سوره فصلت با ترجمه فارسی و انگلیسی

SURA 41. Ha Mim- سوره فصلت -سورة فصلت

سوره فصلت با ترجمه فارسی و انگلیسی در سایت تهران لوح قرار گرفته است . البته شما عزیزان می توانید تمامی سوره های قرآن کریم را با انتخاب قاری مورد نظر و قاری مورد نظر در صفحه قرآن کریم در سایت تهران لوح ببینید و یا دانلود نمایید.

﴿ سورة فصلت – سورة ٤١ –   تعداد آیات ٥٤ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾ تَنْزِیلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿٢﴾ کِتَابٌ فُصِّلَتْ آیَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿٣﴾ 

بَشِیرًا وَنَذِیرًا فَأَعْرَضَ أَکْثَرُهُمْ فَهُمْ لا یَسْمَعُونَ ﴿٤﴾ 

وَقَالُوا قُلُوبُنَا فِی أَکِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَیْهِ وَفِی آذَانِنَا وَقْرٌ وَمِنْ بَیْنِنَا وَبَیْنِکَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنَا عَامِلُونَ ﴿٥﴾ 

قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِیمُوا إِلَیْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ وَوَیْلٌ لِلْمُشْرِکِینَ ﴿٦﴾ 

الَّذِینَ لا یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ بِالآخِرَةِ هُمْ کَافِرُونَ ﴿٧﴾ 

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿٨﴾

 قُلْ أَئِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الأرْضَ فِی یَوْمَیْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَنْدَادًا ذَلِکَ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿٩﴾ 

وَجَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ مِنْ فَوْقِهَا وَبَارَکَ فِیهَا وَقَدَّرَ فِیهَا أَقْوَاتَهَا فِی أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِینَ ﴿١٠﴾ 

ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ وَهِیَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلأرْضِ اِئْتِیَا طَوْعًا أَوْ کَرْهًا قَالَتَا أَتَیْنَا طَائِعِینَ ﴿١١﴾

 فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِی یَوْمَیْنِ وَأَوْحَى فِی کُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَزَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَحِفْظًا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿١٢﴾ 

فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُکُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ ﴿١٣﴾

 إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلا تَعْبُدُوا إِلا اللَّهَ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لأنْزَلَ مَلائِکَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿١٤﴾

 فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الأرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ ﴿١٥﴾ 

فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی أَیَّامٍ نَحِسَاتٍ لِنُذِیقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَخْزَى وَهُمْ لا یُنْصَرُونَ ﴿١٦﴾ 

وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَیْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَى عَلَى الْهُدَى فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿١٧﴾

 وَنَجَّیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا وَکَانُوا یَتَّقُونَ ﴿١٨﴾ وَیَوْمَ یُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ یُوزَعُونَ ﴿١٩﴾ 

حَتَّى إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٠﴾ 

وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَیْنَا قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْءٍ وَهُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢١﴾ 

وَمَا کُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَلا أَبْصَارُکُمْ وَلا جُلُودُکُمْ وَلَکِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لا یَعْلَمُ کَثِیرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢٢﴾ 

وَذَلِکُمْ ظَنُّکُمُ الَّذِی ظَنَنْتُمْ بِرَبِّکُمْ أَرْدَاکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿٢٣﴾ 

فَإِنْ یَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ وَإِنْ یَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِینَ ﴿٢٤﴾ 

وَقَیَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَیَّنُوا لَهُمْ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالإنْسِ إِنَّهُمْ کَانُوا خَاسِرِینَ ﴿٢٥﴾ 

وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لا تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَغْلِبُونَ ﴿٢٦﴾ 

فَلَنُذِیقَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا عَذَابًا شَدِیدًا وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾ 

ذَلِکَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فِیهَا دَارُ الْخُلْدِ جَزَاءً بِمَا کَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ ﴿٢٨﴾

 وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا الَّذَیْنِ أَضَلانَا مِنَ الْجِنِّ وَالإنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِیَکُونَا مِنَ الأسْفَلِینَ ﴿٢٩﴾ 

إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلا تَخَافُوا وَلا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿٣٠﴾ 

