سوره حجر با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره حجر با ترجمه فارسی و انگلیسی را در زیر می بینید. شما عزیزان و قاریان محترم می توانید صفحه قرآن کریم با ترجمه در سایت تهران لوح ببینید. در صفحه گفته شده می توانید با انتخاب سوره و قاری مورد نظر ، هر سوره را بشنوید یا دانلود کنید.

سوره حجر با ترجمه فارسی و انگلیسی را می توانید در سایت تهران لوح ببینید. سوره حجر دارای 99 آیه می باشد و از ارزشمندترین سوره های قرآن است.

سوره حجر -سورة الحجر SURA 15. Al-Hijr, or The Rocky Tract

الجزء ١٤

﴿ سورة الحجر – سورة ١٥ – تعداد آیات ٩٩ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

الر تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ وَقُرْآنٍ مُبِینٍ ﴿١﴾

 رُبَمَا یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ کَانُوا مُسْلِمِینَ ﴿٢﴾

ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَیَتَمَتَّعُوا وَیُلْهِهِمُ الأمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿٣﴾ 

وَمَا أَهْلَکْنَا مِنْ قَرْیَةٍ إِلا وَلَهَا کِتَابٌ مَعْلُومٌ ﴿٤﴾

 مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا یَسْتَأْخِرُونَ ﴿٥﴾

 وَقَالُوا یَا أَیُّهَا الَّذِی نُزِّلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ إِنَّکَ لَمَجْنُونٌ ﴿٦﴾

 لَوْ مَا تَأْتِینَا بِالْمَلائِکَةِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٧﴾ 

مَا نُنَزِّلُ الْمَلائِکَةَ إِلا بِالْحَقِّ وَمَا کَانُوا إِذًا مُنْظَرِینَ ﴿٨﴾

 إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﴿٩﴾

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ فِی شِیَعِ الأوَّلِینَ ﴿١٠﴾

 وَمَا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿١١﴾ 

کَذَلِکَ نَسْلُکُهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ ﴿١٢﴾ 

لا یُؤْمِنُونَ بِهِ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الأوَّلِینَ ﴿١٣﴾ 

وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَابًا مِنَ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِیهِ یَعْرُجُونَ ﴿١٤﴾ 

لَقَالُوا إِنَّمَا سُکِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ ﴿١٥﴾

 وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَیَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِینَ ﴿١٦﴾ 

وَحَفِظْنَاهَا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿١٧﴾ 

إِلا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُبِینٌ ﴿١٨﴾

 وَالأرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ شَیْءٍ مَوْزُونٍ ﴿١٩﴾

 وَجَعَلْنَا لَکُمْ فِیهَا مَعَایِشَ وَمَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِینَ ﴿٢٠﴾ 

وَإِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿٢١﴾ 

وَأَرْسَلْنَا الرِّیَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَیْنَاکُمُوهُ وَمَا أَنْتُمْ لَهُ بِخَازِنِینَ ﴿٢٢﴾ 

وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْیِی وَنُمِیتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ ﴿٢٣﴾

وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِینَ مِنْکُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِینَ ﴿٢٤﴾ 

وَإِنَّ رَبَّکَ هُوَ یَحْشُرُهُمْ إِنَّهُ حَکِیمٌ عَلِیمٌ ﴿٢٥﴾

 وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ﴿٢٦﴾ 

وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نَارِ السَّمُومِ ﴿٢٧﴾ 

وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ﴿٢٨﴾

 فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ﴿٢٩﴾ 

فَسَجَدَ الْمَلائِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿٣٠﴾

 إِلا إِبْلِیسَ أَبَى أَنْ یَکُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ ﴿٣١﴾

قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا لَکَ أَلا تَکُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ ﴿٣٢﴾ 

قَالَ لَمْ أَکُنْ لأسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ﴿٣٣﴾

 قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ ﴿٣٤﴾ 

وَإِنَّ عَلَیْکَ اللَّعْنَةَ إِلَى یَوْمِ الدِّینِ ﴿٣٥﴾

 قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿٣٦﴾

 قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ ﴿٣٧﴾ 

إِلَى یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿٣٨﴾ 

قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَیْتَنِی لأزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الأرْضِ وَلأغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٣٩﴾

