سوره غافر با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره غافر با ترجمه فارسی و انگلیسی در سایت تهران لوح قرار داده شده است. برای مشاهده تمامی سوره های قرآن و انتخاب قاری مورد نظر و زبان مورد نظرتان به صفحه قرآن کریم مراجعه کنید.

سورة غافر -سوره غافر SURA 40. Mumin, or The Believer

﴿ سورة غافر – سورة ٤٠ –   تعداد آیات ٨٥ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾

 تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿٢﴾ 

غَافِرِ الذَّنْبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقَابِ ذِی الطَّوْلِ لا إِلَهَ إِلا هُوَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿٣﴾

 مَا یُجَادِلُ فِی آیَاتِ اللَّهِ إِلا الَّذِینَ کَفَرُوا فَلا یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فِی الْبِلادِ ﴿٤﴾

 کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَالأحْزَابُ مِنْ بَعْدِهِمْ وَهَمَّتْ کُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِیَأْخُذُوهُ وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ عِقَابِ ﴿٥﴾

 وَکَذَلِکَ حَقَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ ﴿٦﴾

 الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُؤْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿٧﴾ 

رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٨﴾ 

وَقِهِمُ السَّیِّئَاتِ وَمَنْ تَقِ السَّیِّئَاتِ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٩﴾ 

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَکْبَرُ مِنْ مَقْتِکُمْ أَنْفُسَکُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الإیمَانِ فَتَکْفُرُونَ ﴿١٠﴾

 قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَأَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ ﴿١١﴾

 ذَلِکُمْ بِأَنَّهُ إِذَا دُعِیَ اللَّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ وَإِنْ یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُوا فَالْحُکْمُ لِلَّهِ الْعَلِیِّ الْکَبِیرِ ﴿١٢﴾ 

هُوَ الَّذِی یُرِیکُمْ آیَاتِهِ وَیُنَزِّلُ لَکُمْ مِنَ السَّمَاءِ رِزْقًا وَمَا یَتَذَکَّرُ إِلا مَنْ یُنِیبُ ﴿١٣﴾

 فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ ﴿١٤﴾ 

رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنْذِرَ یَوْمَ التَّلاقِ ﴿١٥﴾ 

یَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ لا یَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَیْءٌ لِمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿١٦﴾

 الْیَوْمَ تُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ لا ظُلْمَ الْیَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿١٧﴾

 وَأَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ کَاظِمِینَ مَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ حَمِیمٍ وَلا شَفِیعٍ یُطَاعُ ﴿١٨﴾

 یَعْلَمُ خَائِنَةَ الأعْیُنِ وَمَا تُخْفِی الصُّدُورُ ﴿١٩﴾

 وَاللَّهُ یَقْضِی بِالْحَقِّ وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا یَقْضُونَ بِشَیْءٍ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿٢٠﴾

 أَوَلَمْ یَسِیرُوا فِی الأرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ کَانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَآثَارًا فِی الأرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَمَا کَانَ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ ﴿٢١﴾

ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانَتْ تَأْتِیهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَکَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ إِنَّهُ قَوِیٌّ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿٢٢﴾

 وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿٢٣﴾

 إِلَى فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَقَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ کَذَّابٌ ﴿٢٤﴾ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاءَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ وَاسْتَحْیُوا نِسَاءَهُمْ وَمَا کَیْدُ الْکَافِرِینَ إِلا فِی ضَلالٍ ﴿٢٥﴾

 وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِی أَقْتُلْ مُوسَى وَلْیَدْعُ رَبَّهُ إِنِّی أَخَافُ أَنْ یُبَدِّلَ دِینَکُمْ أَوْ أَنْ یُظْهِرَ فِی الأرْضِ الْفَسَادَ ﴿٢٦﴾

 وَقَالَ مُوسَى إِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ مِنْ کُلِّ مُتَکَبِّرٍ لا یُؤْمِنُ بِیَوْمِ الْحِسَابِ ﴿٢٧﴾ 

وَقَالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَکْتُمُ إِیمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلا أَنْ یَقُولَ رَبِّیَ اللَّهُ وَقَدْ جَاءَکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ مِنْ رَبِّکُمْ وَإِنْ یَکُ کَاذِبًا فَعَلَیْهِ کَذِبُهُ وَإِنْ یَکُ صَادِقًا یُصِبْکُمْ بَعْضُ الَّذِی یَعِدُکُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کَذَّابٌ ﴿٢٨﴾

 یَا قَوْمِ لَکُمُ الْمُلْکُ الْیَوْمَ ظَاهِرِینَ فِی الأرْضِ فَمَنْ یَنْصُرُنَا مِنْ بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءَنَا قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِیکُمْ إِلا مَا أَرَى وَمَا أَهْدِیکُمْ إِلا سَبِیلَ الرَّشَادِ ﴿٢٩﴾

 وَقَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ مِثْلَ یَوْمِ الأحْزَابِ ﴿٣٠﴾ 

مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَمَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُلْمًا لِلْعِبَادِ ﴿٣١﴾

 وَیَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنَادِ ﴿٣٢﴾

 یَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ مَا لَکُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿٣٣﴾ 

وَلَقَدْ جَاءَکُمْ یُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَیِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِی شَکٍّ مِمَّا جَاءَکُمْ بِهِ حَتَّى إِذَا هَلَکَ قُلْتُمْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ مِنْ بَعْدِهِ رَسُولا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ ﴿٣٤﴾ 

الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ الَّذِینَ آمَنُوا کَذَلِکَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى کُلِّ قَلْبِ مُتَکَبِّرٍ جَبَّارٍ ﴿٣٥﴾

