سوره صافات با ترجمه فارسی و انگلیسی
سوره صافات با ترجمه فارسی و انگلیسی
اکتبر 3, 2019
سوره زمر با ترجمه فارسی وانگلیسی
سوره زمر با ترجمه فارسی و انگلیسی
اکتبر 7, 2019
سوره ص با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره ص با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره ص با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره ص با ترجمه فارسی و انگلیسی در این صفحه از سایت تهران لوح قرار گرفته است. شما عزیزان می توانید تمام سوره های قرآن را با انتخاب قاری و ترجمه به زبان مورد نظرتان در صفحه قرآن کریم ببینید یا دانلود نمایید.

﴿ سورة ص – سورة ٣٨-   تعداد آیات ٨٨ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

ص وَالْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ ﴿١﴾ 

بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ ﴿٢﴾

 کَمْ أَهْلَکْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ فَنَادَوْا وَلاتَ حِینَ مَنَاصٍ ﴿٣﴾ 

وَعَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا سَاحِرٌ کَذَّابٌ ﴿٤﴾

 أَجَعَلَ الآلِهَةَ إِلَهًا وَاحِدًا إِنَّ هَذَا لَشَیْءٌ عُجَابٌ ﴿٥﴾

 وَانْطَلَقَ الْمَلأ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَى آلِهَتِکُمْ إِنَّ هَذَا لَشَیْءٌ یُرَادُ ﴿٦﴾ 

مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِی الْمِلَّةِ الآخِرَةِ إِنْ هَذَا إِلا اخْتِلاقٌ ﴿٧﴾

 أَؤُنْزِلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ مِنْ ذِکْرِی بَلْ لَمَّا یَذُوقُوا عَذَابِ ﴿٨﴾

 أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّکَ الْعَزِیزِ الْوَهَّابِ ﴿٩﴾

 أَمْ لَهُمْ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا فَلْیَرْتَقُوا فِی الأسْبَابِ ﴿١٠﴾

 جُنْدٌ مَا هُنَالِکَ مَهْزُومٌ مِنَ الأحْزَابِ ﴿١١﴾ 

کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الأوْتَادِ ﴿١٢﴾

 وَثَمُودُ وَقَوْمُ لُوطٍ وَأَصْحَابُ الأیْکَةِ أُولَئِکَ الأحْزَابُ ﴿١٣﴾

 إِنْ کُلٌّ إِلا کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ ﴿١٤﴾

 وَمَا یَنْظُرُ هَؤُلاءِ إِلا صَیْحَةً وَاحِدَةً مَا لَهَا مِنْ فَوَاقٍ ﴿١٥﴾

 وَقَالُوا رَبَّنَا عَجِّلْ لَنَا قِطَّنَا قَبْلَ یَوْمِ الْحِسَابِ ﴿١٦﴾

 اصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاذْکُرْ عَبْدَنَا دَاوُدَ ذَا الأیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ ﴿١٧﴾

 إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَالإشْرَاقِ ﴿١٨﴾

 وَالطَّیْرَ مَحْشُورَةً کُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ ﴿١٩﴾

 وَشَدَدْنَا مُلْکَهُ وَآتَیْنَاهُ الْحِکْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ ﴿٢٠﴾

 وَهَلْ أَتَاکَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرَابَ ﴿٢١﴾ 

إِذْ دَخَلُوا عَلَى دَاوُدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قَالُوا لا تَخَفْ خَصْمَانِ بَغَى بَعْضُنَا عَلَى بَعْضٍ فَاحْکُمْ بَیْنَنَا بِالْحَقِّ وَلا تُشْطِطْ وَاهْدِنَا إِلَى سَوَاءِ الصِّرَاطِ ﴿٢٢﴾ 

إِنَّ هَذَا أَخِی لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً وَلِیَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَکْفِلْنِیهَا وَعَزَّنِی فِی الْخِطَابِ ﴿٢٣﴾

 قَالَ لَقَدْ ظَلَمَکَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِکَ إِلَى نِعَاجِهِ وَإِنَّ کَثِیرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَیَبْغِی بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَقَلِیلٌ مَا هُمْ وَظَنَّ دَاوُدُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاکِعًا وَأَنَابَ ﴿٢٤﴾

