for a stated

Term: When their Term expires, they would not be able to delay [the punishment]

for a single hour, just as they would not be able to anticipate it [for a single

hour].

62. They attribute to Allah what they hate [for themselves], and their tongues

assert the falsehood that all good things are for themselves: without doubt for

them is the Fire, and they will be the first to be hastened on into it!

63. By Allah, We [also] sent [Our messengers] to Peoples before thee; but Satan

made, [to the wicked], their own acts seem alluring: He is also their patron

today, but they shall have a most grievous penalty.

64. And We sent down the Book to thee for the express purpose, that thou

shouldst make clear to them those things in which they differ, and that it

should be a guide and a mercy to those who believe.

65. And Allah sends down rain from the skies, and gives therewith life to the

earth after its death: verily in this is a Sign for those who listen.

66. And verily in cattle [too] will ye find an instructive sign. From what is

within their bodies between excretions and blood, We produce, for your drink,

milk, pure and agreeable to those who drink it.

67. And from the fruit of the date-palm and the vine, ye get out wholesome drink

and food: behold, in this also is a sign for those who are wise.

68. And thy Lord taught the Bee to build its cells in hills, on trees, and in

[men’s] habitations;

69. Then to eat of all the produce [of the earth], and find with skill the

spacious paths of its Lord: there issues from within their bodies a drink of

varying colours, wherein is healing for men: verily in this is a Sign for those

who give thought.70. It is Allah who creates you and takes your souls at death; and of you there

are some who are sent back to a feeble age, so that they know nothing after

having known [much]: for Allah is All-Knowing, All-Powerful.

71. Allah has bestowed His gifts of sustenance more freely on some of you than

on others: those more favoured are not going to throw back their gifts to those

whom their right hands possess, so as to be equal in that respect. Will they

then deny the favours of Allah?

72. And Allah has made for you mates [and companions] of your own nature, and

made for you, out of them, sons and daughters and grandchildren, and provided

for you sustenance of the best: will they then believe in vain things, and be

ungrateful for Allah’s favours?-

73. And worship others than Allah,- such as have no power of providing them, for

sustenance, with anything in heavens or earth, and cannot possibly have such

power?

74. Invent not similitudes for Allah: for Allah knoweth, and ye know not.

75. Allah sets forth the Parable [of two men: one] a slave under the dominion of

another; He has no power of any sort; and [the other] a man on whom We have

bestowed goodly favours from Ourselves, and he spends thereof [freely],

privately and publicly: are the two equal? [By no means;] praise be to Allah.

But most of them understand not.

76. Allah sets forth [another] Parable of two men: one of them dumb, with no

power of any sort; a wearisome burden is he to his master; whichever way be

directs him, he brings no good: is such a man equal with one who commands

Justice, and is on a Straight Way?

77. To Allah belongeth the Mystery of the heavens and the earth. And the

Decision of the Hour [of Judgment] is as the twinkling of an eye, or even

quicker: for Allah hath power over all things.

78. It is He Who brought you forth from the wombs of your mothers when ye knew

nothing; and He gave you hearing and sight and intelligence and affections: that

ye may give thanks [to Allah].

79. Do they not look at the birds, held poised in the midst of [the air and] the

sky? Nothing holds them up but [the power of] Allah. Verily in this are signs

for those who believe.

80. It is Allah Who made your habitations homes of rest and quiet for you; and

made for you, out of the skins of animals, [tents for] dwellings, which ye find

so light [and handy] when ye travel and when ye stop [in your travels]; and out

of their wool, and their soft fibres [between wool and hair], and their hair,

rich stuff and articles of convenience [to serve you] for a time.

81. It is Allah Who made out of the things He created, some things to give you

shade; of the hills He made some for your shelter; He made you garments to

protect you from heat, and coats of mail to protect you from your [mutual]

violence. Thus does He complete His favours on you, that ye may bow to His Will

[in Islam].

82. But if they turn away, thy duty is only to preach the clear Message.

83. They recognise the favours of Allah; then they deny them; and most of them

are [creatures] ungrateful.

84. One Day We shall raise from all Peoples a Witness: then will no excuse be

accepted from Unbelievers, nor will they receive any favours.

85. When the wrong-doers [actually] see the Penalty, then will it in no way be

mitigated, nor will they then receive respite.

86. When those who gave partners to Allah will see their “partners”, they will

say: “Our Lord! these are our ‘partners,’ those whom we used to invoke besides

Thee.” But they will throw back their word at them [and say]: “Indeed ye are

liars!”

87. That Day shall they [openly] show [their] submission to Allah; and all their

inventions shall leave them in the lurch.

88. Those who reject Allah and hinder [men] from the Path of Allah – for them

will We add Penalty to Penalty; for that they used to spread mischief.

89. One day We shall raise from all Peoples a witness against them, from amongst

themselves: and We shall bring thee as a witness against these [thy people]: and

We have sent down to thee the Book explaining all things, a Guide, a Mercy, and

Glad Tidings to Muslims.

90. Allah commands justice, the doing of good, and liberality to kith and kin,

and He forbids all shameful deeds, and injustice and rebellion: He instructs

you, that ye may receive admonition.

91. Fulfil the Covenant of Allah when ye have entered into it, and break not

your oaths after ye have confirmed them; indeed ye have made Allah your surety;

for Allah knoweth all that ye do.

