سوره عبس با ترجمه فارسی و انگلیسی در این صفحه از سایت فرهنگی و هنری تهران لوح قرار گرفته است. شما عزیزان می توانید سایر سوره های قرآن را در صفحه قرآن کریم سایت تهران لوح ببینید و بشنوید و یا دانلود نمایید.
﴿ سورة عبس – سورة ٨٠ – تعداد آیات ٤٢ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿١﴾
أَنْ جَاءَهُ الأعْمَى ﴿٢﴾
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿٣﴾
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿٤﴾
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿٥﴾
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿٦﴾
وَمَا عَلَیْکَ أَلا یَزَّکَّى ﴿٧﴾
وَأَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى ﴿٨﴾
وَهُوَ یَخْشَى ﴿٩﴾
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿١٠﴾
کَلا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿١١﴾
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿١٢﴾
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿١٣﴾
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿١٤﴾
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿١٥﴾
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿١٦﴾
قُتِلَ الإنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿١٧﴾
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿١٨﴾
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿١٩﴾
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿٢٠﴾
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿٢١﴾
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿٢٢﴾
کَلا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿٢٣﴾
فَلْیَنْظُرِ الإنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿٢٤﴾
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿٢٥﴾
ثُمَّ شَقَقْنَا الأرْضَ شَقًّا ﴿٢٦﴾ فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿٢٧﴾
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿٢٨﴾
وَزَیْتُونًا وَنَخْلا ﴿٢٩﴾
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿٣٠﴾
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿٣١﴾
مَتَاعًا لَکُمْ وَلأنْعَامِکُمْ ﴿٣٢﴾
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿٣٣﴾
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿٣٤﴾
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿٣٥﴾
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿٣٦﴾
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿٣٧﴾
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿٣٨﴾
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿٣٩﴾
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿٤٠﴾ تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿٤١﴾
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿٤٢﴾
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
چهره در هم کشید و روی برتافت… (1)
از اینکه نابینایی به سراغ او آمده بود! (2)
تو چه میدانی شاید او پاکی و تقوا پیشه کند، (3)
یا متذکر گردد و این تذکر به حال او مفید باشد! (4)
اما آن کس که توانگر است، (5)
تو به او روی میآوری، (6)
در حالی که اگر او خود را پاک نسازد، چیزی بر تو نیست! (7)
اما کسی که به سراغ تو میآید و کوشش میکند، (8)
و از خدا ترسان است، (9)
تو از او غافل میشوی! (10)
هرگز چنین نیست که آنها میپندارند; این (قرآن) تذکر و یادآوری است، (11)
و هر کس بخواهد از آن پند میگیرد! (12)
در الواح پرارزشی ثبت است، (13)
الواحی والاقدر و پاکیزه، (14)
به دست سفیرانی است (15)
والا مقام و فرمانبردار و نیکوکار! (16)
مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است! (17)
(خداوند) او را از چه چیز آفریده است؟! (18)
او را از نطفه ناچیزی آفرید، سپس اندازهگیری کرد و موزون ساخت، (19)
سپس راه را برای او آسان کرد، (20)
بعد او را میراند و در قبر پنهان نمود،(21)
سپس هرگاه بخواهد او را زنده میکند! (22)
چنین نیست که او میپندارد; او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نکرده است! (23)
انسان باید به غذای خویش (و آفرینش آن) بنگرد! (24)
ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، (25)
سپس زمین را از هم شکافتیم، (26)
و در آن دانههای فراوانی رویاندیم، (27)
و انگور و سبزی بسیار، (28)
و زیتون و نخل فراوان، (29)
و باغهای پردرخت، (30)
و میوه و چراگاه، (31)
تا وسیلهای برای بهرهگیری شما و چهارپایانتان باشد! (32)
هنگامی که آن صدای مهیب ( صیحه رستاخیز) بیاید، (کافران در اندوه عمیقی فرومیروند)! (33)
در آن روز که انسان از برادر خود میگریزد، (34)
و از مادر و پدرش، (35)
و زن و فرزندانش; (36)
در آن روز هر کدام از آنها وضعی دارد که او را کاملا به خود مشغول میسازد! (37)
چهرههائی در آن روز گشاده و نورانی است، (38)
خندان و مسرور است; (39)
و صورتهایی در آن روز غبارآلود است، (40)
و دود تاریکی آنها را پوشانده است، (41)
آنان همان کافران فاجرند! (42)
SURA 80. Abasa, or He Frowned
1. [The Prophet] frowned and turned away,
2. Because there came to him the blind man [interrupting].
3. But what could tell thee but that perchance he might grow [in spiritual
understanding]?-
4. Or that he might receive admonition, and the teaching might profit him?
5. As to one who regards Himself as self-sufficient,
6. To him dost thou attend;
7. Though it is no blame to thee if he grow not [in spiritual understanding].
8. But as to him who came to thee striving earnestly,
9. And with fear [in his heart],
10. Of him wast thou unmindful.
11. By no means [should it be so]! For it is indeed a Message of instruction:
12. Therefore let whoso will, keep it in remembrance.
13. [It is] in Books held [greatly] in honour,
14. Exalted [in dignity], kept pure and holy,
15. [Written] by the hands of scribes-
16. Honourable and Pious and Just.
17. Woe to man! What hath made him reject Allah;
18. From what stuff hath He created him?
19. From a sperm-drop: He hath created him, and then mouldeth him in due
proportions;
20. Then doth He make His path smooth for him;
21. Then He causeth him to die, and putteth him in his grave;
22. Then, when it is His Will, He will raise him up [again].
23. By no means hath he fulfilled what Allah hath commanded him.
24. Then let man look at his food, [and how We provide it]:
25. For that We pour forth water in abundance,
26. And We split the earth in fragments,
27. And produce therein corn,
28. And Grapes and nutritious plants,
29. And Olives and Dates,
30. And enclosed Gardens, dense with lofty trees,
31. And fruits and fodder,-
32. For use and convenience to you and your cattle.
33. At length, when there comes the Deafening Noise,-
34. That Day shall a man flee from his own brother,
35. And from his mother and his father,
36. And from his wife and his children.
37. Each one of them, that Day, will have enough concern [of his own] to make
him indifferent to the others.
38. Some faces that Day will be beaming,
39. Laughing, rejoicing.
40. And other faces that Day will be dust-stained,
41. Blackness will cover them:
42. Such will be the Rejecters of Allah, the doers of iniquity.