نَحْنُ أَوْلِیَاؤُکُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الآخِرَةِ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَشْتَهِی أَنْفُسُکُمْ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَدَّعُونَ ﴿٣١﴾

 نُزُلا مِنْ غَفُورٍ رَحِیمٍ ﴿٣٢﴾ 

وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿٣٣﴾ 

وَلا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ ﴿٣٤﴾ 

وَمَا یُلَقَّاهَا إِلا الَّذِینَ صَبَرُوا وَمَا یُلَقَّاهَا إِلا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ ﴿٣٥﴾ 

وَإِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٣٦﴾

 وَمِنْ آیَاتِهِ اللَّیْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ لا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَهُنَّ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿٣٧﴾ 

فَإِنِ اسْتَکْبَرُوا فَالَّذِینَ عِنْدَ رَبِّکَ یُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لا یَسْأَمُونَ ﴿٣٨﴾ 

وَمِنْ آیَاتِهِ أَنَّکَ تَرَى الأرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ إِنَّ الَّذِی أَحْیَاهَا لَمُحْیِی الْمَوْتَى إِنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٣٩﴾ 

إِنَّ الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی آیَاتِنَا لا یَخْفَوْنَ عَلَیْنَا أَفَمَنْ یُلْقَى فِی النَّارِ خَیْرٌ أَمْ مَنْ یَأْتِی آمِنًا یَوْمَ الْقِیَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٤٠﴾

 إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ وَإِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ ﴿٤١﴾

 لا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَلا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ ﴿٤٢﴾

 مَا یُقَالُ لَکَ إِلا مَا قَدْ قِیلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِکَ إِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِیمٍ ﴿٤٣﴾ 

وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِیًّا لَقَالُوا لَوْلا فُصِّلَتْ آیَاتُهُ أَأَعْجَمِیٌّ وَعَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ وَالَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَیْهِمْ عَمًى أُولَئِکَ یُنَادَوْنَ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿٤٤﴾ 

وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِیهِ وَلَوْلا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِی شَکٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ ﴿٤٥﴾

 مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا وَمَا رَبُّکَ بِظَلامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿٤٦﴾

الجزء ٢٥

 إِلَیْهِ یُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ وَمَا تَخْرُجُ مِنْ ثَمَرَاتٍ مِنْ أَکْمَامِهَا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَى وَلا تَضَعُ إِلا بِعِلْمِهِ وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ أَیْنَ شُرَکَائِی قَالُوا آذَنَّاکَ مَا مِنَّا مِنْ شَهِیدٍ ﴿٤٧﴾ 

وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ وَظَنُّوا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِیصٍ ﴿٤٨﴾

 لا یَسْأَمُ الإنْسَانُ مِنْ دُعَاءِ الْخَیْرِ وَإِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَیَئُوسٌ قَنُوطٌ ﴿٤٩﴾ 

وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ هَذَا لِی وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِنْ رُجِعْتُ إِلَى رَبِّی إِنَّ لِی عِنْدَهُ لَلْحُسْنَى فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَلَنُذِیقَنَّهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِیظٍ ﴿٥٠﴾

 وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الإنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِیضٍ ﴿٥١﴾

 قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ کَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ثُمَّ کَفَرْتُمْ بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ ﴿٥٢﴾

 سَنُرِیهِمْ آیَاتِنَا فِی الآفَاقِ وَفِی أَنْفُسِهِمْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ یَکْفِ بِرَبِّکَ أَنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿٥٣﴾

أَلا إِنَّهُمْ فِی مِرْیَةٍ مِنْ لِقَاءِ رَبِّهِمْ أَلا إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ مُحِیطٌ ﴿٥٤﴾

---

ترجمه فارسی سورة فصلت

 

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)

این کتابی است که از سوی خداوند رحمان و رحیم نازل شده است; (2)

کتابی که آیاتش هر مطلبی را در جای خود بازگو کرده، در حالی که فصیح و گویاست برای جمعیتی که آگاهند! (3)

قرآنی که بشارت دهنده و بیم دهنده است; ولی بیشتر آنان روی گردان شدند; از این رو چیزی نمی‏شنوند! (4)