فَغَفَرْنَا لَهُ ذَلِکَ وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَى وَحُسْنَ مَآبٍ ﴿٢٥﴾

 یَا دَاوُدُ إِنَّا جَعَلْنَاکَ خَلِیفَةً فِی الأرْضِ فَاحْکُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَیُضِلَّکَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِینَ یَضِلُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ بِمَا نَسُوا یَوْمَ الْحِسَابِ ﴿٢٦﴾ 

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا بَاطِلا ذَلِکَ ظَنُّ الَّذِینَ کَفَرُوا فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنَ النَّارِ ﴿٢٧﴾

 أَمْ نَجْعَلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کَالْمُفْسِدِینَ فِی الأرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِینَ کَالْفُجَّارِ ﴿٢٨﴾ 

کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَلِیَتَذَکَّرَ أُولُو الألْبَابِ ﴿٢٩﴾ 

وَوَهَبْنَا لِدَاوُدَ سُلَیْمَانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ ﴿٣٠﴾ 

إِذْ عُرِضَ عَلَیْهِ بِالْعَشِیِّ الصَّافِنَاتُ الْجِیَادُ ﴿٣١﴾ 

فَقَالَ إِنِّی أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَیْرِ عَنْ ذِکْرِ رَبِّی حَتَّى تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ ﴿٣٢﴾

 رُدُّوهَا عَلَیَّ فَطَفِقَ مَسْحًا بِالسُّوقِ وَالأعْنَاقِ ﴿٣٣﴾

 وَلَقَدْ فَتَنَّا سُلَیْمَانَ وَأَلْقَیْنَا عَلَى کُرْسِیِّهِ جَسَدًا ثُمَّ أَنَابَ ﴿٣٤﴾

 قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِی وَهَبْ لِی مُلْکًا لا یَنْبَغِی لأحَدٍ مِنْ بَعْدِی إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ ﴿٣٥﴾

 فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّیحَ تَجْرِی بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَیْثُ أَصَابَ ﴿٣٦﴾

 وَالشَّیَاطِینَ کُلَّ بَنَّاءٍ وَغَوَّاصٍ ﴿٣٧﴾ 

وَآخَرِینَ مُقَرَّنِینَ فِی الأصْفَادِ ﴿٣٨﴾ 

هَذَا عَطَاؤُنَا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِکْ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿٣٩﴾ 

وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَى وَحُسْنَ مَآبٍ ﴿٤٠﴾ 

وَاذْکُرْ عَبْدَنَا أَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ ﴿٤١﴾

 ارْکُضْ بِرِجْلِکَ هَذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَشَرَابٌ ﴿٤٢﴾

 وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَذِکْرَى لأولِی الألْبَابِ ﴿٤٣﴾ 

وَخُذْ بِیَدِکَ ضِغْثًا فَاضْرِبْ بِهِ وَلا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ ﴿٤٤﴾ 

وَاذْکُرْ عِبَادَنَا إبْرَاهِیمَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ أُولِی الأیْدِی وَالأبْصَارِ ﴿٤٥﴾ 

إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِکْرَى الدَّارِ ﴿٤٦﴾ 

وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَیْنَ الأخْیَارِ ﴿٤٧﴾ 

وَاذْکُرْ إِسْمَاعِیلَ وَالْیَسَعَ وَذَا الْکِفْلِ وَکُلٌّ مِنَ الأخْیَارِ ﴿٤٨﴾

 هَذَا ذِکْرٌ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِینَ لَحُسْنَ مَآبٍ ﴿٤٩﴾ 

جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الأبْوَابُ ﴿٥٠﴾ 

مُتَّکِئِینَ فِیهَا یَدْعُونَ فِیهَا بِفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ وَشَرَابٍ ﴿٥١﴾ 

وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ ﴿٥٢﴾

 هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِیَوْمِ الْحِسَابِ ﴿٥٣﴾ 

إِنَّ هَذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ ﴿٥٤﴾

 هَذَا وَإِنَّ لِلطَّاغِینَ لَشَرَّ مَآبٍ ﴿٥٥﴾ 

جَهَنَّمَ یَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ ﴿٥٦﴾

هَذَا فَلْیَذُوقُوهُ حَمِیمٌ وَغَسَّاقٌ ﴿٥٧﴾

 وَآخَرُ مِنْ شَکْلِهِ أَزْوَاجٌ ﴿٥٨﴾

 هَذَا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَکُمْ لا مَرْحَبًا بِهِمْ إِنَّهُمْ صَالُوا النَّارِ ﴿٥٩﴾

 قَالُوا بَلْ أَنْتُمْ لا مَرْحَبًا بِکُمْ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا فَبِئْسَ الْقَرَارُ ﴿٦٠﴾ 

قَالُوا رَبَّنَا مَنْ قَدَّمَ لَنَا هَذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِی النَّارِ ﴿٦١﴾

 وَقَالُوا مَا لَنَا لا نَرَى رِجَالا کُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الأشْرَارِ ﴿٦٢﴾ 

أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِیًّا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الأبْصَارُ ﴿٦٣﴾ 

إِنَّ ذَلِکَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ ﴿٦٤﴾

 قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ﴿٦٥﴾

 رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الْعَزِیزُ الْغَفَّارُ ﴿٦٦﴾ 

قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ ﴿٦٧﴾ 

أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ ﴿٦٨﴾ 

مَا کَانَ لِیَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلإ الأعْلَى إِذْ یَخْتَصِمُونَ ﴿٦٩﴾

 إِنْ یُوحَى إِلَیَّ إِلا أَنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٧٠﴾

 إِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ طِینٍ ﴿٧١﴾

 فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ ﴿٧٢﴾

 فَسَجَدَ الْمَلائِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿٧٣﴾ 

إِلا إِبْلِیسَ اسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ ﴿٧٤﴾

 قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا مَنَعَکَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِیَدَیَّ أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعَالِینَ ﴿٧٥﴾

 قَالَ أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِی مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِینٍ ﴿٧٦﴾ 

قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ ﴿٧٧﴾ 

وَإِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتِی إِلَى یَوْمِ الدِّینِ ﴿٧٨﴾ 

قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿٧٩﴾

 قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ ﴿٨٠﴾

 إِلَى یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿٨١﴾

 قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لأغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٨٢﴾ 

إِلا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ ﴿٨٣﴾

 قَالَ فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ ﴿٨٤﴾ 

لأمْلأنَّ جَهَنَّمَ مِنْکَ وَمِمَّنْ تَبِعَکَ مِنْهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٨٥﴾ 

قُلْ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَکَلِّفِینَ ﴿٨٦﴾ 

إِنْ هُوَ إِلا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿٨٧﴾

 وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِینٍ ﴿٨٨﴾  


 ترجمه فارسی سورة ص

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ص، سوگند به قرآنی که دارای ذکر است (که این کتاب، معجزه الهی است). (1)

ولی کافران گرفتار غرور اختلافند! (2)

چه بسیار اقوامی را که پیش از آنها هلاک کردیم; و به هنگام نزول عذاب فریاد می‏زدند (و کمک می‏خواستند) ولی وقت نجات گذشته بود! (3)

آنها تعجب کردند که پیامبر بیم‏دهنده‏ای از میان آنان به سویشان آمده; و کافران گفتند: این ساحر بسیار دروغگویی است! (4)

آیا او بجای اینهمه خدایان، خدای واحدی قرار داده؟! این براستی چیز عجیبی است!» (5)

سرکردگان آنها بیرون آمدند و گفتند: «بروید و خدایانتان را محکم بچسبید، این چیزی است که خواسته‏اند (شما را گمراه کنند)! (6)

ما هرگز چنین چیزی در آیین دیگری نشنیده‏ایم; این تنها یک آئین ساختگی است! (7)

آیا از میان همه ما، قرآن تنها بر او ( محمد) نازل شده؟!» آنها در حقیقت در اصل وحی من تردید دارند، بلکه آنان هنوز عذاب الهی را نچشیده‏اند (که این چنین گستاخانه سخن می‏گویند)! (8)