 إِلا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ ﴿٤٠﴾ 

قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ ﴿٤١﴾

 إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ إِلا مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغَاوِینَ ﴿٤٢﴾ 

وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٤٣﴾ 

لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِکُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ ﴿٤٤﴾ 

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٤٥﴾ 

ادْخُلُوهَا بِسَلامٍ آمِنِینَ ﴿٤٦﴾ 

وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿٤٧﴾ 

لا یَمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَمَا هُمْ مِنْهَا بِمُخْرَجِینَ﴿٤٨﴾

 نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿٤٩﴾

 وَأَنَّ عَذَابِی هُوَ الْعَذَابُ الألِیمُ ﴿٥٠﴾

 وَنَبِّئْهُمْ عَنْ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ ﴿٥١﴾ 

إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلامًا قَالَ إِنَّا مِنْکُمْ وَجِلُونَ ﴿٥٢﴾ 

قَالُوا لا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلامٍ عَلِیمٍ ﴿٥٣﴾ 

قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِی عَلَى أَنْ مَسَّنِیَ الْکِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ﴿٥٤﴾ 

قَالُوا بَشَّرْنَاکَ بِالْحَقِّ فَلا تَکُنْ مِنَ الْقَانِطِینَ ﴿٥٥﴾ 

قَالَ وَمَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلا الضَّالُّونَ ﴿٥٦﴾ 

قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿٥٧﴾

 قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِینَ ﴿٥٨﴾ 

إِلا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٥٩﴾ 

إِلا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِینَ ﴿٦٠﴾

 فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ ﴿٦١﴾ 

قَالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ ﴿٦٢﴾

 قَالُوا بَلْ جِئْنَاکَ بِمَا کَانُوا فِیهِ یَمْتَرُونَ ﴿٦٣﴾

وَأَتَیْنَاکَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ ﴿٦٤﴾ 

فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلا یَلْتَفِتْ مِنْکُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَیْثُ تُؤْمَرُونَ ﴿٦٥﴾

وَقَضَیْنَا إِلَیْهِ ذَلِکَ الأمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِینَ ﴿٦٦﴾ 

وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِینَةِ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿٦٧﴾

 قَالَ إِنَّ هَؤُلاءِ ضَیْفِی فَلا تَفْضَحُونِ ﴿٦٨﴾

 وَاتَّقُوا اللَّهَ وَلا تُخْزُونِ ﴿٦٩﴾

قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعَالَمِینَ ﴿٧٠﴾ 

قَالَ هَؤُلاءِ بَنَاتِی إِنْ کُنْتُمْ فَاعِلِینَ ﴿٧١﴾ 

لَعَمْرُکَ إِنَّهُمْ لَفِی سَکْرَتِهِمْ یَعْمَهُونَ ﴿٧٢﴾

 فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُشْرِقِینَ ﴿٧٣﴾ 

فَجَعَلْنَا عَالِیَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِنْ سِجِّیلٍ ﴿٧٤﴾ 

إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِینَ ﴿٧٥﴾

وَإِنَّهَا لَبِسَبِیلٍ مُقِیمٍ ﴿٧٦﴾ 

إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿٧٧﴾

 وَإِنْ کَانَ أَصْحَابُ الأیْکَةِ لَظَالِمِینَ ﴿٧٨﴾

 فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُبِینٍ ﴿٧٩﴾ 

وَلَقَدْ کَذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِینَ ﴿٨٠﴾

 وَآتَیْنَاهُمْ آیَاتِنَا فَکَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ ﴿٨١﴾ 

وَکَانُوا یَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا آمِنِینَ ﴿٨٢﴾ 

فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُصْبِحِینَ ﴿٨٣﴾

 فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ﴿٨٤﴾

 وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا إِلا بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لآتِیَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِیلَ ﴿٨٥﴾

 إِنَّ رَبَّکَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِیمُ ﴿٨٦﴾

 وَلَقَدْ آتَیْنَاکَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِی وَالْقُرْآنَ الْعَظِیمَ ﴿٨٧﴾

 لا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ وَلا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿٨٨﴾ 

