اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رِضًى بِحُكْمِ اللَّهِ شَهِدْتُ أَنَّ اللَّهَ قَسَمَ مَعَايِشَ عِبَادِهِ بِالْعَدْلِ وَ أَخَذَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ
حمد خداوند را رضا به قضاى خداوندى را. شهادت مى دهم كه خداى يكتا روزي هاى بندگانش را به عدالت تقسيم كرده و با همه بندگانش به فضل و احسان رفتار كند.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ لاَ تَفْتِنِّي بِمَا أَعْطَيْتَهُمْ وَ لاَ تَفْتِنْهُمْ بِمَا مَنَعْتَنِي فَأَحْسُدَ خَلْقَكَ وَ أَغْمَطَ حُكْمَكَ
بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندان او و مرا به آنچه توانگران را عطا كرده ا ى مفتون منماى و آنان را به آنچه مرا نداده اى به عجب ميفكن، تا مباد بر آفريدگانت رشك برم و تقدير تو حقير شمارم.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ طَيِّبْ بِقَضَائِكَ نَفْسِي وَ وَسِّعْ بِمَوَاقِعِ حُكْمِكَ صَدْرِي
بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندان او و خاطر من به قضاى خود شاد دار و آنجا كه تقدير توست سينه من بگشاى و همتى بلند عطا كن
وَ هَبْ لِيَ الثِّقَةَ لِأُقِرَّ مَعَهَا بِأَنَّ قَضَاءَكَ لَمْ يَجْرِ إِلاَّ بِالْخِيَرَةِ وَ اجْعَلْ شُكْرِي لَكَ عَلَى مَا زَوَيْتَ عَنِّي أَوْفَرَ مِنْ شُكْرِي إِيَّاكَ عَلَى مَا خَوَّلْتَنِي
و دلم را اطمينانى چنان بخش كه به پايمردى آن اقرار كنم كه قضاى تو جز به خير و نيكى روان نگشته است. اى خداوند، سپاس مرا به درگاهت بر آنچه مرا نداده اى افزونتر نماى از سپاس من به درگاهت بر آنچه مرا عطا كرده اى.
وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أَظُنَّ بِذِي عَدَمٍ خَسَاسَةً أَوْ أَظُنَّ بِصَاحِبِ ثَرْوَةٍ فَضْلاً فَإِنَّ الشَّرِيفَ مَنْ شَرَّفَتْهُ طَاعَتُكَ وَ الْعَزِيزَ مَنْ أَعَزَّتْهُ عِبَادَتُكَ
اى خداوند، مرا در امان دار از اينكه به درويشى گمان فرومايگى برم يا به توانگرى گمان فضل و شرف. زيرا شريف كسى است كه فرمانبردارى تو شرافتش بخشيده باشد و عزيز كسى است كه از پرستش تو عزت يافته باشد.
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ مَتِّعْنَا بِثَرْوَةٍ لاَ تَنْفَدُ وَ أَيِّدْنَا بِعِزٍّ لاَ يُفْقَدُ وَ اسْرَحْنَا فِي مُلْكِ الْأَبَدِ
پس بر محمد و خاندان او درود بفرست و ما را از خواسته اى بهره مند گردان كه پايان نپذيرد و به عزتى يارى ده كه زوال نگيرد و ما را به آن ملك ابدى روانه فرماى،
إِنَّكَ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ الَّذِي لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ كُفُواً أَحَدٌ
كه تو آن خداى يكتايى هستى كه به كس نيازت نيست، فرزندى نياورده اى و فرزند كس نبوده اى و تو را هيچ همتا و همسرى نيست.