مگر خزاین رحمت پروردگار توانا و بخشنده‏ات نزد آنهاست (تا به هر کس میل دارند بدهند)؟! (9)

یا اینکه مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین و آنچه میان این دو است از آن آنهاست؟! (اگر چنین است) با هر وسیله ممکن به آسمانها بروند (و جلو نزول وحی را بر قلب پاک محمد بگیرند)! (10)

(آری) اینها لشکر کوچک شکست‏خورده‏ای از احزابند! (11)

پیش از آنان قوم نوح و عاد و فرعون صاحب قدرت (پیامبران ما را) تکذیب کردند! (12)

و (نیز) قوم ثمود و لوط و اصحاب الایکه ( قوم شعیب)، اینها احزابی بودند (که به تکذیب پیامبران برخاستند)! (13)

هر یک (از این گروه‏ها) رسولان را تکذیب کردند، و عذاب الهی درباره آنان تحقق یافت! (14)

اینها (با این اعمالشان) جز یک صیحه آسمانی را انتظار نمی‏کشند که هیچ مهلت و بازگشتی برای آن وجود ندارد (و همگی را نابود می‏سازد)! (15)

آنها (از روی خیره‏سری) گفتند: «پروردگارا! بهره ما را از عذاب هر چه زودتر قبل از روز حساب به ما ده!» (16)

در برابر آنچه می‏گویند شکیبا باش، و به خاطر بیاور بنده ما داوود صاحب قدرت را، که او بسیار توبه‏کننده بود! (17)

ما کوه‏ها را مسخر او ساختیم که هر شامگاه و صبحگاه با او تسبیح می‏گفتند! (18)

پرندگان را نیز دسته جمعی مسخر او کردیم (تا همراه او تسبیح خدا گویند);و همه اینها بازگشت‏کننده به سوی او بودند! (19)

و حکومت او را استحکام بخشیدیم، (هم) دانش به او دادیم و (هم) داوری عادلانه! (20)

آیا داستان شاکیان هنگامی که از محراب (داوود) بالا رفتند به تو رسیده است؟! (21)

در آن هنگام که (بی‏مقدمه) بر او وارد شدند و او از دیدن آنها وحشت کرد; گفتند: «نترس، دو نفر شاکی هستیم که یکی از ما بر دیگری ستم کرده; اکنون در میان ما بحق داوری کن و ستم روا مدار و ما را به راه راست هدایت کن! (22)

این برادر من است; و او نود و نه میش دارد و من یکی بیش ندارم اما او اصرار می‏کند که: این یکی را هم به من واگذار; و در سخن بر من غلبه کرده است!» (23)

(داوود) گفت: «مسلما او با درخواست یک میش تو برای افزودن آن به میشهایش، بر تو ستم نموده; و بسیاری از شریکان (و دوستان) به یکدیگر ستم می‏کنند، مگر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند; اما عده آنان کم است!» داوود دانست که ما او را (با این ماجرا) آزموده‏ایم، از این رو از پروردگارش طلب آمرزش نمود و به سجده افتاد و توبه کرد. (24)

ما این عمل را بر او بخشیدیم; و او نزد ما دارای مقامی والا و سرانجامی نیکوست! (25)

ای داوود! ما تو را خلیفه و (نماینده خود) در زمین قرار دادیم; پس در میان مردم بحق داوری کن، و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف سازد; کسانی که از راه خدا گمراه شوند، عذاب شدیدی بخاطر فراموش کردن روز حساب دارند! (26)

ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم; این گمان کافران است; وای بر کافران از آتش (دوزخ)! (27)

آیا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‏اند همچون مفسدان در زمین قرار می‏دهیم، یا پرهیزگاران را همچون فاجران؟! (28)

این کتابی است پربرکت که بر تو نازل کرده‏ایم تا در آیات آن تدبر کنند و خردمندان متذکر شوند! (29)

ما سلیمان را به داوود بخشیدیم; چه بنده خوبی! زیرا همواره به سوی خدا بازگشت می‏کرد (و به یاد او بود)! (30)

به خاطر بیاور هنگامی را که عصرگاهان اسبان چابک تندرو را بر او عرضه داشتند، (31)

