7مرداد روز جشن مردادگان

7ام مرداد ماه هر سال در ایران باستان به نام روز جشن مردادگان معروف است.

کلمه امرداد که به زبان اوستایی امرتات( ameretat ) است و از سه بخش ا+م+تات تشکیل شده است.

جشن مردادگان به دلیل قرارگرفتن در تابستان در دشت ها و فضاهای سبز اجرا می شد.

جشن مردادگان در دوران ایران باستان و بعد آن در دوران ساسانیان اجرا می شد.

از پیشینیان در مورد جشن مردادگان و روز 7ام مرداد ماه آمده است که این روز همچون فرشته ای بی مرگ و جاودانه است.

این جشن در مزارع و باغ ها اجرا می شد و مردم و پادشاهان به شادی و سرور می پرداختند.

دلیل نامگذاری این جشن به نام امردادگان : الف اول کلمه برای معکوس کردن معنی مرداد به کار رفته و بخش مرداد به معنی

مرگ ونیستی است.این یک باور نادرست درباره این کلمه می باشد.

در آیین زرتشت باستان در مورد این جشن چنین سروده اند:

و در این باره در زراتشت نامه چنین سروده شده است:

چو گفتار خردادش آمد به سر                                 همان گاه امرداد شد پیش تر

چو گفتار خردادش آمد به سر                              همان گاه امرداد شد پیش تر

سخن گفت درباره رستنی                                 که زرتشت گوید ابا هر تنی

نباید به بیداد کردن تباه                                         به بیهوده برکندن از جایگاه

کزو راحت مردم و چار پاست                                   تبه کردن او، نه راه خداست

در ایران باستان در مورد جشن مردادگان سخن ها بسیار گفته اند و درباره اینکه این روز را به جشن و پایکوبی سپری می کردند.

در متنِ پهلوی‌یِ بُندَهِش، در باره این روز چنین آمده است :

( امُردادِ بی‌مرگ، سَروَرِ گیاهانِ بی‌شمارست؛ زیرا او را به گیتی، گیاه، خویش است. گیاهان را رویانَد و رَمهِ گوسفندان را افزاید؛ زیرا همهِ دام‌ها از او خورند و زیست‌کنند. به فِرَشکردِ

[/ نوگردانی‌ی ِ جهان و زندگی در پایان ِ کار ِ جهان به سالاری‌ی ِ سوشیانت، رهاننده‌ای از تبار ِ زرتشت]،

نیز «انوش» [/ خوراک ِ بی‌مرگی] را از امرداد آرایند. اگر کسی گیاه را رامش بخشد یا بیازارد، آن گاه امُرداد [از او] آسوده یا آزَرده بُوَد…)

(گزارشِ دکتر مهرداد بهار در پژوهشی در اساطیرِ ایران، چاپ یکم، ص ۱۱۷)