سوره صافات با ترجمه فارسی و انگلیسی

SURA 37. Saffat, or Those Ranged in Ranks سوره صافات سورة الصافات

سوره صافات با ترجمه فارسی و انگلیسی در این صفحه از سایت فرهنگی و هنری و مذهبی تهران لوح قرار گرفته است. سوره صافات دارای 182 آیه می باشد و سوره سی و هفتم قرآن کریم می باشد. شما می توانید سایر سوره های قرآن را با ترجمه و انتخاب قاری مورد نظرتان در صفحه قرآن کریم سایت تهران لوح مشاهده و دانلود نمایید.

﴿ سورة الصافات – سورة ٣٧ –   تعداد آیات ١٨٢ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿١﴾ 

فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿٢﴾

 فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿٣﴾ 

إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿٤﴾ 

رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿٥﴾ 

إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿٦﴾ 

وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ مَارِدٍ ﴿٧﴾ 

لا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلإ الأعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ ﴿٨﴾

 دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿٩﴾ 

إِلا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿١٠﴾

 فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِینٍ لازِبٍ ﴿١١﴾

 بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ ﴿١٢﴾ 

وَإِذَا ذُکِّرُوا لا یَذْکُرُونَ ﴿١٣﴾

 وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿١٤﴾

 وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿١٥﴾

 أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿١٦﴾

 أَوَآبَاؤُنَا الأوَّلُونَ ﴿١٧﴾ 

قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ ﴿١٨﴾ 

فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنْظُرُونَ ﴿١٩﴾ 

وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿٢٠﴾

 هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿٢١﴾ 

احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿٢٢﴾ 

مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿٢٣﴾

 وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ ﴿٢٤﴾ 

مَا لَکُمْ لا تَنَاصَرُونَ ﴿٢٥﴾

 بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿٢٦﴾ 

وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿٢٧﴾

 قَالُوا إِنَّکُمْ کُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿٢٨﴾ 

قَالُوا بَلْ لَمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿٢٩﴾

 وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بَلْ کُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿٣٠﴾

 فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿٣١﴾ 

فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿٣٢﴾ 

فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿٣٣﴾

نَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿٣٤﴾ 

إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ ﴿٣٥﴾

 وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ ﴿٣٦﴾

بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ ﴿٣٧﴾

 إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الألِیمِ ﴿٣٨﴾ 

وَمَا تُجْزَوْنَ إِلا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٣٩﴾

 إِلا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿٤٠﴾ 

أُولَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ ﴿٤١﴾ 

فَوَاکِهُ وَهُمْ مُکْرَمُونَ ﴿٤٢﴾

 فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿٤٣﴾ 

عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿٤٤﴾ 

یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿٤٥﴾

 بَیْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ ﴿٤٦﴾ 

لا فِیهَا غَوْلٌ وَلا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُونَ ﴿٤٧﴾

 وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ ﴿٤٨﴾ 

کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ ﴿٤٩﴾ 

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿٥٠﴾

 قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ ﴿٥١﴾

 یَقُولُ أَئِنَّکَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِینَ ﴿٥٢﴾ 

أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِینُونَ ﴿٥٣﴾ 

قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ ﴿٥٤﴾

 فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿٥٥﴾ 

قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدْتَ لَتُرْدِینِ ﴿٥٦﴾ 

وَلَوْلا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿٥٧﴾ 

أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ ﴿٥٨﴾

 إِلا مَوْتَتَنَا الأولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿٥٩﴾

 إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٦٠﴾

 لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلِ الْعَامِلُونَ ﴿٦١﴾

 أَذَلِکَ خَیْرٌ نُزُلا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ ﴿٦٢﴾ 

إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِینَ ﴿٦٣﴾ 

إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ ﴿٦٤﴾ 

طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّیَاطِینِ ﴿٦٥﴾

 فَإِنَّهُمْ لآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿٦٦﴾ 

ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِیمٍ ﴿٦٧﴾ 

ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لإلَى الْجَحِیمِ ﴿٦٨﴾ 

إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّینَ ﴿٦٩﴾ 

فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ ﴿٧٠﴾ 

وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الأوَّلِینَ ﴿٧١﴾

 وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِمْ مُنْذِرِینَ ﴿٧٢﴾ 

فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِینَ ﴿٧٣﴾ 

إِلا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿٧٤﴾ 

وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ ﴿٧٥﴾

 وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿٧٦﴾ 

وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ الْبَاقِینَ ﴿٧٧﴾ 

وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الآخِرِینَ ﴿٧٨﴾

 سَلامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ ﴿٧٩﴾ 

إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿٨٠﴾ 

إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿٨١﴾

 ثُمَّ أَغْرَقْنَا الآخَرِینَ ﴿٨٢﴾ 

وَإِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لإبْرَاهِیمَ ﴿٨٣﴾

 إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿٨٤﴾ 

إِذْ قَالَ لأبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ ﴿٨٥﴾

 أَئِفْکًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ ﴿٨٦﴾

 فَمَا ظَنُّکُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٨٧﴾ 

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ ﴿٨٨﴾

 فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ ﴿٨٩﴾

 فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ ﴿٩٠﴾ 

فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلا تَأْکُلُونَ ﴿٩١﴾ 

مَا لَکُمْ لا تَنْطِقُونَ ﴿٩٢﴾ 

فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ ﴿٩٣﴾ 

فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ ﴿٩٤﴾ 

قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ ﴿٩٥﴾ 

وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ﴿٩٦﴾

 قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ ﴿٩٧﴾ 

فَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الأسْفَلِینَ ﴿٩٨﴾

 وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿٩٩﴾

 رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿١٠٠﴾

 فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلامٍ حَلِیمٍ ﴿١٠١﴾ 

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنِّی أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿١٠٢﴾ 

فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ ﴿١٠٣﴾

 وَنَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ ﴿١٠٤﴾ 

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿١٠٥﴾ 

إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِینُ ﴿١٠٦﴾ 

وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ ﴿١٠٧﴾ 

وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الآخِرِینَ ﴿١٠٨﴾ 

سَلامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ ﴿١٠٩﴾ 

کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿١١٠﴾

 إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿١١١﴾ 

وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿١١٢﴾ 

وَبَارَکْنَا عَلَیْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِینٌ ﴿١١٣﴾ 

وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿١١٤﴾

 وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿١١٥﴾

 وَنَصَرْنَاهُمْ فَکَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ ﴿١١٦﴾

 وَآتَیْنَاهُمَا الْکِتَابَ الْمُسْتَبِینَ ﴿١١٧﴾

 وَهَدَیْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿١١٨﴾ 

وَتَرَکْنَا عَلَیْهِمَا فِی الآخِرِینَ ﴿١١٩﴾ 

سَلامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿١٢٠﴾ 

إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿١٢١﴾

 إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿١٢٢﴾ 

وَإِنَّ إِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٢٣﴾ 

إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾ 

أَتَدْعُونَ بَعْلا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ ﴿١٢٥﴾

 اللَّهَ رَبَّکُمْ وَرَبَّ آبَائِکُمُ الأوَّلِینَ ﴿١٢٦﴾

 فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿١٢٧﴾

 إِلا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿١٢٨﴾ 

وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الآخِرِینَ ﴿١٢٩﴾ 

سَلامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ ﴿١٣٠﴾ 

إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿١٣١﴾

 إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿١٣٢﴾

 وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٣٣﴾

 إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿١٣٤﴾

 إِلا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿١٣٥﴾ 

ثُمَّ دَمَّرْنَا الآخَرِینَ ﴿١٣٦﴾ 

وَإِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِمْ مُصْبِحِینَ ﴿١٣٧﴾ 

وَبِاللَّیْلِ أَفَلا تَعْقِلُونَ ﴿١٣٨﴾ 

وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٣٩﴾ 

إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿١٤٠﴾ 

فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ ﴿١٤١﴾

 فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿١٤٢﴾

 فَلَوْلا أَنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِینَ ﴿١٤٣﴾ 

لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿١٤٤﴾ 

فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِیمٌ ﴿١٤٥﴾ 

وَأَنْبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِنْ یَقْطِینٍ ﴿١٤٦﴾ 

وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ ﴿١٤٧﴾ 

فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿١٤٨﴾ 

فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ ﴿١٤٩﴾ 

أَمْ خَلَقْنَا الْمَلائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ﴿١٥٠﴾

 أَلا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ ﴿١٥١﴾

 وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿١٥٢﴾

 أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ ﴿١٥٣﴾

 مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿١٥٤﴾ 

أَفَلا تَذَکَّرُونَ ﴿١٥٥﴾

 أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُبِینٌ ﴿١٥٦﴾ 

فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿١٥٧﴾

 وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿١٥٨﴾ 

سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿١٥٩﴾

 إِلا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿١٦٠﴾ 

فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ ﴿١٦١﴾ 

مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ ﴿١٦٢﴾

 إِلا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ ﴿١٦٣﴾ 

وَمَا مِنَّا إِلا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ ﴿١٦٤﴾ 

وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ﴿١٦٥﴾ 

وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿١٦٦﴾ 

وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ ﴿١٦٧﴾

 لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِکْرًا مِنَ الأوَّلِینَ ﴿١٦٨﴾

 لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿١٦٩﴾

 فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿١٧٠﴾

 وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ ﴿١٧١﴾

 إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ ﴿١٧٢﴾

 وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿١٧٣﴾ 

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿١٧٤﴾

 وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿١٧٥﴾

 أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿١٧٦﴾

 فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِینَ ﴿١٧٧﴾

 وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿١٧٨﴾

 وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿١٧٩﴾

 سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿١٨٠﴾

 وَسَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ ﴿١٨١﴾ 

وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٨٢﴾

 

---

ترجمه فارسی سورة الصافات

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به (فرشتگان) صف‏کشیده (و منظم) (1)

و به نهی‏کنندگان و (بازدارندگان) (2)

و تلاوت‏کنندگان پیاپی آیات الهی… (3)

که معبود شما یگانه است; (4)

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها! (5)

ما آسمان نزدیک ( پایین) را با ستارگان آراستیم، (6)

تا آن را از هر شیطان خبیثی حفظ کنیم! (7)

آنها نمی‏توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هرگاه چنین کنند) از هر سو هدف قرارمی‏گیرند! (8)

آنها به شدت به عقب رانده می‏شوند; و برای آنان مجازاتی دائم است! (9)

مگر آنها که در لحظه‏ای کوتاه برای استراق سمع به آسمان نزدیک شوند، که «شهاب ثاقب س‏ذللّه آنها را تعقیب می‏کند! (10)

از آنان بپرس: «آیا آفرینش (و معاد) آنان سخت‏تر است یا آفرینش فرشتگان (و آسمانها و زمین)؟! ما آنان را از گل چسبنده‏ای آفریدیم! (11)

تو از انکارشان تعجب می‏کنی، ولی آنها مسخره می‏کنند! (12)

و هنگامی که به آنان تذکر داده شود، هرگز متذکر نمی‏شوند! (13)

و هنگامی که معجزه‏ای را ببینند، دیگران را نیز به استهزا دعوت‏می‏کنند! (14)

و می‏گویند: «این فقط سحری آشکار است! (15)

آیا هنگامی که ما مردیم و به خاک و استخوان مبدل شدیم، بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟! (16)

یا پدران نخستین ما (بازمی‏گردند)؟!» (17)

بگو: «آری، همه شما زنده می‏شوید در حالی که خوار و کوچک خواهید بود! (18)

تنها یک صیحه عظیم واقع می‏شود، ناگهان همه (از قبرها برمی‏خیزند و) نگاه می‏کنند! (19)

و می‏گویند: «ای وای بر ما، این روز جزاست!» (20)

(آری) این همان روز جدایی (حق از باطل) است که شما آن را تکذیب می‏کردید! (21)

(در این هنگام به فرشتگان دستور داده می‏شود:) ظالمان و همردیفانشان و آنچه را می‏پرستیدند… (22)

(آری آنچه را) جز خدا می‏پرستیدند جمع کنید و بسوی راه دوزخ هدایتشان کنید! (23)

آنها را نگهدارید که باید بازپرسی شوند! (24)

شما را چه شده که از هم یاری نمی‏طلبید؟! (25)

ولی آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند! (26)

(و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم می‏پرسند… (27)

گروهی (می‏گویند: «شما رهبران گمراهی بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهی و نیکی وارد شدید اما جز فریب چیزی در کارتان نبود)!» (28)

(آنها در جواب) می‏گویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟! (29)

ما هیچ گونه سلطه‏ای بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومی طغیانگر بودید! (30)

اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلم شده، و همگی از عذاب او می‏چشیم! (31)

ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم! (32)

(آری) همه آنها ( پیشوایان و پیروان گمراه) در آن روز در عذاب الهی مشترکند! (33)

ما این گونه با مجرمان رفتار می‏کنیم! (34)

چرا که وقتی به آنها گفته می‏شد: «معبودی جز خدا وجود ندارد»، تکبر و سرکشی می‏کردند… (35)

و پیوسته می‏گفتند: «آیا ما معبودان خود را بخاطر شاعری دیوانه رها کنیم؟!» (36)

چنین نیست، او حق را آورده و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است! (37)

