سوره احقاف با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره احقاف -سورة الأحقاف SURA 46. Ahqaf, or Winding Sand tracts

سوره احقاف با ترجمه فارسی و انگلیسی در سایت فرهنگی و هنری و مذهبی تهران لوح قرار داده شده است. شما عزیزان تمامی قرآن را در صفحه قرآن کریم سایت ببینید و یا دانلود نمایید. شما در این صفحه می توانید قاری و زبان موردنظرتان را انتخاب کنید.

الجزء ٢٦

﴿ سورة الأحقاف – سورة ٤٦ – تعداد آیات ٣٥ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾ 

تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿٢﴾ 

مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا إِلا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمًّى وَالَّذِینَ کَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ ﴿٣﴾ 

قُلْ أَرَأَیْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِی مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الأرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْکٌ فِی السَّمَاوَاتِ اِئْتُونِی بِکِتَابٍ مِنْ قَبْلِ هَذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٤﴾ 

وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ یَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لا یَسْتَجِیبُ لَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَهُمْ عَنْ دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ ﴿٥﴾ 

وَإِذَا حُشِرَ النَّاسُ کَانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً وَکَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ کَافِرِینَ ﴿٦﴾ 

وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ هَذَا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿٧﴾ 

أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَیْتُهُ فَلا تَمْلِکُونَ لِی مِنَ اللَّهِ شَیْئًا هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِیضُونَ فِیهِ کَفَى بِهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿٨﴾ 

قُلْ مَا کُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ وَمَا أَدْرِی مَا یُفْعَلُ بِی وَلا بِکُمْ إِنْ أَتَّبِعُ إِلا مَا یُوحَى إِلَیَّ وَمَا أَنَا إِلا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٩﴾ 

قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ کَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَکَفَرْتُمْ بِهِ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَلَى مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَکْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿١٠﴾ 

وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا لَوْ کَانَ خَیْرًا مَا سَبَقُونَا إِلَیْهِ وَإِذْ لَمْ یَهْتَدُوا بِهِ فَسَیَقُولُونَ هَذَا إِفْکٌ قَدِیمٌ ﴿١١﴾ 

وَمِنْ قَبْلِهِ کِتَابُ مُوسَى إِمَامًا وَرَحْمَةً وَهَذَا کِتَابٌ مُصَدِّقٌ لِسَانًا عَرَبِیًّا لِیُنْذِرَ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَبُشْرَى لِلْمُحْسِنِینَ ﴿١٢﴾ 

إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿١٣﴾ 

أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿١٤﴾ 

وَوَصَّیْنَا الإنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهًا وَوَضَعَتْهُ کُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَى وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَإِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿١٥﴾ 

أُولَئِکَ الَّذِینَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَنَتَجاوَزُ عَنْ سَیِّئَاتِهِمْ فِی أَصْحَابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿١٦﴾ 

وَالَّذِی قَالَ لِوَالِدَیْهِ أُفٍّ لَکُمَا أَتَعِدَانِنِی أَنْ أُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلِی وَهُمَا یَسْتَغِیثَانِ اللَّهَ وَیْلَکَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَیَقُولُ مَا هَذَا إِلا أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ ﴿١٧﴾ 

أُولَئِکَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالإنْسِ إِنَّهُمْ کَانُوا خَاسِرِینَ ﴿١٨﴾ 

وَلِکُلٍّ دَرَجَاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَلِیُوَفِّیَهُمْ أَعْمَالَهُمْ وَهُمْ لا یُظْلَمُونَ ﴿١٩﴾ 

وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَیِّبَاتِکُمْ فِی حَیَاتِکُمُ الدُّنْیَا وَاسْتَمْتَعْتُمْ بِهَا فَالْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا کُنْتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ فِی الأرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنْتُمْ تَفْسُقُونَ ﴿٢٠﴾ 

وَاذْکُرْ أَخَا عَادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالأحْقَافِ وَقَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ أَلا تَعْبُدُوا إِلا اللَّهَ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿٢١﴾ 

