سوره زخرف با ترجمه فارسی و انگلیسی

SURA 43. Zukhruf, or Gold Adornments سوره زخرف- سورة الزخرف

سوره زخرف با ترجمه فارسی و انگلیسی در سایت فرهنگی و هنری تهران لوح قرار داده شده است. سوره مبارک زخرف دارای 89 آیه می باشد و سوره 43 ام از قرآن کریم است. شما عزیزان می توانید تمامی سوره های قرآن را با انتخاب قاری و زبان مورد نظرتان در صفحه قرآن کریم سایت تهران لوح ببینید و یا دانلود نمایید.

﴿ سورة الزخرف – سورة ٤٣ – تعداد آیات ٨٩ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾ 

وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾

 إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٣﴾ 

وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ ﴿٤﴾

 أَفَنَضْرِبُ عَنْکُمُ الذِّکْرَ صَفْحًا أَنْ کُنْتُمْ قَوْمًا مُسْرِفِینَ ﴿٥﴾

 وَکَمْ أَرْسَلْنَا مِنْ نَبِیٍّ فِی الأوَّلِینَ ﴿٦﴾

 وَمَا یَأْتِیهِمْ مِنْ نَبِیٍّ إِلا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٧﴾ 

فَأَهْلَکْنَا أَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشًا وَمَضَى مَثَلُ الأوَّلِینَ ﴿٨﴾

 وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ لَیَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِیزُ الْعَلِیمُ ﴿٩﴾ 

الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلا لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٠﴾ 

وَالَّذِی نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا کَذَلِکَ تُخْرَجُونَ ﴿١١﴾ 

وَالَّذِی خَلَقَ الأزْوَاجَ کُلَّهَا وَجَعَلَ لَکُمْ مِنَ الْفُلْکِ وَالأنْعَامِ مَا تَرْکَبُونَ ﴿١٢﴾

 لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْکُرُوا نِعْمَةَ رَبِّکُمْ إِذَا اسْتَوَیْتُمْ عَلَیْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ ﴿١٣﴾

 وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ ﴿١٤﴾

 وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا إِنَّ الإنْسَانَ لَکَفُورٌ مُبِینٌ ﴿١٥﴾ 

أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا یَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاکُمْ بِالْبَنِینَ ﴿١٦﴾ 

وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَنِ مَثَلا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ کَظِیمٌ ﴿١٧﴾ 

أَوَمَنْ یُنَشَّأُ فِی الْحِلْیَةِ وَهُوَ فِی الْخِصَامِ غَیْرُ مُبِینٍ ﴿١٨﴾ 

وَجَعَلُوا الْمَلائِکَةَ الَّذِینَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثًا أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُکْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَیُسْأَلُونَ ﴿١٩﴾ 

وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَنُ مَا عَبَدْنَاهُمْ مَا لَهُمْ بِذَلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلا یَخْرُصُونَ ﴿٢٠﴾

 أَمْ آتَیْنَاهُمْ کِتَابًا مِنْ قَبْلِهِ فَهُمْ بِهِ مُسْتَمْسِکُونَ ﴿٢١﴾

 بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ ﴿٢٢﴾ 

وَکَذَلِکَ مَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ فِی قَرْیَةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِمْ مُقْتَدُونَ ﴿٢٣﴾

 قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُکُمْ بِأَهْدَى مِمَّا وَجَدْتُمْ عَلَیْهِ آبَاءَکُمْ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿٢٤﴾

 فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ ﴿٢٥﴾

 وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ لأبِیهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِی بَرَاءٌ مِمَّا تَعْبُدُونَ ﴿٢٦﴾ 

إِلا الَّذِی فَطَرَنِی فَإِنَّهُ سَیَهْدِینِ ﴿٢٧﴾

 وَجَعَلَهَا کَلِمَةً بَاقِیَةً فِی عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٢٨﴾

 بَلْ مَتَّعْتُ هَؤُلاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّى جَاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُبِینٌ ﴿٢٩﴾ 

وَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ کَافِرُونَ ﴿٣٠﴾

وَقَالُوا لَوْلا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِنَ الْقَرْیَتَیْنِ عَظِیمٍ ﴿٣١﴾ 

أَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُمْ مَعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِیَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِیًّا وَرَحْمَةُ رَبِّکَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ ﴿٣٢﴾ 

