سوره فرقان با ترجمه فارسی و انگلیسی

سوره فرقان با ترجمه فارسی و انگلیسی در سایت تهران لوح قرار داده شده است. سوره مبارک فرقان دارای 77 آیه می باشد و از زیباترین سوره های قرآن است. برای مشاهده سایر سوره های قرآن با انتخاب قاری مورد نظر کلیک نمایید.

سوره فرقان -سورة الفرقان SURA 25. Furqan, or The Criterion

﴿ سورة الفرقان – سورة ٢٥ –   تعداد آیات ٧٧ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیرًا ﴿١﴾ 

الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَلَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَخَلَقَ کُلَّ شَیْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِیرًا ﴿٢﴾ 

وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لا یَخْلُقُونَ شَیْئًا وَهُمْ یُخْلَقُونَ وَلا یَمْلِکُونَ لأنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَلا نَفْعًا وَلا یَمْلِکُونَ مَوْتًا وَلا حَیَاةً وَلا نُشُورًا ﴿٣﴾ 

وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلا إِفْکٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَیْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جَاءُوا ظُلْمًا وَزُورًا ﴿٤﴾

 وَقَالُوا أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ اکْتَتَبَهَا فَهِیَ تُمْلَى عَلَیْهِ بُکْرَةً وَأَصِیلا ﴿٥﴾ 

قُلْ أَنْزَلَهُ الَّذِی یَعْلَمُ السِّرَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ إِنَّهُ کَانَ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿٦﴾ 

وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ یَأْکُلُ الطَّعَامَ وَیَمْشِی فِی الأسْوَاقِ لَوْلا أُنْزِلَ إِلَیْهِ مَلَکٌ فَیَکُونَ مَعَهُ نَذِیرًا ﴿٧﴾ 

أَوْ یُلْقَى إِلَیْهِ کَنْزٌ أَوْ تَکُونُ لَهُ جَنَّةٌ یَأْکُلُ مِنْهَا وَقَالَ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلا رَجُلا مَسْحُورًا ﴿٨﴾ 

انْظُرْ کَیْفَ ضَرَبُوا لَکَ الأمْثَالَ فَضَلُّوا فَلا یَسْتَطِیعُونَ سَبِیلا ﴿٩﴾ 

تَبَارَکَ الَّذِی إِنْ شَاءَ جَعَلَ لَکَ خَیْرًا مِنْ ذَلِکَ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ وَیَجْعَلْ لَکَ قُصُورًا ﴿١٠﴾ 

بَلْ کَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَأَعْتَدْنَا لِمَنْ کَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِیرًا ﴿١١﴾ 

إِذَا رَأَتْهُمْ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَیُّظًا وَزَفِیرًا ﴿١٢﴾ 

وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَکَانًا ضَیِّقًا مُقَرَّنِینَ دَعَوْا هُنَالِکَ ثُبُورًا ﴿١٣﴾ 

لا تَدْعُوا الْیَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا کَثِیرًا ﴿١٤﴾ 

قُلْ أَذَلِکَ خَیْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ کَانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِیرًا ﴿١٥﴾

 لَهُمْ فِیهَا مَا یَشَاءُونَ خَالِدِینَ کَانَ عَلَى رَبِّکَ وَعْدًا مَسْئُولا ﴿١٦﴾

 وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَقُولُ أَأَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِی هَؤُلاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِیلَ ﴿١٧﴾ 

قَالُوا سُبْحَانَکَ مَا کَانَ یَنْبَغِی لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِکَ مِنْ أَوْلِیَاءَ وَلَکِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّکْرَ وَکَانُوا قَوْمًا بُورًا ﴿١٨﴾

 فَقَدْ کَذَّبُوکُمْ بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِیعُونَ صَرْفًا وَلا نَصْرًا وَمَنْ یَظْلِمْ مِنْکُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا کَبِیرًا ﴿١٩﴾

 وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ مِنَ الْمُرْسَلِینَ إِلا إِنَّهُمْ لَیَأْکُلُونَ الطَّعَامَ وَیَمْشُونَ فِی الأسْوَاقِ وَجَعَلْنَا بَعْضَکُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ وَکَانَ رَبُّکَ بَصِیرًا ﴿٢٠﴾

الجزء ١٩

 وَقَالَ الَّذِینَ لا یَرْجُونَ لِقَاءَنَا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَیْنَا الْمَلائِکَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَکْبَرُوا فِی أَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْا عُتُوًّا کَبِیرًا ﴿٢١﴾ 

یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلائِکَةَ لا بُشْرَى یَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِینَ وَیَقُولُونَ حِجْرًا مَحْجُورًا ﴿٢٢﴾

 وَقَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنْثُورًا ﴿٢٣﴾ 

أَصْحَابُ الْجَنَّةِ یَوْمَئِذٍ خَیْرٌ مُسْتَقَرًّا وَأَحْسَنُ مَقِیلا ﴿٢٤﴾

 وَیَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاءُ بِالْغَمَامِ وَنُزِّلَ الْمَلائِکَةُ تَنْزِیلا ﴿٢٥﴾ 

الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَنِ وَکَانَ یَوْمًا عَلَى الْکَافِرِینَ عَسِیرًا ﴿٢٦﴾ 

وَیَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلا ﴿٢٧﴾

 یَا وَیْلَتَى لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلانًا خَلِیلا ﴿٢٨﴾ 

لَقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِی وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِلإنْسَانِ خَذُولا ﴿٢٩﴾ 

وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ﴿٣٠﴾

 وَکَذَلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ وَکَفَى بِرَبِّکَ هَادِیًا وَنَصِیرًا ﴿٣١﴾ 

وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْلا نُزِّلَ عَلَیْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً کَذَلِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَکَ وَرَتَّلْنَاهُ تَرْتِیلا ﴿٣٢﴾

 وَلا یَأْتُونَکَ بِمَثَلٍ إِلا جِئْنَاکَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِیرًا ﴿٣٣﴾ 

الَّذِینَ یُحْشَرُونَ عَلَى وُجُوهِهِمْ إِلَى جَهَنَّمَ أُولَئِکَ شَرٌّ مَکَانًا وَأَضَلُّ سَبِیلا ﴿٣٤﴾

 وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِیرًا ﴿٣٥﴾

 فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِیرًا ﴿٣٦﴾

 وَقَوْمَ نُوحٍ لَمَّا کَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آیَةً وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿٣٧﴾

 وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَیْنَ ذَلِکَ کَثِیرًا ﴿٣٨﴾

 وَکُلا ضَرَبْنَا لَهُ الأمْثَالَ وَکُلا تَبَّرْنَا تَتْبِیرًا ﴿٣٩﴾

 وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْیَةِ الَّتِی أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ أَفَلَمْ یَکُونُوا یَرَوْنَهَا بَلْ کَانُوا لا یَرْجُونَ نُشُورًا ﴿٤٠﴾ 

وَإِذَا رَأَوْکَ إِنْ یَتَّخِذُونَکَ إِلا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِی بَعَثَ اللَّهُ رَسُولا ﴿٤١﴾ 

إِنْ کَادَ لَیُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلا أَنْ صَبَرْنَا عَلَیْهَا وَسَوْفَ یَعْلَمُونَ حِینَ یَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِیلا ﴿٤٢﴾

 أَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلا ﴿٤٣﴾ 

أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَکْثَرَهُمْ یَسْمَعُونَ أَوْ یَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلا کَالأنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلا ﴿٤٤﴾

 أَلَمْ تَرَ إِلَى رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاکِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلا ﴿٤٥﴾

 ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَیْنَا قَبْضًا یَسِیرًا ﴿٤٦﴾ وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا ﴿٤٧﴾

 وَهُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا ﴿٤٨﴾

 لِنُحْیِیَ بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا وَنُسْقِیَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِیَّ کَثِیرًا ﴿٤٩﴾ 

وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَیْنَهُمْ لِیَذَّکَّرُوا فَأَبَى أَکْثَرُ النَّاسِ إِلا کُفُورًا ﴿٥٠﴾ 

وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِی کُلِّ قَرْیَةٍ نَذِیرًا ﴿٥١﴾ 

فَلا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَجَاهِدْهُمْ بِهِ جِهَادًا کَبِیرًا ﴿٥٢﴾ 

وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَیْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا ﴿٥٣﴾

 وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا وَکَانَ رَبُّکَ قَدِیرًا ﴿٥٤﴾ 

وَیَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لا یَنْفَعُهُمْ وَلا یَضُرُّهُمْ وَکَانَ الْکَافِرُ عَلَى رَبِّهِ ظَهِیرًا ﴿٥٥﴾

 وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلا مُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿٥٦﴾

 قُلْ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلا مَنْ شَاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلا ﴿٥٧﴾

 وَتَوَکَّلْ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لا یَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَکَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرًا ﴿٥٨﴾

 الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیرًا ﴿٥٩﴾

 وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ﴿٦٠﴾ 

تَبَارَکَ الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فِیهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُنِیرًا ﴿٦١﴾ 

وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرَادَ أَنْ یَذَّکَّرَ أَوْ أَرَادَ شُکُورًا ﴿٦٢﴾

 وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الأرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلامًا ﴿٦٣﴾ 

وَالَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِیَامًا ﴿٦٤﴾ 

وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا کَانَ غَرَامًا ﴿٦٥﴾

 إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٦٦﴾

 وَالَّذِینَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَلِکَ قَوَامًا ﴿٦٧﴾

 وَالَّذِینَ لا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلا بِالْحَقِّ وَلا یَزْنُونَ وَمَنْ یَفْعَلْ ذَلِکَ یَلْقَ أَثَامًا ﴿٦٨﴾ 

یُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَیَخْلُدْ فِیهِ مُهَانًا ﴿٦٩﴾

 إِلا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلا صَالِحًا فَأُولَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿٧٠﴾ 

وَمَنْ تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ یَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا ﴿٧١﴾

 وَالَّذِینَ لا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا ﴿٧٢﴾

 وَالَّذِینَ إِذَا ذُکِّرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ یَخِرُّوا عَلَیْهَا صُمًّا وَعُمْیَانًا ﴿٧٣﴾

 وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا ﴿٧٤﴾

 أُولَئِکَ یُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَیُلَقَّوْنَ فِیهَا تَحِیَّةً وَسَلامًا ﴿٧٥﴾ 

خَالِدِینَ فِیهَا حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٧٦﴾ 

قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلا دُعَاؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَامًا ﴿٧٧﴾

 

---

ترجمه فارسی سورة الفرقان

 

به نام خداوند بخشاینده و بخشایشگر

زوال ناپذیر و پر برکت است کسی که قرآن را بر بنده‏اش نازل کرد تا بیم‏دهنده جهانیان باشد. (1)

خداوندی که حکومت آسمانها و زمین از آن اوست، و فرزندی برای خود انتخاب نکرد، و همتایی در حکومت و مالکیت ندارد، و همه چیز را آفرید، و به دقت اندازه‏گیری نمود! (2)

آنان غیر از خداوند معبودانی برای خود برگزیدند; معبودانی که چیزی را نمی‏آفرینند، بلکه خودشان مخلوقند، و مالک زیان و سود خویش نیستند، و نه مالک مرگ و حیات و رستاخیز خویشند. (3)

و کافران گفتند: «این فقط دروغی است که او ساخته، و گروهی دیگر او را بر این کار یاری داده‏اند.» آنها (با این سخن،) ظلم و دروغ بزرگی را مرتکب شدند. (4)

و گفتند: «این همان افسانه‏های پیشینیان است که وی آن را رونویس کرده، و هر صبح و شام بر او املا می‏شود.» (5)

بگو: «کسی آن را نازل کرده که اسرار آسمانها و زمین را می‏داند; او (همیشه) آمرزنده و مهربان بوده است!» (6)

و گفتند: «چرا این پیامبر غذا می‏خورد و در بازارها راه می‏رود؟! (نه سنت فرشتگان را دارد و نه روش شاهان را!) چرا فرشته‏ای بر او نازل نشده که همراه‏وی مردم را انذار کند (و گواه صدق دعوی او باشد)؟! (7)

یا گنجی (از آسمان) برای او فرستاده شود، یا باغی داشته باشد که از (میوه) آن بخورد (و امرار معاش کند)؟!» و ستمگران گفتند: «شما تنها از مردی مجنون پیروی می‏کنید!» (8)

ببین چگونه برای تو مثلها زدند و گمراه شدند، آن گونه که قدرت پیدا کردن راه را ندارند! (9)

زوال ناپذیر و بزرگ است خدایی که اگر بخواهد برای تو بهتر از این قرار می‏دهد: باغهایی که نهرها از زیر درختانش جاری است، و (اگر بخواهد) برای تو کاخهایی مجلل قرارمی‏دهد. (10)

(اینها همه بهانه است) بلکه آنان قیامت را تکذیب کرده‏اند; و ما برای کسی که قیامت را تکذیب کند، آتشی شعله‏ور و سوزان فراهم کرده‏ایم! (11)

هنگامی که این آتش آنان را از مکانی دور ببیند، صدای وحشتناک و خشم آلودش را که با نفس‏زدن شدید همراه است می‏شنوند. (12)