قَالُوا أَجِئْتَنَا لِتَأْفِکَنَا عَنْ آلِهَتِنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٢٢﴾ 

قَالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَأُبَلِّغُکُمْ مَا أُرْسِلْتُ بِهِ وَلَکِنِّی أَرَاکُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ ﴿٢٣﴾ 

فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُسْتَقْبِلَ أَوْدِیَتِهِمْ قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِیحٌ فِیهَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٢٤﴾ 

تُدَمِّرُ کُلَّ شَیْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُوا لا یُرَى إِلا مَسَاکِنُهُمْ کَذَلِکَ نَجْزِی الْقَوْمَ الْمُجْرِمِینَ ﴿٢٥﴾ 

وَلَقَدْ مَکَّنَّاهُمْ فِیمَا إِنْ مَکَّنَّاکُمْ فِیهِ وَجَعَلْنَا لَهُمْ سَمْعًا وَأَبْصَارًا وَأَفْئِدَةً فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَلا أَبْصَارُهُمْ وَلا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَیْءٍ إِذْ کَانُوا یَجْحَدُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٢٦﴾ 

وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا مَا حَوْلَکُمْ مِنَ الْقُرَى وَصَرَّفْنَا الآیَاتِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٢٧﴾ 

فَلَوْلا نَصَرَهُمُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ قُرْبَانًا آلِهَةً بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ وَذَلِکَ إِفْکُهُمْ وَمَا کَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿٢٨﴾ 

وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَیْکَ نَفَرًا مِنَ الْجِنِّ یَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنْصِتُوا فَلَمَّا قُضِیَ وَلَّوْا إِلَى قَوْمِهِمْ مُنْذِرِینَ ﴿٢٩﴾ 

قَالُوا یَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا کِتَابًا أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ وَإِلَى طَرِیقٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٣٠﴾ 

یَا قَوْمَنَا أَجِیبُوا دَاعِیَ اللَّهِ وَآمِنُوا بِهِ یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَیُجِرْکُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٣١﴾ 

وَمَنْ لا یُجِبْ دَاعِیَ اللَّهِ فَلَیْسَ بِمُعْجِزٍ فِی الأرْضِ وَلَیْسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ أَولِیَاءُ أُولَئِکَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٣٢﴾ 

أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَلَمْ یَعْیَ بِخَلْقِهِنَّ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى بَلَى إِنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٣٣﴾ 

وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَلَیْسَ هَذَا بِالْحَقِّ قَالُوا بَلَى وَرَبِّنَا قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ ﴿٣٤﴾ 

فَاصْبِرْ کَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ مَا یُوعَدُونَ لَمْ یَلْبَثُوا إِلا سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ بَلاغٌ فَهَلْ یُهْلَکُ إِلا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٣٥﴾

---

 ترجمه فارسی سورة الاحقاف

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)

این کتاب از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است! (2)

ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان این دو است جز بحق و برای سرآمد معینی نیافریدیم; اما کافران از آنچه انذار می‏شوند روی گردانند! (3)

به آنان بگو: «این معبودهایی را که غیر از خدا پرستش می‏کنید به من نشان دهید چه چیزی از زمین را آفریده‏اند، یا شرکتی در آفرینش آسمانها دارند؟ کتابی آسمانی پیش از این، یا اثر علمی از گذشتگان برای من بیاورید (که دلیل صدق گفتار شما باشد) اگر راست می‏گویید!» (4)

چه کسی گمراهتر است از آن کس که معبودی غیر خدا را می‏خواند که تا قیامت هم به او پاسخ نمی‏گوید و از خواندن آنها (کاملا) بی‏خبر است؟! (و صدای آنها را هیچ نمی‏شنود!) (5)

و هنگامی که مردم محشور می‏شوند، معبودهای آنها دشمنانشان خواهند بود; حتی عبادت آنها را انکار می‏کنند! (6)