اما شما (مستکبران کوردل) بطور مسلم عذاب دردناک (الهی) را خواهید چشید! (38)

و جز به آنچه انجام می‏دادید کیفر داده نمی‏شوید، (39)

جز بندگان مخلص خدا (که از این کیفرها برکنارند)! (40)

برای آنان ( بندگان مخلص) روزی معین و ویژه‏ای است، (41)

میوه‏ها(ی گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامی داشته می‏شوند… (42)

در باغهای پر نعمت بهشت; (43)

در حالی که بر تختها رو به روی یکدیگر تکیه زده‏اند، (44)

و گرداگردشان قدحهای لبریز از شراب طهور را می‏گردانند; (45)

شرابی سفید و درخشنده، و لذتبخش برای نوشندگان; (46)

شرابی که نه در آن مایه تباهی عقل است و نه از آن مست می‏شوند! (47)

و نزد آنها همسرانی زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمی‏ورزند. (48)

گویی از (لطافت و سفیدی) همچون تخم‏مرغهایی هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانی هرگز آن را لمس نکرده است)! (49)

(در حالی که آنها غرق گفتگو هستند) بعضی رو به بعضی دیگر کرده می‏پرسند… (50)

کسی از آنها می‏گوید: «من همنشینی داشتم… (51)

که پیوسته می‏گفت: آیا (به راستی) تو این سخن را باور کرده‏ای… (52)

که وقتی ما مردیم و به خاک و استخوان مبدل شدیم، (بار دیگر) زنده می‏شویم و جزا داده خواهیم شد؟!» (53)

(سپس) می‏گوید: «آیا شما می‏توانید از او خبری بگیرید؟» (54)

اینجاست که نگاهی می‏کند، ناگهان او را در میان دوزخ می‏بیند. (55)

می‏گوید:«به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانی! (56)

و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم! (57)

(سپس به یاران خود می‏گوید: ای دوستان!) آیا ما هرگز نمی‏میریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود)، (58)

و جز همان مرگ اول، مرگی به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد. (59)

راستی این همان پیروزی بزرگ است! (60)

آری، برای مثل این، باید عمل‏کنندگان عمل کنند! (61)

آیا این (نعمتهای جاویدان بهشتی) بهتر است یا درخت (نفرت‏انگیز) زقوم؟! (62)

ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم! (63)

آن درختی است که از قعر جهنم می‏روید! (64)

شکوفه آن مانند سرهای شیاطین است! (65)

آنها ( مجرمان) از آن می‏خورند و شکمها را از آن پر می‏کنند! (66)

سپس روی آن آب داغ متعفنی می‏نوشند! (67)

سپس بازگشت آنها به سوی جهنم است! (68)

چرا که آنها پدران خود را گمراه یافتند، (69)

با این حال به سرعت بدنبال آنان کشانده می‏شوند! (70)

و قبل از آنها بیشتر پیشینیان (نیز) گمراه شدند! (71)

ما در میان آنها انذارکنندگانی فرستادیم، (72)

ولی بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود! (73)

مگر بندگان مخلص خدا! (74)

و نوح، ما را خواند (و ما دعای او را اجابت کردیم); و چه خوب اجابت کننده‏ای هستیم! (75)

و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهایی بخشیدیم، (76)

و فرزندانش را همان بازماندگان (روی زمین) قرار دادیم، (77)

و نام نیک او را در میان امتهای بعد باقی نهادیم. (78)

سلام بر نوح در میان جهانیان باد! (79)

ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم! (80)

چرا که او از بندگان باایمان ما بود! (81)

سپس دیگران ( دشمنان او) را غرق کردیم! (82)

و از پیروان او ابراهیم بود; (83)

(به خاطر بیاور) هنگامی را که با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد; (84)

هنگامی که به پدر و قومش گفت: «اینها چیست که می‏پرستید؟! (85)

آیا غیر از خدا به سراغ این معبودان دروغین می‏روید؟! (86)

شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان می‏برید؟! (87)

(سپس) نگاهی به ستارگان افکند… (88)

و گفت: «من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمی‏آیم)!» (89)

آنها از او روی برتافته و به او پشت کردند (و بسرعت دور شدند.) (90)

(او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهی به معبودانشان کرد و از روی تمسخر گفت: «چرا (از این غذاها) نمی‏خورید؟! (91)

(اصلا) چرا سخن نمی‏گویید؟!» (92)

سپس بسوی آنها رفت و ضربه‏ای محکم با دست راست بر پیکر آنها فرود آورد (و جز بت بزرگ، همه را درهم شکست). (93)