وَقُلْ إِنِّی أَنَا النَّذِیرُ الْمُبِینُ ﴿٨٩﴾ 

کَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى الْمُقْتَسِمِینَ ﴿٩٠﴾

 الَّذِینَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِینَ ﴿٩١﴾ 

فَوَرَبِّکَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٩٢﴾ 

عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٩٣﴾ 

فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکِینَ ﴿٩٤﴾ 

إِنَّا کَفَیْنَاکَ الْمُسْتَهْزِئِینَ ﴿٩٥﴾ 

الَّذِینَ یَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿٩٦﴾

 وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضِیقُ صَدْرُکَ بِمَا یَقُولُونَ ﴿٩٧﴾

 فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَکُنْ مِنَ السَّاجِدِینَ ﴿٩٨﴾

 وَاعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّى یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ ﴿٩٩﴾

 

---

ترجمه فارسی سورة الحجر

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

الر، این آیات کتاب، و قرآن مبین است. (1)

کافران (هنگامی که آثار شوم اعمال خود را ببینند،) چه بسا آرزو می‏کنند که ای کاش مسلمان بودند! (2)

بگذار آنها بخورند، و بهره گیرند، و آرزوها آنان را غافل سازد; ولی بزودی خواهند فهمید! (3)

ما اهل هیچ شهر و دیاری را هلاک نکردیم مگر اینکه اجل معین (و زمان تغییر ناپذیری) داشتند! (4)

هیچ گروهی از اجل خود پیشی نمی‏گیرد; و از آن عقب نخواهد افتاد! (5)

و گفتند: «ای کسی که «ذکر» ( قرآن) بر او نازل شده، مسلما تو دیوانه‏ای! (6)

اگر راست می‏گویی، چرا فرشتگان را نزد ما نمی‏زوری؟!» (7)

(اما اینها باید بدانند) ما فرشتگان را، جز بحق، نازل نمی‏کنیم،;و هرگاه نازل شوند، دیگر به اینها مهلت داده نمی‏شود (;و در صورت انکار، به عذاب الهی نابود می‏گردند)! (8)

ما قرآن را نازل کردیم; و ما بطور قطع نگهدار آنیم! (9)

ما پیش از تو (نیز) پیامبرانی در میان امتهای نخستین فرستادیم. (10)

هیچ پیامبری به سراغ آنها نمی‏آمد مگر اینکه او را مسخره می‏کردند. (11)

ما اینچنین (و از هر طریق ممکن) قرآن را به درون دلهای مجرمان راه می‏دهیم! (12)

(اما با این حال،) آنها به آن ایمان نمی‏آورند; روش اقوام پیشین نیز چنین بود! (13)

و اگر دری از آسمان به روی آنان بگشاییم، و آنها پیوسته در آن بالا روند… (14)

باز می‏گویند: «ما را چشم‏بندی کرده‏اند; بلکه ما (سر تا پا) سحر شده‏ایم!» (15)

ما در آسمان برجهایی قرار دادیم; و آن را برای بینندگان آراستیم. (16)

و آن را از هر شیطان رانده شده‏ای حفظ کردیم; (17)

مگر آن کس که استراق سمع کند (و دزدانه گوش فرا دهد) که «شهاب مبین‏» او را تعقیب می‏کند (و می‏راند) (18)

و زمین را گستردیم; و در آن کوه‏های ثابتی افکندیم; و از هر گیاه موزون، در آن رویاندیم; (19)

و برای شما انواع وسایل زندگی در آن قرار دادیم; همچنین برای کسانی که شما نمی‏توانید به آنها روزی دهید! (20)

و خزائن همه چیز، تنها نزد ماست; ولی ما جز به اندازه معین آن را نازل نمی‏کنیم! (21)

ما بادها را برای بارور ساختن (ابرها و گیاهان) فرستادیم; و از آسمان آبی نازل کردیم، و شما را با آن سیراب ساختیم; در حالی که شما توانایی حفظ و نگهداری آن را نداشتید! (22)

« ماییم که زنده می‏کنیم و می‏میرانیم; و ماییم وارث (همه جهان)! (23)

ما، هم پیشینیان شما را دانستیم; و هم متاخران را! (24)

پروردگار تو، قطعا آنها را (در قیامت) جمع و محشور می‏کند; چرا که او حکیم و داناست! (25)

ما انسان را از گل خشکیده‏ای (همچون سفال) که از گل بد بوی (تیره رنگی) گرفته شده بود آفریدیم! (26)