هنگامی که آیات روشن ما بر آنان خوانده می‏شود، کافران در برابر حقی که برای آنها آمده می‏گویند: «این سحری آشکار است!» (7)

بلکه می‏گویند: «این آیات را بر خدا افترا بسته است!» بگو: «اگر من آن را بدروغ به خدا نسبت داده باشم (لازم است مرا رسوا کند و) شما نمی‏توانید در برابر خداوند از من دفاع کنید! او کارهایی را که شما در آن وارد می‏شوید بهتر می‏داند; همین بس که خداوند گواه میان من و شما باشد; و او آمرزنده و مهربان است!» (8)

بگو: «من پیامبر نوظهوری نیستم; و نمی‏دانم با من و شما چه خواهد شد; من تنها از آنچه بر من وحی می‏شود پیروی می‏کنم، و جز بیم‏دهنده آشکاری نیستم!» (9)

بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خدا باشد و شما به آن کافر شوید، در حالی که شاهدی از بنی اسرائیل بر آن شهادت دهد، و او ایمان آورد و شما استکبار کنید (چه کسی گمراهتر از شما خواهد بود)؟! خداوند گروه ستمگر را هدایت نمی‏کند!» (10)

کافران درباره مؤمنان چنین گفتند: «اگر (اسلام) چیز خوبی بود، هرگز آنها (در پذیرش آن) بر ما پیشی نمی‏گرفتند!» و چون خودشان بوسیله آن هدایت نشدند می‏گویند: «این یک دروغ قدیمی است!» (11)

و پیش از آن، کتاب موسی که پیشوا و رحمت بود (نشانه‏های آن را بیان کرده)، و این کتاب هماهنگ با نشانه‏های تورات است در حالی که به زبان عربی و فصیح و گویاست، تا ظالمان را بیم دهد و برای نیکوکاران بشارتی باشد! (12)

کسانی که گفتند: «پروردگار ما الله است‏»، سپس استقامت کردند، نه ترسی برای آنان است و نه اندوهگین می‏شوند. (13)

آنها اهل بهشتند و جاودانه در آن می‏مانند; این پاداش اعمالی است که انجام می‏دادند. (14)

ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، مادرش او را با ناراحتی حمل می‏کند و با ناراحتی بر زمین می‏گذارد; و دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سی ماه است; تا زمانی که به کمال قدرت و رشد برسد و به چهل سالگی بالغ گردد می‏گوید: «پروردگارا! مرا توفیق ده تا شکر نعمتی را که به من و پدر و مادرم دادی بجا آورم و کار شایسته‏ای انجام دهم که از آن خشنود باشی، و فرزندان مرا صالح گردان; من به سوی تو بازمی‏گردم و توبه می‏کنم، و من از مسلمانانم!» (15)

آنها کسانی هستند که ما بهترین اعمالشان را قبول می‏کنیم و از گناهانشان می‏گذریم و در میان بهشتیان جای دارند; این وعده راستی است که وعده داده می‏شدند. (16)

و کسی که به پدر و مادرش می‏گوید: «اف بر شما! آیا به من وعده می‏دهید که من روز قیامت مبعوث می‏شوم؟! در حالی که پیش از من اقوام زیادی بودند (و هرگز مبعوث نشدند)! و آن دو پیوسته فریاد می‏کشند و خدا را به یاری می‏طلبند که: وای بر تو، ایمان بیاور که وعده خدا حق است اما او پیوسته می‏گوید:» اینها چیزی جز افسانه‏های پیشینیان نیست! (17)

آنها کسانی هستند که فرمان عذاب درباره آنان همراه اقوام (کافری) که پیش از آنان از جن و انس بودند مسلم شده، چرا که همگی زیانکار بودند! (18)

و برای هر کدام از آنها درجاتی است بر طبق اعمالی که انجام داده‏اند، تا خداوند کارهایشان را بی‏کم و کاست به آنان تحویل دهد; و به آنها هیچ ستمی نخواهد شد! (19)