آنها با سرعت به او روی آوردند. (94)

گفت: «آیا چیزی را می‏پرستید که با دست خود می‏تراشید؟! (95)

با اینکه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایی که می‏سازید!» (96)

(بت‏پرستان) گفتند: «بنای مرتفعی برای او بسازید و او را در جهنمی از آتش بیفکنید!» (97)

آنها طرحی برای نابودی ابراهیم ریخته بودند، ولی ما آنان را پست و مغلوب ساختیم! (98)

(او از این مهلکه بسلامت بیرون آمد) و گفت: «من به سوی پروردگارم می‏روم، او مرا هدایت خواهد کرد! (99)

پروردگارا! به من از صالحان ( فرزندان صالح) ببخش!» (100)

ما او ( ابراهیم) را به نوجوانی بردبار و صبور بشارت دادیم! (101)

هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‏کنم، نظر تو چیست؟» گفت‏«پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!» (102)

هنگامی که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد… (103)

او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم! (104)

آن رؤیا را تحقق بخشیدی (و به ماموریت خود عمل کردی)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا می‏دهیم! (105)

این مسلما همان امتحان آشکار است! (106)

ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم، (107)

و نام نیک او را در امتهای بعد باقی نهادیم! (108)

سلام بر ابراهیم! (109)

این گونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم! (110)

او از بندگان باایمان ما است! (111)

ما او را به اسحاق -پیامبری از شایستگان- بشارت دادیم! (112)

ما به او و اسحاق برکت دادیم; و از دودمان آن دو، افرادی بودند نیکوکار و افرادی آشکارا به خود ستم کردند! (113)

ما به موسی و هارون نعمت بخشیدیم! (114)

و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم! (115)

و آنها را یاری کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند! (116)

ما به آن دو، کتاب روشنگر دادیم، (117)

و آن دو را به راه راست هدایت نمودیم! (118)

و نام نیکشان را در اقوام بعد باقی گذاردیم! (119)

سلام بر موسی و هارون! (120)

ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم! (121)

آن دو از بندگان مؤمن ما بودند! (122)

و الیاس از رسولان (ما) بود! (123)

به خاطر بیاور هنگامی را که به قومش گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‏کنید؟! (124)

آیا بت «بعل‏» را می‏خوانید و بهترین آفریدگارها را رها می‏سازید؟! (125)

خدایی که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!» (126)

اما آنها او را تکذیب کردند; ولی به یقین همگی (در دادگاه عدل الهی) احضار می‏شوند! (127)

مگر بندگان مخلص خدا! (128)

ما نام نیک او را در میان امتهای بعد باقی گذاردیم! (129)

سلام بر الیاسین! (130)

ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم! (131)

او از بندگان مؤمن ما است! (132)

و لوط از رسولان (ما) است! (133)

و به خاطر بیاور زمانی را که او و خاندانش را همگی نجات دادیم، (134)

مگر پیرزنی که از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)! (135)

سپس بقیه را نابود کردیم! (136)

و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه‏های شهرهای) آنها می‏گذرید… (137)

و (همچنین) شبانگاه; آیا نمی‏اندیشید؟! (138)

و یونس از رسولان (ما) است! (139)

به خاطر بیاور زمانی را که به سوی کشتی پر (از جمعیت و بار) فرار کرد. (140)

و با آنها قرعه افکند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد! (141)

(او را به دریا افکندند) و ماهی عظیمی او را بلعید، در حالی که مستحق سرزنش بود! (142)

و اگر او از تسبیح‏کنندگان نبود… (143)

تا روز قیامت در شکم ماهی می‏ماند! (144)

(به هر حال ما او را رهایی بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالی از گیاه افکندیم در حالی که بیمار بود! (145)

و بوته کدوئی بر او رویاندیم (تا در سایه برگهای پهن و مرطوبش آرامش یابد)! (146)

و او را به سوی جمعیت یکصد هزار نفری -یا بیشتر- فرستادیم! (147)

آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدت معلومی آنان را از مواهب زندگی بهره‏مند ساختیم! (148)

از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانی دارد و پسران از آن آنهاست؟! (149)

آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟! (150)

دانید آنها با این تهمت بزرگشان می‏گویند: (151)

«خداوند فرزند آورده!» ولی آنها به یقین دروغ می‏گویند! (152)

آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟! (153)

شما را چه شده است؟! چگونه حکم می‏کنید؟! (هیچ می‏فهمید چه می‏گویید؟!) (154)

آیا متذکر نمی‏شوید؟! (155)

یا شما دلیل روشنی در این باره دارید؟ (156)