 وَقَالَ فِرْعَوْنُ یَا هَامَانُ ابْنِ لِی صَرْحًا لَعَلِّی أَبْلُغُ الأسْبَابَ ﴿٣٦﴾ 

أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَى إِلَهِ مُوسَى وَإِنِّی لأظُنُّهُ کَاذِبًا وَکَذَلِکَ زُیِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَصُدَّ عَنِ السَّبِیلِ وَمَا کَیْدُ فِرْعَوْنَ إِلا فِی تَبَابٍ ﴿٣٧﴾

 وَقَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِکُمْ سَبِیلَ الرَّشَادِ ﴿٣٨﴾

 یَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الآخِرَةَ هِیَ دَارُ الْقَرَارِ ﴿٣٩﴾ 

مَنْ عَمِلَ سَیِّئَةً فَلا یُجْزَى إِلا مِثْلَهَا وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ یُرْزَقُونَ فِیهَا بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿٤٠﴾ 

وَیَا قَوْمِ مَا لِی أَدْعُوکُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِی إِلَى النَّارِ ﴿٤١﴾ 

تَدْعُونَنِی لأکْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِکَ بِهِ مَا لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوکُمْ إِلَى الْعَزِیزِ الْغَفَّارِ ﴿٤٢﴾ 

لا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِی إِلَیْهِ لَیْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِی الدُّنْیَا وَلا فِی الآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِینَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ ﴿٤٣﴾ 

فَسَتَذْکُرُونَ مَا أَقُولُ لَکُمْ وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ ﴿٤٤﴾

 فَوَقَاهُ اللَّهُ سَیِّئَاتِ مَا مَکَرُوا وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ ﴿٤٥﴾

 النَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْهَا غُدُوًّا وَعَشِیًّا وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ ﴿٤٦﴾

 وَإِذْ یَتَحَاجُّونَ فِی النَّارِ فَیَقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُنَّا لَکُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِیبًا مِنَ النَّارِ ﴿٤٧﴾

 قَالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُلٌّ فِیهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَکَمَ بَیْنَ الْعِبَادِ ﴿٤٨﴾

 وَقَالَ الَّذِینَ فِی النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّکُمْ یُخَفِّفْ عَنَّا یَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ ﴿٤٩﴾ 

قَالُوا أَوَ لَمْ تَکُ تَأْتِیکُمْ رُسُلُکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْکَافِرِینَ إِلا فِی ضَلالٍ ﴿٥٠﴾ 

إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الأشْهَادُ ﴿٥١﴾ 

یَوْمَ لا یَنْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ﴿٥٢﴾

 وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ ﴿٥٣﴾

 هُدًى وَذِکْرَى لأولِی الألْبَابِ ﴿٥٤﴾ 

فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالإبْکَارِ ﴿٥٥﴾

 إِنَّ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلا کِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِیهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿٥٦﴾

 لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ ﴿٥٧﴾

 وَمَا یَسْتَوِی الأعْمَى وَالْبَصِیرُ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلا الْمُسِیءُ قَلِیلا مَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿٥٨﴾

 إِنَّ السَّاعَةَ لآتِیَةٌ لا رَیْبَ فِیهَا وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٥٩﴾ 

وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ ﴿٦٠﴾

 اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِتَسْکُنُوا فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَشْکُرُونَ ﴿٦١﴾

 ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ لا إِلَهَ إِلا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ﴿٦٢﴾ 

کَذَلِکَ یُؤْفَکُ الَّذِینَ کَانُوا بِآیَاتِ اللَّهِ یَجْحَدُونَ ﴿٦٣﴾

 اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأرْضَ قَرَارًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَرَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ فَتَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿٦٤﴾ 

هُوَ الْحَیُّ لا إِلَهَ إِلا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٦٥﴾

 قُلْ إِنِّی نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءَنِیَ الْبَیِّنَاتُ مِنْ رَبِّی وَأُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٦٦﴾ 

هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ یُخْرِجُکُمْ طِفْلا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ ثُمَّ لِتَکُونُوا شُیُوخًا وَمِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفَّى مِنْ قَبْلُ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلا مُسَمًّى وَلَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٦٧﴾ 

هُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ فَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿٦٨﴾ 

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ أَنَّى یُصْرَفُونَ ﴿٦٩﴾

 الَّذِینَ کَذَّبُوا بِالْکِتَابِ وَبِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿٧٠﴾

 إِذِ الأغْلالُ فِی أَعْنَاقِهِمْ وَالسَّلاسِلُ یُسْحَبُونَ ﴿٧١﴾ فِی الْحَمِیمِ ثُمَّ فِی النَّارِ یُسْجَرُونَ ﴿٧٢﴾

 ثُمَّ قِیلَ لَهُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ تُشْرِکُونَ ﴿٧٣﴾

 مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَلْ لَمْ نَکُنْ نَدْعُو مِنْ قَبْلُ شَیْئًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ الْکَافِرِینَ ﴿٧٤﴾

 ذَلِکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الأرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنْتُمْ تَمْرَحُونَ ﴿٧٥﴾

 ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ ﴿٧٦﴾

 فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَإِمَّا نُرِیَنَّکَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّکَ فَإِلَیْنَا یُرْجَعُونَ ﴿٧٧﴾

 وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلا مِنْ قَبْلِکَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَیْکَ وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَیْکَ وَمَا کَانَ لِرَسُولٍ أَنْ یَأْتِیَ بِآیَةٍ إِلا بِإِذْنِ اللَّهِ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِیَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْمُبْطِلُونَ ﴿٧٨﴾ 

اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأنْعَامَ لِتَرْکَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿٧٩﴾

 وَلَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَیْهَا حَاجَةً فِی صُدُورِکُمْ وَعَلَیْهَا وَعَلَى الْفُلْکِ تُحْمَلُونَ ﴿٨٠﴾

 وَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ فَأَیَّ آیَاتِ اللَّهِ تُنْکِرُونَ ﴿٨١﴾

 أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الأرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا أَکْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِی الأرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿٨٢﴾

 فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٨٣﴾

 فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَکَفَرْنَا بِمَا کُنَّا بِهِ مُشْرِکِینَ ﴿٨٤﴾ 

فَلَمْ یَکُ یَنْفَعُهُمْ إِیمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ فِی عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْکَافِرُونَ ﴿٨٥﴾

---

 

ترجمه فارسی سورة غافر

 

به نام خداوند بخشنده و بخشایشگر

حم. (1)

این کتابی است که از سوی خداوند قادر و دانا نازل شده است. (2)

خداوندی که آمرزنده گناه، پذیرنده توبه، دارای مجازات سخت، و صاحب نعمت فراوان است; هیچ معبودی جز او نیست; و بازگشت (همه شما) تنها بسوی اوست. (3)

تنها کسانی که در آیات ما مجادله می‏کنند که (از روی عناد) کافر شده‏اند; پس مبادا رفت و آمد آنان در شهرها (و قدرت‏نمایی آنان) تو را بفریبد! (4)

پیش از آنها قوم نوح و اقوامی که بعد از ایشان بودند (پیامبرانشان را) تکذیب کردند; و هر امتی در پی آن بود که توطئه کند و پیامبرش را بگیرد (و آزار دهد)، و برای محو حق به مجادله باطل دست زدند; اما من آنها را گرفتم (و سخت مجازات کردم); ببین که مجازات من چگونه بود! (5)

و این گونه فرمان پروردگارت درباره کسانی که کافر شدند مسلم شده که آنها همه اهل آتشند! (6)

فرشتگانی که حاملان عرشند و آنها که گرداگرد آن (طواف می‏کنند) تسبیح و حمد پروردگارشان را می‏گویند و به او ایمان دارند و برای مؤمنان استغفار می‏کنند (و می گویند:) پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است; پس کسانی راکه توبه کرده و راه تو را پیروی می‏کنند بیامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار! (7)

پروردگارا! آنها را در باغهای جاویدان بهشت که به آنها وعده فرموده‏ای وارد کن، همچنین از پدران و همسران و فرزندانشان هر کدام که صالح بودند، که تو توانا و حکیمی! (8)

و آنان را از بدیها نگاه دار، و هر کس را که در آن روز از بدیها نگاه داری، مشمول رحمتت ساخته‏ای; و این است همان رستگاری عظیم! (9)

کسانی را که کافر شدند روز قیامت صدا می‏زنند که عداوت و خشم خداوند نسبت به شما از عداوت و خشم خودتان نسبت به خودتان بیشتر است، چرا که بسوی ایمان دعوت می‏شدید، ولی انکار می‏کردید! (10)

آنها می‏گویند: «پروردگارا! ما را دو بار میراندی و دو بار زنده کردی; اکنون به گناهان خود معترفیم; آیا راهی برای خارج شدن (از دوزخ) وجود دارد؟» (11)

این بخاطر آن است که وقتی خداوند به یگانگی خوانده می‏شد انکار می‏کردید، و اگر برای او همتایی می‏پنداشتند ایمان می‏آوردید; اکنون داوری مخصوص خداوند بلندمرتبه و بزرگ است (و شما را مطابق عدل خود کیفر می‏دهد). (12)

او کسی است که آیات خود را به شما نشان می‏دهد و از آسمان برای شما روزی (با ارزشی) می‏فرستد; تنها کسانی متذکر این حقایق می‏شوند که بسوی خدا باز می‏گردند. (13)

(تنها) خدا را بخوانید و دین خود را برای او خالص کنید، هرچند کافران ناخشنود باشند! (14)

او درجات (بندگان صالح) را بالا می‏برد، او صاحب عرش است، روح (مقدس) را به فرمانش بر هر کس از بندگانش که بخواهد القاء می‏کند تا (مردم را) از روز ملاقات ( روز رستاخیز) بیم دهد! (15)

روزی که همه آنان آشکار می‏شوند و چیزی از آنها بر خدا پنهان نخواهد ماند; (و گفته می‏شود: ) حکومت امروز برای کیست؟ برای خداوند یکتای قهار است! (16)

امروز هر کس در برابر کاری که انجام داده است پاداش داده می‏شود; امروز هیچ ظلمی نیست; خداوند سریع الحساب است! (17)

و آنها را از روز نزدیک بترسان، هنگامی که از شدت وحشت دلها به گلوگاه می‏رسد و تمامی وجود آنها مملو از اندوه می‏گردد; برای ستمکاران دوستی وجود ندارد، و نه شفاعت کننده‏ای که شفاعتش پذیرفته شود. (18)

او چشمهایی را که به خیانت می‏گردد و آنچه را سینه‏ها پنهان می‏دارند، می‏داند. (19)

خداوند بحق داوری می‏کند، و معبودهایی را که غیر از او می‏خوانند هیچ گونه داوری ندارند; خداوند شنوا و بیناست! (20)