آن روز که کافران را بر آتش عرضه می‏کنند (به آنها گفته می‏شود:) از طیبات و لذائذ در زندگی دنیا خود استفاده کردید و از آن بهره گرفتید; اما امروز عذاب ذلت‏بار بخاطر استکباری که در زمین بناحق کردید و بخاطر گناهانی که انجام می‏دادید; جزای شما خواهد بود! (20)

(سرگذشت هود) برادر قوم عاد را یاد کن، آن زمان که قومش را در سرزمین «احقاف‏» بیم داد در حالی که پیامبران زیادی قبل از او در گذشته‏های دور و نزدیک آمده بودند که: جز خدای یگانه را نپرستید! (و گفت:) من بر شما از عذاب روزی بزرگ می‏ترسم! (21)

آنها گفتند: «آیا آمده‏ای که ما را (با دروغهایت) از معبودانمان بازگردانی؟! اگر راست می‏گویی عذابی را که به ما وعده می‏دهی بیاور!» (22)

گفت: «علم (آن) تنها نزد خداست (و او می‏داند چه زمانی شما را مجازات کند); من آنچه را به آن فرستاده شده‏ام به شما می‏رسانم، (وظیفه من همین است!) ولی شما را قومی می‏بینیم که پیوسته در نادانی هستید!» (23)

هنگامی که آن (عذاب الهی) را بصورت ابر گسترده‏ای دیدند که بسوی دره‏ها و آبگیرهای آنان در حرکت است (خوشحال شدند) گفتند: «این ابری است که بر ما می‏بارد!» (ولی به آنها گفته شد:) این همان چیزی است که برای آمدنش شتاب می‏کردید، تندبادی است (وحشتناک) که عذاب دردناکی در آن است! (24)

همه چیز را بفرمان پروردگارش در هم میکوبد و نابود میکند (آری) آنها صبح کردند در حالی که چیزی جز خانه‏هایشان به چشم نمی‏خورد; ما این‏گونه گروه مجرمان را کیفر می‏دهیم! (25)

ما به آنها ( قوم عاد) قدرتی دادیم که به شما ندادیم، و برای آنان گوش و چشم و دل قرار دادیم; (اما به هنگام نزول عذاب) نه گوشها و چشمها و نه عقلهایشان برای آنان هیچ سودی نداشت، چرا که آیات خدا را انکار می‏کردند; و سرانجام آنچه را استهزا می‏کردند بر آنها وارد شد! (26)

ما آبادیهایی را که پیرامون شما بودند نابود ساختیم، و آیات خود را بصورتهای گوناگون (برای مردم آنها) بیان کردیم شاید بازگردند! (27)

پس چرا معبودانی را که غیر از خدا برگزیدند -به گمان اینکه به خدا نزدیکشان سازد- آنها را یاری نکردند؟! بلکه از میانشان گم شدند! این بود نتیجه دروغ آنها و آنچه افترا می‏بستند! (28)

(به یاد آور) هنگامی که گروهی از جن را به سوی تو متوجه ساختیم که قرآن را بشنوند; وقتی حضور یافتند به یکدیگر گفتند: «خاموش باشید و بشنوید!» و هنگامی که پایان گرفت، به سوی قوم خود بازگشتند و آنها را بیم دادند! (29)

گفتند: «ای قوم ما! ما کتابی را شنیدیم که بعد از موسی نازل شده، هماهنگ با نشانه‏های کتابهای پیش از آن، که به سوی حق و راه راست هدایت می‏کند. (30)

ای قوم ما! دعوت کننده الهی را اجابت کنید و به او ایمان آورید تا گناهانتان را ببخشد و شما را از عذابی دردناک پناه دهد! (31)

و هر کس به دعوت کننده الهی پاسخ نگوید، هرگز نمی‏تواند از چنگال عذاب الهی در زمین فرار کند، و غیر از خدا یار و یاوری برای او نیست; چنین کسانی در گمراهی آشکارند!» (32)

