اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اكْسِرْ شَهْوَتِي عَنْ كُلِّ مَحْرَمٍ
بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود بفرست و سورت شهوت مرا چون به حرام نزديك مى شوم بشكن
وَ ازْوِ حِرْصِي عَنْ كُلِّ مَأْثَمٍ وَ امْنَعْنِي عَنْ أَذَى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ وَ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ
و چنان كن كه آزمند ارتكاب هيچ گناهى نشوم. بار خدايا مرا از آزردن هر مرد و زن مؤمن و هر مرد و زن مسلمان بازدار.
اَللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا عَبْدٍ نَالَ مِنِّي مَا حَظَرْتَ عَلَيْهِ وَ انْتَهَكَ مِنِّي مَا حَجَزْتَ عَلَيْهِ فَمَضَى بِظُلاَمَتِي مَيِّتاً أَوْ حَصَلَتْ لِي قِبَلَهُ حَيّاً فَاغْفِرْ لَهُ مَا أَلَمَّ بِهِ مِنِّي
بار خدايا، هر بنده اى كه درباره من مرتكب عملى شده كه تو آن را نهى كرده اى، يا در آنچه تو منع فرموده اى پرده حرمت من دريده، و اينك كه حق مرا ضايع كرده در گذشته، يا هنوز زنده است و حقى از من بر گردن اوست، او را در اين ستمى كه بر من روا داشته و اكنون گريبانگير اوست بيامرز،
وَ اعْفُ لَهُ عَمَّا أَدْبَرَ بِهِ عَنِّي وَ لاَ تَقِفْهُ عَلَى مَا ارْتَكَبَ فِيَّ وَ لاَ تَكْشِفْهُ عَمَّا اكْتَسَبَ بِي
و در حقى كه از من تباه كرده عفو نماى. بار خدايا، اگر در حق من خلافى به جاى آورده است، او را سرزنش مكن. اگر به سبب آزار من گناهى بر اوست، او را رسوا مساز.
وَ اجْعَلْ مَا سَمَحْتُ بِهِ مِنَ الْعَفْوِ عَنْهُمْ وَ تَبَرَّعْتُ بِهِ مِنَ الصَّدَقَةِ عَلَيْهِمْ أَزْكَى صَدَقَاتِ الْمُتَصَدِّقِينَ وَ أَعْلَى صِلاَتِ الْمُتَقَرِّبِينَ
اى خداوند، اين عفو و گذشت مرا و اين صدقه اى را كه به آنان ارزانى داشته ام پاكترين صدقه بخشندگان و برتر از هر صله و عطيهاى قرار ده كه براى تقرب جستن به تو ارزانى شده است.
وَ عَوِّضْنِي مِنْ عَفْوِي عَنْهُمْ عَفْوَكَ وَ مِنْ دُعَائِي لَهُمْ رَحْمَتَكَ حَتَّى يَسْعَدَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَّا بِفَضْلِكَ وَ يَنْجُوَ كُلٌّ مِنَّا بِمَنِّكَ
آن سان كه من از آنان در گذشته ام، تو نيز از من در گذر و آن سان كه من در حق آنان دعاى خير كرده ام تو نيز رحمت خود از من دريغ مدار، تا هم من و هم ايشان به بركت فضل و احسان تو به سعادت رسيم و رهايى يابيم.
اَللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا عَبْدٍ مِنْ عَبِيدِكَ أَدْرَكَهُ مِنِّي دَرَكٌ أَوْ مَسَّهُ مِنْ نَاحِيَتِي أَذًى أَوْ لَحِقَهُ بِي أَوْ بِسَبَبِي ظُلْمٌ فَفُتُّهُ بِحَقِّهِ أَوْ سَبَقْتُهُ بِمَظْلِمَتِهِ
بار خدايا، هر بنده اى از بندگانت كه از من به او آسيبى رسيده يا از من آزارى ديده يا به سبب من ستمى بر او شده و من حقش را ضايع كرده ام يا مانع دادخواهى او شده ام،
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَرْضِهِ عَنِّي مِنْ وُجْدِكَ وَ أَوْفِهِ حَقَّهُ مِنْ عِنْدِكَ
پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و به بزرگوارى و بخشندگى خويش از من خشنودش گردان و از خزانه كرمت حقش ادا فرما.