کتابتان را بیاورید اگر راست می‏گویید! (157)

آنها ( مشرکان) میان او ( خداوند) و جن، (خویشاوندی و) نسبتی قائل شدند; در حالی که جنیان بخوبی می‏دانند که این بت‏پرستان در دادگاه الهی احضار می‏شوند! (158)

منزه است خداوند از آنچه توصیف می‏کنند، (159)

مگر بندگان مخلص خدا! (160)

شما و آنچه را پرستش می‏کنید، (161)

هرگز نمی‏توانید کسی را (با آن) فریب دهید، (162)

مگر آنها که در آتش دوزخ وارد می‏شوند! (163)

و هیچ یک از ما نیست جز آنکه مقام معلومی دارد; (164)

و ما همگی (برای اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده‏ایم; (165)

و ما همه تسبیح‏گوی او هستیم! (166)

آنها پیوسته می‏گفتند: (167)

«اگر یکی از کتابهای پیشینیان نزد ما بود، (168)

به یقین، ما بندگان مخلص خدا بودیم!» (169)

(اما هنگامی که این کتاب بزرگ آسمانی بر آنها نازل شد،) به آن کافر شدند; ولی بزودی (نتیجه کار خود را) خواهند دانست! (170)

وعده قطعی ما برای بندگان فرستاده ما از پیش مسلم شده… (171)

که آنان یاری شدگانند، (172)

و لشکر ما پیروزند! (173)

از آنها ( کافران) روی بگردان تا زمان معینی (که فرمان جهاد فرارسد)! (174)

و وضع آنها را بنگر (چه بی‏محتواست) اما بزودی (نتیجه اعمال خود را) می‏بینند! (175)

آیا آنها برای عذاب ما شتاب می‏کنند؟! (176)

اما هنگامی که عذاب ما در آستانه خانه‏هایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدی خواهند داشت! (177)

از آنان روی بگردان تا زمان معینی! (178)

و وضع کارشان را ببین; آنها نیز به زودی (نتیجه اعمال خود را) می‏بینند! (179)

منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف می‏کنند. (180)

و سلام بر رسولان! (181)

و حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است! (182)

 

---

SURA 37. Saffat, or Those Ranged in Ranks

1. By those who range themselves in ranks,

2. And so are strong in repelling [evil],

3. And thus proclaim the Message [of Allah]!

4. Verily, verily, your Allah is one!-

5. Lord of the heavens and of the earth and all between them, and Lord of every

point at the rising of the sun!

6. We have indeed decked the lower heaven with beauty [in] the stars,-

7. [For beauty] and for guard against all obstinate rebellious evil spirits,

8. [So] they should not strain their ears in the direction of the Exalted

Assembly but be cast away from every side,

9. Repulsed, for they are under a perpetual penalty,

10. Except such as snatch away something by stealth, and they are pursued by a

flaming fire, of piercing brightness.

11. Just ask their opinion: are they the more difficult to create, or the

[other] beings We have created? Them have We created out of a sticky clay!

12. Truly dost thou marvel, while they ridicule,

13. And, when they are admonished, pay no heed,-

14. And, when they see a Sign, turn it to mockery,

15. And say, “This is nothing but evident sorcery!

16. “What! when we die, and become dust and bones, shall we [then] be raised up

[again]

17. “And also our fathers of old?”

18. Say thou: “Yea, and ye shall then be humiliated [on account of your evil].”

19. Then it will be a single [compelling] cry; and behold, they will begin to

see!

20. They will say, “Ah! Woe to us! This is the Day of Judgment!”

21. [A voice will say,] “This is the Day of Sorting Out, whose truth ye [once]

denied!”

22. “Bring ye up”, it shall be said, “The wrong-doers and their wives, and the

things they worshipped-

23. “Besides Allah, and lead them to the Way to the [Fierce] Fire!

24. “But stop them, for they must be asked:

25. “‘What is the matter with you that ye help not each other?'”

26. Nay, but that day they shall submit [to Judgment];

27. And they will turn to one another, and question one another.

28. They will say: “It was ye who used to come to us from the right hand [of

power and authority]!”

29. They will reply: “Nay, ye yourselves had no Faith!

30. “Nor had we any authority over you. Nay, it was ye who were a people in

obstinate rebellion!

31. “So now has been proved true, against us, the word of our Lord that we shall

indeed [have to] taste [the punishment of our sins].

32. “We led you astray: for truly we were ourselves astray.”