آیا آنها نمی‏دانند خداوندی که آسمانها و زمین را آفریده و از آفرینش آنها ناتوان نشده است، می‏تواند مردگان را زنده کند؟! آری او بر هر چیز تواناست! (33)

روزی را به یاد آور که کافران را بر آتش عرضه می‏دارند (و به آنها گفته می‏شود:) آیا این حق نیست؟! می‏گویند: «آری، به پروردگارمان سوگند (که حق است)!» (در این هنگام خداوند) می‏گوید: «پس عذاب را بخاطر کفرتان بچشید!» (34)

پس صبر کن آن‏گونه که پیامبران «اولو العزم‏» صبر کردند، و برای (عذاب) آنان شتاب مکن! هنگامی که وعده‏هایی را که به آنها داده می‏شود ببینند، احساس می‏کنند که گویی فقط ساعتی از یک روز (در دنیا) توقف داشتند; این ابلاغی است برای همگان; آیا جز قوم فاسق هلاک می‏شوند؟! (35)

---

ترجمه انگلیسی سوره احقاف

SURA 46. Ahqaf, or Winding Sand tracts

1. Ha-Mim.

2. The Revelation of the Book is from Allah the Exalted in Power, Full of

Wisdom.

3. We created not the heavens and the earth and all between them but for just

ends, and for a Term Appointed: But those who reject Faith turn away from that

whereof they are warned.

4. Say: “Do ye see what it is ye invoke besides Allah? Show me what it is they

have created on earth, or have they a share in the heavens bring me a book

[revealed] before this, or any remnant of knowledge [ye may have], if ye are

telling the truth!

5. And who is more astray than one who invokes besides Allah, such as will not

answer him to the Day of Judgment, and who [in fact] are unconscious of their

call [to them]?

6. And when mankind are gathered together [at the Resurrection], they will be

hostile to them and reject their worship [altogether]!

7. When Our Clear Signs are rehearsed to them, the Unbelievers say, of the Truth

when it comes to them: “This is evident sorcery!”

8. Or do they say, “He has forged it”? Say: “Had I forged it, then can ye obtain

no single [blessing] for me from Allah. He knows best of that whereof ye talk

[so glibly]! Enough is He for a witness between me and you! And he is Oft-

Forgiving, Most Merciful.”

9. Say: “I am no bringer of new-fangled doctrine among the messengers, nor do I

know what will be done with me or with you. I follow but that which is revealed

to me by inspiration; I am but a Warner open and clear.”

10. Say: “See ye? If [this teaching] be from Allah, and ye reject it, and a

witness from among the Children of Israel testifies to its similarity [with

earlier scripture], and has believed while ye are arrogant, [how unjust ye are!]

truly, Allah guides not a people unjust.”

11. The Unbelievers say of those who believe: “If [this Message] were a good

thing, [such men] would not have gone to it first, before us!” And seeing that

they guide not themselves thereby, they will say, “this is an [old,] falsehood!”

12. And before this, was the Book of Moses as a guide and a mercy: And this Book

confirms [it] in the Arabic tongue; to admonish the unjust, and as Glad Tidings

to those who do right.

13. Verily those who say, “Our Lord is Allah,” and remain firm [on that Path],-

on them shall be no fear, nor shall they grieve.

14. Such shall be Companions of the Gardens, dwelling therein [for aye]: a

recompense for their [good] deeds.

15. We have enjoined on man kindness to his parents: In pain did his mother bear

him, and in pain did she give him birth. The carrying of the [child] to his

weaning is [a period of] thirty months. At length, when he reaches the age of

full strength and attains forty years, he says, “O my Lord! Grant me that I may

be grateful for Thy favour which Thou has bestowed upon me, and upon both my

parents, and that I may work righteousness such as Thou mayest approve; and be

gracious to me in my issue. Truly have I turned to Thee and truly do I bow [to

Thee] in Islam.”

16. Such are they from whom We shall accept the best of their deeds and pass by

their ill deeds: [They shall be] among the Companions of the Garden: a promise!

of truth, which was made to them [in this life].