و جن را پیش از آن، از آتش گرم و سوزان خلق کردیم! (27)

و (به خاطر بیاور) هنگامی که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشری را از گل خشکیده‏ای که از گل بدبویی گرفته شده، می‏آفرینم. (28)

هنگامی که کار آن را به پایان رساندم، و در او از روح خود (یک روح شایسته و بزرگ) دمیدم، همگی برای او سجده کنید!» (29)

همه فرشتگان، بی استثنا، سجده کردند… (30)

جز ابلیس، که ابا کرد از اینکه با سجده‏کنندگان باشد. (31)

(خداوند) فرمود: «ای ابلیس! چرا با سجده‏کنندگان نیستی؟!» (32)

گفت: «من هرگز برای بشری که او را از گل خشکیده‏ای که از گل بدبویی گرفته شده است آفریده‏ای، سجده نخواهم کرد!» (33)

فرمود: «از صف آنها ( فرشتگان) بیرون رو، که رانده‏شده‏ای (از درگاه ما!).

و لعنت (و دوری از رحمت حق) تا روز قیامت بر تو خواهد بود!» (35)

گفت: «پروردگارا! مرا تا روز رستاخیز مهلت ده (و زنده بگذار!)» (36)

فرمود: «تو از مهلت یافتگانی! (37)

(اما نه تا روز رستاخیز، بلکه) تا روز وقت معینی.» (38)

گفت: «پروردگارا! چون مرا گمراه ساختی، من (نعمتهای مادی را) در زمین در نظر آنها زینت می‏دهم، و همگی را گمراه خواهم ساخت، (39)

مگر بندگان مخلصت را.» (40)

فرمود: «این راه مستقیمی است که بر عهده من است (و سنت همیشگیم)… (41)

که بر بندگانم تسلط نخواهی یافت; مگر گمراهانی که از تو پیروی می‏کنند; (42)

و دوزخ، میعادگاه همه آنهاست! (43)

هفت در دارد; و برای هر دری، گروه معینی از آنها تقسیم شده‏اند! (44)

به یقین، پرهیزگاران در باغها(ی سرسبز بهشت) و در کنار چشمه‏ها هستند. (45)

(فرشتگان به آنها می‏گویند:) داخل این باغها شوید با سلامت و امنیت! (46)

هر گونه غل ( حسد و کینه و دشمنی) را از سینه آنها برمی‏کنیم (و روحشان را پاک می‏سازیم); در حالی که همه برابرند، و بر تختها روبه‏روی یکدیگر قرار دارند. (47)

هیچ خستگی و تعبی در آنجا به آنها نمی‏رسد، و هیچ گاه از آن اخراج نمی‏گردند! (48)

بندگانم را آگاه کن که من بخشنده مهربانم! (49)

و (اینکه) عذاب و کیفر من، همان عذاب دردناک است! (50)

و به آنها از مهمانهای ابراهیم خبر ده! (51)

هنگامی که بر او وارد شدند و سلام کردند; (ابراهیم) گفت: «ما از شما بیمناکیم!» (52)

گفتند: «نترس، ما تو را به پسری دانا بشارت می‏دهیم!» (53)

گفت: «آیا به من (چنین) بشارت می‏دهید با اینکه پیر شده‏ام؟! به چه چیز بشارت می‏دهید؟! س‏ذللّه (54)

گفتند: «تو را به حق بشارت دادیم; از مایوسان مباش!» (55)

گفت: «جز گمراهان، چه کسی از رحمت پروردگارش مایوس می‏شود؟!» (56)

(سپس) گفت: «ماموریت شما چیست ای فرستادگان خدا؟» (57)

گفتند: «ما به سوی قومی گنهکار ماموریت یافته‏ایم (تا آنها را هلاک کنیم)! (58)

مگر خاندان لوط، که همگی آنها را نجات خواهیم داد… (59)

بجز همسرش، که مقدر داشتیم از بازماندگان (در شهر، و هلاک‏شوندگان) باشد!» (60)

هنگامی که فرستادگان (خدا) به سراغ خاندان لوط آمدند… (61)

(لوط) گفت: «شما گروه ناشناسی هستید!» (62)

گفتند: «ما همان چیزی را برای تو آورده‏ایم که آنها ( کافران) در آن تردید داشتند (آری،) ما مامور عذابیم)! (63)