آنها گفتند: «قلبهای ما نسبت به آنچه ما را به آن دعوت می‏کنی در پوششهایی قرار گرفته و در گوشهای ما سنگینی است، و میان ما و تو حجابی وجود دارد; پس تو بدنبال عمل خود باش، ما هم برای خود عمل می‏کنیم!» (5)

بگو: من فقط انسانی مثل شما هستم; این حقیقت بر من وحی می‏شود که معبود شما معبودی یگانه است; پس تمام توجه خویش را به او کنید و از وی آمرزش طلبید; وای بر مشرکان! (6)

همانها که زکات را نمی‏پردازند، و آخرت را منکرند! (7)

اما کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند، پاداشی دائمی دارند! (8)

بگو: آیا شما به آن کس که زمین را در دو روز آفرید کافر هستید و برای او همانندهایی قرارمی‏دهید؟! او پروردگار جهانیان است! (9)

او در زمین کوه‏های استواری قرار داد و برکاتی در آن آفرید و مواد غذایی آن را مقدر فرمود، – ینها همه در چهار روز بود- درست به اندازه نیاز تقاضا کنندگان! (10)

سپس به آفرینش آسمان پرداخت، در حالی که بصورت دود بود; به آن و به زمین دستور داد: س‏خ‏للّهبه وجود آیید (و شکل گیرید)، خواه از روی اطاعت و خواه اکراه!» آنها گفتند: «ما از روی طاعت می‏آییم (و شکل می‏گیریم)!» (11)

در این هنگام آنها را بصورت هفت آسمان در دو روز آفرید، و در هر آسمانی کار آن (آسمان) را وحی (و مقرر) فرمود، و آسمان پایین را با چراغهایی ( ستارگان) زینت بخشیدیم، و (با شهابها از رخنه شیاطین) حفظ کردیم، این است تقدیر خداوند توانا و دانا! (12)

اگر آنها روی‏گردان شوند، بگو: من شما را از صاعقه‏ای همانند صاعقه عاد و ثمود می‏ترسانم! (13)

در آن هنگام که رسولان از پیش رو و پشت سر (و از هر سو) به سراغشان آمدند (و آنان را دعوت کردند) که جز خدا را نپرستید آنها گفتند: «اگر پروردگار ما می‏خواست فرشتگانی نازل می‏کرد; از این رو ما به آنچه شما مبعوث به آن هستید کافریم!» (14)

اما قوم عاد بناحق در زمین تکبر ورزیدند و گفتند: «چه کسی از ما نیرومندتر است؟!»آیا نمی‏دانستند خداوندی که آنان را آفریده از آنها قویتر است؟ و (به خاطر این پندار) پیوسته آیات ما را انکار می‏کردند. (15)

سرانجام تندبادی شدید و هول‏انگیز و سرد و سخت در روزهایی شوم و پرغبار بر آنها فرستادیم تا عذاب خوارکننده را در زندگی دنیا به آنها بچشانیم; و عذاب آخرت از آن هم خوارکننده‏تر است، و (از هیچ طرف) یاری نمی‏شوند! (16)

اما ثمود را هدایت کردیم، ولی آنها نابینایی را بر هدایت ترجیح دادند; به همین جهت صاعقه -آن عذاب خوارکننده- به خاطر اعمالی که انجام می‏دادند آنها را فروگرفت! (17)

و کسانی را که ایمان آوردند و پرهیزگار بودند نجات بخشیدیم! (18)

به خاطر بیاورید روزی را که دشمنان خدا را جمع کرده به سوی دوزخ می‏برند،و صفوف پیشین را نگه می‏دارند (تا صفهای بعد به آنها ملحق شوند!) (19)

وقتی به آن می‏رسند، گوشها و چشمها و پوستهای تنشان به آنچه می‏کردند گواهی می‏دهند. (20)

آنها به پوستهای تنشان می‏گویند: «چرا بر ضد ما گواهی دادید؟!» آنها جواب می‏دهند: «همان خدایی که هر موجودی را به نطق درآورده ما را گویا ساخته ; و او شما را نخستین بار آفرید، و بازگشتتان بسوی اوست! (21)