33. Truly, that Day, they will [all] share in the Penalty.

34. Verily that is how We shall deal with Sinners.

35. For they, when they were told that there is no god except Allah, would puff

themselves up with Pride,

36. And say: “What! shall we give up our gods for the sake of a Poet possessed?”

37. Nay! he has come with the [very] Truth, and he confirms [the Message of] the

messengers [before him].

38. Ye shall indeed taste of the Grievous Penalty;-

39. But it will be no more than the retribution of [the Evil] that ye have

wrought;-

40. But the sincere [and devoted] Servants of Allah,-

41. For them is a Sustenance determined,

42. Fruits [Delights]; and they [shall enjoy] honour and dignity,

43. In Gardens of Felicity,

44. Facing each other on Thrones [of Dignity]:

45. Round will be passed to them a Cup from a clear-flowing fountain,

46. Crystal-white, of a taste delicious to those who drink [thereof],

47. Free from headiness; nor will they suffer intoxication therefrom.

48. And besides them will be chaste women, restraining their glances, with big

eyes [of wonder and beauty].

49. As if they were [delicate] eggs closely guarded.

50. Then they will turn to one another and question one another.

51. One of them will start the talk and say: “I had an intimate companion [on

the earth],

52. “Who used to say, ‘what! art thou amongst those who bear witness to the

Truth [of the Message]?

53. “‘When we die and become dust and bones, shall we indeed receive rewards and

punishments?'”

54. [A voice] said: “Would ye like to look down?”

55. He looked down and saw him in the midst of the Fire.

56. He said: “By Allah! thou wast little short of bringing me to perdition!

57. “Had it not been for the Grace of my Lord, I should certainly have been

among those brought [there]!

58. “Is it [the case] that we shall not die,

59. “Except our first death, and that we shall not be punished?”

60. Verily this is the supreme achievement!

61. For the like of this let all strive, who wish to strive.

62. Is that the better entertainment or the Tree of Zaqqum?

63. For We have truly made it [as] a trial for the wrong-doers.

64. For it is a tree that springs out of the bottom of Hell-Fire:

65. The shoots of its fruit-stalks are like the heads of devils:

66. Truly they will eat thereof and fill their bellies therewith.

67. Then on top of that they will be given a mixture made of boiling water.

68. Then shall their return be to the [Blazing] Fire.

69. Truly they found their fathers on the wrong Path;

70. So they [too] were rushed down on their footsteps!

71. And truly before them, many of the ancients went astray;-

72. But We sent aforetime, among them, [messengers] to admonish them;-

73. Then see what was the end of those who were admonished [but heeded not],-

74. Except the sincere [and devoted] Servants of Allah.

75. [In the days of old], Noah cried to Us, and We are the best to hear prayer.

76. And We delivered him and his people from the Great Calamity,

77. And made his progeny to endure [on this earth];

78. And We left [this blessing] for him among generations to come in later

times:

79. “Peace and salutation to Noah among the nations!”

80. Thus indeed do we reward those who do right.

81. For he was one of our believing Servants.

82. Then the rest we overwhelmed in the Flood.

83. Verily among those who followed his Way was Abraham.

84. Behold! he approached his Lord with a sound heart.

85. Behold! he said to his father and to his people, “What is that which ye

worship?

86. “Is it a falsehood- gods other than Allah- that ye desire?

87. “Then what is your idea about the Lord of the worlds?”

88. Then did he cast a glance at the Stars.

89. And he said, “I am indeed sick [at heart]!”

90. So they turned away from him, and departed.

91. Then did he turn to their gods and said, “will ye not eat [of the offerings

before you]?…

92. “What is the matter with you that ye speak not [intelligently]?”

93. Then did he turn upon them, striking [them] with the right hand.

94. Then came [the worshippers] with hurried steps, and faced [him].

95. He said: “Worship ye that which ye have [yourselves] carved?

96. “But Allah has created you and your handwork!”

97. They said, “Build him a furnace, and throw him into the blazing fire!”

98. [This failing], they then sought a stratagem against him, but We made them

the ones most humiliated!

99. He said: “I will go to my Lord! He will surely guide me!

100. “O my Lord! Grant me a righteous [son]!”

101. So We gave him the good news of a boy ready to suffer and forbear.

102. Then, when [the son] reached [the age of] [serious] work with him, he said:

“O my son! I see in vision that I offer thee in sacrifice: Now see what is thy

view!” [The son] said: “O my father! Do as thou art commanded: thou will find

me, if Allah so wills one practising Patience and Constancy!”

103. So when they had both submitted their wills [to Allah], and he had laid him

prostrate on his forehead [for sacrifice],

104. We called out to him “O Abraham!

105. “Thou hast already fulfilled the vision!” – thus indeed do We reward those

who do right.