17. But [there is one] who says to his parents, “Fie on you! Do ye hold out the

promise to me that I shall be raised up, even though generations have passed

before me [without rising again]?” And they two seek Allah’s aid, [and rebuke

the son]: “Woe to thee! Have faith! for the promise of Allah is true.” But he

says, “This is nothing but tales of the ancients!”

18. Such are they against whom is proved the sentence among the previous

generations of Jinns and men, that have passed away; for they will be [utterly]

lost.

19. And to all are [assigned] degrees according to the deeds which they [have

done], and in order that [Allah] may recompense their deeds, and no injustice be

done to them.

20. And on the Day that the Unbelievers will be placed before the Fire, [It will

be said to them]: “Ye received your good things in the life of the world, and ye

took your pleasure out of them: but today shall ye be recompensed with a Penalty

of humiliation: for that ye were arrogant on earth without just cause, and that

ye [ever] transgressed.”

21. Mention [Hud] one of ‘Ad’s [own] brethren: Behold, he warned his people

about the winding Sand-tracts: but there have been warners before him and after

him: “Worship ye none other than Allah: Truly I fear for you the Penalty of a

Mighty Day.”

22. They said: “Hast thou come in order to turn us aside from our gods? Then

bring upon us the [calamity] with which thou dost threaten us, if thou art

telling the truth?”

23. He said: “The Knowledge [of when it will come] is only with Allah: I

proclaim to you the mission on which I have been sent: But I see that ye are a

people in ignorance!”..

24. Then, when they saw the [Penalty in the shape of] a cloud traversing the

sky, coming to meet their valleys, they said, “This cloud will give us rain!”

“Nay, it is the [Calamity] ye were asking to be hastened!- A wind wherein is a

Grievous Penalty!

25. “Everything will it destroy by the command of its Lord!” Then by the morning

they – nothing was to be seen but [the ruins of] their houses! thus do We

recompense those given to sin!

26. And We had firmly established them in a [prosperity and] power which We have

not given to you [ye Quraish!] and We had endowed them with [faculties of]

hearing, seeing, heart and intellect: but of no profit to them were their

[faculties of] hearing, sight, and heart and intellect, when they went on

rejecting the Signs of Allah; and they were [completely] encircled by that which

they used to mock at!

27. We destroyed aforetime populations round about you; and We have shown the

Signs in various ways, that they may turn [to Us].

28. Why then was no help forthcoming to them from those whom they worshipped as

gods, besides Allah, as a means of access [to Allah]? Nay, they left them in the

lurch: but that was their falsehood and their invention.

29. Behold, We turned towards thee a company of Jinns [quietly] listening to the

Qur’an: when they stood in the presence thereof, they said, “Listen in silence!”

When the [reading] was finished, they returned to their people, to warn [them of

their sins].

30. They said, “O our people! We have heard a Book revealed after Moses,

confirming what came before it: it guides [men] to the Truth and to a Straight

Path.

31. “O our people, hearken to the one who invites [you] to Allah, and believe in

him: He will forgive you your faults, and deliver you from a Penalty Grievous.

32. “If any does not hearken to the one who invites [us] to Allah, he cannot

frustrate [Allah’s Plan] on earth, and no protectors can he have besides Allah:

such men [wander] in manifest error.”

33. See they not that Allah, Who created the heavens and the earth, and never

wearied with their creation, is able to give life to the dead? Yea, verily He

has power over all things.

34. And on the Day that the Unbelievers will be placed before the Fire, [they

will be asked,] “Is this not the Truth?” they will say, “Yea, by our Lord!” [One

will say:] “Then taste ye the Penalty, for that ye were wont to deny [Truth]!”

35. Therefore patiently persevere, as did [all] messengers of inflexible

purpose; and be in no haste about the [Unbelievers]. On the Day that they see

the [Punishment] promised them, [it will be] as if they had not tarried more

than an hour in a single day. [Thine but] to proclaim the Message: but shall any

be destroyed except those who transgress?

---