و هنگامی که در جای تنگ و محدودی از آن افکنده شوند در حالی که در غل و زنجیرند، فریاد واویلای آنان بلند می‏شود! (13)

(به آنان گفته می‏شود:) امروز یک بار واویلا نگویید، بلکه بسیار واویلا بگویید! (14)

(ای پیامبر!) بگو: «آیا این بهتر است یا بهشت جاویدانی که به پرهیزگاران وعده داده شده؟! بهشتی که پاداش اعمال آنها، و قرارگاهشان است.» (15)

هر چه بخواهند در آنجا برایشان فراهم است; جاودانه در آن خواهند ماند; این وعده‏ای است مسلم که پروردگارت بر عهده گرفته است! (16)

(به خاطر بیاور) روزی را که همه آنان و معبودهایی را که غیر از خدا می‏پرستند جمع می‏کند، آنگاه به آنها می‏گوید: «آیا شما این بندگان مرا گمراه کردید یا خود آنان راه را گم کردند؟!» (17)

(در پاسخ) می‏گویند: «منزهی تو! برای ما شایسته نبود که غیر از تو اولیایی برگزینیم، ولی آنان و پدرانشان را از نعمتها برخوردار نمودی تا اینکه (به جای شکر نعمت) یاد تو را فراموش کردند و تباه و هلاک شدند.» (18)

(خداوند به آنان می‏گوید: ببینید) این معبودان، شما را در آنچه می‏گویید تکذیب کردند! اکنون نمی‏توانید عذاب الهی را برطرف بسازید، یا از کسی یاری بطلبید! و هر کس از شما ستم کند، عذاب شدیدی به او می‏چشانیم! (19)

ما هیچ یک از رسولان را پیش از تو نفرستادیم مگر اینکه غذا می‏خوردند و در بازارها راه می‏رفتند; و بعضی از شما را وسیله امتحان بعضی دیگر قراردادیم، آیا صبر و شکیبایی می‏کنید (و از عهده امتحان برمی‏آیید)؟! و پروردگار تو همواره بصیر و بینا بوده است. (20)

و کسانی که امیدی به دیدار ما ندارند (و رستاخیز را انکار می‏کنند) گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند و یا پروردگارمان را با چشم خود نمی‏بینیم؟!» آنها درباره خود تکبر ورزیدند و طغیان بزرگی کردند! (21)

(آنها به آرزوی خود می‏رسند،) اما روزی که فرشتگان را می‏بینند، روز بشارت برای مجرمان نخواهد بود (بلکه روز مجازات و کیفر آنان است)! و می‏گویند: «ما را امان دهید، ما را معاف دارید!» (اما سودی ندارد!) (22)

و ما به سراغ اعمالی که انجام داده‏اند می‏رویم، و همه را همچون ذرات غبار پراکنده در هوا قرار می‏دهیم! (23)

بهشتیان در آن روز قرارگاهشان از همه بهتر، و استراحتگاهشان نیکوتر است! (24)

و (بخاطر آور) روزی را که آسمان با ابرها شکافته می‏شود، و فرشتگان نازل می‏گردند. (25)

حکومت در آن روز از آن خداوند رحمان است; و آن روز، روز سختی برای کافران خواهد بود! (26)

و (به خاطر آور) روزی را که ستمکار دست خود را (از شدت حسرت) به دندان می‏گزد و می‏گوید: «ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودم! (27)

ای وای بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم! (28)

او مرا از یادآوری (حق) گمراه ساخت بعد از آنکه (یاد حق) به سراغ من آمده بود!» و شیطان همیشه خوارکنند× انسان بوده است! (29)

و پیامبر عرضه داشت: «پروردگارا! قوم من قرآن را رها کردند». (30)

(آری،) این گونه برای هر پیامبری دشمنی از مجرمان قرار دادیم; اما (برای تو) همین بس که پروردگارت هادی و یاور (تو) باشد! (31)

و کافران گفتند: «چرا قرآن یکجا بر او نازل نمی‏شود؟!» این بخاطر آن است که قلب تو را بوسیله آن محکم داریم، و (از این رو) آن را به تدریج بر تو خواندیم. (32)

آنان هیچ مثلی برای تو نمی‏آورند مگر اینکه ما حق را برای تو می‏آوریم، و تفسیری بهتر (و پاسخی دندان شکن که در برابر آن ناتوان شوند)! (33)

(تو گمراه نیستی،) آنان که بر صورتهایشان بسوی جهنم محشور می‏شوند، بدترین محل را دارند و گمراه‏ترین افرادند! (34)