وَلَوْلا أَنْ یَکُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ یَکْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِنْ فَضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ ﴿٣٣﴾ 

وَلِبُیُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَیْهَا یَتَّکِئُونَ ﴿٣٤﴾ 

وَزُخْرُفًا وَإِنْ کُلُّ ذَلِکَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَالآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُتَّقِینَ ﴿٣٥﴾

 وَمَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمَنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ ﴿٣٦﴾

 وَإِنَّهُمْ لَیَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿٣٧﴾

 حَتَّى إِذَا جَاءَنَا قَالَ یَا لَیْتَ بَیْنِی وَبَیْنَکَ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ الْقَرِینُ ﴿٣٨﴾ 

وَلَنْ یَنْفَعَکُمُ الْیَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّکُمْ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿٣٩﴾

 أَفَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِی الْعُمْیَ وَمَنْ کَانَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٤٠﴾ 

فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ ﴿٤١﴾ 

أَوْ نُرِیَنَّکَ الَّذِی وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَیْهِمْ مُقْتَدِرُونَ ﴿٤٢﴾

 فَاسْتَمْسِکْ بِالَّذِی أُوحِیَ إِلَیْکَ إِنَّکَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٤٣﴾ 

وَإِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَلِقَوْمِکَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ ﴿٤٤﴾

 وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رُسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً یُعْبَدُونَ ﴿٤٥﴾ 

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّی رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٤٦﴾

 فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِآیَاتِنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا یَضْحَکُونَ ﴿٤٧﴾

 وَمَا نُرِیهِمْ مِنْ آیَةٍ إِلا هِیَ أَکْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا وَأَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٤٨﴾ 

وَقَالُوا یَا أَیُّهَا السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّکَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَکَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ ﴿٤٩﴾

 فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ یَنْکُثُونَ ﴿٥٠﴾

 وَنَادَى فِرْعَوْنُ فِی قَوْمِهِ قَالَ یَا قَوْمِ أَلَیْسَ لِی مُلْکُ مِصْرَ وَهَذِهِ الأنْهَارُ تَجْرِی مِنْ تَحْتِی أَفَلا تُبْصِرُونَ ﴿٥١﴾ 

أَمْ أَنَا خَیْرٌ مِنْ هَذَا الَّذِی هُوَ مَهِینٌ وَلا یَکَادُ یُبِینُ ﴿٥٢﴾ 

فَلَوْلا أُلْقِیَ عَلَیْهِ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلائِکَةُ مُقْتَرِنِینَ ﴿٥٣﴾ 

فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿٥٤﴾ 

فَلَمَّا آسَفُونَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٥٥﴾ فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلا لِلآخِرِینَ ﴿٥٦﴾

 وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلا إِذَا قَوْمُکَ مِنْهُ یَصِدُّونَ ﴿٥٧﴾

 وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَیْرٌ أَمْ هُوَ مَا ضَرَبُوهُ لَکَ إِلا جَدَلا بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ ﴿٥٨﴾

 إِنْ هُوَ إِلا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَیْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلا لِبَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿٥٩﴾ 

وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنْکُمْ مَلائِکَةً فِی الأرْضِ یَخْلُفُونَ ﴿٦٠﴾

 وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿٦١﴾

 وَلا یَصُدَّنَّکُمُ الشَّیْطَانُ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿٦٢﴾ 

وَلَمَّا جَاءَ عِیسَى بِالْبَیِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُکُمْ بِالْحِکْمَةِ وَلأبَیِّنَ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی تَخْتَلِفُونَ فِیهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿٦٣﴾

 إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّی وَرَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿٦٤﴾ 

فَاخْتَلَفَ الأحْزَابُ مِنْ بَیْنِهِمْ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ یَوْمٍ أَلِیمٍ ﴿٦٥﴾ 

هَلْ یَنْظُرُونَ إِلا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لا یَشْعُرُونَ ﴿٦٦﴾ 

الأخِلاءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلا الْمُتَّقِینَ ﴿٦٧﴾

 یَا عِبَادِ لا خَوْفٌ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ وَلا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٦٨﴾ 

الَّذِینَ آمَنُوا بِآیَاتِنَا وَکَانُوا مُسْلِمِینَ ﴿٦٩﴾

 ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ تُحْبَرُونَ ﴿٧٠﴾

 یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِصِحَافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَأَکْوَابٍ وَفِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الأنْفُسُ وَتَلَذُّ الأعْیُنُ وَأَنْتُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٧١﴾ 

وَتِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٧٢﴾

 لَکُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ کَثِیرَةٌ مِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿٧٣﴾ 

إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿٧٤﴾ 

لا یُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ ﴿٧٥﴾ 

وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَکِنْ کَانُوا هُمُ الظَّالِمِینَ ﴿٧٦﴾ 

وَنَادَوْا یَا مَالِکُ لِیَقْضِ عَلَیْنَا رَبُّکَ قَالَ إِنَّکُمْ مَاکِثُونَ ﴿٧٧﴾

 لَقَدْ جِئْنَاکُمْ بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَکُمْ لِلْحَقِّ کَارِهُونَ ﴿٧٨﴾ 

أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ ﴿٧٩﴾ 

أَمْ یَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ بَلَى وَرُسُلُنَا لَدَیْهِمْ یَکْتُبُونَ ﴿٨٠﴾

 قُلْ إِنْ کَانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِینَ ﴿٨١﴾ 

سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿٨٢﴾

 فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿٨٣﴾ 

وَهُوَ الَّذِی فِی السَّمَاءِ إِلَهٌ وَفِی الأرْضِ إِلَهٌ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿٨٤﴾

 وَتَبَارَکَ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٥﴾

 وَلا یَمْلِکُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿٨٦﴾

 وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى یُؤْفَکُونَ ﴿٨٧﴾

 وَقِیلِهِ یَا رَبِّ إِنَّ هَؤُلاءِ قَوْمٌ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾ 

فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلامٌ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿٨٩﴾  

---

 ترجمه فارسی سورة الزخرف

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم. (1)

سوگند به کتاب مبین (و روشنگر)، (2)

که ما آن را قرآنی فصیح و عربی قرار دادیم، شاید شما (آن را) درک کنید! (3)

و آن در «ام‏الکتاب‏» ( لوح محفوظ) نزد ما بلندپایه و استوار است! (4)

آیا این ذکر ( قرآن) را از شما بازگیریم بخاطر اینکه قومی اسرافکارید؟! (5)

چه بسیار پیامبرانی که (برای هدایت) در میان اقوام پیشین فرستادیم; (6)

ولی هیچ پیامبری به سوی آنها نمی‏آمد مگر اینکه او را استهزا می‏کردند. (7)

ولی ما کسانی را که نیرومندتر از آنها بودند هلاک کردیم، و داستان پیشینیان گذشت. (8)

هر گاه از آنان بپرسی: «چه کسی آسمانها و زمین را آفریده است؟» مسلما می‏گویند: «خداوند قادر و دانا آنها را آفریده است‏»! (9)

همان کسی که زمین را محل آرامش شما قرار داد، و برای شما در آن راه‏هایی آفرید باشد، که هدایت شوید (و به مقصد برسید)! (10)

همان کسی که از آسمان آبی فرستاد بمقدار معین، و بوسیله آن سرزمین مرده را حیات بخشیدیم; همین گونه (در قیامت از قبرها) شما را خارج می‏سازند! (11)

و همان کسی که همه زوجها را آفرید، وبرای شما از کشتیها و چهارپایان مرکبهایی قرارداد که بر آن سوار می‏شوید، (12)

تا بر پشت آنها بخوبی قرار گیرید; سپس هنگامی که بر آنها سوار شدید، نعمت پروردگارتان را متذکر شوید و بگویید: «پاک و منزه است کسی که این را مسخر ما ساخت، وگرنه ما توانایی تسخیر آن را نداشتیم; (13)

و ما به سوی پروردگارمان بازمی‏گردیم!» (14)

آنها برای خداوند از میان بندگانش جزئی قرار دادند (و ملائکه را دختران خدا خواندند); انسان کفران‏کننده آشکاری است! (15)

آیا از میان مخلوقاتش دختران را برای خود انتخاب کرده و پسران را برای شما برگزیده است؟! (16)

در حالی که هرگاه یکی از آنها را به همان چیزی که برای خداوند رحمان شبیه قرار داده ( به تولد دختر) بشارت دهند، صورتش (از فرط ناراحتی) سیاه می‏شود و خشمگین می‏گردد! (17)

آیا کسی را که در لابلای زینتها پرورش می‏یابد و به هنگام جدال قادر به تبیین مقصود خود نیست (فرزند خدا می‏خوانید)؟! (18)