آیا آنها روی زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنان بودند چگونه بود؟! آنها در قدرت و ایجاد آثار مهم در زمین از اینها برتر بودند; ولی خداوند ایشان را به گناهانشان گرفت، و در برابر عذاب او مدافعی نداشتند! (21)

این برای آن بود که پیامبرانشان پیوسته با دلایل روشن به سراغشان می‏آمدند، ولی آنها انکار می‏کردند; خداوند هم آنان را گرفت (و کیفر داد) که او قوی و مجازاتش شدید است! (22)

ما موسی را با آیات خود و دلیل روشن فرستادیم… (23)

بسوی فرعون و هامان و قارون; ولی آنها گفتند: «او ساحری بسیار دروغگو است!» (24)

و هنگامی که حق را از سوی ما برای آنها آورد، گفتند: «پسران کسانی را که با موسی ایمان آورده‏اند بکشید و زنانشان را (برای اسارت و خدمت) زنده بگذارید!» اما نقشه کافران جز در گمراهی نیست (و نقش بر آب می‏شود). (25)

و فرعون گفت: «بگذارید موسی را بکشم، و او پروردگارش را بخواند (تا نجاتش دهد)! زیرا من می‏ترسم که آیین شما را دگرگون سازد، و یا در این سرزمین فساد بر پا کند!» (26)

موسی گفت: «من به پروردگارم و پروردگار شما پناه می‏برم از هر متکبری که به روز حساب ایمان نمی‏آورد!» (27)

و مرد مؤمنی از آل فرعون که ایمان خود را پنهان می‏داشت گفت: «آیا می‏خواهید مردی را بکشید بخاطر اینکه می‏گوید: پروردگار من «الله‏» است، در حالی که دلایل روشنی از سوی پروردگارتان برای شما آورده است؟! اگر دروغگو باشد، دروغش دامن خودش را خواهد گرفت; و اگر راستگو باشد، (لااقل) بعضی از عذابهایی را که وعده می‏دهد به شما خواهد رسید; خداوند کسی را که اسرافکار و بسیار دروغگوست هدایت نمی‏کند. (28)

ای قوم من! امروز حکومت از آن شماست و در این سرزمین پیروزید; اگر عذاب خدا به سراغ ما آید، چه کسی ما را یاری خواهد کرد؟!» فرعون گفت: «من جز آنچه را معتقدم به شما ارائه نمی‏دهم، و شما را جز به راه صحیح راهنمایی نمی‏کنم! (دستور، همان قتل موسی است!)» (29)

آن مرد باایمان گفت: «ای قوم من! من بر شما از روزی همانند روز (عذاب) اقوام پیشین بیمناکم! (30)

و از عادتی همچون عادت قوم نوح و عاد و ثمود و کسانی که بعد از آنان بودند (از شرک و کفر و طغیان) می‏ترسم; و خداوند ظلم و ستمی بر بندگانش نمی‏خواهد. (31)

ای قوم من! من بر شما از روزی که مردم یکدیگر را صدا می‏زنند (و از هم یاری می‏طلبند و صدایشان به جایی نمی‏رسد) بیمناکم! (32)

همان روزی که روی می‏گردانید و فرار می‏کنید; اما هیچ پناهگاهی در برابر عذاب خداوند برای شما نیست; و هر کس را خداوند (بخاطر اعمالش) گمراه سازد، هدایت‏کننده‏ای برای او نیست! (33)

پیش از این یوسف دلایل روشن برای شما آورد، ولی شما همچنان در آنچه او برای شما آورده بود تردید داشتید; تا زمانی که از دنیا رفت، گفتید: هرگز خداوند بعد از او پیامبری مبعوث نخواهد کرد! این گونه خداوند هر اسرافکار تردیدکننده‏ای را گمراه می‏سازد! (34)

همانها که در آیات خدا بی‏آنکه دلیلی برایشان آمده باشد به مجادله برمی‏خیزند; (این کارشان) خشم عظیمی نزد خداوند و نزد آنان که ایمان آورده‏اند به بار می‏آورد; این گونه خداوند بر دل هر متکبر جباری مهر می‏نهد!» (35)

فرعون گفت: «ای هامان! برای من بنای مرتفعی بساز، شاید به وسایلی دست یابم، (36)

وسایل (صعود به) آسمانها تا از خدای موسی آگاه شوم; هر چند گمان می‏کنم او دروغگو باشد!; س‏ذللّه اینچنین اعمال بد فرعون در نظرش آراسته جلوه کرد و از راه حق باز داشته شد; و توطئه فرعون (و همفکران او) جز به نابودی نمی‏انجامد! (37)

کسی که (از قوم فرعون) ایمان آورده بود گفت: «ای قوم من! از من پیروی کنید تا شما را به راه درست هدایت کنم. (38)

ای قوم من! این زندگی دنیا، تنها متاع زودگذری است; و آخرت سرای همیشگی است! (39)

هر کس بدی کند، جز بمانند آن کیفر داده نمی‏شود; ولی هر کس کار شایسته‏ای انجام دهد -خواه مرد یا زن- در حالی که مؤمن باشد آنها وارد بهشت می‏شوند و در آن روزی بی‏حسابی به آنها داده خواهد شد. (40)

ای قوم من! چرا من شما را به سوی نجات دعوت می‏کنم، اما شما مرا بسوی آتش فرا می‏خوانید؟! (41)

مرا دعوت می‏کنید که به خداوند یگانه کافر شوم و همتایی که به آن علم ندارم برای او قرار دهم، در حالی که من شما را بسوی خداوند عزیز غفار دعوت می‏کنم! (42)

قطعا آنچه مرا بسوی آن می‏خوانید، نه دعوت (و حاکمیتی) در دنیا دارد و نه در آخرت; و تنها بازگشت ما در قیامت بسوی خداست; و مسرفان اهل آتشند! (43)

