اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ قَضَائِكَ وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّي مِنْ بَلاَئِكَ
اى خداوند، حمد باد تو را بر آن حسن تقدير كه نصيب من ساخته اى و آن بلاها كه از من بگردانيده اى.
فَلاَ تَجْعَلْ حَظِّي مِنْ رَحْمَتِكَ مَا عَجَّلْتَ لِي مِنْ عَافِيَتِكَ فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَيْرِي بِمَا كَرِهْتُ
چنان مباد كه اين تندرستى كه اكنون مرا ارزانى داشته اى، همه بهره من از رحمت تو باشد، تا آنچه دوست مى داشته ام سبب شوربختى من شود و ديگرى، از آنچه من ناخوش مى داشته ام به سعادت رسد.
وَ إِنْ يَكُنْ مَا ظَلِلْتُ فِيهِ أَوْ بِتُّ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِيَةِ بَيْنَ يَدَيْ بَلاَءٍ لاَ يَنْقَطِعُ وَ وِزْرٍ لاَ يَرْتَفِعُ فَقَدِّمْ لِي مَا أَخَّرْتَ وَ أَخِّرْ عَنِّي مَا قَدَّمْتَ
اى خداوند، اگر اين تندرستى كه مرا نصيب كرده اى و من شب و روزم را در آن به سر مى آورم نشانه بلايى باشد بر دوام يا وبالى پايدار، پس آنچه را كه واپس داشته اى پيش افكن و آنچه را كه پيش افكنده اى واپس دار.
فَغَيْرُ كَثِيرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ وَ غَيْرُ قَلِيلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
زيرا چيزى كه به فنا انجامد بس ناچيز است هر چند فراوان بود، و چيزى كه به بقا انجامد بسيارى است هر چند اندك نمايد. و بر محمد و خاندانش درود بفرست.