اَللَّهُمَّ إِنِّي أَخْلَصْتُ بِانْقِطَاعِي إِلَيْكَ وَ أَقْبَلْتُ بِكُلِّي عَلَيْكَ
اى خداوند، من از روى اخلاص، تنها و تنها تو را برگزيده ام و با همه وجودم به تو روى آورده ام
وَ صَرَفْتُ وَجْهِي عَمَّنْ يَحْتَاجُ إِلَى رِفْدِكَ وَ قَلَبْتُ مَسْأَلَتِي عَمَّنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ فَضْلِكَ
و از هر كس كه خود نيازمند توست رو بر تافته ام و به هر كس كه از نعمت تواش بى نيازى نيست تمنايى نكرده ام.
وَ رَأَيْتُ أَنَّ طَلَبَ الْمُحْتَاجِ إِلَى الْمُحْتَاجِ سَفَهٌ مِنْ رَأْيِهِ وَ ضَلَّةٌ مِنْ عَقْلِهِ
و بر آنم كه در خواست نيازمندى از نيازمند ديگر سفاهت رأى است و ضلالت عقل.
فَكَمْ قَدْ رَأَيْتُ – يَا إِلَهِي – مِنْ أُنَاسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَيْرِكَ فَذَلُّوا وَ رَامُوا الثَّرْوَةَ مِنْ سِوَاكَ فَافْتَقَرُوا وَ حَاوَلُوا الاِرْتِفَاعَ فَاتَّضَعُوا
چه بسا – اى خداوند من – ديده ام كسانى را كه عزت نه از تو طلبيده اند و به ذلت افتاده اند و جز از خزانه فضل تو توانگرى جسته اند و بينوا شده اند و آهنگ بلندى كرده اند و به پستى گراييده اند.
فَصَحَّ بِمُعَايَنَةِ أَمْثَالِهِمْ حَازِمٌ وَفَّقَهُ اعْتِبَارُهُ وَ أَرْشَدَهُ إِلَى طَرِيقِ صَوَابِهِ اخْتِيَارُهُ
پس آن دور انديش كه از سر اعتبار نگريسته و چنين كسان را ديده، در دور انديشى خويش به راه خطا نرفته است و اختيارش به راه صواب رهنمون گشته است.
فَأَنْتَ يَا مَوْلاَيَ دُونَ كُلِّ مَسْئُولٍ مَوْضِعُ مَسْأَلَتِي وَ دُونَ كُلِّ مَطْلُوبٍ إِلَيْهِ وَلِيُّ حَاجَتِي
تويى – اى سرور و مولاى من – كه تنها و تنها پيشگاه توست كه بايد دست طلب به سوى آن دراز كرد، نه هر كس ديگر كه از او چيزى مىطلبند، تنها و تنها درگاه توست كه بايد از آنجا حاجت خواست، نه هر كس ديگر كه از او حاجت مى خواهند.
أَنْتَ الْمَخْصُوصُ قَبْلَ كُلِّ مَدْعُوٍّ بِدَعْوَتِي لاَ يَشْرَكُكَ أَحَدٌ فِي رَجَائِي وَ لاَ يَتَّفِقُ أَحَدٌ مَعَكَ فِي دُعَائِي وَ لاَ يَنْظِمُهُ وَ إِيَّاكَ نِدَائِي
پيش از آنكه ديگرى را بخوانم تنها و تنها تو را مى خوانم و تنها به تو اميد مى بندم و تنها دست دعا به آستان تو بر مى دارم و تنها تو را ندا مى دهم.
لَكَ – يَا إِلَهِي – وَحْدَانِيَّةُ الْعَدَدِ وَ مَلَكَةُ الْقُدْرَةِ الصَّمَدِ وَ فَضِيلَةُ الْحَوْلِ وَ الْقُوَّةِ وَ دَرَجَةُ الْعُلُوِّ وَ الرِّفْعَةِ
تويى اى خداوند من كه به شمار يكتايى و آن توانايى كه در آن ناتوانى راه نيابد، تنها و تنها صفت توست. قدرت و نيرومندى و علو درجت و رفعت، تنها و تنها از آن توست.
وَ مَنْ سِوَاكَ مَرْحُومٌ فِي عُمُرِهِ مَغْلُوبٌ عَلَى أَمْرِهِ مَقْهُورٌ عَلَى شَأْنِهِ مُخْتَلِفُ الْحَالاَتِ مُتَنَقِّلٌ فِي الصِّفَاتِ
هر كس جز تو، در زندگىاش خواستار ترحم است، در كارش مغلوب است و مقهور، دستخوش گونهگون حالات است و سرگشته گونه گون صفات.
فَتَعَالَيْتَ عَنِ الْأَشْبَاهِ وَ الْأَضْدَادِ وَ تَكَبَّرْتَ عَنِ الْأَمْثَالِ وَ الْأَنْدَادِ فَسُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ
اى خداوند، تو برتر از آنى كه تو را همتايانى باشند يا اضدادى، بزرگتر از آنى كه تو را همانندانى باشند يا اقرانى. منزهى تو و هيچ خدايى جز تو نيست.