92. And be not like a woman who breaks into untwisted strands the yarn which she

has spun, after it has become strong. Nor take your oaths to practise deception

between yourselves, lest one party should be more numerous than another: for

Allah will test you by this; and on the Day of Judgment He will certainly make

clear to you [the truth of] that wherein ye disagree.

93. If Allah so willed, He could make you all one people: But He leaves straying

whom He pleases, and He guides whom He pleases: but ye shall certainly be called

to account for all your actions.

94. And take not your oaths, to practise deception between yourselves, with the

result that someone’s foot may slip after it was firmly planted, and ye may have

to taste the evil [consequences] of having hindered [men] from the Path of

Allah, and a Mighty Wrath descend on you.

95. Nor sell the covenant of Allah for a miserable price: for with Allah is [a

prize] far better for you, if ye only knew.

96. What is with you must vanish: what is with Allah will endure. And We will

certainly bestow, on those who patiently persevere, their reward according to

the best of their actions.

97. Whoever works righteousness, man or woman, and has Faith, verily, to him

will We give a new Life, a life that is good and pure and We will bestow on such

their reward according to the best of their actions.

98. When thou dost read the Qur’an, seek Allah’s protection from Satan the

rejected one.

99. No authority has he over those who believe and put their trust in their

Lord.

100. His authority is over those only, who take him as patron and who join

partners with Allah.101. When We substitute one revelation for another,- and Allah knows best what

He reveals [in stages],- they say, “Thou art but a forger”: but most of them

understand not.

102. Say, the Holy Spirit has brought the revelation from thy Lord in Truth, in

order to strengthen those who believe, and as a Guide and Glad Tidings to

Muslims.

103. We know indeed that they say, “It is a man that teaches him.” The tongue of

him they wickedly point to is notably foreign, while this is Arabic, pure and

clear.

104. Those who believe not in the Signs of Allah,- Allah will not guide them,

and theirs will be a grievous Penalty.

105. It is those who believe not in the Signs of Allah, that forge falsehood: it

is they who lie!

106. Any one who, after accepting faith in Allah, utters Unbelief,- except under

compulsion, his heart remaining firm in Faith – but such as open their breast to

Unbelief, on them is Wrath from Allah, and theirs will be a dreadful Penalty.

107. This because they love the life of this world better than the Hereafter:

and Allah will not guide those who reject Faith.

108. Those are they whose hearts, ears, and eyes Allah has sealed up, and they

take no heed.

109. Without doubt, in the Hereafter they will perish.

110. But verily thy Lord,- to those who leave their homes after trials and

persecutions,- and who thereafter strive and fight for the faith and patiently

persevere,- Thy Lord, after all this is oft-forgiving, Most Merciful.

111. One Day every soul will come up struggling for itself, and every soul will

be recompensed [fully] for all its actions, and none will be unjustly dealt

with.

112. Allah sets forth a Parable: a city enjoying security and quiet, abundantly

supplied with sustenance from every place: Yet was it ungrateful for the favours

of Allah: so Allah made it taste of hunger and terror [in extremes] [closing in

on it] like a garment [from every side], because of the [evil] which [its

people] wrought.

113. And there came to them a Messenger from among themselves, but they falsely

rejected him; so the Wrath seized them even in the midst of their iniquities.

114. So eat of the sustenance which Allah has provided for you, lawful and good;

and be grateful for the favours of Allah, if it is He Whom ye serve.

115. He has only forbidden you dead meat, and blood, and the flesh of swine, and

any [food] over which the name of other than Allah has been invoked. But if one

is forced by necessity, without wilful disobedience, nor transgressing due

limits,- then Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.

116. But say not – for any false thing that your tongues may put forth,- “This

is lawful, and this is forbidden,” so as to ascribe false things to Allah. For

those who ascribe false things to Allah, will never prosper.

117. [In such falsehood] is but a paltry profit; but they will have a most

grievous Penalty.

118. To the Jews We prohibited such things as We have mentioned to thee before:

We did them no wrong, but they were used to doing wrong to themselves.

119. But verily thy Lord,- to those who do wrong in ignorance, but who

thereafter repent and make amends,- thy Lord, after all this, is Oft-Forgiving,

Most Merciful.

120. Abraham was indeed a model, devoutly obedient to Allah, [and] true in

Faith, and he joined not gods with Allah:

121. He showed his gratitude for the favours of Allah, who chose him, and guided

him to a Straight Way.

122. And We gave him Good in this world, and he will be, in the Hereafter, in

the ranks of the Righteous.

123. So We have taught thee the inspired [Message], “Follow the ways of Abraham

the True in Faith, and he joined not gods with Allah.”

124. The Sabbath was only made [strict] for those who disagreed [as to its

observance]; But Allah will judge between them on the Day of Judgment, as to

their differences.

125. Invite [all] to the Way of thy Lord with wisdom and beautiful preaching;

and argue with them in ways that are best and most gracious: for thy Lord

knoweth best, who have strayed from His Path, and who receive guidance.

126. And if ye do catch them out, catch them out no worse than they catch you

out: But if ye show patience, that is indeed the best [course] for those who are

patient.

127. And do thou be patient, for thy patience is but from Allah; nor grieve over

them: and distress not thyself because of their plots.

128. For Allah is with those who restrain themselves, and those who do good.

 

---