اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ صَيِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ و أَزِلْنَا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْإِصْرَارِ
خداوندا، درود بفرست بر محمد و خاندان او و ما را به توبه اى كه پسند مى دارى راه بر و از اصرار بر گناه كه ناپسند مى دارى دور فرماى.
اَللَّهُمَّ وَ مَتَى وَقَفْنَا بَيْنَ نَقْصَيْنِ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا فَأَوْقِعِ النَّقْصَ بِأَسْرَعِهِمَا فَنَاءً وَ اجْعَلِ التَّوْبَةَ فِي أَطْوَلِهِمَا بَقَاءً
خداوندا، چون ميان دو نقصان، يكى در دين و يكى در دنيا، قرار گرفتيم، نقصان را در آن قرار ده كه زود گذر است و توبه را در آن قرار ده كه بقايش بيشتر است.
وَ إِذَا هَمَمْنَا بِهَمَّيْنِ يُرْضِيكَ أَحَدُهُمَا عَنَّا وَ يُسْخِطُكَ الْآخَرُ عَلَيْنَا
و چون آهنگ دو كار كرديم كه يكى تو را خشنود مى سازد و ديگرى تو را به خشم مى آورد،
فَمِلْ بِنَا إِلَى مَا يُرْضِيكَ عَنَّا وَ أَوْهِنْ قُوَّتَنَا عَمَّا يُسْخِطُكَ عَلَيْنَا
ما را بدان سوى كه سبب خشنودى توست روانه دار و عزم ما را در آنچه سبب خشم توست سست نماى.
وَ لاَ تُخَلِّ فِي ذَلِكَ بَيْنَ نُفُوسِنَا وَ اخْتِيَارِهَا فَإِنَّهَا مُخْتَارَةٌ لِلْبَاطِلِ إِلاَّ مَا وَفَّقْتَ أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمْتَ
و در آن هنگام نفس هاى ما را به اختيار خود وامگذار، كه نفسهاى ما اگر توفيق خويش رفيق آنها نگردانى راه باطل گزينند و نفس آدمى را به بدى فرمان دهد مگر آنكه تو رحمت آورى.
اَللَّهُمَّ وَ إِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنَا وَ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ ابْتَدَأْتَنَا فَلاَ حَوْلَ لَنَا إِلاَّ بِقُوَّتِكَ وَ لاَ قُوَّةَ لَنَا إِلاَّ بِعَوْنِكَ
بار خدايا، ما را از ناتوانى آفريده اى و بنيان ما بر سستى نهادهاى و از آبى پست و بى ارج صورت بسته اى. ما را هيچ جنبشى نيست مگر به توانى كه تو ارزانى دارى و نيرويى نيست مگر به مددى كه تو رسانى.
فَأَيِّدْنَا بِتَوْفِيقِكَ وَ سَدِّدْنَا بِتَسْدِيدِكَ وَ أَعْمِ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا عَمَّا خَالَفَ مَحَبَّتَكَ وَ لاَ تَجْعَلْ لِشَيْءٍ مِنْ جَوَارِحِنَا نُفُوذاً فِي مَعْصِيَتِكَ
پس به توفيق خود ياريمان بخش و به راه راست خويش ارشاد فرماى و ديده دل ما را از آنچه خلاف دوستى توست كور گردان و چنان كن كه نافرمانى را در هيچ يك از اعضاى ما راه نباشد.
اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ هَمَسَاتِ قُلُوبِنَا وَ حَرَكَاتِ أَعْضَائِنَا وَ لَمَحَاتِ أَعْيُنِنَا وَ لَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فِي مُوجِبَاتِ ثَوَابِكَ
بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندانش و رازهاى دلهاى ما را و جنبشهاى اندامهاى ما را و نگاه هاى ديدگان ما را و سخن زبانهاى ما را چنان گردان كه موجب ثواب تو باشد،
حَتَّى لاَ تَفُوتَنَا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِهَا جَزَاءَكَ وَ لاَ تَبْقَى لَنَا سَيِّئَةٌ نَسْتَوْجِبُ بِهَا عِقَابَكَ
تا حسنه اى كه سزاوار پاداش نيك توست از دست نشود وسيله اى كه موجب كيفر بد توست بر جاى نماند.