و ما به موسی کتاب (آسمانی) دادیم; و برادرش هارون را یاور او قرار دادیم; (35)

و گفتیم: «به سوی این قوم که آیات ما را تکذیب کردند بروید!» (اما آن مردم به مخالفت برخاستند) و ما به شدت آنان را درهم کوبیدیم! (36)

و قوم نوح را هنگامی که رسولان (ما) را تکذیب کردند غرق نمودیم، و آنان را درس عبرتی برای مردم قرار دادیم; و برای ستمگران عذاب دردناکی فراهم ساخته‏ایم! (37)

(همچنین) قوم عاد و ثمود و اصحاب الرس ( گروهی که درختان صنوبر را می‏پرستیدند) و اقوام بسیار دیگری را که در این میان بودند، هلاک کردیم! (38)

و برای هر یک از آنها مثلها زدیم; و (چون سودی نداد،) همگی را نابود کردیم! (39)

آنها ( مشرکان مکه) از کنار شهری که باران شر ( بارانی از سنگهای آسمانی) بر آن باریده بود ( دیار قوم لوط) گذشتند; آیا آن را نمی‏دیدند؟! (آری، می‏دیدند) ولی به رستاخیز ایمان نداشتند! (40)

و هنگامی که تو را می‏بینند، تنها به باد استهزایت می‏گیرند (و می‏گویند:) آیا این همان کسی است که خدا او را بعنوان پیامبر برانگیخته است؟! (41)

اگر ما بر پرستش خدایانمان استقامت نمی‏کردیم، بیم آن می‏رفت که ما را گمراه سازد! اما هنگامی که عذاب الهی را ببینند، بزودی می‏فهمند چه کسی گمراهتر بوده است! (42)

آیا دیدی کسی را که هوای نفسش را معبود خود برگزیده است؟! آیا تو می‏توانی‏او را هدایت کنی (یا به دفاع از او برخیزی)؟! (43)

آیا گمان می‏بری بیشتر آنان می‏شنوند یا می‏فهمند؟! آنان فقط همچون چهارپایانند، بلکه گمراهترند! (44)

آیا ندیدی چگونه پروردگارت سایه را گسترده ساخت؟! و اگر می‏خواست آن را ساکن قرار می‏داد; سپس خورشید را بر وجود آن دلیل قرار دادیم! (45)

سپس آن را آهسته جمع می‏کنیم (و نظام سایه و آفتاب را حاکم می‏سازیم)! (46)

او کسی است که شب را برای شما لباس قرار داد، و خواب را مایه استراحت، و روز را وسیله حرکت و حیات! (47)

او کسی است که بادها را بشارتگرانی پیش از رحمتش فرستاد، و از آسمان آبی پاک‏کننده نازل کردیم… (48)

تا بوسیله آن، سرزمین مرده‏ای را زنده کنیم; و آن را به مخلوقاتی که آفریده‏ایم -چهارپایان و انسانهای بسیار- می‏نوشانیم. (49)

ما این آیات را بصورتهای گوناگون برای آنان بیان کردیم تا متذکر شوند، ولی بیشتر مردم از هر کاری جز انکار و کفر ابا دارند. (50)

و اگر می‏خواستیم، در هر شهر و دیاری بیم‏دهنده‏ای برمی‏انگیختیم (ولی این کار لزومی نداشت). (51)

بنابر این از کافران اطاعت مکن، و بوسیله آن ( قرآن) با آنان جهاد بزرگی بنما! (52)

او کسی است که دو دریا را در کنار هم قرار داد; یکی گوارا و شیرین، و دیگر شور و تلخ; و در میان آنها برزخی قرار داد تا با هم مخلوط نشوند (گویی هر یک به دیگری می‏گوید:) دور باش و نزدیک نیا! (53)

او کسی است که از آب، انسانی را آفرید; سپس او را نسب و سبب قرار داد (و نسل او را از این دو طریق گسترش داد); و پروردگار تو همواره توانا بوده است. (54)

آنان جز خدا چیزهایی را می‏پرستند که نه به آنان سودی می‏رساند و نه زیانی; و کافران همیشه در برابر پروردگارشان (در طریق کفر) پشتیبان یکدیگرند. (55)

(ای پیامبر!) ما تو را جز بعنوان بشارت دهنده و انذار کننده نفرستادیم! (56)

بگو: «من در برابر آن (ابلاغ آیین خدا) هیچ گونه پاداشی از شما نمی‏طلبم; مگر کسی که بخواهد راهی بسوی پروردگارش برگزیند (این پاداش من است.)» (57)