آنها فرشتگان را که بندگان خداوند رحمانند مؤنث پنداشتند; آیا شاهد آفرینش آنها بوده اند؟ ! گواهی آنان نوشته می‏شود و (از آن) بازخواست خواهند شد! (19)

آنان گفتند: «اگر خداوند رحمان می‏خواست ما آنها را پرستش نمی‏کردیم!» ولی به این امر هیچ گونه علم و یقین ندارند و جز دروغ چیزی نمی‏گویند! (20)

یا اینکه ما کتابی پیش از این به آنان داده‏ایم و آنها به آن تمسک می‏جویند؟! (21)

بلکه آنها می‏گویند: «ما نیاکان خود را بر آئینی یافتیم، و ما نیز به پیروی آنان هدایت یافته‏ایم.; س‏ذللّه (22)

و این‏گونه در هیچ شهر و دیاری پیش از تو پیامبر انذارکننده‏ای نفرستادیم مگر اینکه ثروتمندان مست و مغرور آن گفتند: «ما پدران خود را بر آئینی یافتیم و به آثار آنان اقتدا می‏کنیم.» (23)

(پیامبرشان) گفت: «آیا اگر من آیینی هدایت‏بخش‏تر از آنچه پدرانتان را بر آن یافتید آورده باشم (باز هم انکار می‏کنید)؟!» گفتند: «(آری،) ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‏اید کافریم! س‏ذللّه (24)

به همین جهت از آنها انتقام گرفتیم; بنگر پایان کار تکذیب‏کنندگان چگونه بود! (25)

و به خاطر بیاور هنگامی را که ابراهیم به پدرش ( عمویش آزر) و قومش گفت: «من از آنچه شما می‏پرستید بیزارم. (26)

مگر آن کسی که مرا آفریده، که او هدایتم خواهد کرد!» (27)

او کلمه توحید را کلمه پاینده‏ای در نسلهای بعد از خود قرار داد، شاید به سوی خدا باز گردند! (28)

ولی من این گروه و پدرانشان را از مواهب دنیا بهره‏مند ساختم تا حق و فرستاده آشکار (الهی) به سراغشان آمد; (29)

هنگامی که حق به سراغشان آمد; گفتند: «این سحر است، و ما نسبت به آن کافریم‏»! (30)

و گفتند: «چرا این قرآن بر مرد بزرگ (و ثروتمندی) از این دو شهر (مکه و طائف) ناز ل نشده است؟!» (31)

آیا آنان رحمت پروردگارت را تقسیم می‏کنند؟! ما معیشت آنها را در حیات دنیا در میانشان تقسیم کردیم و بعضی را بر بعضی برتری دادیم تا یکدیگر را مسخر کرده (و با هم تعاون نمایند); و رحمت پروردگارت از تمام آنچه جمع‏آوری می‏کنند بهتر است! (32)

اگر (تمکن کفار از مواهب مادی) سبب نمی‏شد که همه مردم امت واحد (گمراهی) شوند، ما برای کسانی که به (خداوند) رحمان کافر می‏شدند خانه‏هایی قرار می‏دادیم با سقفهایی از نقره و نردبانهایی که از آن بالا روند، (33)

و برای خانه‏هایشان درها و تختهایی (زیبا و نقره‏ای) قرار می‏دادیم که بر آن تکیه کنند; (34)

و انواع زیورها; ولی تمام اینها بهره زندگی دنیاست، و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهیزگاران است! (35)

و هر کس از یاد خدا روی‏گردان شود شیطان را به سراغ او میفرستیم پس همواره قرین اوست! (36)

و آنها ( شیاطین) این گروه را از راه خدا بازمی‏دارند، در حالی که گمان می‏کنند هدایت‏یافتگان حقیقی آنها هستند! (37)

تا زمانی که (در قیامت) نزد ما حاضر شود می‏گوید: ای کاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود; چه بد همنشینی بودی! (38)

(ولی به آنها می‏گوییم:) هرگز این گفتگوها امروز به حال شما سودی ندارد، چرا که ظلم کردید; و همه در عذاب مشترکید! (39)

(ای پیامبر!) آیا تو می‏توانی سخن خود را به گوش کران برسانی، یا کوران و کسانی را که در گمراهی آشکاری هستند هدایت کنی؟! (40)