و بزودی آنچه را به شما می‏گویم به خاطر خواهید آورد! من کار خود را به خدا واگذارم که خداوند نسبت به بندگانش بیناست!» (44)

خداوند او را از نقشه‏های سوء آنها نگه داشت، و عذاب شدید بر آل فرعون وارد شد! (45)

عذاب آنها آتش است که هر صبح و شام بر آن عرضه می‏شوند; و روزی که قیامت برپا شود (می‏فرماید:) «آل فرعون را در سخت‏ترین عذابها وارد کنید!» (46)

به خاطر بیاور هنگامی را که در آتش دوزخ با هم محاجه می‏کنند; ضعیفان به مستکبران می‏گویند: «ما پیرو شما بودیم، آیا شما (امروز) سهمی از آتش را بجای ما پذیرا می‏شوید؟!» (47)

مستکبران می‏گویند: «ما همگی در آن هستیم، زیرا خداوند در میان بندگانش (بعدالت) حکم کرده است!» (48)

و آنها که در آتشند به ماموران دوزخ می‏گویند: «از پروردگارتان بخواهید یک روز عذاب را از ما بردارد!» (49)

آنها می‏گویند: «آیا پیامبران شما دلایل روشن برایتان نیاوردند؟!» می‏گویند: «آری!» آنها می‏گویند: «پس هر چه می‏خواهید (خدا را) بخوانید; ولی دعای کافران (به جایی نمی‏رسد و) جز در ضلالت نیست!» (50)

ما به یقین پیامبران خود و کسانی را که ایمان آورده‏اند، در زندگی دنیا و (در آخرت) روزی که گواهان به پا می‏خیزند یاری می‏دهیم! (51)

روزی که عذرخواهی ظالمان سودی به حالشان نمی‏بخشد; و لعنت خدا برای آنها، و خانه (و جایگاه) بد نیز برای‏آنان است. (52)

و ما به موسی هدایت بخشیدیم، و بنی اسرائیل را وارثان کتاب (تورات) قرار دادیم. (53)

کتابی که مایه هدایت و تذکر برای صاحبان عقل بود! (54)

پس (ای پیامبر!) صبر و شکیبایی پیشه کن که وعده خدا حق است، و برای گناهت استغفار کن، و هر صبح و شام تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور! (55)

کسانی که در آیات خداوند بدون دلیلی که برای آنها آمده باشد ستیزه‏جویی می‏کنند، در سینه‏هایشان فقط تکبر (و غرور) است، و هرگز به خواسته خود نخواهند رسید، پس به خدا پناه بر که او شنوا و بیناست! (56)

آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها مهمتر است، ولی بیشتر مردم نمی‏دانند. (57)

هرگز نابینا و بینا یکسان نیستند; همچنین کسانی که ایمان آورده، و اعمال صالح انجام داده‏اند با بدکاران یکسان نخواهند بود; اما کمتر متذکر می‏شوید! (58)

روز قیامت به یقین آمدنی است، و شکی در آن نیست; ولی اکثر مردم ایمان نمی آورند! (59)

پروردگار شما گفته است: «مرا بخوانید تا (دعای) شما را بپذیرم! کسانی که از عبادت من تکبر می‏ورزند به زودی با ذلت وارد دوزخ می‏شوند!» (60)

خداوند کسی است که شب را برای شما آفرید تا در آن بیاسایید، و روز را روشنی‏بخش قرار داد; خداوند نسبت به مردم صاحب فضل و کرم است; ولی بیشتر مردم شکرگزاری نمی‏کنند! (61)

این است خداوند، پروردگار شما که آفریننده همه چیز است; هیچ معبودی جز او نیست; با این حال چگونه از راه حق منحرف می‏شوید؟! (62)

اینچنین کسانی که آیات خدا را انکار می‏کردند (از راه راست) منحرف می‏شوند! (63)

خداوند کسی است که زمین را برای شما جایگاه امن و آرامش قرار داد و آسمان را همچون سقفی (بالای سرتان); و شما را صورتگری کرد، و صورتتان را نیکو آفرید; و از چیزهایی پاکیزه به شما روزی داد; این است خداوند پروردگار شما! جاوید و پربرکت است خداوندی که پروردگار عالمیان است! (64)

زنده (واقعی) اوست; معبودی جز او نیست; پس او را بخوانید در حالی که دین خود را برای او خالص کرده‏اید! ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است! (65)

بگو: «من نهی شده‏ام از اینکه معبودهایی را که شما غیر از خدا می‏خوانید بپرستم، چون دلایل روشن از جانب پروردگارم برای من آمده است; و مامورم که تنها در برابر پروردگار عالمیان تسلیم باشم!» (66)

او کسی است که شما را از خاک آفرید، سپس از نطفه، سپس از علقه (خون بسته شده)، سپس شما را بصورت طفلی (از شکم مادر) بیرون می‏فرستد، بعد به مرحله کمال قوت خود می‏رسید، و بعد از آن پیر می‏شوید و (در این میان) گروهی از شما پیش از رسیدن به این مرحله می‏میرند و در نهایت به سرآمد عمر خود می‏رسید; و شاید تعقل کنید! (67)

او کسی است که زنده می‏کند و می‏میراند; و هنگامی که کاری را مقرر کند، تنها به آن می‏گوید: «موجود باش!» بی‏درنگ موجود می‏شود! (68)

آیا ندیدی کسانی را که در آیات خدا مجادله می‏کنند، چگونه از راه حق منحرف می شوند؟! (69)