و توکل کن بر آن زنده‏ای که هرگز نمی‏میرد; و تسبیح و حمد او را بجا آور; و همین بس که او از گناهان بندگانش آگاه است! (58)

همان (خدایی) که آسمانها و زمین و آنچه را میان این دو وجود دارد، در شش روز ( شش دوران) آفرید; سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت (وبه تدبیر جهان پرداخت، او خداوند) رحمان است; از او بخواه که از همه چیز آگاه است! (59)

و هنگامی که به آنان گفته شود: «برای خداوند رحمان سجده کنید!» می‏گویند:«رحمان چیست؟ ! (ما اصلا رحمان را نمی‏شناسیم!) آیا برای چیزی سجده کنیم که تو به ما دستور می‏دهی؟! س‏ذللّه (این سخن را می‏گویند) و بر نفرتشان افزوده می‏شود! (60)

جاودان و پربرکت است آن (خدایی) که در آسمان منزلگاه‏هائی برای ستارگان قرار داد; و در میان آن، چراغ روشن و ماه تابانی آفرید! (61)

و او همان کسی است که شب و روز را جانشین یکدیگر قرار داد برای کسی که بخواهد متذکر شود یا شکرگزاری کند (و آنچه را در روز کوتاهی کرده در شب انجام دهد و به عکس). (62)

بندگان (خاص خداوند) رحمان، کسانی هستند که با آرامش و بی‏تکبر بر زمین راه می‏روند; و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گویند)، به آنها سلام می‏گویند (و با بی‏اعتنایی و بزرگواری می‏گذرند); (63)

کسانی که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام می‏کنند; (64)

و کسانی که می‏گویند: «پروردگارا! عذاب جهنم را از ما برطرف گردان، که عذابش سخت و پر دوام است! (65)

مسلما آن (جهنم)، بد جایگاه و بد محل اقامتی است!» (66)

و کسانی که هرگاه انفاق کنند، نه اسراف می‏نمایند و نه سخت‏گیری; بلکه در میان این دو، حد اعتدالی دارند. (67)

و کسانی که معبود دیگری را با خداوند نمی‏خوانند; و انسانی را که خداوند خونش را حرام شمرده، جز بحق نمی‏کشند; و زنا نمی‏کنند; و هر کس چنین کند، مجازات سختی خواهد دید! (68)

عذاب او در قیامت مضاعف می‏گردد، و همیشه با خواری در آن خواهد ماند! (69)

مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدل می‏کند; و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است! (70)

و کسی که توبه کند و عمل صالح انجام دهد، بسوی خدا بازگشت می‏کند (و پاداش خود را از او می‏گیرد.) (71)

و کسانی که شهادت به باطل نمی‏دهند (و در مجالس باطل شرکت نمی‏کنند); و هنگامی که با لغو و بیهودگی برخورد کنند، بزرگوارانه از آن می‏گذرند. (72)

و کسانی که هرگاه آیات پروردگارشان به آنان گوشزد شود، کر و کور روی آن نمی افتند. (73)

و کسانی که می‏گویند: «پروردگارا! از همسران و فرزندانمان مایه روشنی چشم ما قرارده، و ما را برای پرهیزگاران پیشوا گردان!» (74)

(آری،) آنها هستند که درجات عالی بهشت در برابر شکیباییشان به آنان پاداش داده می‏شود; و در آن، با تحیت و سلام روبه‏رو می‏شوند. (75)

در حالی که جاودانه در آن خواهند ماند; چه قرارگاه و محل اقامت خوبی! (76)

بگو: «پروردگارم برای شما ارجی قائل نیست اگر دعای شما نباشد; شما (آیات خدا و پیامبران را) تکذیب کردید، و (این عمل) دامان شما را خواهد گرفت و از شما جدا نخواهد شد!» (77)

 

---

ترجمه انگلیسی سوره فرقان

SURA 25. Furqan, or The Criterion

1. Blessed is He who sent down the criterion to His servant, that it may be an

admonition to all creatures;-

2. He to whom belongs the dominion of the heavens and the earth: no son has He

begotten, nor has He a partner in His dominion: it is He who created all things,

and ordered them in due proportions.

3. Yet have they taken, besides him, gods that can create nothing but are

themselves created; that have no control of hurt or good to themselves; nor can

they control death nor life nor resurrection.

4. But the misbelievers say: “Naught is this but a lie which he has forged, and

others have helped him at it.” In truth it is they who have put forward an

iniquity and a falsehood.

5. And they say: “Tales of the ancients, which he has caused to be written: and

they are dictated before him morning and evening.”