و هرگاه تو را از میان آنها ببریم، حتما از آنان انتقام خواهیم گرفت; (41)

یا اگر (زنده بمانی و) و آنچه را (از عذاب) به آنان وعده داده‏ایم به تو نشان دهیم، باز ما بر آنها مسلطیم! (42)

آنچه را بر تو وحی شده محکم بگیر که تو بر صراط مستقیمی. (43)

و این مایه یادآوری (و عظمت) تو و قوم تو است و بزودی سؤال خواهید شد. (44)

از رسولانی که پیش از تو فرستادیم بپرس: آیا غیر از خداوند رحمان معبودانی برای پرستش قرار دادیم؟! (45)

ما موسی را با آیات خود به سوی فرعون و درباریان او فرستادیم; (موسی به آنها) گفت: «من فرستاده پروردگار جهانیانم‏» (46)

ولی هنگامی که او آیات ما را برای آنها آورد، به آن می‏خندیدند! (47)

ما هیچ آیه (و معجزه‏ای) به آنان نشان نمی‏دادیم مگر اینکه از دیگری بزرگتر (و مهمتر) بود; و آنها را به (انواع) عذاب گرفتار کردیم شاید بازگردند! (48)

(وقتی گرفتار بلا می‏شدند می)گفتند: «ای ساحر! پروردگارت را به عهدی که با تو کرده بخوان (تا ما را از این بلا برهاند) که ما هدایت خواهیم یافت (و ایمان می‏آوریم)!» (49)

اما هنگامی که عذاب را از آنها برطرف می‏ساختیم پیمان خود را می‏شکستند! (50)

فرعون در میان قوم خود ندا داد و گفت: «ای قوم من! آیا حکومت مصر از آن من نیست، و این نهرها تحت فرمان من جریان ندارد؟ آیا نمی‏بینید؟ (51)

مگر نه این است که من از این مردی که از خانواده و طبقه پستی است و هرگز نمی‏تواند فصیح سخن بگوید برترم؟ (52)

(اگر راست می‏گوید) چرا دستبندهای طلا به او داده نشده، یا اینکه چرا فرشتگان دوشادوش او نیامده‏اند (تا گفتارش را تایید کنند)؟! (53)

(فرعون) قوم خود را سبک شمرد، در نتیجه از او اطاعت کردند; آنان قومی فاسق بودند! (54)

اما هنگامی که ما را به خشم آوردند، از آنها انتقام گرفتیم و همه را غرق کردیم. (55)

و آنها را پیشگامان (در عذاب) و عبرتی برای دیگران قرار دادیم. (56)

و هنگامی که درباره فرزند مریم مثلی زده شد، ناگهان قوم تو بخاطر آن داد و فریاد راه انداختند. (57)

و گفتند: «آیا خدایان ما بهترند یا او ( مسیح)؟! (اگر معبودان ما در دوزخند، مسیح نیز در دوزخ است، چرا که معبود واقع شده)!» ولی آنها این مثل را جز از طریق جدال (و لجاج) برای تو نزدند; آنان گروهی کینه‏توز و پرخاشگرند! (58)

مسیح فقط بنده‏ای بود که ما نعمت به او بخشیدیم و او را نمونه و الگوئی برای بنی اسرائیل قرار دادیم. (59)

و هرگاه بخواهیم به جای شما در زمین فرشتگانی قرار می‏دهیم که جانشین (شما) گردند! (60)

و او ( مسیح) سبب آگاهی بر روز قیامت است. (زیرا نزول عیسی گواه نزدیکی رستاخیز است); هرگز در آن تردید نکنید; و از من پیروی کنید که این راه مستقیم است! (61)

و شیطان شما را (از راه خدا) باز ندارد، که او دشمن آشکار شماست! (62)

و هنگامی که عیسی دلایل روشن (برای آنها) آورد گفت: «من برای شما حکمت آورده‏ام، و آمده‏ام تا برخی از آنچه را که در آن اختلاف دارید روشن کنم; پس تقوای الهی پیشه کنید و از من اطاعت نمایید! (63)

خداوند پروردگار من و پروردگار شماست; (تنها) او را پرستش کنید که راه راست همین است! س‏ذللّه (64)

ولی گروه‏هایی از میان آنها (درباره مسیح) اختلاف کردند (و بعضی او را خدا پنداشتند); وای بر کسانی که ستم کردند از عذاب روزی دردناک! (65)

