دعای نوزدهم صحیفه سجادیه باترجمه

اَللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ بِغَيْثِكَ الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِكَ الْمُونِقِ فِي جَمِيعِ الْآفَاقِ‏
اى خداوند، باران بفرست و سيرابمان ساز و همراه با بارانى فزاينده و ريزنده، از ابرى در آفاق رونده و گياهان زيبا روياننده، رحمت خود بر ما ارزانى دار.

وَ امْنُنْ عَلَى عِبَادِكَ بِإِينَاعِ الثَّمَرَةِ وَ أَحْيِ بِلاَدَكَ بِبُلُوغِ الزَّهْرَةِ
اى خداوند، ميوه‏ ها را برسان و بر بندگانت احسان فرماى، گلها را شكفته گردان و زمين خود زنده نماى.

وَ أَشْهِدْ مَلاَئِكَتَكَ الْكِرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْيٍ مِنْكَ نَافِعٍ دَائِمٍ غُزْرُهُ وَاسِعٍ دِرَرُهُ وَابِلٍ سَرِيعٍ عَاجِلٍ‏
فرشتگان خود، آن فرستادگان بزرگوار را بفرماى تا از سوى تو، بارانى سودمند و پيوسته و فراوان و گسترده و تند بار بياورند

تُحْيِي بِهِ مَا قَدْ مَاتَ وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ وَ تُخْرِجُ بِهِ مَا هُوَ آتٍ‏
و همه جا را سيراب سازند، تا زمين مرده را زنده نمايى و هر چه را از دست رفته است بازگردانى و آنچه روييدنى است برويانى‏

وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِي الْأَقْوَاتِ سَحَاباً مُتَرَاكِماً هَنِيئاً مَرِيئاً طَبَقاً مُجَلْجَلاً غَيْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ وَ لاَ خُلَّبٍ بَرْقُهُ‏
و در روزى مردم گشايش دهى، با چنان ابرى انبوه، گرانبار، خوش و بى‏زيان و از كران تا كران، كه از آن آواز تندر آيد و بارانش ملايم و پر دوام بود و برقش فريبناك نبود.

اَللَّهُمَّ اسْقِنَا غَيْثاً مُغِيثاً مَرِيعاً مُمْرِعاً عَرِيضاً وَاسِعاً غَزِيراً تَرُدُّ بِهِ النَّهِيضَ وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهِيضَ‏
اى خداوند، ما را از بارانى كه به فرياد رسنده، قحط زداينده، گياه روياننده، فراگيرنده و فراوان بارنده سيراب نماى، تا گياهان ايستاده را طراوت تازه دهى و گياهان بر زمين خفته را بر پاى دارى.

اَللَّهُمَّ اسْقِنَا سَقْياً تُسِيلُ مِنْهُ الظِّرَابَ وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ وَ تُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ
اى خداوند، بارانى برسان آن سان كه آب‏ها از تپه ‏ها روان دارى و چاه ها از آب‏ها پر سازى و رودها به خروش آرى و نباتات برويانى‏

وَ تُرْخِصُ بِهِ الْأَسْعَارَ فِي جَمِيعِ الْأَمْصَارِ وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَ الْخَلْقَ‏
و در همه شهرها ارزانى پديد آرى و چارپايان و مردمان به تن و توش آرى‏

وَ تُكْمِلُ لَنَا بِهِ طَيِّبَاتِ الرِّزْقِ و تُنْبِتُ لَنَا بِهِ الزَّرْعَ وَ تُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ وَ تَزِيدُنَا بِهِ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِنَا
و براى ما خوردنيهاى خوش و گوارا كامل گردانى و كشته ‏هاى ما برويانى و پستانهاى ستوران پر شير سازى و بر نيروى ما نيرويى ديگر افزايى.

اَللَّهُمَّ لاَ تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَيْنَا سَمُوماً وَ لاَ تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَيْنَا حُسُوماً وَ لاَ تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَيْنَا رُجُوماً وَ لاَ تَجْعَلْ مَاءَهُ عَلَيْنَا أُجَاجاً
اى خداوند، سايه ابر بر ما باد سموم مگردان و خنكى‏اش را شوم منماى. چنان مباد كه به جاى باران بر سر ما سنگ ببارد و به جاى آب شيرين و گوارا آب تلخ و شور.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَكَاتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَي‏ءٍ قَدِيرٌ
بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را از بركات زمين و آسمان‏ها روزى ده. زيرا تو بر هر چيز توانائى.