گفت: «من این اسبان را بخاطر پروردگارم دوست دارم (و می‏خواهم از آنها در جهاد استفاده کنم‏»، او همچنان به آنها نگاه می‏کرد) تا از دیدگانش پنهان شدند. (32)

(آنها به قدری جالب بودند که گفت:) بار دیگر آنها را نزد من بازگردانید! و دست به ساقها و گردنهای آنها کشید (و آنها را نوازش داد). (33)

ما سلیمان را آزمودیم و بر تخت او جسدی افکندیم; سپس او به درگاه خداوند توبه کرد. (34)

گفت: پروردگارا! مرا ببخش و حکومتی به من عطا کن که بعد از من سزاوار هیچ کس نباشد، که تو بسیار بخشنده‏ای! (35)

پس ما باد را مسخر او ساختیم تا به فرمانش بنرمی حرکت کند و به هر جا او می‏خواهد برود! (36)

و شیاطین را مسخر او کردیم، هر بنا و غواصی از آنها را! (37)

و گروه دیگری (از شیاطین) را در غل و زنجیر (تحت سلطه او) قرار دادیم، (38)

(و به او گفتیم:) این عطای ما است، به هر کس می‏خواهی (و صلاح می‏بینی) ببخش، و از هر کس می‏خواهی امساک کن، و حسابی بر تو نیست (تو امین هستی)! (39)

و برای او ( سلیمان) نزد ما مقامی ارجمند و سرانجامی نیکوست! (40)

و به خاطر بیاور بنده ما ایوب را، هنگامی که پروردگارش را خواند (و گفت: پروردگارا!) شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده است. (41)

(به او گفتیم:) پای خود را بر زمین بکوب! این چشمه آبی خنک برای شستشو و نوشیدن است! (42)

و خانواده‏اش را به او بخشیدیم، و همانند آنها را بر آنان افزودیم، تا رحمتی از سوی ما باشد و تذکری برای اندیشمندان. (43)

(و به او گفتیم:) بسته‏ای از ساقه‏های گندم (یا مانند آن) را برگیر و با آن (همسرت را) بزن و سوگند خود را مشکن! ما او را شکیبا یافتیم; چه بنده خوبی که بسیار بازگشت‏کننده (به سوی خدا) بود! (44)

و به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را، صاحبان دستها(ی نیرومند) و چشمها(ی بینا)! (45)

ما آنها را با خلوص ویژه‏ای خالص کردیم، و آن یادآوری سرای آخرت بود! (46)

و آنها نزد ما از برگزیدگان و نیکانند! (47)

و به خاطر بیاور «اسماعیل‏» و «الیسع‏» و «ذا الکفل‏» را که همه از نیکان بودند! (48)

این یک یادآوری است، و برای پرهیزکاران فرجام نیکویی است: (49)

باغهای جاویدان بهشتی که درهایش به روی آنان گشوده است، (50)

در حالی که در آن بر تختها تکیه کرده‏اند و میوه‏های بسیار و نوشیدنیها در اختیار آنان است! (51)

و نزد آنان همسرانی است که تنها چشم به شوهرانشان دوخته‏اند، و همسن و سالند! (52)

این همان است که برای روز حساب به شما وعده داده می‏شود (وعده‏ای تخلف ناپذیر)! (53)

این روزی ما است که هرگز آن را پایانی نیست! (54)

این (پاداش پرهیزگاران است)، و برای طغیانگران بدترین محل بازگشت است: (55)

دوزخ، که در آن وارد می‏شوند; و چه بستر بدی است! (56)

این نوشابه «حمیم‏» و «غساق‏» است ( دو مایع سوزان و تیره رنگ) که باید از آن بچشند! (57)

و جز اینها کیفرهای دیگری همانند آن دارند! (58)

(به آنان گفته می‏شود:) این گروهی است که همراه شما وارد دوزخ می‏شوند (اینها همان سران گمراهیند); خوشامد بر آنها مباد، همگی در آتش خواهند سوخت! (59)

آنها (به رؤسای خود) می‏گویند: «بلکه خوشامد بر شما مباد که این عذاب را شما برای ما فراهم ساختید! چه بد قرارگاهی است اینجا!» (60)