ما واقعیت مسلمی را برای تو آورده‏ایم; و راست می‏گوییم! (64)

پس، خانواده‏ات را در اواخر شب با خود بردار، و از اینجا ببر; و خودت به دنبال آنها حرکت کن; و کسی از شما به پشت سر خویش ننگرد; مامور هستید بروید!» (65)

و ما به لوط این موضوع را وحی فرستادیم که صبحگاهان، همه آنها ریشه‏کن خواهند شد. (66)

(از سوی دیگر،) اهل شهر (از ورود میهمانان با خبر شدند، و بطرف خانه لوط) آمدند در حالی که شادمان بودند. (67)

(لوط) گفت: «اینها میهمانان منند; آبروی مرا نریزید! (68)

و از خدا بترسید، و مرا شرمنده نسازید!» (69)

گفتند: «مگر ما تو را از جهانیان نهی نکردیم (و نگفتیم کسی را به میهمانی نپذیر؟!» (70)

گفت: «دختران من حاضرند، اگر می‏خواهید کار صحیحی انجام دهید (با آنها ازدواج کنید، و از گناه و آلودگی بپرهیزید!)» (71)

به جان تو سوگند، اینها در مستی خود سرگردانند (و عقل و شعور خود را از دست داده‏اند)! (72)

سرانجام، هنگام طلوع آفتاب، صیحه (مرگبار -بصورت صاعقه یا زمین‏لرزه-) آنها را فراگرفت! (73)

سپس (شهر و آبادی آنها را زیر و رو کردیم;) بالای آن را پایین قرار دادیم; و بارانی از سنگ بر آنها فرو ریختیم! (74)

در این (سرگذشت عبرت‏انگیز)، نشانه‏هایی است برای هوشیاران! (75)

و ویرانه‏های سرزمین آنها، بر سر راه (کاروانها)، همواره ثابت و برقرار است; (76)

در این، نشانه‏ای است برای مؤمنان! (77)

«اصحاب الایکه‏» ( صاحبان سرزمینهای پردرخت قوم شعیب) مسلما قوم ستمگری بودند! (78)

ما از آنها انتقام گرفتیم; و (شهرهای ویران شده) این دو ( قوم لوط و اصحاب الایکه) بر سر راه (شما در سفرهای شام)، آشکار است! (79)

و «اصحاب حجر» ( قوم ثمود) پیامبران را تکذیب کردند! (80)

ما آیات خود را به آنان دادیم; ولی آنها از آن روی گرداندند! (81)

آنها خانه‏های امن در دل کوه‏ها می‏تراشیدند. (82)

اما سرانجام صیحه (مرگبار)، صبحگاهان آنان را فرا گرفت; (83)

و آنچه را به دست آورده بودند، آنها را از عذاب الهی نجات نداد! (84)

ما آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است، جز بحق نیافریدیم; و ساعت موعود ( قیامت) قطعا فرا خواهد رسید (و جزای هر کس به او می‏رسد)! پس، از آنها به طرز شایسته‏ای صرف‏نظر کن (و آنها را بر نادانیهایشان ملامت ننما)! (85)

به یقین، پروردگار تو، آفریننده آگاه است! (86)

ما به تو سوره حمد و قرآن عظیم دادیم! (87)

(بنابر این،) هرگز چشم خود را به نعمتهای (مادی)، که به گروه‏هایی از آنها ( کفار) دادیم، میفکن! و بخاطر آنچه آنها دارند، غمگین مباش! و بال (عطوفت) خود را برای مؤمنین فرود آر! (88)

و بگو: «من انذارکننده آشکارم!» (89)

(ما بر آنها عذابی می‏فرستیم) همان گونه که بر تجزیه‏گران (آیات الهی) فرستادیم! (90)

همانها که قرآن را تقسیم کردند (;آنچه را به سودشان بود پذیرفتند، و آنچه را بر خلاف هوسهایشان بود رها نمودند)! (91)

به پروردگارت سوگند، (در قیامت) از همه آنها سؤال خواهیم کرد… (92)

از آنچه عمل می‏کردند! (93)

آنچه را ماموریت داری، آشکارا بیان کن! و از مشرکان روی گردان (و به آنها اعتنا نکن)! (94)

ما شر استهزاکنندگان را از تو دفع خواهیم کرد; (95)

همانها که معبود دیگری با خدا قرار دادند; اما بزودی می‏فهمند! (96)