106. For this was obviously a trial-

107. And We ransomed him with a momentous sacrifice:

108. And We left [this blessing] for him among generations [to come] in later

times:

109. “Peace and salutation to Abraham!”

110. Thus indeed do We reward those who do right.

111. For he was one of our believing Servants.

112. And We gave him the good news of Isaac – a prophet,- one of the Righteous.

113. We blessed him and Isaac: but of their progeny are [some] that do right,

and [some] that obviously do wrong, to their own souls.

114. Again [of old] We bestowed Our favour on Moses and Aaron,

115. And We delivered them and their people from [their] Great Calamity;

116. And We helped them, so they overcame [their troubles];

117. And We gave them the Book which helps to make things clear;

118. And We guided them to the Straight Way.

119. And We left [this blessing] for them among generations [to come] in later

times:

120. “Peace and salutation to Moses and Aaron!”

121. Thus indeed do We reward those who do right.

122. For they were two of our believing Servants.

123. So also was Elias among those sent [by Us].

124. Behold, he said to his people, “Will ye not fear [Allah]?

125. “Will ye call upon Baal and forsake the Best of Creators,-

126. “Allah, your Lord and Cherisher and the Lord and Cherisher of your fathers

of old?”

127. But they rejected him, and they will certainly be called up [for

punishment],-

128. Except the sincere and devoted Servants of Allah [among them].

129. And We left [this blessing] for him among generations [to come] in later

times:

130. “Peace and salutation to such as Elias!”

131. Thus indeed do We reward those who do right.

132. For he was one of our believing Servants.

133. So also was Lut among those sent [by Us].

134. Behold, We delivered him and his adherents, all

135. Except an old woman who was among those who lagged behind:

136. Then We destroyed the rest.

137. Verily, ye pass by their [sites], by day-

138. And by night: will ye not understand?

139. So also was Jonah among those sent [by Us].

140. When he ran away [like a slave from captivity] to the ship [fully] laden,

141. He [agreed to] cast lots, and he was condemned:

142. Then the big Fish did swallow him, and he had done acts worthy of blame.143. Had it not been that he [repented and] glorified Allah,

144. He would certainly have remained inside the Fish till the Day of

Resurrection.

145. But We cast him forth on the naked shore in a state of sickness,

146. And We caused to grow, over him, a spreading plant of the gourd kind.

147. And We sent him [on a mission] to a hundred thousand [men] or more.

148. And they believed; so We permitted them to enjoy [their life] for a while.

149. Now ask them their opinion: Is it that thy Lord has [only] daughters, and

they have sons?-

150. Or that We created the angels female, and they are witnesses [thereto]?

151. Is it not that they say, from their own invention,

152. “Allah has begotten children”? but they are liars!

153. Did He [then] choose daughters rather than sons?

154. What is the matter with you? How judge ye?

155. Will ye not then receive admonition?

156. Or have ye an authority manifest?

157. Then bring ye your Book [of authority] if ye be truthful!

158. And they have invented a blood-relationship between Him and the Jinns: but

the Jinns know [quite well] that they have indeed to appear [before his

Judgment-Seat]!

159. Glory to Allah! [He is free] from the things they ascribe [to Him]!

160. Not [so do] the Servants of Allah, sincere and devoted.

161. For, verily, neither ye nor those ye worship-

162. Can lead [any] into temptation concerning Allah,

163. Except such as are [themselves] going to the blazing Fire!

164. [Those ranged in ranks say]: “Not one of us but has a place appointed;

165. “And we are verily ranged in ranks [for service];

166. “And we are verily those who declare [Allah’s] glory!”

167. And there were those who said,

168. “If only we had had before us a Message from those of old,

169. “We should certainly have been Servants of Allah, sincere [and devoted]!”

170. But [now that the Qur’an has come], they reject it: But soon will they

know!

171. Already has Our Word been passed before [this] to our Servants sent [by

Us],

172. That they would certainly be assisted,

173. And that Our forces,- they surely must conquer.

174. So turn thou away from them for a little while,

175. And watch them [how they fare], and they soon shall see [how thou farest]!

176. Do they wish [indeed] to hurry on our Punishment?

177. But when it descends into the open space before them, evil will be the

morning for those who were warned [and heeded not]!

178. So turn thou away from them for a little while,

179. And watch [how they fare] and they soon shall see [how thou farest]!

180. Glory to thy Lord, the Lord of Honour and Power! [He is free] from what

they ascribe [to Him]!

181. And Peace on the messengers!

182. And Praise to Allah, the Lord and Cherisher of the Worlds.

---