ثُمَّ قِنِي مَا يُوجِبُ لَهُ حُكْمُكَ وَ خَلِّصْنِي مِمَّا يَحْكُمُ بِهِ عَدْلُكَ فَإِنَّ قُوَّتِي لاَ تَسْتَقِلُّ بِنَقِمَتِكَ وَ إِنَّ طَاقَتِي لاَ تَنْهَضُ بِسُخْطِكَ
آنگاه مرا از كيفرى كه به موجب حكم تو مستوجب آنم در امان آر و از عقوبتى كه به مقتضاى عدل توست رهايى بخش، زيرا كه مرا نيروى تحمل خشم و انتقام تو نيست و تاب و توان من غضب تو را بر نمى تابد،
فَإِنَّكَ إِنْ تُكَافِنِي بِالْحَقِّ تُهْلِكْنِي وَ إِلاَّ تَغَمَّدْنِي بِرَحْمَتِكَ تُوبِقْنِي
كه اگر به مقتضاى استحقاق من جزايم دهى هلاكم ساختهاى و اگر جامه رحمت خود بر من نپوشانى تباهم كرده اى.
اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْهِبُكَ – يَا إِلَهِي – مَا لاَ يُنْقِصُكَ بَذْلُهُ وَ أَسْتَحْمِلُكَ مَا لاَ يَبْهَظُكَ حَمْلُهُ
اى خداوند من، از تو چيزى را مى طلبم كه عطاى آن از تو هيچ نكاهد و برگرفتن بارى را در خواست مى كنم كه بر تو گران نمى آيد.
أَسْتَوْهِبُكَ – يَا إِلَهِي – نَفْسِيَ الَّتِي لَمْ تَخْلُقْهَا لِتَمْتَنِعَ بِهَا مِنْ سُوءٍ أَوْ لِتَطَرَّقَ بِهَا إِلَى نَفْعٍ
از تو مى طلبم بخشايش نفسم را، نفسى كه او را نيافريدى تا از خود، زيانى را دور سازى يا به سودى دست يابى،
وَ لَكِنْ أَنْشَأْتَهَا إِثْبَاتاً لِقُدْرَتِكَ عَلَى مِثْلِهَا وَ احْتِجَاجاً بِهَا عَلَى شَكْلِهَا
بلكه او را آفريده اى تا قدرت خويش در آفرينش چنان چيزها به اثبات رسانى و آن را دليل توانايى خود بر خلقت همانندان آن قرار دهى.
وَ أَسْتَحْمِلُكَ مِنْ ذُنُوبِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ وَ أَسْتَعِينُ بِكَ عَلَى مَا قَدْ فَدَحَنِي ثِقْلُهُ
بار خدايا، از تو مى خواهم كه بار گناه من برگيرى، كه سخت گرانبارم ساخته. از تو در تحمل بار گرانى كه از پايم درآورده است يارى مى جويم.
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ هَبْ لِنَفْسِي عَلَى ظُلْمِهَا نَفْسِي وَ وَكِّلْ رَحْمَتَكَ بِاحْتِمَالِ إِصْرِي فَكَمْ قَدْ لَحِقَتْ رَحْمَتُكَ بِالْمُسِيئِينَ وَ كَمْ قَدْ شَمِلَ عَفْوُكَ الظَّالِمِينَ
پس بر محمد و خاندان او درود بفرست و مرا كه بر خود ستم كردهام عفو كن و رحمت خود بر گمار تا سبكبارم سازد. چه بسا رحمت تو گنهكاران را رسد و چه بسا ستمكاران كه مشمول عفو تو گردند.