ما می‏دانیم‏سینه‏ات از آنچه آنها می‏گویند تنگ می‏شود (و تو را سخت ناراحت می‏کنند). (97)

(برای دفع ناراحتی آنان) پروردگارت را تسبیح و حمد گو! و از سجده‏کنندگان باش! (98)

و پروردگارت را عبادت کن تا یقین ( مرگ) تو فرا رسد! (99)

 

---

ترجمه انگلیسی سوره حجر

SURA 15. Al-Hijr, or The Rocky Tract

1. A. L. R. These are the Ayats of Revelation,- of a Qur’an that makes things

clear.

2. Again and again will those who disbelieve, wish that they had bowed [to

Allah’s will] in Islam.

3. Leave them alone, to enjoy [the good things of this life] and to please

themselves: let [false] hope amuse them: soon will knowledge [undeceive them].

4. Never did We destroy a population that had not a term decreed and assigned

beforehand.

5. Neither can a people anticipate its term, nor delay it.

6. They say: “O thou to whom the Message is being revealed! truly thou art mad

[or possessed]!

7. “Why bringest thou not angels to us if it be that thou hast the Truth?”

8. We send not the angels down except for just cause: if they came [to the

ungodly], behold! no respite would they have!

9. We have, without doubt, sent down the Message; and We will assuredly guard it

[from corruption].

10. We did send messengers before thee amongst the religious sects of old:

11. But never came a messenger to them but they mocked him.

12. Even so do we let it creep into the hearts of the sinners –

13. That they should not believe in the [Message]; but the ways of the ancients

have passed away.

14. Even if We opened out to them a gate from heaven, and they were to continue

[all day] ascending therein,

15. They would only say: “Our eyes have been intoxicated: Nay, we have been

bewitched by sorcery.”

16. It is We Who have set out the zodiacal signs in the heavens, and made them

fair-seeming to [all] beholders;

17. And [moreover] We have guarded them from every cursed devil:

18. But any that gains a hearing by stealth, is pursued by a flaming fire,

bright [to see].

19. And the earth We have spread out [like a carpet]; set thereon mountains firm

and immovable; and produced therein all kinds of things in due balance.

20. And We have provided therein means of subsistence,- for you and for those

for whose sustenance ye are not responsible.

21. And there is not a thing but its [sources and] treasures [inexhaustible] are

with Us; but We only send down thereof in due and ascertainable measures.

22. And We send the fecundating winds, then cause the rain to descend from the

sky, therewith providing you with water [in abundance], though ye are not the

guardians of its stores.

23. And verily, it is We Who give life, and Who give death: it is We Who remain

inheritors [after all else passes away].

24. To Us are known those of you who hasten forward, and those who lag behind.

25. Assuredly it is thy Lord Who will gather them together: for He is perfect in

Wisdom and Knowledge.

26. We created man from sounding clay, from mud moulded into shape;

27. And the Jinn race, We had created before, from the fire of a scorching wind.

28. Behold! thy Lord said to the angels: “I am about to create man, from

sounding clay from mud moulded into shape;

29. “When I have fashioned him [in due proportion] and breathed into him of My

spirit, fall ye down in obeisance unto him.”

30. So the angels prostrated themselves, all of them together:

31. Not so Iblis: he refused to be among those who prostrated themselves.

32. [Allah] said: “O Iblis! what is your reason for not being among those who

prostrated themselves?”

33. [Iblis] said: “I am not one to prostrate myself to man, whom Thou didst

create from sounding clay, from mud moulded into shape.”

34. [Allah] said: “Then get thee out from here; for thou art rejected, accursed.

35. “And the curse shall be on thee till the day of Judgment.”

36. [Iblis] said: “O my Lord! give me then respite till the Day the [dead] are

raised.”

37. [Allah] said: “Respite is granted thee

38. “Till the Day of the Time appointed.”

39. [Iblis] said: “O my Lord! because Thou hast put me in the wrong, I will make

[wrong] fair-seeming to them on the earth, and I will put them all in the

wrong,-

40. “Except Thy servants among them, sincere and purified [by Thy Grace].”

41. [Allah] said: “This [way of My sincere servants] is indeed a way that leads

straight to Me.

42. “For over My servants no authority shalt thou have, except such as put

themselves in the wrong and follow thee.”