همان کسانی که کتاب (آسمانی) و آنچه رسولان خود را بدان فرستاده‏ایم تکذیب کردند; اما بزودی (نتیجه کار خود را) می‏دانند! (70)

در آن هنگام که غل و زنجیرها بر گردن آنان قرار گرفته و آنها را می‏کشند… (71)

و در آب جوشان وارد می‏کنند; سپس در آتش دوزخ افروخته می‏شوند! (72)

سپس به آنها گفته می‏شود: «کجایند آنچه را همتای خدا قرار می‏دادید، (73)

همان معبودهایی را که جز خدا پرستش می‏کردید؟!» آنها می‏گویند: «همه از نظر ما پنهان و گم شدند; بلکه ما اصلا پیش از این چیزی را پرستش نمی‏کردیم‏»! این گونه خداوند کافران را گمراه می‏سازد! (74)

این (عذاب) بخاطر آن است که بناحق در زمین شادی می‏کردید و از روی غرور و مستی به خوشحالی می‏پرداختید! (75)

از درهای جهنم وارد شوید و جاودانه در آن بمانید; و چه بد است جایگاه متکبران! (76)

پس (ای پیامبر) صبر کن که وعده خدا حق است; و هرگاه قسمتی از مجازاتهایی را که به آنها وعده داده‏ایم در حال حیاتت به تو ارائه دهیم، یا تو را (پیش از آن) از دنیا ببریم (مهم نیست); چرا که همه آنان را تنها بسوی ما باز می‏گردانند! (77)

ما پیش از تو رسولانی فرستادیم; سرگذشت گروهی از آنان را برای تو بازگفته، و گروهی را برای تو بازگو نکرده‏ایم; و هیچ پیامبری حق نداشت معجزه‏ای جز بفرمان خدا بیاورد و هنگامی که فرمان خداوند (برای مجازات آنها) صادر شود، بحق داوری خواهد شد; و آنجا اهل باطل زیان خواهند کرد! (78)

خداوند کسی است که چهارپایان را برای شما آفرید تا بعضی را سوار شوید و از بعضی تغذیه کنید. (79)

و برای شما در آنها منافع بسیاری (جز اینها) است، تا بوسیله آنها به مقصدی که در دل دارید برسید; و بر آنها و بر کشتیها سوار می‏شوید. (80)

او آیاتش را همواره به شما نشان می‏دهد; پس کدام یک از آیات او را انکار می‏کنید؟! (81)

آیا روی زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنها بودند چه شد؟! همانها که نفراتشان از اینها بیشتر، و نیرو و آثارشان در زمین فزونتر بود; اما هرگز آنچه را به دست می‏آوردند نتوانست آنها را بی‏نیاز سازد (و عذاب الهی را از آنان دور کند)! (82)

هنگامی که رسولانشان دلایل روشنی برای آنان آوردند، به دانشی که خود داشتند خوشحال بودند (و غیر آن را هیچ می‏شمردند); ولی آنچه را (از عذاب) به تمسخر می‏گرفتند آنان را فراگرفت! (83)

هنگامی که عذاب (شدید) ما را دیدند گفتند: «هم اکنون به خداوند یگانه ایمان آوردیم و به معبودهایی که همتای او می‏شمردیم کافر شدیم!» (84)

اما هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند، ایمانشان برای آنها سودی نداشت!این سنت خداوند است که همواره در میان بندگانش اجرا شده، و آنجا کافران زیانکار شدند! (85)

---

 ترجمه انگلیسی سوره غافر

SURA 40. Mumin, or The Believer

1. Ha Mim

2. The revelation of this Book is from Allah, Exalted in Power, Full of

Knowledge,-

3. Who forgiveth sin, accepteth repentance, is strict in punishment, and hath a

long reach [in all things]. there is no god but He: to Him is the final goal.

4. None can dispute about the Signs of Allah but the Unbelievers. Let not, then,

their strutting about through the land deceive thee!

5. But [there were people] before them, who denied [the Signs],- the People of

Noah, and the Confederates [of Evil] after them; and every People plotted

against their prophet, to seize him, and disputed by means of vanities,

therewith to condemn the Truth; but it was I that seized them! and how

[terrible] was My Requital!

6. Thus was the Decree of thy Lord proved true against the Unbelievers; that

truly they are Companions of the Fire!

7. Those who sustain the Throne [of Allah] and those around it Sing Glory and

Praise to their Lord; believe in Him; and implore Forgiveness for those who

believe: “Our Lord! Thy Reach is over all things, in Mercy and Knowledge.

Forgive, then, those who turn in Repentance, and follow Thy Path; and preserve

them from the Penalty of the Blazing Fire!

8. “And grant, our Lord! that they enter the Gardens of Eternity, which Thou

hast promised to them, and to the righteous among their fathers, their wives,

and their posterity! For Thou art [He], the Exalted in Might, Full of Wisdom.

9. “And preserve them from [all] ills; and any whom Thou dost preserve from ills

that Day,- on them wilt Thou have bestowed Mercy indeed: and that will be truly

[for them] the highest Achievement”.

10. The Unbelievers will be addressed: “Greater was the aversion of Allah to you

than [is] your aversion to yourselves, seeing that ye were called to the Faith

and ye used to refuse.”

11. They will say: “Our Lord! twice hast Thou made us without life, and twice

hast Thou given us Life! Now have we recognised our sins: Is there any way out

[of this]?”

12. [The answer will be:] “This is because, when Allah was invoked as the Only

[object of worship], ye did reject Faith, but when partners were joined to Him,

ye believed! the Command is with Allah, Most High, Most Great!”

13. He it is Who showeth you his Signs, and sendeth down sustenance for you from

the sky: but only those receive admonition who turn [to Allah].