آیا جز این انتظار دارند که قیامت ناگهان به سراغشان آید در حالی که نمی‏فهمند؟ (66)

دوستان در آن روز دشمن یکدیگرند، مگر پرهیزگاران! (67)

ای بندگان من! امروز نه ترسی بر شماست و نه اندوهگین می‏شوید! (68)

همان کسانی که به آیات ما ایمان آوردند و تسلیم بودند. (69)

(به آنها خطاب می‏شود:) شما و همسرانتان در نهایت شادمانی وارد بهشت شوید! (70)

(این در حالی است که) ظرفها(ی غذا) و جامهای طلائی (شراب طهور) را گرداگرد آنها می‏گردانند; و در آن (بهشت) آنچه دلها می‏خواهد و چشمها از آن لذت می‏برد موجود است; و شما همیشه در آن خواهید ماند! (71)

این بهشتی است که شما وارث آن می‏شوید بخاطر اعمالی که انجام می‏دادید! (72)

و در آن برای شما میوه‏های فراوان است که از آن می‏خورید. (73)

(ولی) مجرمان در عذاب دوزخ جاودانه می‏مانند. (74)

هرگز عذاب آنان تخفیف نمی‏یابد، و در آنجا از همه چیز مایوسند. (75)

ما به آنها ستم نکردیم، آنان خود ستمکار بودند! (76)

آنها فریاد می‏کشند: «ای مالک دوزخ! (ای کاش) پروردگارت ما را بمیراند (تا آسوده شویم)! س‏ذللّه می‏گوید: «شما در این جا ماندنی هستید!» (77)

ما حق را برای شما آوردیم; ولی بیشتر شما از حق کراهت داشتید! (78)

بلکه آنها تصمیم محکم بر توطئه گرفتند; ما نیز اراده محکمی (درباره آنها) داریم! (79)

آیا آنان می‏پندارند که ما اسرار نهانی و سخنان درگوشی آنان را نمی‏شنویم؟ آری، رسولان (و فرشتگان) ما نزد آنها هستند و می‏نویسند! (80)

بگو: «اگر برای خداوند فرزندی بود، من نخستین پرستنده او بودم!» (81)

منزه است پروردگار آسمانها و زمین، پروردگار عرش، از توصیفی که آنها می‏کنند! (82)

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل غوطه‏ور باشند و سرگرم بازی شوند تا روزی را که به آنها وعده داده شده است ملاقات کنند (و نتیجه کار خود را ببینند)! (83)

او کسی است که در آسمان معبود است و در زمین معبود; و او حکیم و علیم است! (84)

پر برکت و پایدار است کسی که حکومت آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است از آن اوست; و آگاهی از قیام قیامت نزد اوست و به سوی او بازگردانده می‏شوید! (85)

کسانی را که غیر از او می‏خوانند قادر بر شفاعت نیستند; مگر آنها که شهادت به حق داده‏اند و بخوبی آگاهند! (86)

و اگر از آنها بپرسی چه کسی آنان را آفریده، قطعا می‏گویند: خدا; پس چگونه از عبادت او منحرف می‏شوند؟! (87)

آنها چگونه از شکایت پیامبر که می‏گوید: «پروردگارا! اینها قومی هستند که ایمان نمی آورند س‏ذللّه (غافل می‏شوند؟!) (88)

پس (اکنون که چنین است) از آنان روی برگردان و بگو: «سلام بر شما»، اما بزودی خواهند دانست! (89)

---

 ترجمه انگلیسی سوره زخرف

SURA 43. Zukhruf, or Gold Adornments

1. Ha-Mim

2. By the Book that makes things clear,-

3. We have made it a Qur’an in Arabic, that ye may be able to understand [and

learn wisdom].

4. And verily, it is in the Mother of the Book, in Our Presence, high [in

dignity], full of wisdom.

5. Shall We then take away the Message from you and repel [you], for that ye are

a people transgressing beyond bounds?

6. But how many were the prophets We sent amongst the peoples of old?

7. And never came there a prophet to them but they mocked him.

8. So We destroyed [them]- stronger in power than these;- and [thus] has passed

on the Parable of the peoples of old.