شما اگر گناهانتان را مخفی می‏کردید نه بخاطر این بود که از شهادت گوش و چشمها و پوستهای تنتان بیم داشتید، بلکه شما گمان می‏کردید که خداوند بسیاری از اعمالی را که انجام می‏دهید نمی‏داند! (22)

آری این گمان بدی بود که درباره پروردگارتان داشتید و همان موجب هلاکت شما گردید، و سرانجام از زیانکاران شدید! (23)

اگر صبر کنند (یا نکنند، به هر حال) دوزخ جایگاه آنهاست; و اگر تقاضای عفو کنند، مورد عفو قرار نمی‏گیرند! (24)

ما برای آنها همنشینانی (زشت‏سیرت) قرار دادیم که زشتیها را از پیش رو و پشت سر آنها در نظرشان جلوه دادند; و فرمان الهی در باره آنان تحقق یافت و به سرنوشت اقوام گمراهی از جن و انس که قبل از آنها بودند گرفتار شدند; آنها مسلما زیانکار بودند! (25)

کافران گفتند: «گوش به این قرآن فراندهید; و به هنگام تلاوت آن جنجال کنید، شاید پیروز شوید!» (26)

به یقین به کافران عذاب شدیدی می‏چشمانیم، و آنها را به بدترین اعمالی که انجام می دادند کیفر می‏دهیم! (27)

این آتش کیفر دشمنان خدا است، سرای جاویدشان در آن خواهد بود، کیفری است بخاطر اینکه آیات ما را انکار می‏کردند. (28)

کافران گفتند: «پروردگارا! آنهایی که از جن و انس ما را گمراه کردند به ما نشان ده تا زیر پای خود نهیم (و لگدمالشان کنیم) تا از پست ترین مردم باشند!» (29)

به یقین کسانی که گفتند: «پروردگار ما خداوند یگانه است!» سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنان نازل می‏شوند که: «نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است! (30)

ما یاران و مددکاران شما در زندگی دنیا و آخرت هستیم; و برای شما هر چه دلتان بخواهد در بهشت فراهم است، و هر چه طلب کنید به شما داده می‏شود! (31)

اینها وسیله پذیرایی از سوی خداوند غفور و رحیم است!» (32)

چه کسی خوش گفتارتر است از آن کس که دعوت به سوی خدا می‏کند و عمل صالح انجام می‏دهد و می‏گوید: «من از مسلمانانم‏»؟! (33)

هرگز نیکی و بدی یکسان نیست; بدی را با نیکی دفع کن، ناگاه (خواهی دید) همان کس که میان تو و او دشمنی است، گویی دوستی گرم و صمیمی است! (34)

اما جز کسانی که دارای صبر و استقامتند به این مقام نمی‏رسند، و جز کسانی که بهره عظیمی (از ایمان و تقوا) دارند به آن نایل نمی‏گردند! (35)

و هرگاه وسوسه‏هایی از شیطان متوجه تو گردد، از خدا پناه بخواه که او شنوده و داناست! (36)

و از نشانه‏های او، شب و روز و خورشید و ماه است; برای خورشید و ماه سجده نکنید، برای خدایی که آفریننده آنهاست سجده کنید اگر می‏خواهید او را بپرستید! (37)

و اگر (از عبادت پروردگار) تکبر کنند، کسانی که نزد پروردگار تو هستند شب و روز برای او تسبیح می‏گویند و خسته نمی‏شوند! (38)

و از آیات او این است که زمین را خشک (و بی‏جان) می‏بینی، اما هنگامی که آب (باران) بر آن می‏فرستیم به جنبش درمی‏آید و نمو می‏کند; همان کسی که آن را زنده کرد، مردگان را نیز زنده می‏کند; او بر هر چیز تواناست! (39)

کسانی که آیات ما را تحریف می‏کنند بر ما پوشیده نخواهند بود! آیا کسی که در آتش افکنده می‏شود بهتر است یا کسی که در نهایت امن و امان در قیامت به عرصه محشر می‏آید؟! هر کاری می‏خواهید بکنید، او به آنچه انجام می‏دهید بیناست! (40)

کسانی که به این ذکر ( قرآن) هنگامی که به سراغشان آمد کافر شدند (نیز بر ما مخفی نخواهد ماند)! و این کتابی است قطعا شکست ناپذیر… (41)