14. Call ye, then, upon Allah with sincere devotion to Him, even though the

Unbelievers may detest it.

15. Raised high above ranks [or degrees], [He is] the Lord of the Throne [of

Authority]: by His Command doth He send the Spirit [of inspiration] to any of

His servants he pleases, that it may warn [men] of the Day of Mutual Meeting,-

16. The Day whereon they will [all] come forth: not a single thing concerning

them is hidden from Allah. Whose will be the dominion that Day?” That of Allah,

the One the Irresistible!

17. That Day will every soul be requited for what it earned; no injustice will

there be that Day, for Allah is Swift in taking account.

18. Warn them of the Day that is [ever] drawing near, when the hearts will

[come] right up to the throats to choke [them]; No intimate friend nor

intercessor will the wrong-doers have, who could be listened to.

19. [Allah] knows of [the tricks] that deceive with the eyes, and all that the

hearts [of men] conceal.

20. And Allah will judge with [justice and] Truth: but those whom [men] invoke

besides Him, will not [be in a position] to judge at all. Verily it is Allah

[alone] Who hears and sees [all things].

21. Do they not travel through the earth and see what was the End of those

before them? They were even superior to them in strength, and in the traces

[they have left] in the land: but Allah did call them to account for their sins,

and none had they to defend them against Allah.

22. That was because there came to them their messengers with Clear [Signs], but

they rejected them: So Allah called them to account: for He is Full of Strength,

Strict in Punishment.

23. Of old We sent Moses, with Our Signs and an authority manifest,

24. To Pharaoh, Haman, and Qarun; but they called [him]” a sorcerer telling

lies!”…

25. Now, when he came to them in Truth, from Us, they said, “Slay the sons of

those who believe with him, and keep alive their females,” but the plots of

Unbelievers [end] in nothing but errors [and delusions]!…

26. Said Pharaoh: “Leave me to slay Moses; and let him call on his Lord! What I

fear is lest he should change your religion, or lest he should cause mischief to

appear in the land!”

27. Moses said: “I have indeed called upon my Lord and your Lord [for

protection] from every arrogant one who believes not in the Day of Account!”

28. A believer, a man from among the people of Pharaoh, who had concealed his

faith, said: “Will ye slay a man because he says, ‘My Lord is Allah’?- when he

has indeed come to you with Clear [Signs] from your Lord? and if he be a liar,

on him is [the sin of] his lie: but, if he is telling the Truth, then will fall

on you something of the [calamity] of which he warns you: Truly Allah guides not

one who transgresses and lies!

29. “O my People! Yours is the dominion this day: Ye have the upper hand in the

land: but who will help us from the Punishment of Allah, should it befall us?”

Pharaoh said: “I but point out to you that which I see [myself]; Nor do I guide

you but to the Path of Right!”

30. Then said the man who believed: “O my people! Truly I do fear for you

something like the Day [of disaster] of the Confederates [in sin]!-

31. “Something like the fate of the People of Noah, the ‘Ad, and the Thamud, and

those who came after them: but Allah never wishes injustice to his Servants.

32. “And O my people! I fear for you a Day when there will be Mutual calling

[and wailing],-

33. “A Day when ye shall turn your backs and flee: No defender shall ye have

from Allah: Any whom Allah leaves to stray, there is none to guide….

34. “And to you there came Joseph in times gone by, with Clear Signs, but ye

ceased not to doubt of the [Mission] for which he had come: At length, when he

died, ye said: ‘No messenger will Allah send after him.’ thus doth Allah leave

to stray such as transgress and live in doubt,-

35. “[Such] as dispute about the Signs of Allah, without any authority that hath

reached them, grievous and odious [is such conduct] in the sight of Allah and of

the Believers. Thus doth Allah, seal up every heart – of arrogant and obstinate

Transgressors.”

36. Pharaoh said: “O Haman! Build me a lofty palace, that I may attain the ways

and means-

37. “The ways and means of [reaching] the heavens, and that I may mount up to

the god of Moses: But as far as I am concerned, I think [Moses] is a liar!” Thus

was made alluring, in Pharaoh’s eyes, the evil of his deeds, and he was hindered

from the Path; and the plot of Pharaoh led to nothing but perdition [for him].

38. The man who believed said further: “O my people! Follow me: I will lead you

to the Path of Right.

39. “O my people! This life of the present is nothing but [temporary]

convenience: It is the Hereafter that is the Home that will last.

40. “He that works evil will not be requited but by the like thereof: and he

that works a righteous deed – whether man or woman – and is a Believer- such

will enter the Garden [of Bliss]: Therein will they have abundance without

measure.

41. “And O my people! How [strange] it is for me to call you to Salvation while

ye call me to the Fire!

42. “Ye do call upon me to blaspheme against Allah, and to join with Him

partners of whom I have no knowledge; and I call you to the Exalted in Power,

Who forgives again and again!”

43. “Without doubt ye do call me to one who is not fit to be called to, whether

in this world, or in the Hereafter; our return will be to Allah; and the

Transgressors will be Companions of the Fire!

44. “Soon will ye remember what I say to you [now], My [own] affair I commit to

Allah: for Allah [ever] watches over His Servants.”

45. Then Allah saved him from [every] ill that they plotted [against him], but

the burnt of the Penalty encompassed on all sides the People of Pharaoh.

46. In front of the Fire will they be brought, morning and evening: And [the

sentence will be] on the Day that Judgment will be established: “Cast ye the

People of Pharaoh into the severest Penalty!”

47. Behold, they will dispute with each other in the Fire! The weak ones [who

followed] will say to those who had been arrogant, “We but followed you: Can ye

then take [on yourselves] from us some share of the Fire?