6. Say: “The [Qur’an] was sent down by Him who knows the mystery [that is] in

the heavens and the earth: verily He is Oft-Forgiving, Most Merciful.”7. And they say: “What sort of a messenger is this, who eats food, and walks

through the streets? Why has not an angel been sent down to him to give

admonition with him?

8. “Or [Why] has not a treasure been bestowed on him, or why has he [not] a

garden for enjoyment?” The wicked say: “Ye follow none other than a man

bewitched.”

9. See what kinds of comparisons they make for thee! But they have gone astray,

and never a way will they be able to find!

10. Blessed is He who, if that were His will, could give thee better [things]

than those,- Gardens beneath which rivers flow; and He could give thee palaces

[secure to dwell in].

11. Nay they deny the hour [of the judgment to come]: but We have prepared a

blazing fire for such as deny the hour:

12. When it sees them from a place far off, they will hear its fury and its

ranging sigh.

13. And when they are cast, bound together into a constricted place therein,

they will plead for destruction there and then!

14. “This day plead not for a single destruction: plead for destruction oftrepeated!”

15. Say: “Is that best, or the eternal garden, promised to the righteous? for

them, that is a reward as well as a goal [of attainment].

16. “For them there will be therein all that they wish for: they will dwell

[there] for aye: A promise to be prayed for from thy Lord.”

17. The day He will gather them together as well as those whom they worship

besides Allah, He will ask: “Was it ye who let these My servants astray, or did

they stray from the Path themselves?”

18. They will say: “Glory to Thee! not meet was it for us that we should take

for protectors others besides Thee: But Thou didst bestow, on them and their

fathers, good things [in life], until they forgot the Message: for they were a

people [worthless and] lost.”

19. [Allah will say]: “Now have they proved you liars in what ye say: so ye

cannot avert [your penalty] nor [get] help.” And whoever among you does wrong,

him shall We cause to taste of a grievous Penalty.

20. And the messengers whom We sent before thee were all [men] who ate food and

walked through the streets: We have made some of you as a trial for others: will

ye have patience? for Allah is One Who sees [all things].

21. Such as fear not the meeting with Us [for Judgment] say: “Why are not the

angels sent down to us, or [why] do we not see our Lord?” Indeed they have an

arrogant conceit of themselves, and mighty is the insolence of their impiety!

22. The Day they see the angels,- no joy will there be to the sinners that Day:

The [angels] will say: “There is a barrier forbidden [to you] altogether!”

23. And We shall turn to whatever deeds they did [in this life], and We shall

make such deeds as floating dust scattered about.

24. The Companions of the Garden will be well, that Day, in their abode, and

have the fairest of places for repose.

25. The Day the heaven shall be rent asunder with clouds, and angels shall be

sent down, descending [in ranks],-

26. That Day, the dominion as of right and truth, shall be [wholly] for [Allah]

Most Merciful: it will be a Day of dire difficulty for the Misbelievers.

27. The Day that the wrong-doer will bite at his hands, he will say, “Oh! would

that I had taken a [straight] path with the Messenger!

28. “Ah! woe is me! Would that I had never taken such a one for a friend!

29. “He did lead me astray from the Message [of Allah] after it had come to me!

Ah! the Evil One is but a traitor to man!”

30. Then the Messenger will say: “O my Lord! Truly my people took this Qur’an

for just foolish nonsense.”

31. Thus have We made for every prophet an enemy among the sinners: but enough

is thy Lord to guide and to help.

32. Those who reject Faith say: “Why is not the Qur’an revealed to him all at

once? Thus [is it revealed], that We may strengthen thy heart thereby, and We

have rehearsed it to thee in slow, well-arranged stages, gradually.

33. And no question do they bring to thee but We reveal to thee the truth and

the best explanation [thereof].

34. Those who will be gathered to Hell [prone] on their faces,- they will be in

an evil plight, and, as to Path, most astray.

35. [Before this,] We sent Moses The Book, and appointed his brother Aaron with

him as minister;

36. And We command: “Go ye both, to the people who have rejected our Signs:” And

those [people] We destroyed with utter destruction.

37. And the people of Noah,- when they rejected the messengers, We drowned them,

and We made them as a Sign for mankind; and We have prepared for [all] wrongdoers

a grievous Penalty;-

38. As also ‘Ad and Thamud, and the Companions of the Rass, and many a

generation between them.

39. To each one We set forth Parables and examples; and each one We broke to

utter annihilation [for their sins].

40. And the [Unbelievers] must indeed have passed by the town on which was

rained a shower of evil: did they not then see it [with their own eyes]? But

they fear not the Resurrection.