که هیچ گونه باطلی، نه از پیش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمی‏آید; چرا که از سوی خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است! (42)

آنچه به ناروا درباره تو می‏گویند همان است که درباره پیامبران قبل از تو نیز گفته شده; پروردگار تو دارای مغفرت و (هم) دارای مجازات دردناکی است! (43)

هرگاه آن را قرآنی عجمی قرار می‏دادیم حتما می‏گفتند: «چرا آیاتش روشن نیست؟! قرآن عجمی از پیغمبری عربی؟!» بگو: «این (کتاب) برای کسانی که ایمان آورده‏اند هدایت و درمان است; ولی کسانی که ایمان نمی‏آورند، در گوشهایشان سنگینی است و گویی نابینا هستند و آن را نمی‏بینند; آنها (همچون کسانی هستند که گوئی) از راه دور صدا زده می‏شوند!» (44)

ما به موسی کتاب آسمانی دادیم; سپس در آن اختلاف شد; و اگر فرمانی از ناحیه پروردگارت در این باره صادر نشده بود (که باید به آنان مهلت داد تا اتمام حجت شود)، در میان آنها داوری می‏شد (و به کیفر می‏رسیدند); ولی آنها هنوز درباره آن شکی تهمت‏انگیز دارند! (45)

کسی که عمل صالحی انجام دهد، سودش برای خود اوست; و هر کس بدی کند، به خویشتن بدی کرده است; و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمی‏کند! (46)

علم به قیامت (و لحظه وقوع آن) تنها به خدا بازمی‏گردد; هیچ میوه‏ای از غلاف خود خارج نمی‏شود، و هیچ زنی باردار نمی‏گردد و وضع حمل نمی‏کند مگر به علم او; و آن روز که آنها را ندا می‏دهد (و می‏گوید:) کجایند شریکانی که برای من می‏پنداشتید؟! می‏گویند: «(پروردگارا!) ما عرضه داشتیم که هیچ گواهی بر گفته خود نداریم!» (47)

و همه معبودانی را که قبلا می‏خواندند محو و گم می‏شوند; و می‏دانند هیچ گریزگاهی ندارند! (48)

انسان هرگز از تقاضای نیکی (و نعمت) خسته نمی‏شود; و هرگاه شر و بدی به او رسد، بسیار مایوس و نومید می‏گردد! (49)

و هرگاه او را رحمتی از سوی خود بعد از ناراحتی که به او رسیده بچشانیم می‏گوید: «این بخاطر شایستگی و استحقاق من بوده، و گمان نمی‏کنم قیامت برپا شود; و (بفرض که قیامتی باشد،) هرگاه بسوی پروردگارم بازگردانده شوم، برای من نزد او پاداشهای نیک است. ما کافران را از اعمالی که انجام داده‏اند (بزودی) آگاه خواهیم کرد و از عذاب شدید به آنها می‏چشانیم. (50)

و هرگاه به انسان (غافل و بی‏خبر) نعمت دهیم، روی می‏گرداند و به حال تکبر از حق دور می‏شود; ولی هرگاه مختصر ناراحتی به او رسد، تقاضای فراوان و مستمر (برای بر طرف شدن آن) دارد! (51)

بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خداوند باشد و شما به آن کافر شوید، چه کسی گمراهتر خواهد بود از کسی که در مخالفت شدیدی قرار دارد؟! (52)

به زودی نشانه‏های خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان می‏دهیم تا برای آنان آشکار گردد که او حق است; آیا کافی نیست که پروردگارت بر همه چیز شاهد و گواه است؟ ! (53)

آگاه باشید که آنها از لقای پروردگارشان در شک و تردیدند; و آگاه باشید که خداوند به همه چیز احاطه دارد! (54)

---

ترجمه انگلیسی سوره فصلت

SURA 41. Ha Mim

1. Ha Mim:

2. A Revelation from [Allah], Most Gracious, Most Merciful;-

3. A Book, whereof the verses are explained in detail;- a Qur’an in Arabic, for

people who understand;-

4. Giving good news and admonition: yet most of them turn away, and so they hear

not.