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْنِي أُسْوَةَ مَنْ قَدْ أَنْهَضْتَهُ بِتَجَاوُزِكَ عَنْ مَصَارِعِ الْخَاطِئِينَ
پس بر محمد و خاندان او درود بفرست و مرا سر دسته كسانى قرار ده كه از گناهانشان گذشته اى و از گودالى كه خطاكاران در آن سرنگون شوند بيرون آورده اى
وَ خَلَّصْتَهُ بِتَوْفِيقِكَ مِنْ وَرَطَاتِ الْمُجْرِمِينَ فَأَصْبَحَ طَلِيقَ عَفْوِكَ مِنْ إِسَارِ سُخْطِكَ وَ عَتِيقَ صُنْعِكَ مِنْ وَثَاقِ عَدْلِكَ
و به توفيق خود از ورطه هلاكت مجرمان خلاصى داده اى، تا آزاد كرده عفو تو از بند اسارت سخط تو گشتند و رهايى يافته احسان تو از زندان عدالت تو شدند
إِنَّكَ إِنْ تَفْعَلْ ذَلِكَ – يَا إِلَهِي – تَفْعَلْهُ بِمَنْ لاَ يَجْحَدُ اسْتِحْقَاقَ عُقُوبَتِكَ وَ لاَ يُبَرِّئُ نَفْسَهُ مِنِ اسْتِيجَابِ نَقِمَتِكَ
اى خداى من، اگر با من چنين كنى، اين لطف و رحمت در حق كسى كرده اى كه خود منكر آن نيست كه مستحق عقوبت توست، و خويشتن مبرا نمى داند كه سزاوار خشم توست.
تَفْعَلْ ذَلِكَ – يَا إِلَهِي – بِمَنْ خَوْفُهُ مِنْكَ أَكْثَرُ مِنْ طَمَعِهِ فِيكَ وَ بِمَنْ يَأْسُهُ مِنَ النَّجَاةِ أَوْكَدُ مِنْ رَجَائِهِ لِلْخَلاَصِ
اى خداى من، اگر با من چنين كنى، اين لطف و رحمت در حق كسى است كه بيمش از تو از آزمنديش در رحمت تو بيش است و نوميدش از رهايى، استوارتر از اميدش به رهايى است.
لاَ أَنْ يَكُونَ يَأْسُهُ قُنُوطاً أَوْ أَنْ يَكُونَ طَمَعُهُ اغْتِرَاراً بَلْ لِقِلَّةِ حَسَنَاتِهِ بَيْنَ سَيِّئَاتِهِ وَ ضَعْفِ حُجَجِهِ فِي جَمِيعِ تَبِعَاتِهِ
نه چنان است كه نوميديش، نوميدى از رحمت تو باشد، يا اميدش از آن روست كه مى خواهد خود را به رحمت تو بفريبد، بلكه به سبب قلت حسنات اوست در برابر كثرت سيئاتش و ضعف حجت اوست در دادگاه داورى تو.
فَأَمَّا أَنْتَ – يَا إِلَهِي – فَأَهْلٌ أَنْ لاَ يَغْتَرَّ بِكَ الصِّدِّيقُونَ وَ لاَ يَيْأَسَ مِنْكَ الْمُجْرِمُونَ
اما تو اى خداى من، شايسته اى كه صديقان به رحمت تو مغرور نشوند و مجرمان از رحمت تو نوميد نگردند،
لِأَنَّكَ الرَّبُّ الْعَظِيمُ الَّذِي لاَ يَمْنَعُ أَحَداً فَضْلَهُ وَ لاَ يَسْتَقْصِي مِنْ أَحَدٍ حَقَّهُ
كه تو آن پروردگار بزرگ هستى كه فضل خود از كسى باز ندارى و در گرفتن حق خود از ديگران سخت نگيرى.
تَعَالَى ذِكْرُكَ عَنِ الْمَذْكُورِينَ وَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُكَ عَنِ الْمَنْسُوبِينَ وَ فَشَتْ نِعْمَتُكَ فِي جَمِيعِ الْمَخْلُوقِينَ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى ذَلِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
ياد تو از هر چه در ياد آيد، برتر است و نام تو مقدستر از آن است كه مردمان بر خود نهند. نعمت تو در ميان همه آفريدگانت پراكنده است. فلك الحمد على ذلك يا رب العالمين.