43. And verily, Hell is the promised abode for them all!

44. To it are seven gates: for each of those gates is a [special] class [of

sinners] assigned.

45. The righteous [will be] amid gardens and fountains [of clear-flowing water].

46. [Their greeting will be]: “Enter ye here in peace and security.”

47. And We shall remove from their hearts any lurking sense of injury: [they

will be] brothers [joyfully] facing each other on thrones [of dignity].

48. There no sense of fatigue shall touch them, nor shall they [ever] be asked

to leave.

49. Tell My servants that I am indeed the Oft-forgiving, Most Merciful;

50. And that My Penalty will be indeed the most grievous Penalty.

51. Tell them about the guests of Abraham.

52. When they entered his presence and said, “Peace!” He said, “We feel afraid

of you!”

53. They said: “Fear not! We give thee glad tidings of a son endowed with

wisdom.”

54. He said: “Do ye give me glad tidings that old age has seized me? Of what,

then, is your good news?”

55. They said: “We give thee glad tidings in truth: be not then in despair!”

56. He said: “And who despairs of the mercy of his Lord, but such as go astray?”

57. Abraham said: “What then is the business on which ye [have come], O ye

messengers [of Allah]?”

58. They said: “We have been sent to a people [deep] in sin,

59. “Excepting the adherents of Lut: them we are certainly [charged] to save

[from harm],- All –

60. “Except his wife, who, We have ascertained, will be among those who will lag

behind.”

61. At length when the messengers arrived among the adherents of Lut,

62. He said: “Ye appear to be uncommon folk.”

63. They said: “Yea, we have come to thee to accomplish that of which they

doubt.

64. “We have brought

65. “Then travel by night with thy household, when a portion of the night [yet

remains], and do thou bring up the rear: let no one amongst you look back, but

pass on whither ye are ordered.”

66. And We made known this decree to him, that the last remnants of those

[sinners] should be cut off by the morning.

67. The inhabitants of the city came in [mad] joy [at news of the young men].

68. Lut said: “These are my guests: disgrace me not:

69. “But fear Allah, and shame me not.”

70. They said: “Did we not forbid thee [to speak] for all and sundry?”

71. He said: “There are my daughters [to marry], if ye must act [so].”

72. Verily, by thy life [O Prophet], in their wild intoxication, they wander in

distraction, to and fro.

73. But the [mighty] Blast overtook them before morning,

74. And We turned [the cities] upside down, and rained down on them brimstones

hard as baked clay.

75. Behold! in this are Signs for those who by tokens do understand.

76. And the [cities were] right on the high-road.

77. Behold! in this is a sign for those who believed.

78. And the Companions of the Wood were also wrong-doers;

79. So We exacted retribution from them. They were both on an open highway,

plain to see.

80. The Companions of the Rocky Tract also rejected the messengers:

81. We sent them Our Signs, but they persisted in turning away from them.

82. Out of the mountains did they hew [their] edifices, [feeling themselves]

secure.

83. But the [mighty] Blast seized them of a morning,

84. And of no avail to them was all that they did [with such art and care]!

85. We created not the heavens, the earth, and all between them, but for just

ends. And the Hour is surely coming [when this will be manifest]. So overlook

[any human faults] with gracious forgiveness.

86. For verily it is thy Lord who is the Master-Creator, knowing all things.

87. And We have bestowed upon thee the Seven Oft-repeated [verses] and the Grand

Qur’an.

88. Strain not thine eyes. [Wistfully] at what We have bestowed on certain

classes of them, nor grieve over them: but lower thy wing [in gentleness] to the

believers.

89. And say: “I am indeed he that warneth openly and without ambiguity,”-

90. [Of just such wrath] as We sent down on those who divided [Scripture into

arbitrary parts],-

91. [So also on such] as have made Qur’an into shreds [as they please].

92. Therefore, by the Lord, We will, of a surety, call them to account,

93. For all their deeds.

94. Therefore expound openly what thou art commanded, and turn away from those

who join false gods with Allah.

95. For sufficient are We unto thee against those who scoff,-

96. Those who adopt, with Allah, another god: but soon will they come to know.

97. We do indeed know how thy heart is distressed at what they say.

98. But celebrate the praises of thy Lord, and be of those who prostrate

themselves in adoration.

99. And serve thy Lord until there come unto thee the Hour that is Certain.

---