(سپس) می‏گویند: «پروردگارا! هر کس این عذاب را برای ما فراهم ساخته، عذابی مضاعف در آتش بر او بیفزا!» (61)

آنها می‏گویند: «چرا مردانی را که ما از اشرار می‏شمردیم (در اینجا، در آتش دوزخ) نمی‏بینیم؟! (62)

آیا ما آنان را به مسخره گرفتیم یا (به اندازه‏ای حقیرند که) چشمها آنها را نمی‏بیند؟! (63)

این یک واقعیت است گفتگوهای خصمانه دوزخیان! (64)

بگو: «من تنها یک بیم‏دهنده‏ام; و هیچ معبودی جز خداوند یگانه قهار نیست! (65)

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، پروردگار عزیز و غفار!» (66)

بگو: «این خبری بزرگ است، (67)

که شما از آن روی‏گردانید! (68)

من از ملا اعلی (و فرشتگان عالم بالا) به هنگامی که (درباره آفرینش آدم) مخاصمه می‏کردند خبر ندارم! (69)

تنها چیزی که به من وحی می‏شود این است که من انذارکننده آشکاری هستم!» (70)

و به خاطر بیاور هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشری را از گل می‏آفرینم! (71)

هنگامی که آن را نظام بخشیدم و از روح خود در آن دمیدم، برای او به سجده افتید!» (72)

در آن هنگام همه فرشتگان سجده کردند، (73)

جز ابلیس که تکبر ورزید و از کافران بود! (74)

گفت: «ای ابلیس! چه چیز مانع تو شد که بر مخلوقی که با قدرت خود او را آفریدم سجده کنی؟ ! آیا تکبر کردی یا از برترینها بودی؟! (برتر از اینکه فرمان سجود به تو داده شود!)» (75)

گفت: «من از او بهترم; مرا از آتش آفریده‏ای و او را از گل!» (76)

فرمود: «از آسمانها (و صفوف ملائکه) خارج شو، که تو رانده درگاه منی! (77)

و مسلما لعنت من بر تو تا روز قیامت خواهد بود! (78)

گفت: «پروردگارا! مرا تا روزی که انسانها برانگیخته می‏شوند مهلت ده!» (79)

فرمود: «تو از مهلت داده‏شدگانی، (80)

ولی تا روز و زمان معین!» (81)

گفت: «به عزتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم کرد، (82)

مگر بندگان خالص تو، از میان آنها!» (83)

فرمود: «به حق سوگند، و حق می‏گویم، (84)

که جهنم را از تو و هر کدام از آنان که از تو پیروی کند، پر خواهم کرد!» (85)

(ای پیامبر!) بگو: «من برای دعوت نبوت هیچ پاداشی از شما نمی‏طلبم، و من از متکلفین نیستم! (سخنانم روشن و همراه با دلیل است!)» (86)

این (قرآن) تذکری برای همه جهانیان است; (87)

و خبر آن را بعد از مدتی می‏شنوید! (88)


 ترجمه انگلیسی سوره ص

SURA 38. Sad

1. Sad: By the Qur’an, Full of Admonition: [This is the Truth].

2. But the Unbelievers [are steeped] in self-glory and Separatism.

3. How many generations before them did We destroy? In the end they cried [for

mercy]- when there was no longer time for being saved!

4. So they wonder that a Warner has come to them from among themselves! and the

Unbelievers say, “This is a sorcerer telling lies!

5. “Has he made the gods [all] into one Allah? Truly this is a wonderful thing!”

6. And the leader among them go away [impatiently], [saying], “Walk ye away, and

remain constant to your gods! For this is truly a thing designed [against you]!

7. “We never heard [the like] of this among the people of these latter days:

this is nothing but a made-up tale!”

8. “What! has the Message been sent to him – [Of all persons] among us?” … but

they are in doubt concerning My [Own] Message! Nay, they have not yet tasted My

Punishment!

9. Or have they the treasures of the mercy of thy Lord,- the Exalted in Power,

the Grantor of Bounties without measure?

10. Or have they the dominion of the heavens and the earth and all between? If

so, let them mount up with the ropes and means [to reach that end]!