9. If thou wert to question them, ‘Who created the heavens and the earth?’ They

would be sure to reply, ‘they were created by [Him], the Exalted in Power, Full

of Knowledge’;-

10. [Yea, the same that] has made for you the earth [like a carpet] spread out,

and has made for you roads [and channels] therein, in order that ye may find

guidance [on the way];

11. That sends down [from time to time] rain from the sky in due measure;- and

We raise to life therewith a land that is dead; even so will ye be raised [from

the dead];-

12. That has created pairs in all things, and has made for you ships and cattle

on which ye ride,

13. In order that ye may sit firm and square on their backs, and when so seated,

ye may celebrate the [kind] favour of your Lord, and say, “Glory to Him Who has

subjected these to our [use], for we could never have accomplished this [by

ourselves],

14. “And to our Lord, surely, must we turn back!”

15. Yet they attribute to some of His servants a share with Him [in his

godhead]! truly is man a blasphemous ingrate avowed!

16. What! has He taken daughters out of what He himself creates, and granted to

you sons for choice?

17. When news is brought to one of them of [the birth of] what he sets up as a

likeness to [Allah] Most Gracious, his face darkens, and he is filled with

inward grief!

18. Is then one brought up among trinkets, and unable to give a clear account in

a dispute [to be associated with Allah]?

19. And they make into females angels who themselves serve Allah. Did they

witness their creation? Their evidence will be recorded, and they will be called

to account!

20. [“Ah!”] they say, “If it had been the will of [Allah] Most Gracious, we

should not have worshipped such [deities]!” Of that they have no knowledge! they

do nothing but lie!

21. What! have We given them a Book before this, to which they are holding fast?

22. Nay! they say: “We found our fathers following a certain religion, and we do

guide ourselves by their footsteps.”

23. Just in the same way, whenever We sent a Warner before thee to any people,

the wealthy ones among them said: “We found our fathers following a certain

religion, and we will certainly follow in their footsteps.”

24. He said: “What! Even if I brought you better guidance than that which ye

found your fathers following?” They said: “For us, we deny that ye [prophets]

are sent [on a mission at all].”

25. So We exacted retribution from them: now see what was the end of those who

rejected [Truth]!

26. Behold! Abraham said to his father and his people: “I do indeed clear myself

of what ye worship:

27. “[I worship] only Him Who made me, and He will certainly guide me.”

28. And he left it as a Word to endure among those who came after him, that they

may turn back [to Allah].

29. Yea, I have given the good things of this life to these [men] and their

fathers, until the Truth has come to them, and a messenger making things clear.

30. But when the Truth came to them, they said: “This is sorcery, and we do

reject it.”

31. Also, they say: “Why is not this Qur’an sent down to some leading man in

either of the two [chief] cities?”

32. Is it they who would portion out the Mercy of thy Lord? It is We Who portion

out between them their livelihood in the life of this world: and We raise some

of them above others in ranks, so that some may command work from others. But

the Mercy of thy Lord is better than the [wealth] which they amass.

33. And were it not that [all] men might become of one [evil] way of life, We

would provide, for everyone that blasphemes against [Allah] Most Gracious,

silver roofs for their houses and [silver] stair-ways on which to go up,

34. And [silver] doors to their houses, and thrones [of silver] on which they

could recline,

35. And also adornments of gold. But all this were nothing but conveniences of

the present life: The Hereafter, in the sight of thy Lord is for the Righteous.

36. If anyone withdraws himself from remembrance of [Allah] Most Gracious, We

appoint for him an evil one, to be an intimate companion to him.

37. Such [evil ones] really hinder them from the Path, but they think that they

are being guided aright!

38. At length, when [such a one] comes to Us, he says [to his evil companion]:

“Would that between me and thee were the distance of East and West!” Ah! evil is

the companion [indeed]!

39. When ye have done wrong, it will avail you nothing, that Day, that ye shall

be partners in Punishment!

40. Canst thou then make the deaf to hear, or give direction to the blind or to

such as [wander] in manifest error?

41. Even if We take thee away, We shall be sure to exact retribution from them,

42. Or We shall show thee that [accomplished] which We have promised them: for

verily We shall prevail over them.

43. So hold thou fast to the Revelation sent down to thee; verily thou art on a

Straight Way.

44. The [Qur’an] is indeed the message, for thee and for thy people; and soon

shall ye [all] be brought to account.

45. And question thou our messengers whom We sent before thee; did We appoint

any deities other than [Allah] Most Gracious, to be worshipped?

46. We did send Moses aforetime, with Our Signs, to Pharaoh and his Chiefs: He

said, “I am a messenger of the Lord of the Worlds.”