5. They say: “Our hearts are under veils, [concealed] from that to which thou

dost invite us, and in our ears in a deafness, and between us and thee is a

screen: so do thou [what thou wilt]; for us, we shall do [what we will!]”

6. Say thou: “I am but a man like you: It is revealed to me by Inspiration, that

your Allah is one Allah: so stand true to Him, and ask for His Forgiveness.” And

woe to those who join gods with Allah,-

7. Those who practise not regular Charity, and who even deny the Hereafter.

8. For those who believe and work deeds of righteousness is a reward that will

never fail.

9. Say: Is it that ye deny Him Who created the earth in two Days? And do ye join

equals with Him? He is the Lord of [all] the Worlds.

10. He set on the [earth], mountains standing firm, high above it, and bestowed

blessings on the earth, and measure therein all things to give them nourishment

in due proportion, in four Days, in accordance with [the needs of] those who

seek [Sustenance].

11. Moreover He comprehended in His design the sky, and it had been [as] smoke:

He said to it and to the earth: “Come ye together, willingly or unwillingly.”

They said: “We do come [together], in willing obedience.”

12. So He completed them as seven firmaments in two Days, and He assigned to

each heaven its duty and command. And We adorned the lower heaven with lights,

and [provided it] with guard. Such is the Decree of [Him] the Exalted in Might,

Full of Knowledge.

13. But if they turn away, say thou: “I have warned you of a stunning Punishment

[as of thunder and lightning] like that which [overtook] the ‘Ad and the

Thamud!”

14. Behold, the messengers came to them, from before them and behind them,

[preaching]: “Serve none but Allah.” They said, “If our Lord had so pleased, He

would certainly have sent down angels [to preach]. Now we reject your mission

[altogether].”

15. Now the ‘Ad behaved arrogantly through the land, against [all] truth and

reason, and said: “Who is superior to us in strength?” What! did they not see

that Allah, Who created them, was superior to them in strength? But they

continued to reject Our Signs!

16. So We sent against them a furious Wind through days of disaster, that We

might give them a taste of a Penalty of humiliation in this life; but the

Penalty of a Hereafter will be more humiliating still: and they will find no

help.

17. As to the Thamud, We gave them Guidance, but they preferred blindness [of

heart] to Guidance: so the stunning Punishment of humiliation seized them,

because of what they had earned.

18. But We delivered those who believed and practised righteousness.

19. On the Day that the enemies of Allah will be gathered together to the Fire,

they will be marched in ranks.

20. At length, when they reach the [Fire], their hearing, their sight, and their

skins will bear witness against them, as to [all] their deeds.

21. They will say to their skins: “Why bear ye witness against us?” They will

say: “Allah hath given us speech,- [He] Who giveth speech to everything: He

created you for the first time, and unto Him were ye to return.

22. “Ye did not seek to hide yourselves, lest your hearing, your sight, and your

skins should bear witness against you! But ye did think that Allah knew not many

of the things that ye used to do!

23. “But this thought of yours which ye did entertain concerning your Lord, hath

brought you to destruction, and [now] have ye become of those utterly lost!”

24. If, then, they have patience, the Fire will be a home for them! and if they

beg to be received into favour, into favour will they not [then] be received.

25. And We have destined for them intimate companions [of like nature], who made

alluring to them what was before them and behind them; and the sentence among

the previous generations of Jinns and men, who have passed away, is proved

against them; for they are utterly lost.

26. The Unbelievers say: “Listen not to this Qur’an, but talk at random in the

midst of its [reading], that ye may gain the upper hand!”

27. But We will certainly give the Unbelievers a taste of a severe Penalty, and

We will requite them for the worst of their deeds.

28. Such is the requital of the enemies of Allah,- the Fire: therein will be for

them the Eternal Home: a [fit] requital, for that they were wont to reject Our

Signs.

29. And the Unbelievers will say: “Our Lord! Show us those, among Jinns and men,

who misled us: We shall crush them beneath our feet, so that they become the

vilest [before all].”

30. In the case of those who say, “Our Lord is Allah”, and, further, stand

straight and steadfast, the angels descend on them [from time to time]: “Fear ye

not!” [they suggest], “Nor grieve! but receive the Glad Tidings of the Garden

[of Bliss], the which ye were promised!