11. But there – will be put to flight even a host of confederates.

12. Before them [were many who] rejected messengers,- the people of Noah, and

‘Ad, and Pharaoh, the Lord of Stakes,

13. And Thamud, and the people of Lut, and the Companions of the Wood; – such

were the Confederates.

14. Not one [of them] but rejected the messengers, but My punishment came justly

and inevitably [on them].

15. These [today] only wait for a single mighty Blast, which [when it comes]

will brook no delay.

16. They say: “Our Lord! hasten to us our sentence [even] before the Day of

Account!”

17. Have patience at what they say, and remember our servant David, the man of

strength: for he ever turned [to Allah].

18. It was We that made the hills declare, in unison with him, Our Praises, at

eventide and at break of day,

19. And the birds gathered [in assemblies]: all with him did turn [to Allah].

20. We strengthened his kingdom, and gave him wisdom and sound judgment in

speech and decision.

21. Has the Story of the Disputants reached thee? Behold, they climbed over the

wall of the private chamber;

22. When they entered the presence of David, and he was terrified of them, they

said: “Fear not: we are two disputants, one of whom has wronged the other:

Decide now between us with truth, and treat us not with injustice, but guide us

to the even Path..

23. “This man is my brother: He has nine and ninety ewes, and I have [but] one:

Yet he says, ‘commit her to my care,’ and is [moreover] harsh to me in speech.”

24. [David] said: “He has undoubtedly wronged thee in demanding thy [single] ewe

to be added to his [flock of] ewes: truly many are the partners [in business]

who wrong each other: Not so do those who believe and work deeds of

righteousness, and how few are they?” … and David gathered that We had tried

him: he asked forgiveness of his Lord, fell down, bowing [in prostration], and

turned [to Allah in repentance].

25. So We forgave him this [lapse]: he enjoyed, indeed, a Near Approach to Us,

and a beautiful place of [Final] Return.

26. O David! We did indeed make thee a vicegerent on earth: so judge thou

between men in truth [and justice]: Nor follow thou the lusts [of thy heart],

for they will mislead thee from the Path of Allah: for those who wander astray

from the Path of Allah, is a Penalty Grievous, for that they forget the Day of

Account.

27. Not without purpose did We create heaven and earth and all between! that

were the thought of Unbelievers! but woe to the Unbelievers because of the Fire

[of Hell]!

28. Shall We treat those who believe and work deeds of righteousness, the same

as those who do mischief on earth? Shall We treat those who guard against evil,

the same as those who turn aside from the right?

29. [Here is] a Book which We have sent down unto thee, full of blessings, that

they may mediate on its Signs, and that men of understanding may receive

admonition.

30. To David We gave Solomon [for a son],- How excellent in Our service! Ever

did he turn [to Us]!

31. Behold, there were brought before him, at eventide coursers of the highest

breeding, and swift of foot;

32. And he said, “Truly do I love the love of good, with a view to the glory of

my Lord,”- until [the sun] was hidden in the veil [of night]:

33. “Bring them back to me.” then began he to pass his hand over [their] legs

and their necks.

34. And We did try Solomon: We placed on his throne a body [without life]; but

he did turn [to Us in true devotion]:

35. He said, “O my Lord! Forgive me, and grant me a kingdom which, [it may be],

suits not another after me: for Thou art the Grantor of Bounties [without

measure].

36. Then We subjected the wind to his power, to flow gently to his order,

Whithersoever he willed,-

37. As also the evil ones, [including] every kind of builder and diver,-

38. As also others bound together in fetters.

39. “Such are Our Bounties: whether thou bestow them [on others] or withhold

them, no account will be asked.”

40. And he enjoyed, indeed, a Near Approach to Us, and a beautiful Place of

[Final] Return.

41. Commemorate Our Servant Job. Behold he cried to his Lord: “The Evil One has

afflicted me with distress and suffering!”

42. [The command was given:] “Strike with thy foot: here is [water] wherein to

wash, cool and refreshing, and [water] to drink.”

43. And We gave him [back] his people, and doubled their number,- as a Grace

from Ourselves, and a thing for commemoration, for all who have Understanding.