48. Those who had been arrogant will say: “We are all in this [Fire]! Truly,

Allah has judged between [his] Servants!”

49. Those in the Fire will say to the Keepers of Hell: “Pray to your Lord to

lighten us the Penalty for a day [at least]!”

50. They will say: “Did there not come to you your messengers with Clear Signs?”

They will say, “Yes”. They will reply, “Then pray [as ye like]! But the prayer

of those without Faith is nothing but [futile wandering] in [mazes of] error!”

51. We will, without doubt, help our messengers and those who believe, [both] in

this world’s life and on the Day when the Witnesses will stand forth,-

52. The Day when no profit will it be to Wrong-doers to present their excuses,

but they will [only] have the Curse and the Home of Misery.

53. We did aforetime give Moses the [Book of] Guidance, and We gave the book in

inheritance to the Children of Israel,-

54. A Guide and a Message to men of Understanding.

55. Patiently, then, persevere: for the Promise of Allah is true: and ask

forgiveness for thy fault, and celebrate the Praises of thy Lord in the evening

and in the morning.

56. Those who dispute about the signs of Allah without any authority bestowed on

them,- there is nothing in their breasts but [the quest of] greatness, which

they shall never attain to: seek refuge, then, in Allah: It is He Who hears and

sees [all things].

57. Assuredly the creation of the heavens and the earth is a greater [matter]

than the creation of men: Yet most men understand not.

58. Not equal are the blind and those who [clearly] see: Nor are [equal] those

who believe and work deeds of righteousness, and those who do evil. Little do ye

learn by admonition!

59. The Hour will certainly come: Therein is no doubt: Yet most men believe not.

60. And your Lord says: “Call on Me; I will answer your [Prayer]: but those who

are too arrogant to serve Me will surely find themselves in Hell – in

humiliation!”

61. It is Allah Who has made the Night for you, that ye may rest therein, and

the days as that which helps [you] to see. Verily Allah is full of Grace and

Bounty to men: yet most men give no thanks.

62. Such is Allah, your Lord, the Creator of all things, there is no god but He:

Then how ye are deluded away from the Truth!

63. Thus are deluded those who are wont to reject the Signs of Allah.

64. It is Allah Who has made for you the earth as a resting place, and the sky

as a canopy, and has given you shape- and made your shapes beautiful,- and has

provided for you Sustenance, of things pure and good;- such is Allah your Lord.

So Glory to Allah, the Lord of the Worlds!

65. He is the Living [One]: There is no god but He: Call upon Him, giving Him

sincere devotion. Praise be to Allah, Lord of the Worlds!

66. Say: “I have been forbidden to invoke those whom ye invoke besides Allah,-

seeing that the Clear Signs have come to me from my Lord; and I have been

commanded to bow [in Islam] to the Lord of the Worlds.”

67. It is He Who has created you from dust then from a sperm-drop, then from a

leech-like clot; then does he get you out [into the light] as a child: then lets

you [grow and] reach your age of full strength; then lets you become old,-

though of you there are some who die before;- and lets you reach a Term

appointed; in order that ye may learn wisdom.

68. It is He Who gives Life and Death; and when He decides upon an affair, He

says to it, “Be”, and it is.

69. Seest thou not those that dispute concerning the Signs of Allah? How are

they turned away [from Reality]?-

70. Those who reject the Book and the [revelations] with which We sent our

messengers: but soon shall they know,-

71. When the yokes [shall be] round their necks, and the chains; they shall be

dragged along-

72. In the boiling fetid fluid: then in the Fire shall they be burned;

73. Then shall it be said to them: “Where are the [deities] to which ye gave

part-worship-

74. “In derogation of Allah?” They will reply: “They have left us in the lurch:

Nay, we invoked not, of old, anything [that had real existence].” Thus does

Allah leave the Unbelievers to stray.

75. “That was because ye were wont to rejoice on the earth in things other than

the Truth, and that ye were wont to be insolent.

76. “Enter ye the gates of Hell, to dwell therein: and evil is [this] abode of

the arrogant!”

77. So persevere in patience; for the Promise of Allah is true: and whether We

show thee [in this life] some part of what We promise them,- or We take thy soul

[to Our Mercy] [before that],-[in any case] it is to Us that they shall [all]

return.

78. We did aforetime send messengers before thee: of them there are some whose

story We have related to thee, and some whose story We have not related to thee.

It was not [possible] for any messenger to bring a sign except by the leave of

Allah: but when the Command of Allah issued, the matter was decided in truth and

justice, and there perished, there and then those who stood on Falsehoods.

79. It is Allah Who made cattle for you, that ye may use some for riding and

some for food;

80. And there are [other] advantages in them for you [besides]; that ye may

through them attain to any need [there may be] in your hearts; and on them and

on ships ye are carried.

81. And He shows you [always] His Signs: then which of the Signs of Allah will

ye deny?

82. Do they not travel through the earth and see what was the End of those

before them? They were more numerous than these and superior in strength and in

the traces [they have left] in the land: Yet all that they accomplished was of

no profit to them.

83. For when their messengers came to them with Clear Signs, they exulted in

such knowledge [and skill] as they had; but that very [Wrath] at which they were

wont to scoff hemmed them in.

84. But when they saw Our Punishment, they said: “We believe in Allah,- the one

Allah – and we reject the partners we used to join with Him.”

85. But their professing the Faith when they [actually] saw Our Punishment was

not going to profit them. [Such has been] Allah’s Way of dealing with His

Servants [from the most ancient times]. And even thus did the Rejecters of Allah

perish [utterly]!

 

---