31. “We are your protectors in this life and in the Hereafter: therein shall ye

have all that your souls shall desire; therein shall ye have all that ye ask

for!-

32. “A hospitable gift from one Oft-Forgiving, Most Merciful!”

33. Who is better in speech than one who calls [men] to Allah, works

righteousness, and says, “I am of those who bow in Islam”?

34. Nor can goodness and Evil be equal. Repel [Evil] with what is better: Then

will he between whom and thee was hatred become as it were thy friend and

intimate!

35. And no one will be granted such goodness except those who exercise patience

and self-restraint,- none but persons of the greatest good fortune.

36. And if [at any time] an incitement to discord is made to thee by the Evil

One, seek refuge in Allah. He is the One Who hears and knows all things.

37. Among His Signs are the Night and the Day, and the Sun and the Moon. Do not

prostrate to the sun and the moon, but prostrate to Allah, Who created them, if

it is Him ye wish to serve.

38. But is the [Unbelievers] are arrogant, [no matter]: for in the presence of

thy Lord are those who celebrate His praises by night and by day. And they never

flag [nor feel themselves above it].

39. And among His Signs in this: thou seest the earth barren and desolate; but

when We send down rain to it, it is stirred to life and yields increase. Truly,

He Who gives life to the [dead] earth can surely give life to [men] who are

dead. For He has power over all things.

40. Those who pervert the Truth in Our Signs are not hidden from Us. Which is

better?- he that is cast into the Fire, or he that comes safe through, on the

Day of Judgment? Do what ye will: verily He seeth [clearly] all that ye do.

41. Those who reject the Message when it comes to them [are not hidden from Us].

And indeed it is a Book of exalted power.

42. No falsehood can approach it from before or behind it: It is sent down by

One Full of Wisdom, Worthy of all Praise.

43. Nothing is said to thee that was not said to the messengers before thee:

that thy lord has at his Command [all] forgiveness as well as a most Grievous

Penalty.

44. Had We sent this as a Qur’an [in the language] other than Arabic, they would

have said: “Why are not its verses explained in detail? What! [a Book] not in

Arabic and [a Messenger an Arab?” Say: “It is a Guide and a Healing to those who

believe; and for those who believe not, there is a deafness in their ears, and

it is blindness in their [eyes]: They are [as it were] being called from a place

far distant!”

45. We certainly gave Moses the Book aforetime: but disputes arose therein. Had

it not been for a Word that went forth before from thy Lord, [their differences]

would have been settled between them: but they remained in suspicious

disquieting doubt thereon.

46. Whoever works righteousness benefits his own soul; whoever works evil, it is

against his own soul: nor is thy Lord ever unjust [in the least] to His

Servants.

47. To Him is referred the Knowledge of the Hour [of Judgment: He knows all]: No

date-fruit comes out of its sheath, nor does a female conceive [within her womb]

nor bring forth the Day that [Allah] will propound to them the [question],

“Where are the partners [ye attributed to Me?” They will say, “We do assure thee

not one of us can bear witness!”

48. The [deities] they used to invoke aforetime will leave them in the lurch,

and they will perceive that they have no way of escape.

49. Man does not weary of asking for good [things], but if ill touches him, he

gives up all hope [and] is lost in despair.

50. When we give him a taste of some Mercy from Ourselves, after some adversity

has touched him, he is sure to say, “This is due to my [merit]: I think not that

the Hour [of Judgment] will [ever] be established; but if I am brought back to

my Lord, I have [much] good [stored] in His sight!” But We will show the

Unbelievers the truth of all that they did, and We shall give them the taste of

a severe Penalty.

51. When We bestow favours on man, he turns away, and gets himself remote on his

side [instead of coming to Us]; and when evil seizes him, [he comes] full of

prolonged prayer!

52. Say: “See ye if the [Revelation] is [really] from Allah, and yet do ye

reject it? Who is more astray than one who is in a schism far [from any

purpose]?”

53. Soon will We show them our Signs in the [furthest] regions [of the earth],

and in their own souls, until it becomes manifest to them that this is the

Truth. Is it not enough that thy Lord doth witness all things?

54. Ah indeed! Are they in doubt concerning the Meeting with their Lord? Ah

indeed! It is He that doth encompass all things!

---