44. “And take in thy hand a little grass, and strike therewith: and break not

[thy oath].” Truly We found him full of patience and constancy. How excellent in

Our service! ever did he turn [to Us]!

45. And commemorate Our Servants Abraham, Isaac, and Jacob, possessors of Power

and Vision.

46. Verily We did choose them for a special [purpose]- proclaiming the Message

of the Hereafter.

47. They were, in Our sight, truly, of the company of the Elect and the Good.

48. And commemorate Isma’il, Elisha, and Zul-Kifl: Each of them was of the

Company of the Good.

49. This is a Message [of admonition]: and verily, for the righteous, is a

beautiful Place of [Final] Return,-

50. Gardens of Eternity, whose doors will [ever] be open to them;

51. Therein will they recline [at ease]: Therein can they call [at pleasure] for

fruit in abundance, and [delicious] drink;

52. And beside them will be chaste women restraining their glances, [companions]

of equal age.

53. Such is the Promise made, to you for the Day of Account!

54. Truly such will be Our Bounty [to you]; it will never fail;-

55. Yea, such! but – for the wrong-doers will be an evil place of [Final]

Return!-

56. Hell!- they will burn therein, – an evil bed [indeed, to lie on]!-

57. Yea, such! – then shall they taste it,- a boiling fluid, and a fluid dark,

murky, intensely cold!-

58. And other Penalties of a similar kind, to match them!

59. Here is a troop rushing headlong with you! No welcome for them! truly, they

shall burn in the Fire!

60. [The followers shall cry to the misleaders:] “Nay, ye [too]! No welcome for

you! It is ye who have brought this upon us! Now evil is [this] place to stay

in!”

61. They will say: “Our Lord! whoever brought this upon us,- Add to him a double

Penalty in the Fire!”

62. And they will say: “What has happened to us that we see not men whom we used

to number among the bad ones?

63. “Did we treat them [as such] in ridicule, or have [our] eyes failed to

perceive them?”

64. Truly that is just and fitting,- the mutual recriminations of the People of

the Fire!

65. Say: “Truly am I a Warner: no god is there but the one Allah, Supreme and

Irresistible,-

66. “The Lord of the heavens and the earth, and all between,- Exalted in Might,

able to enforce His Will, forgiving again and again.”

67. Say: “That is a Message Supreme [above all],-

68. “From which ye do turn away!

69. “No knowledge have I of the Chiefs on high, when they discuss [matters]

among themselves.

70. ‘Only this has been revealed to me: that I am to give warning plainly and

publicly.”

71. Behold, thy Lord said to the angels: “I am about to create man from clay:

72. “When I have fashioned him [in due proportion] and breathed into him of My

spirit, fall ye down in obeisance unto him.”

73. So the angels prostrated themselves, all of them together:

74. Not so Iblis: he was haughty, and became one of those who reject Faith.

75. [Allah] said: “O Iblis! What prevents thee from prostrating thyself to one

whom I have created with my hands? Art thou haughty? Or art thou one of the high

[and mighty] ones?”

76. [Iblis] said: “I am better than he: thou createdst me from fire, and him

thou createdst from clay.”

77. [Allah] said: “Then get thee out from here: for thou art rejected, accursed.

78. “And My curse shall be on thee till the Day of Judgment.”

79. [Iblis] said: “O my Lord! Give me then respite till the Day the [dead] are

raised.”

80. [Allah] said: “Respite then is granted thee-

81. “Till the Day of the Time Appointed.”

82. [Iblis] said: “Then, by Thy power, I will put them all in the wrong,-

83. “Except Thy Servants amongst them, sincere and purified [by Thy Grace].”

84. [Allah] said: “Then it is just and fitting- and I say what is just and

fitting-

85. “That I will certainly fill Hell with thee and those that follow thee,-

every one.”

86. Say: “No reward do I ask of you for this [Qur’an], nor am I a pretender.

87. “This is no less than a Message to [all] the Worlds.

88. “And ye shall certainly know the truth of it [all] after a while.”

 



Warning: Trying to access array offset on value of type null in /home/ifapasar/tehranloh1.ir/wp-content/themes/betheme-2196/includes/content-single.php on line 286
مدیریت انفورماتیک تهران لوح

دیدگاه ها بسته شده است