41. When they see thee, they treat thee no otherwise than in mockery: “Is this

the one whom Allah has sent as a messenger?”

42. “He indeed would well-nigh have misled us from our gods, had it not been

that we were constant to them!” – Soon will they know, when they see the

Penalty, who it is that is most misled in Path!

43. Seest thou such a one as taketh for his god his own passion [or impulse]?

Couldst thou be a disposer of affairs for him?

44. Or thinkest thou that most of them listen or understand? They are only like

cattle;- nay, they are worse astray in Path.

45. Hast thou not turned thy vision to thy Lord?- How He doth prolong the

shadow! If He willed, He could make it stationary! then do We make the sun its

guide;

46. Then We draw it in towards Ourselves,- a contraction by easy stages.47. And He it is Who makes the Night as a Robe for you, and Sleep as Repose, and

makes the Day [as it were] a Resurrection.

48. And He it is Who sends the winds as heralds of glad tidings, going before

His mercy, and We send down pure water from the sky,-

49. That with it We may give life to a dead land, and slake the thirst of things

We have created,- cattle and men in great numbers.

50. And We have distributed the [water] amongst them, in order that they may

celebrate [our] praises, but most men are averse [to aught] but [rank]

ingratitude.

51. Had it been Our Will, We could have sent a warner to every centre of

population.

52. Therefore listen not to the Unbelievers, but strive against them with the

utmost strenuousness, with the [Qur’an].

53. It is He Who has let free the two bodies of flowing water: One palatable and

sweet, and the other salt and bitter; yet has He made a barrier between them, a

partition that is forbidden to be passed.

54. It is He Who has created man from water: then has He established

relationships of lineage and marriage: for thy Lord has power [over all things].

55. Yet do they worship, besides Allah, things that can neither profit them nor

harm them: and the Misbeliever is a helper [of Evil], against his own Lord!

56. But thee We only sent to give glad tidings and admonition.

57. Say: “No reward do I ask of you for it but this: that each one who will may

take a [straight] Path to his Lord.”

58. And put thy trust in Him Who lives and dies not; and celebrate his praise;

and enough is He to be acquainted with the faults of His servants;-

59. He Who created the heavens and the earth and all that is between, in six

days, and is firmly established on the Throne [of Authority]: Allah Most

Gracious: ask thou, then, about Him of any acquainted [with such things].

60. When it is said to them, “Prostrate to [Allah] Most Gracious!”, they say,

“And what is [Allah] Most Gracious? Shall we prostrate to that which thou

commandest us?” And it increases their flight [from the Truth].

61. Blessed is He Who made constellations in the skies, and placed therein a

Lamp and a Moon giving light;

62. And it is He Who made the Night and the Day to follow each other: for such

as have the will to celebrate His praises or to show their gratitude.

63. And the servants of [Allah] Most Gracious are those who walk on the earth in

humility, and when the ignorant address them, they say, “Peace!”;

64. Those who spend the night in adoration of their Lord prostrate and standing;

65. Those who say, “Our Lord! avert from us the Wrath of Hell, for its Wrath is

indeed an affliction grievous,-

66. “Evil indeed is it as an abode, and as a place to rest in”;

67. Those who, when they spend, are not extravagant and not niggardly, but hold

a just [balance] between those [extremes];

68. Those who invoke not, with Allah, any other god, nor slay such life as Allah

has made sacred except for just cause, nor commit fornication; – and any that

does this [not only] meets punishment.

69. [But] the Penalty on the Day of Judgment will be doubled to him, and he will

dwell therein in ignominy,-

70. Unless he repents, believes, and works righteous deeds, for Allah will

change the evil of such persons into good, and Allah is Oft-Forgiving, Most

Merciful,

71. And whoever repents and does good has truly turned to Allah with an

[acceptable] conversion;-

72. Those who witness no falsehood, and, if they pass by futility, they pass by

it with honourable [avoidance];

73. Those who, when they are admonished with the Signs of their Lord, droop not

down at them as if they were deaf or blind;

74. And those who pray, “Our Lord! Grant unto us wives and offspring who will be

the comfort of our eyes, and give us [the grace] to lead the righteous.”

75. Those are the ones who will be rewarded with the highest place in heaven,

because of their patient constancy: therein shall they be met with salutations

and peace,

76. Dwelling therein;- how beautiful an abode and place of rest!

77. Say [to the Rejecters]: “My Lord is not uneasy because of you if ye call not

on Him: But ye have indeed rejected [Him], and soon will come the inevitable

[punishment]!”

---