47. But when he came to them with Our Signs, behold they ridiculed them.

48. We showed them Sign after Sign, each greater than its fellow, and We seized

them with Punishment, in order that they might turn [to Us].

49. And they said, “O thou sorcerer! Invoke thy Lord for us according to His

covenant with thee; for we shall truly accept guidance.”

50. But when We removed the Penalty from them, behold, they broke their word.

51. And Pharaoh proclaimed among his people, saying: “O my people! Does not the

dominion of Egypt belong to me, [witness] these streams flowing underneath my

[palace]? What! see ye not then?

52. “Am I not better than this [Moses], who is a contemptible wretch and can

scarcely express himself clearly?

53. “Then why are not gold bracelets bestowed on him, or [why] come [not] with

him angels accompanying him in procession?”

54. Thus did he make fools of his people, and they obeyed him: truly were they a

people rebellious [against Allah].

55. When at length they provoked Us, We exacted retribution from them, and We

drowned them all.

56. And We made them [a people] of the Past and an Example to later ages.

57. When [Jesus] the son of Mary is held up as an example, behold, thy people

raise a clamour thereat [in ridicule]!

58. And they say, “Are our gods best, or he?” This they set forth to thee, only

by way of disputation: yea, they are a contentious people.

59. He was no more than a servant: We granted Our favour to him, and We made him

an example to the Children of Israel.

60. And if it were Our Will, We could make angels from amongst you, succeeding

each other on the earth.

61. And [Jesus] shall be a Sign [for the coming of] the Hour [of Judgment]:

therefore have no doubt about the [Hour], but follow ye Me: this is a Straight

Way.

62. Let not the Evil One hinder you: for he is to you an enemy avowed.

63. When Jesus came with Clear Signs, he said: “Now have I come to you with

Wisdom, and in order to make clear to you some of the [points] on which ye

dispute: therefore fear Allah and obey me.

64. “For Allah, He is my Lord and your Lord: so worship ye Him: this is a

Straight Way.”

65. But sects from among themselves fell into disagreement: then woe to the

wrong-doers, from the Penalty of a Grievous Day!

66. Do they only wait for the Hour – that it should come on them all of a

sudden, while they perceive not?

67. Friends on that day will be foes, one to another,- except the Righteous.

68. My devotees! no fear shall be on you that Day, nor shall ye grieve,-

69. [Being] those who have believed in Our Signs and bowed [their wills to Ours]

in Islam.

70. Enter ye the Garden, ye and your wives, in [beauty and] rejoicing.

71. To them will be passed round, dishes and goblets of gold: there will be

there all that the souls could desire, all that their ayes could delight in: and

ye shall abide therein [for eye].

72. Such will be the Garden of which ye are made heirs for your [good] deeds [in

life].

73. Ye shall have therein abundance of fruit, from which ye shall have

satisfaction.

74. The sinners will be in the Punishment of Hell, to dwell therein [for aye]:

75. Nowise will the [Punishment] be lightened for them, and in despair will they

be there overwhelmed.

76. Nowise shall We be unjust to them: but it is they who have been unjust

themselves.

77. They will cry: “O Malik! would that thy Lord put an end to us!” He will say,

“Nay, but ye shall abide!”

78. Verily We have brought the Truth to you: but most of you have a hatred for

Truth.

79. What! have they settled some plan [among themselves]? But it is We Who

settle things.

80. Or do they think that We hear not their secrets and their private counsels?

Indeed [We do], and Our messengers are by them, to record.

81. Say: “If [Allah] Most Gracious had a son, I would be the first to worship.”

82. Glory to the Lord of the heavens and the earth, the Lord of the Throne [of

Authority]! [He is free] from the things they attribute [to him]!

83. So leave them to babble and play [with vanities] until they meet that Day of

theirs, which they have been promised.

84. It is He Who is Allah in heaven and Allah on earth; and He is full of Wisdom

and Knowledge.

85. And blessed is He to Whom belongs the dominion of the heavens and the earth,

and all between them: with Him is the Knowledge of the Hour [of Judgment]: and

to Him shall ye be brought back.

86. And those whom they invoke besides Allah have no power of intercession;-

only he who bears witness to the Truth, and they know [him].

87. If thou ask them, who created them, they will certainly say, Allah: How then

are they deluded away [from the Truth]?

88. [Allah has knowledge] of the [Prophet’s] cry, “O my Lord! Truly these are

people who will not believe!”

251

89. But turn away from them, and say “Peace!” But soon shall they know! 

---